One-click Invincibility Of The Apocalyptic Super System Modifier - บทที่ 407-408

บทที่ 407
”เฒ่าไค นายกลับมาแล้ว.”
ขณะที่หลินเฟยและเด็กสาวลงจากรถ ทันใดนั้นเขาก็เห็นคนเดินเข้ามามุงเพื่อทักทายตาลุง.
”ข้างนอกตอนนี้ไม่สงบแล้ว ออกไปให้น้อยลงดีกว่า.”
ลุงยิ้มและพูดว่า”ไม่ต้องห่วง ถึงฉันจะเทียบกับเลเวล S ไม่ได้ แต่ฉันก็ยังป้องกันตัวเองได้.”
”คืนนี้มาบ้านฉันเพื่อมากินข้าวด้วยกัน ฉันเพิ่งซื้อของจากซุปเปอร์มาร์เก็ตมา.”
”เฒ่าไค นายใจดีจัง.”
ชายคนนั้นยิ้มและจากไป และท้ายที่สุดเขาก็ไม่ได้มากินข้าวเย็นด้วยกัน.
ฉากนี้ทำให้หลินเฟยและเด็กสาวรู้สึกแปลกเล็กน้อย มีคนเชิญ แต่ไม่มา.
แต่ไม่นานเขาก็รู้ว่าทำไม.
เพราะเดินขึ้นไปบนบันไดจนสุดท้าย เขาก็เจอคนทักทายตาลุงมากมาย.
ทั้งหลินเฟยและเด็กสาวเข้าใจว่าตาลุงนี้เป็นที่ชื่นชมมากที่นี่ ดูเหมือนว่าลุงจะเป็นคนช่วยเหลือคนพวกนี้ไว้.
มันเห็นได้จากที่เขาพูดว่าจะเลี้ยงข้าว.
”คนนี้น่าสนใจจริงๆ”หลินเฟยคิดแบบนี้ เขาได้เห็นสิ่งที่น่าสนใจมากมายตลอดทั้งทาง และหัวใจของคนที่อยู่ในวันสิ้นโลกที่กำลังถูกความมืดรุมกัดกินตามกาลเวลา.
เขารู้สึกว่าสายตาของเขาตื้นเขินนัก.
หลินเฟยจำชายกลางคนที่ต้องการหลบหนีอย่างสิ้นหวัง.
นี่เป็นบทเรียนที่สองที่เขาได้รับการสอนหลังจากที่มาที่นี่ ในความมืดมิดมักจะมีแสงสว่าง.
หลินเฟยและเด็กสาวมาที่บ้านของลุง บ้านไม่ใหญ่เกินไป เพียงหกสิบหรือเจ็ดสิบตาราเมตรเท่านั้น ถึงขีดจำกัดแล้วสำหรับสองคน.
หนึ่งห้องนอนและหนึ่งห้องนั่งเล่น มีห้องครัวแต่ไม่มีห้องน้ำ.
”บ้านที่นี่ก็เป็นแบบนี้แหละ”ลุงหัวเราะ”ห้องน้ำอยู่ชั้นหนึ่ง จะอาบน้ำหรือจะเข้าห้องน้ำก็ต้องไปที่ชั้นหนึ่ง.”
”คืนนี้พวกเธอนอนห้องฉัน ส่วนฉันจะนอนห้องนั่งเล่น.”
หลินเฟยปฏิเสธอย่างรวดเร็ว”เราจัดการปัญหาเหล่านี้ได้”
เดิมทีเขาคิดว่าลุงคนนี้จะปล่อยให้เขาและเด็กสาวอยู่ในห้องเพราะเขามีสองคน.
ผลก็คือ พวกเขาคิดมากไปเอง เพราะมันมีห้องเดียว?
”งั้นหรอ?”ลุงดูงงนิดๆ แต่ท้ายที่สุดก็พูดว่า”งั้นคืนนี้เธอต้องกินข้าวกับฉัน.”
เมื่อเห็นท่าทีของลุงดูอบอุ่น หลินเฟยและเด็กสาวก็ไม่อาจปฏิเสธได้จริงๆ.
เขาเคยเป็นเชฟ และสิ่งที่ดีที่สุดของเขาคือการทำข้าวผัดไข่ เย็นนี้ลุงคนนี้ก็ทำข้าวผัดไข่จริงๆ.
แม้ว่าจะมีไข่น้อย แต่ก็มองเห็นใยไข่ได้เพียงไม่กี่เส้น.
ข้าวมีไม่มาก มันดูเหมือนกับว่าจะพอกินคนเดียว แต่นี่อาจจะเป็นอาหารของลุงก็ได้.
หลินเฟยลองชิมแล้วมันไม่มีรสชาติ อาจเป็นเพราะมีเครื่องปรุงไม่พอและส่วนผสมก็ไม่เพียงพอ แต่ก็ยังพอกินได้ ซึ่งมันก็ดีมากๆ.
หลังจากกินข้าว หลินเฟยและเด็กสาวก็บอกลาลุง.
”พรุ่งนี้เราจะกลับมาอีก”หลินเฟยพูด เขาได้รับความช่วยเหลือจากลุงมากและต้องการตอบแทนเขาตามธรรมชาติ.
เขาต้องกลับไปเอาวัตถุดิบให้ลุงพรุ่งนี้.
”ได้ ตามใจเธอเลย”ลุงยิ้มและพูด”พรุ่งนี้ฉันจะชวนกินข้าวเย็นอีก”
หลินเฟยยิ้ม อาหารของวันพรุ่งนี้ต้องมากกว่าวันนี้แน่นอน.
แต่เขาไม่คิดว่าครั้งนี้จะเป็นการบอกลาสวรรค์และมนุษย์.
รุ่งเช้า ลุงก็ตื่นตามปกติ แต่งตัว ล้างหน้าด้วยน้ำที่ใช้ล้างข้าวเมื่อคืน บ้วนปากและออกไป.
”เหล่าไค นายจะออกไปข้างนอกอีกแล้ว?”เพือนบ้านถาม.
”ใช่.”
ลุงยิ้มและพูด”ออกไปดูข้างนอก เกรงว่าเด็กตัวเหม็นพวกนั้นจะสร้างปัญหาข้างนอกอีก.”

บทที่ 408
”คนกลุ่มพวกนั้นเผา,ฆ่าและปล้นคนที่สู้ไม่ได้?”เพือนบ้านขมวดคิ้วและพูดว่า”นายไม่ต้องสนใจพวกมันแล้ว มันอันตรายเกินไป.”
”ไม่มีทาง”ลุงพูด”ฉันไม่สนใจ ใครจะสน?”
จากนั้นเขาก็ออกไป.
เขาขับรถตู้ออกจากชุมนุม เดินเตร่ไปรอบๆจ้องมองกลุ่มหนุ่มสาวพร้อมกับคอยลาดตะเวนดูการเคลื่อนไหวของซอมบี้.
รถของเขาขับไปตามถนน แต่ทันใดนั้น ตะปูที่ถูกโปรยอยู่เกลื่อนถนนก็ปรากฏขึ้น.
ยางรถถูกเจาะและหยุดลงห่างออกไป 10 เมตร.
ในเวลาต่อมา จากบ้านทั้งสองฤฟากข้าง จู่ๆเด็กหนุ่มมากกว่าโหลก็รีบวิ่งออกมาทันที ลุงก็เข้าใจทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น.
เขาถูกซุ่มโจมตี!
ตูม!
ประตูรถถูกเปิดออกอย่างรวรดเร็ว ชายหนุ่มกว่าสิบคนก็เต็มไปด้วยพลังก็ลากลุงออกจากรถ.
”555555+”
พวกมันโยนลุงล้มลงกับพื้นพร้อมกับยิ้มอย่างดีใจ.
”ไล่ตามเราทุกวันมันสนุกไหม?”ชายหนุ่มหัวล้านพูดติดตลกอีกว่า”แกคิดว่าเราไม่มีอารมณ์จริงๆ?”
”เมื่อฉันขี้เกียจที่จะสนใจแก ตอนนี้ไม่เป็นไรแล้ว ยินดีด้วยนะ แกทำให้เราหมดความอดทน.”
เมื่อเขาพูดจบ เขาก็เตะลุงไปที่ท้องและเตะเข้าที่หน้าจนเลือดกลบปาก.
ร่างกายของลุงก็ลอยกระเด็นไปชนกำแพงข้างๆจนพัง.
แต่แทบจะทันทีชายหนุ่มก็เข้าไปลากลุงออกมาอีก.
”อย่าทำผิดเลย”ลุงพูดอย่างยากลำบาก.
”ทำผิด?”
ชายหนุ่มหัวหน้าหัวเราะทันที”แกพูดเรื่องตลกอะไร?”
”มีอะไรผิดปกติกับเรา? โลกมันผิดไปแล้ว.”
หลังจากพูดแล้วก็เตะออกไปอีกครั้งและลุงก็ลอยออกไปอีกครั้ง…
”ฉันควรจะเตรียมอะไรให้ลุงดี?”หลินเฟยถามเด็กสาว.
”แน่นอนว่ามันต้องมีข้าวอยู่แล้ว และมันต้องมีผักด้วย และเนื้อก็ต้องไม่น้อยหน้า เขาทำข้าวผัดไข่เก่ง งั้นให้ไข่เขาเพิ่มอีกด้วย”เด็กสาวแนะนำ.
”ได้ ทั้งหมดนี่แหละ”หลินเฟยเห็นด้วยทันที.
เมื่อทั้งสองกลับมาที่ชุมนุมอีกครั้งพร้อมกับเครื่องเทเลพอต มันก็เกือบจะเที่ยงแล้ว พวกเขาก็มาที่ห้องของลุงและเคาะประตู แต่ก็ไม่มีการตอบสนองหลังจากรอเป็นเวลานาน.
”นั่นมันคู่หนุ่มสาวตัวน้อยเมื่อวานนี้นิ”เพือนบ้านเห็นและหลินเฟยและเด็กสาวจึงพูดขึ้น”พวกเธอมาหาเหล่าไคหรอ?”
”เขาออกไปแต่เช้า เขาออกไปแบบนี้ทุกวัน.”
”แต่ฉันมักจะเห็นว่าเขากลับมาตอนเที่ยงเป็นอย่างช้า วันนี้มันแปลกๆ.”
หลินเฟยและเด็กสาวขมวดคิ้วอย่างช่วยไม่ได้และเกิดความรู้สึกไม่ดีภายในใจ.
”ออกไปตามหาเขากัน.”
หลินเฟยรีบพาเด็กสาวออกไปทันที พวกเขาออกจากชุมนุมและค้นหาตามถนนอย่างรวดเร็ว.
ห่างออกไปไม่ไกล ทั้งสองก็เห็นควันพุ่งขึ้น.
ไม่ไกล.
พวกเขาเห็นชายหนุ่มหลายคนกำลังเดินพร้อมกับหัวเราะ.
”หลินเฟย!”เด็กสาวคว้ามือของหลินเฟยอย่างประหม่า.
หลินเฟยขมวดคิ้วเช่นกัน เพราะเขาเห็นร่างที่คุ้นเคยนอนอยู่บนพื้น!
”นายมาถูกทางแล้ว.”
ในเวลานี้ เหล่าวัยรุ่นเหล่านั้นก็สังเกตเห็นหลินเฟยและเด็กสาวเช่นกัน.
คนที่เป็นหัวหน้าก็หัวเราะ”ให้เขาจากไปอย่างสงบ ไม่ต้องกังวล เขาไม่เจ็บปวดใดๆ.”
เขายกปืนในมือขึ้นและยิ้มก่อนจะขับรถออก.
หลินเฟยต้องการตามให้ทัน แต่ตอนนี้สถานการณ์ของคุณลุงสำคัญกว่า.
โชคร้าย พอพวกเขาเข้าไป ลุงก็หลบตาเสียแล้ว.
แม้ว่าหลินเฟยจะมีพลังรักษาที่แข็งแกร่ง แต่ตอนนี้เขาก็ไม่อาจใช้มันได้เลย เพราะการรักษาของเขาไม่อาจนำพาคนตายกลับคืนมาได้.