One-click Invincibility Of The Apocalyptic Super System Modifier - ตอนที่ 401-402

บทที่ 401-402
　　เมื่อเปลวไฟและควันหายไป ร่างของหลินเฟยก็มาปรากฏขึ้นอยู่ด้านหน้าของสิ่งมีชีวิตทั้งหมด.
　　หน้าตาหล่อเหลา,รูปร่างสมส่วนและไร้ที่ติ…
　　นั่นคือการปรากกฏตัวของเทวดาในใจของคนอื่น!
　　หลินเฟยเหลือบมองไปที่กำแพงที่พังทลาย และเห็นผู้คนมากมายจ้องมองเขาอย่างตกตะลึง.
　　หลายคนได้รับบาดเจ็บสาหัส.
　　ยังมีเลือดไหลออกมาจากตัวของพวกเขา บางคนเพิ่งจะถูกปฐมพยาบาลและบางคนก็ลืมปลอบเด็กที่กำลังร้องไห้.
　　”มันไม่เป็นไร.”
　　หลินเฟยพูดช้าๆ”ทำไมพวกคุณต้องถามมากนัก??”
　　”เพราะผมอยู่ที่นี่.”
　　เขาหันหน้าไปมองสัตว์ประหลาดกว่า 100,000 ตัวอย่างลำพังและก้าวไปข้างหน้าอย่างแน่วแน่และเดินตรงไปยังมอนเตอร์ที่มาราวกับมวลซอมบี้.
　　หลังจากงุนงงอยู่พักหนึ่ง ในที่สุดมอนเตอร์ก็ได้สติ.
　　เมื่อเห็นชายคนหนึ่งเดียวเข้าหาพวกมัน พวกมันก็พุ่งเข้าหาหลินเฟยอย่างบ้าคลั่ง.
　　ตูม!
　　หลินเฟยต่อยไปที่มอนเตอร์ด้านหน้า.
　　ตามมาด้วยเสียงดัง ร่างของมอนเตอร์ก็กลายเป็นผงทันทีและพร้อมกับชิ้นส่วนของมันก็กระเด็นไปด้านหลัง.
　　มันก็แค่การตายประเภทหนึ่ง แต่มันก็จัดการอย่างหมดจรด!
　　เมื่อคนบนกำแพงเห็นฉากนี้ ก็ลืมหายใจชั่วขณะ คนที่อยู่บนกำแพงทั้งหมดเงียบ.
　　พวกเขาเหล่านี้ยืนอยู่อย่างโง่งม ราวกับรูปปั้น ไม่ขยับเขยื่อนอย่างสมบูรณ์.
　　”อึก-”
　　พวกเขาไม่รู้ว่าใครน้ำตาไหล.
　　จากนั้นก็ร้องไห้.
　　มอนเตอร์เหล่านี้ปรากฏตัวเมื่อสามวันก่อน และจากนั้นก็ต่อสู้กันอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยเป็นเวลาสามวันโดยไม่กินหรือนอน และพวกเขาก็ทนไม่ไหว.
　　ด้วยหมัดนี้ พวกเขาก็เห็นความหวัง!
　　ในที่สุดพวกเขาก็อดไม่ได้ที่จะร้องไห้.
　　มอนเตอร์เหล่านั้นไม่กลัวความตายและพวกมันก็พุ่งเข้ามาราวกับคลื่นทะเลเดือด หลินเฟยเพิ่งจะจัดการมันออกไปอย่างหมดจรด.
　　เนื่องจากมอนเตอร์เหล่านี้ไม่กลัวตาย หลินเฟยจึงไม่กลัวปัญหา.
　　ไม่กลัว?
　　งั้นก็จะฆ่าพวมกันจนกว่าจะกลัว!
　　เขายืนอยู่ที่เดิม รอให้มอนเตอร์พุ่งเข้ามา แต่ทุกตัวที่พุ่งเข้ามาต่างถูกเตะต่อยและมอนเตอร์เหล่านี้ก็ตายไปทีละตัวๆ.
　　หลังจากผ่านไปกว่า 10 วินาที ในที่สุดมอนเตอร์พวกนี้ก็ไม่กล้าเข้าใกล้หลินเฟย.
　　พวกมันยังริเริ่มที่จะหลีกเลี่ยงหลินเฟยและถอยห่างออกไปกว่า 100 เมตร.
　　ตูม!
　　ในเวลานี้ อัศวินร่างสูงเดินเข้าหาหลินเฟย มันยังคงทำเหมือนเดิม ทุกก้าวที่มันผ่าน ต้นไม้ ใบหญ้าจะเหี่ยวตายอย่างรวดเร็ว.
　　มันเปรียบเสมือนกับความตาย ที่ไปทางไหนก็ไร้ชีวิตชีวา!
　　เมื่อเห็นอัศวินตัวนี้อีกครั้ง หัวใจทุกคนก็กระโดดขึ้นมาถึงลำคอ.
　　เพราะพวกเขาเพิ่งจะเห็นว่ามีผู้มีพลังถูกดูดพลังไป อัศวินตัวนี้จึงอันตรายอย่างมาก!
　　หลินเฟยก็สังเกตเห็น.
　　ทุกก้าวของอัศวินนนี้คือความตาย!
　　โหดเหี้ยมอย่างมาก.
　　ดังนั้นเขาจึงเดินเข้าหาอัศวินและครั้งนี้ทุกก้าวที่เขาก้าวเดิน พื้นที่รกร้างใต้เท้าของเขาก็เติบโตอย่างรวดเร็ว หญ้าและดอกไม้เบ่งบาน!
　　นี่เป็นวิธีที่เขาปลูกต้นไม้ก่อนหน้านี้ แต่เขาไม่คิดว่าจะมาใช้แบบนี้.
　　ทุกก้าวที่ก้าวออกไป หญ้าสีเขียวก็งอกออกมาจากพื้นดิน และดอกไม้สีสันสดใสก็โบกสบัดไปมา.
　　อัศวินทมิฬผู้นำพาความตายและหลินเฟยที่นำพาชีวิตและความสดใส.
　　”ฉันจะจัดการเอง!”
　　คนบนกำแพงต่างอึ้งอย่างสมบูรณ์ พวกเขาไม่คิดว่าจะมีวิธีแบบนี้ในโลกนี้!
　　นี่มันพลังอะไรกัน?
　　เขาควบคุมชีวิตและความตาย?
　　ในเวลานี้หลินเฟยก็เดินไปถึงอัศวินแล้ว.
　　อัศวินร่างสูงไม่ลังเลเลย ยกมีดเล่มใหญ่ในมือขึ้นฟันตรงๆ ราวกับจะฟันให้ขาด.
　　หลินเฟยมองมีดที่ฟันลงมาและไม่ได้หลบ แต่ยกมือซ้ายออกมาคีบใบมีดด้วยสองนิ้ว.
　　บิดมือนิด.
　　แกร็ง!
　　มีดยาวก็หักและส่วนปลายมีดก็ปลิวออกไปไกล.
　　อัศวินงง และถอยหลังเพราะถูกพลังมหาศาลผลัก มันต้องถอยออกไป 4-5 ก้าวก่อนจะหยุด.
　　แต่ก่อนที่มันจะตั้งตัวได้ หลินเฟยก็มาถึงด้านหน้าของมันแล้ว.
　　ตูม!
　　เขาต่อยไปที่โล่อย่างแรง.
　　พื้นที่โล่งด้านหลังของอัศวินก็ระเบิดมีลมพัดผ่านร่างของอัศวินทะลุไปด้านหลังของมันก่อนจะพัดมอนเตอร์นับร้อยที่อยู่ข้างหลังให้กระเด็นออกไป.
　　พื้นที่โล่งๆก็ได้เกิดขึ้นมา.
　　และโล่ของอัศวินก็เต็มไปด้วยรอยแตกทันที และตกลงทีละชิ้นๆ.
　　ร่างกายของมันก็เหมือนกับโล่นี้ มันทรุดทีละชิ้นๆและสุดท้ายก็กลายเป็นเศษเหล็กชิ้นเล็กชิ้นน้อยกองอยู่บนพื้น.
　　หลินเฟยไม่รู้สึกเลยว่าอัศวินตัวนี้มีความแข็งแกร่ง.
　　ท้ายที่สุดก็ไม่มีอะไรอยู่ตรงหน้าของเขา ไม่แม้แต่จะมีการเคลื่อนไหว.
　　หลังจากจัดการกับอัศวินแล้ว หลินเฟยก็ไม่มองแม้แต่เศษซาก และหันไปมองมอนเตอร์ตัวอื่นทันที.
　　สิ่งเหล่านี้แตกต่างจากซอมบี้อย่างเห็นได้ชัด เกราะพลังของซอมบี้ก็มาจากการกลายพันธุ์เช่นกัน.
　　แต่มอนเตอร์ที่อยู่ด้านหน้านี้มีพลังเท่ากันหมดทุกตัว.
　　และพวกมันก็มีสองชีวิตเหมือนกัน แมลงตัวใหญ่ที่ชื่อเจตจำนงนับพัน.
　　จุดประสงค์ของมันคืออะไร หลินเฟยไม่รู้ แต่การดูดซับพลังของผู้มีพลังนั้นไม่ใช่เรื่องดี.
　　และบางทีงูที่มีตามากมายที่ภูเขาก็น่าจะเกี่ยวข้องกับมันด้วย.
　　พวกมันไม่อาจอยู่ได้.
　　แต่ก่อนที่เขาจะทันทำอะไร จู่ๆมอนเตอร์ที่อยู่ด้านหน้าก็คร่ำครวญ.
　　โฮกกก
　　ทันใดนั้น ก๊าซสีดำจำนวนมากก็ออกมาจากร่างกายของพวกมันเต็มไปด้วยเปลวไฟสีดำที่เผาไหม้พวกมันจนกลายเป็นเถ้าถ่าน.
　　”เกิดอะไรขึ้น?”หลินเฟยรู้สึกแปลกๆ.
　　เป็นไปได้ไหมว่าที่เขาฆ่าอัศวินร่างสูงแล้วทำให้มอนเตอร์เหล่านี้ตาย?
　　”อาจเป็นไปได้ว่ามันยังไม่ตาย แต่ถูกเคลื่อนย้ายออกไป”หลินเฟยก็นึกถึงแมลงตัวนั้น.
　　ไม่เข้าใจ ไม่เข้าใจเลย.
　　คนที่อยู่บนกำแพงก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น พวกเขาเพิ่งจะเห็นหลินเฟยเผชิญหน้ากับมอนเตอร์มากกว่า 100,000 ตัวอย่างกระทันหันและเอาชนะพวกมันได้สำเร็จ!
　　พวกเขาคิดว่าหลินเฟยได้ทำลายมอนเตอร์ทั้งหมดไป!
　　”ปลอดภัยแล้ว!”
　　ทันใดนั้นก็มีเสียงเฮดังขึ้นและผู้คนบนกำแพงต่างก็ไชโยออกมา.
　　”ช่วยเสร็จแล้ว?”ทันใดนั้นก็มีเสียงของเด็กสาวดังมาจากด้านหลังหลินเฟย.
　　หลินเฟยหันหน้ากลับมามองและเห็นเด็กสาวและยิ้มพร้อมกับพยักหน้าและพูดว่า”ใช่.”
　　”คุณบาดเจ็บไหม?”เด็กสาวถามอย่างห่วงใย.
　　”ไม่”หลินเฟยยิ้ม”ไม่มีใครทำร้ายฉันได้?”
　　”ฉันภุมิใจนิดๆ”เด็กสาวยิ้มและพูด”ถึงคุณจะแข็งแกร่งมากแต่ก็ยังต้องระวังในครั้งหน้า อย่าลืมซะหล่ะ.”
　　”คืนนี้จะทำข้าวผัดไข่ที่คุณชอบ.”
　　หลินเฟยยิ้มและบีบแก้มเด็กสาวและพูดว่า”ฉันรักเธอ.”
　　เด็กสาวตบมือเขาออกไปและพูดพร้อมกับแก้มที่เป็นสีชมพู”ไร้สาระ.”
　　”พระเจ้า!”
　　แต่ในเวลาต่อมา ทุกคนบนกำแพงก็รีบวิ่งเข้าหาหลินเฟย.
　　พวกเขาต้องการเข้ามาดูผู้ที่ช่วยชีวิตให้ดีขึ้น!
　　”ไปเถอะ.”
　　เมื่อเห็นฉากนี้ หลินเฟยอุ้มเด็กสาวออกไปและวิ่งออกไป แต่ถ้าเขายังอยู่กับกลุ่มคนพวกนี้ เขาก็กลัวว่าเธอจะไม่สามารถกลับไปได้ทันก่อนมืด.