One-click Invincibility Of The Apocalyptic Super System Modifier - ตอนที่ 397-398

บทที่ 397-398
　　”สำเร็จ!”
　　ฉู่ฉูตะโกนออกมาอย่างตื่นเต้น.
　　จากนั้นพวกเขาก็จับมือกับก็อดแฮนท์และเฮขึ้นพร้อมกัน”พี่ชายสุดยอด!”
　　เด็กสาวก็หัวเราะอย่างมีความสุข.
　　แต่ในเวลาต่อมา เมฆหมอกสีดำก็ลอยขึ้นมาจากร่างของเจตจำนงนับพันและในขณะที่หัวแหลกเละก็หายไป.
　　มันกลายเป็นหมอกสีดำและปลิวหายตามสายลม.
　　”เกิดอะไรขึ้น?”
　　ก็อดแฮนท์และฉู่ฉู ที่ส่งเสียงเฮก็หยุด เขารู้สึกว่าฉากเหล่านี้ดูแปลกๆ แต่มันบอกไม่ได้.
　　หลินเฟยขมวดคิ้วเล็กน้อย ยืนอยู่ตรงหน้าผาและเงียบอยู่ครู่หนึ่ง.
　　”มันยังไม่ตาย.”
　　เขารู้ถึงผลลัพธ์ มันก็นานมากแล้ว มันเป็นตัวแรกที่ถูกเขาโจมตีแต่ไม่ตาย!
　　”มันเป็นไปได้ไง?”ฉู่ฉูก็ร้องออกมาด้วยความตกใจ.
　　”นี่คือความจริง”หลินเฟยพูด.
　　เขายังรู้สึกเหลือเชื่อเล็กน้อย แต่นี่คือความจริงที่ว่าเจตจำนงนับพันรอดจากฟังก์ชั่น[one-shot kill].
　　”มันทำได้ไง?”เด็กสาวถามอย่างงงๆ”ร่างของมันแตกออกไปหมดแล้ว?”
　　หลินเฟยอธิบายว่า”แมลงมันไม่ได้อ่อนแอ และตอนนี้เราอยู่ในรังของมัน.”
　　”มันจะตายก็ต่อเมื่อถูกฆ่าที่นี่.”
　　”ในมิติด้านนอกจริงๆ ไม่ว่ามันจะถูกฆ่ากี่ครั้ง มันก็จะเกิดใหม่ในมิตินี้.”
　　”เมื่อกี้มันกำลังจะตาย มันส่งตัวเองออกนอกมิติและกลับสู่มิติจริง.”
　　จากนั้นทั้งสามคนก็เข้าใจว่าทำไมเจตจำนงนับพันถึงไม่ตาย.
　　”เจ้าเล่ห์และเหลี่ยมเยอะ?”ฉู่ฉูสถบ.
　　เด็กสาวขมวดคิ้วเล็กๆและพูดว่า”ถ้าไม่ฆ่า ก็เกรงว่าจะมีปัญหามากมาย.”
　　หลินเฟยพยักหน้าและพูด”ฉันก็คิดเหมือนกัน แต่ฉันไม่รู้ว่ามันอยู่ไหนแล้วตอนนี้.”
　　ครึ่นๆๆ–
　　คราวนี้เกิดเสียงสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง.
　　ในเวลาต่อมา ทั้งสี่ก็เห็นดอกไม้ตรงหน้าและภาพรอบๆก็หวนคืนอีกครั้ง มันกลับมาสู่ถ้ำที่ว่างเปล่า.
　　สิ่งนี้ยืนยันสิ่งที่หลินเฟยเพิ่งจะพูด.
　　”บางทีไอ้ผีนั่นอาจจะเป็นพระเจ้าจริงๆ”ฉู่ฉูพูด.
　　”พระเจ้าที่น่าเกลียดแบบนี้งั้นหรอ?”หลินเฟยพูด”ไป กลับก่อน.”
　　”พี่ใหญ่ จำทางได้ไหม”เมื่อได้ยินว่าจะกลับ ฉู่ฉูจึงพูดด้วยความตื่นเต้นจริงๆ.
　　หลินเฟยก็พูดตามจริง”ฉันจำไม่ได้.”
　　ที่นี่มันน่ากลัวมาก มันมีความมืดกระจายอยู่ทุกทิศทาง ใครจะจำทางออกได้?
　　”จากนั้นเราจะออกจากที่นี่อย่างไร?”เมื่อได้ยินอย่างนั้น ฉู่ฉูก็มองด้วยใบหน้าผิดหวังทันที.
　　”ถ้าไม่มีถนน เราก็จะไม่สร้างถนนงั้นหรอ?”หลินเฟยพูด เขาโบกมือและเกิดระเบิดทำให้เกิดเส้นทางด้านหน้าเหนือหัวของพวกเขา.
　　พระอาทิตย์กำลังตกดิน.
　　อากาศข้างนอกก็ดีมาก?
　　ฉู่ฉู: “…”
　　ก็อดแฮนท์:”……”
　　ขอโทษที่จิตนาการในด้านพลังของพวกเรามีจำกัด.
　　แม้ว่าฉู่ฉูจะตาย เขาก็ไม่คิดว่าหลินเฟยจะมีพลังขนาดนี้ ถ้าเขาไม่อาจหาทางได้ เขาก็สามารถสร้างมันได้ นี่คือผู้มีพลังที่แท้จริง?
　　น่ากลัว.
　　แต่หลังต่กเปิดช่องแล้ว การ์ดในกระเป๋าของทั้งสี่ก็สั่นอย่างรุนแรง.
　　”เกิดอะไรขึ้น?”
　　ฉู่ฉูตะโกนทันที”เกิดอะไรขึ้น?”
　　เมื่อพวกเขาหยิบการ์ดออกมาดู ทั้งสี่คนก็ชะงัก เพราะมันพบว่ามีข้อความที่ยังไม่ได้อ่านมากกว่า 86 ข้อความ.
　　”พระเจ้า”ก็อดแฮนท์อดไม่ได้ที่จะกัดลิ้นตัวเอง มันน่ากลัวจริงๆ.
　　กดไปอันล่าสุด.
　　”อย่ากลับมา ชุมนุมถูกโจมตีโดยมอนเตอร์ที่ไม่รู้จัก!”
　　มองไปที่เวลาที่ส่งข้อความ.
　　หนึ่งวันที่แล้ว!
　　มันยังมีอีกหลายข้อความตามมา มีทั้งหลายสิบหรือหลายร้อย แต่ในตอนนี้มีไม่กี่คนที่จะตั้งใจอ่านข้อความ.
　　”มอนเตอร์ที่ไม่รู้จัก?”เด็กสาวขมวดคิ้ว เธอคิดถึงเจตจำนงนับพันที่พูดเมื่อไม่นานนี้ ว่ามันจะทำให้สิ่งมีชีวิตในระยะ 100 ไมล์ กลายเป็นดินแดนเปล่า.
　　”ต้องเป็นพวกมันแน่!”เด็กสาวตอบอย่างมั่นใจ.
　　”เวรเอ้ย”ฉู่ฉูก็สถบออกมาด้วยความโกรธ”เราอยู่ห่างจากชุมนุมมากกว่า 30 ไมค์และต้องใช้เวลาอย่างน้อย 1 ชั่วโมงเพื่อกลับไป!”
　　”และข้อความก็ถูกส่งมาเมื่อวานนี้.”
　　”เราถูกขังที่นี่มาแล้วกี่วัน?”
　　เพราะที่นี่ไม่มีแสงสว่าง มีแต่ความมืดสนิท ดังนั้นแนวคิดเรื่อเวลาถึงถูกลืมไป หลายคนรู้สึกว่ายังไม่ถึงสองสามชั่วโมง แต่ไม่คิดว่าเวลาจะผ่านไปหลายวันแล้ว.
　　”เราเป็นผู้มีพลังเลเวล S และเป็นผู้พิทักษ์คนสุดท้ายของมนุษยชาติ เราไม่ควรจะมาอยู่ที่นี่ตอนนี้!”
　　ในเวลานี้ฉู่ฉูไม่ได้หยิ่งผยองอีกต่อไป.
　　เพราะหลังจากที่ได้เห็นพลังของหลินเฟยแล้ว เขาก็ตระหนักได้ถึงความอ่อนแอของเขา.
　　แม้ว่าผู้มีพลังคนนั้นจะไม่เคยหยิ่งจองหอง แต่เขาก็มีทุนพอที่จะหยิ่งต่อหน้ามด?
　　”เราจะทำยังไง?”ก็อดแฮนท์ก็กำลังวิตกเช่นกัน.
　　ตอนนี้เขาจะกล้ากลับไปได้อย่างไร.
　　เพราะว่าเขากลัว.
　　คนในที่ชุมนุมต่างก็ตั้งความหวังไว้กับผู้มีพลังเลเวล S อย่างพวกเขา แต่เมื่อเกิดภัยพิบัติ ผู้มีพลังเลเวล S ก็ไม่อยู่ในช่วงเวลานั้น!
　　เขากลัวที่จะกลับไปเป็นสิ่งที่เขาไม่ควรเห็นและอยู่ในความหดหู่ แต่เป็นความวุ่นวายของชีวิต.
　　”ฉันจะไปที่นั่นก่อน”หลินเฟยพูดขึ้นมาทันที.
　　”คุณจะกลับยังไง?”ฉู่ฉูร้อง”มันอยู่ห่างจากชุมนุมกว่า 30 ไมล์ ถึงจะวิ่งเต็มที่ก็เถอะมันก็บยังต้องใช้เวลามากกว่า 1 ชั่วโมง.”
　　”และมันก็ผ่านไปหนึ่งวันแล้วหลังจากที่ถูกโจมตี…”
　　หลินเฟยพูด”ยังไงก็ต้องลอง.”
　　”มีเพือนสองคนในชุมนุม ฉันต้องการที่จะพาทั้งสองไปกินผลไม้ในสวน ฉันจะผิดสัญญาไม่ได้.”
　　เขาเหลือบมองเด็กสาวข้างๆ.
　　เด็กสาวยิ้มและพูด”ป่ะ เราต้องไปให้เร็วที่สุด.”
　　”ดีจริงๆ.”
　　หลินเฟยกระโดดออกไป.
　　ตูม!
　　ชายคนนั้นก็พุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้าเหมือนกับจรวดและหายไปในพริบตา.
　　ทันใดนั้น ฉู่ฉูและก็อดแฮนท์ ก็ตัวนิ่ง.
　　มันเร็วอะไรขนาดนี้?
　　หายไปแล้ว?
　　”เขาเป็นใครกัน?”การแสดงออกของฉู่ฉูปั้นยากมากก่อนที่เขาจะหลุดคำถามนี้ออกมา.
　　”เขา”เด็กสาวยิ้มและดวงตาก็เต็มไปด้วยความชื่นชม”เขาคือ ที่หนึ่งของโลก.”
　　”ที่หนึ่งของโลก!”
　　คราวนี้ไม่เพียงแต่ฉู่ฉูเท่านั้น แม้แต่ก็อดแฮนท์ก็ยังร้องอุทานออกมา.
　　”นั่น.. นั่นคือที่หนึ่งของโลกในตำนาน?”
　　”ใช่”เด็กสาวพยักหน้า.
　　”พระเจ้า….”ก็อดแฮนท์และฉู่ฉูก็ตกใจมากเพราะพวกเขาไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้ตั้งแต่ครั้งแรก.
　　ที่หนึ่งของโลกมีอยู่จริงๆ!
　　ฟิ้ว ฟ้าวว~
　　หลินเฟยที่บินลัดฟ้า เขาบินเร็วมากกว่าความเร็วเสียงสิบเท่าและอยู่ห่างจากชุมนุมไป 3 กิโลเมตร 30 ไมล์นั้นก็แค่ชั่วพริบตา?
　　มันใช้เวลาน้อยกว่า 8 วินาที.
　　มองลงจากบนอากาศ มีควันพวยพุ่งออกมาจากชุมนุม.
　　จะเห็นได้ว่ามีมอนเตอร์นับไม่ถ้วนอยู่บนพื้น กำลังโจมตีกำแพงอย่างต่อเนื่อง.
　　”ยื้อไว้!”
　　ทหารที่อยู่บนปืนกลบนกำแพงคำราม แม้ว่ากำแพงจะพังแต่ปากกระสุนปืนก็ยังยิงออกมาอย่างต่อเนื่องและมอนเตอร์อีกตัวก็ล้มลงด้านหน้าของเขา.
　　แต่ในเวลานี้ มอนเตอร์ที่เหมือนกับอัศวินถือโล่ขนาดใหญ่วิ่งเข้ามาตลอดทาง.
　　และทุกกระสุนได้ยิงไปที่โล่อันนั้นของมัน!