One-click Invincibility Of The Apocalyptic Super System Modifier - ตอนที่ 403-404

บทที่ 403-404
　　มันก็แค่ฝุ่นและไม่ใช่ปัญหาใหญ่ หลินเฟยตรวจดูรอบๆบ้านและไม่มีอะไรอีกเลย บ้านก็แข็งแรงและไม่โยกคลอน.
　　”เร็วเข้า ช่วยกันทำความสะอาดบ้าน ฉันจะได้ทำอาหาร”เด็กสาวเดินเข้าไปในบ้านและออกมาจากบ้านพร้อมกับโยนผ้าขี้ริ้วให้หลินเฟย.
　　”มันไม่มีน้ำหรอ?”ขณะที่หลินเฟยรับผ้าขี้ริ้วมานั้นเขาก็คิดอะไรขึ้นได้.
　　นั่นก็คือ ที่บ้านไม่มีน้ำใช้.
　　ไหนว่ามีลำธารอยู่ข้างๆบ้าน ทำไมไม่เอาน้ำเข้ามาในบ้านตรงๆ.
　　ไม่อย่างนั้นมันจะลำบากถ้าต้องต้มน้ำ,อาบน้ำหรือทำอาหาร.
　　หลังจากปัดฝุ่นในบ้านแล้ว หลินเฟยและเด็กสาวก็พูดว่า”ฉันจะกลับไปเอาท่อน้ำมา.”
　　ผลก็คือ เด็กสาวดูงงๆและถามว่า”ท่อน้ำคืออะไร?”
　　”ท่อน้ำคือรางที่เอาไว้ลำเลียงน้ำ”หลินเฟยตกใจ ทำไมเด็กสาวถึงไม่รู้จักว่าท่อน้ำคือ?
　　เด็กสาวมองอย่างเอ๋อๆและพูด”มันจะใช้ทำอะไรได้?”
　　”ก็ลำเลียงน้ำจากลำธารเข้ามาในบ้าน ลำเลียงไปห้องครัวเพื่อเอาไว้ล้างผักและยังทำน้ำอุ่นเอาไว้อาบน้ำได้.
　　”หืม?”ในที่สุดเด็กสาวก็นึกถึงได้”อย่างนี้นี่เอง.”
　　”แต่มันลำบากมากนะ.”
　　”หืม?”หลินเฟยรู้สึกผิดอย่างคลุมเครือ.
　　”ฉันไม่รู้ว่าคุณไปรู้จักท่อน้ำพวกนั้นมาจากไหน แต่ตอนนี้เราทุกคนใช้ปั๊มไททันและมันใช่ร่วมกับก๊อกที่เรามีได้.”
　　”นานิ๊!!??”หลินเฟยงงแตกในเวลานี้ คราวนี้เทคโนโลยีที่นี่มันล้ำไปขนาดนั้นเลย?
　　”นานิ๊ นานิ๊อะไร?”เด็กสาวจ้องมองหลินเฟยและพูดว่า”คุณไม่รู้จักปั๊มไททั่นหรอ?”
　　”ไม่ ฉันไม่รู้เรื่องเลย”หลินเฟยมองเธออย่างอายๆ.
　　ปรากฏว่าสิ่งที่เขาควรจะทำที่สุดคือหลบมุมไปร้องไห้.
　　”ไม่เป็นไร”เด็กสาวยิ้ม”ฉันบอกได้ว่าปั๊มไททั่นว่ามันคืออะไร.”
　　”ปั๊มไททั่นต้องใช่ร่วมกับเครื่องปั่นไฟไททั่น เมื่อถึงเวลามันจะมีน้ำอยู่ในนั้นและถูกกรองจนบริสุทธิ์จากนั้นก็ถูกส่งไปยังก๊อกน้ำที่เข้าคู่กัน.
　　”มันยังสามารถใช้พลังจากเครื่องปั่นไฟได้ว่าจะต้มให้ร้อนหรือทำให้เย็นได้ใน 1 วินาที แค่ปรับอุณหภูมิที่ต้องการ.”
　　หลิยเงียบกริบ.
　　เขายิ่งตกใจอยู่ในหัวใจมากขึ้นไปอีก มันเป็นเทคโนโลยีอะไรกันแน่เนี่ย?
　　มันยอดเยี่ยมอย่างมาก?
　　ถ่ายโอนผ่านมิติ? เข้าไปยังก๊อกน้ำได้โดยไม่ต้องมีท่อลำเรียง.
　　”แล้วฉันจะหาปั๊มจากไหน?”หลินเฟยถาม.
　　เด็กสาวคิดอยู่ครู่หนึ่ง”ฉันรู้ว่าหัวก๊อกนั้นหาซื้อได้ตามซุปเปอร์มาร์กเก็ต แต่ไม่มีปั๊ม.”
　　”เพราะมันก็เหมือนกับเครื่องปั่นไฟ ในเมืองก็มีปั๊มน้ำขนาดใหญ่ซึ่งสามารถส่งน้ำได้ทั่วทั้งเมือง.”
　　”อย่างนั้นเอง”หลินเฟยเข้าใจ.
　　พูดอีกอย่างคือ อยากได้เครื่องปั๊ม เขาก็ต้องไปที่สถานนีจ่ายน้ำ.
　　”อย่างนั้นเราจะไปกันพรุ่งนี้เช้า”หลินเฟยพูด.
　　เด็กสาวก็ทำอาหารเย็นอร่อยและกินจนหมด.
　　ไก่ทอดเห็ดหอม,หมูหยอง,แครอท,ข้าวโพดและกระเทียมผสมกับผักโขมสีเขียว.
　　น้ำซุปก็มีนะ.
　　มันเป็นซุปลูกชิ้นปลาต้มกับหัวไชเท้า.
　　แน่นอน ว่ามีข้าวผัดไข่ของโปรดหลินเฟยด้วย.
　　ข้าวผัดไข่ที่เด็กสาวทำนั้นอร่อยที่สุดในโลก มันเป็นสีเหลืองทองและเห็นข้าวเป็นเม็ดๆ.
　　”ฉันรักเธอมากๆเลย”หลินเฟยพูดพร้อมกับยิ้มๆ.
　　เด็กสาวหน้าแดง.
　　หลังจากกินอาหารเย็น หลินเฟยและเด็กสาวก็ไปเดินเล่นกันบนเนินเขาใกล้ๆเพื่อดูว่าผักโตไปได้มากแค่ไหนแล้ว.
　　”แตกยอดแล้ว”หลินเฟยสังเกตต้นผลไม้อย่างระมัดระวัง.
　　มีใบใหม่ขึ้นมา มันพิสูจน์ให้เห็นว่าต้นไม้พวกนี้รอดแล้ว.
　　และผักก็ขึ้นยอดอ่อน.
　　”แค่หาเวลาเพื่อปลูกถั่ว,มะเขือม่วงและมะเขือเทศ”หลินเฟยคิดในใจ.
　　การปลูกถั่วสลับสามารถทำให้กลายเป็นพืชแบบหมุนเวียนได้.
　　เขายังสามารถปลูกมะเขือยาว,มะเขือเทศ ที่ทนฝนและพายุได้.
　　วันต่อมา เด็กสาวตื่นแต่เช้า อาจเป็นเพราะว่าเธออาศัยอยู่ในบ้าน.
　　เมื่อคืนเธอถึงนอนหลับสนิทกว่าที่เคย.
　　เธอยังแอบหอมแก้มหลินเฟย เด็กสาวหนีเข้าห้องน้ำ,แปรงฟันและล้างหน้าก่อนที่จะไปที่ครัวเพื่อเตรียมอาหาร.
　　หลังจากที่กินแล้ว หลินเฟยและเด็กสาวก็ออกจากกระท่อม.
　　ทั้งสองพบเมืองโดยบังเอิญขณะกำลังมองหาซุปเปอร์มาร์เก็ตเพื่อหาก๊อก.
　　ถ้าเป็นปกติ คุณสามารถหาสถานนีจ่ายน้ำเพื่อดูว่ามีปั๊มไททั่นขนาดเล็กหรือไม่.
　　หลินเฟยเดินไปแบบสุ่มๆ พร้อมกับอุ้มเด็กสาวท่าเจ้าหญิงและบินผ่านไป ผ่านไปสองนาทีเขาก็พบเมืองสำเร็จ.
　　หลินเฟยยืนอยู่บนอากาศและมองลงไป”ที่นี่ดูคุ้นๆ ดูเหมือนว่าเราจะเคยมาที่นี่แล้ว.”
　　”ฉันก็คิดว่ามันคุ้นๆ”เด็กสาวพูด”นี่คือเมือง D ฉันยังจำได้ว่ามีซุปเปอร์มาร์เก็ตอยู่ตรงไหน.”
　　”อย่างนั้นเธอก็นำทางเลย”หลินเฟยพูด.
　　เขาจำทางไม่ได้จริงๆ เพราะเขาเป็นคนโง่ที่มักหลงทางแม้ว่าเขาจะอยู่ในเมืองมากกว่า 20 ปี.
　　และเมื่อหลินเฟยกำลังมุ่งหน้าไปทางซุปเปอร์มาร์เก็ต.
　　ด้านหน้าของซุปเปอร์มาร์เก็ตมีคนหนุ่มสาวหลายสิบคนกำลังเผชิญหน้ากับซอมบี้.
　　ซอมบี้พวกนี้ตัวผอมมาก ทำให้พวกเขารู้สึกว่ามันเหมือนกับเสาไม้ไผ่และคุณสามารถเห็นซี่โครงบนร่างกายของมันได้.
　　แต่นี่ก็คือซอมบี้เหมือนเดิม.
　　”ระวัง กำจัดมันซะ”ชายหนุ่มที่เป็นหัวหน้าขมวดคิ้ว.
　　แต่เมื่อพวกเขาเข้าใกล้ ซอมบี้ก็กุมหัวของมันและหมอบลงกับพื้นพร้อมกับร่างกายที่สั่นเทา.
　　”เกิดอะไรขึ้น?”
　　ทันใดนั้น มีบางคนกำลังงุนงง.
　　”นี่คือซอมบี้ที่กำลังกลัวพวกเรา?”มีบางคนพูดขึ้นมา.
　　”มันต้องอย่างนี้สิ”หลังจากได้ยินอย่างนั้น ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นต่างก็เข้าใจตรงกัน มันต้องเป็นเพราะซอมบี้กลัวพวกเขา.
　　เมื่อคิดอย่างนี้ พวกเขาก็หัวเราะด้วยความตื่นเต้น.
　　”ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า”
　　”เมื่อก่อนเราต้องเตือนกันเองว่าให้ระวัง แต่ไม่คิดว่าจะมีวันที่ซอมบี้ก็กลับพวกเราเหมือนกัน!”
　　”มันเจ๋งมาก มีเพียงพวกเราเท่านั้นที่ทำให้ซอมบี้กลัวได้!”
　　เป็นผลให้ขณะที่พวกเขากำลังหัวเราะกันอยู่ จู่ๆซอมบี้ก็ลุกขึ้นยืนและมีลมเย็นๆพุ่งออกมาจากปากของมัน.
　　แกร๊กๆๆ
　　คนหนุ่มสาวที่เมื่อกี้กำลังหัวเราะอยู่ก็ถูกแช่แข็งและกลายเป็นรูปปั้น.
　　ซอมบี้หันไปมองรอบๆและพยักหน้าอย่างพอใจมาก.
　　ความจริงมันไม่ได้กลัว มันแค่แกล้งทำเป็นหมูกินเสือ แกล้งทำเป็นกลัว.
　　เมื่อพวกเขาไม่ระวังตัว ทันใดนั้นมันก็เคลื่อนไหวและจัดการคนเหล่านี้ทั้งหมด.
　　นี่คือซอมบี้เลเวล S.
　　”ที่นี่ทำไมหนาวจัง.”
　　เมื่อซอมบี้กำลังจะจากไป จู่ๆมันก็ได้ยินเสียงอื่น ราวกับว่ามีใครมาที่นี่อีก
　　ซอมบี้มองตรงไปยังที่เสียงดังมา และมันก็เห็นคนสองคน.
　　ผู้ชายและผู้หญิงที่กำลังเดินมาด้วยกัน.