One-click Invincibility Of The Apocalyptic Super System Modifier - บทที่ 412

บทที่ 412
แต่เวลานี้.
ตูม!
ประตูบ้านจู่ก็ถูกเปิดออก ราวกับว่ามีอะไรกระแทกใส่มัน.
”ใคร!”
มือสังหารมองไปที่ประตูด้วยหน้าตาที่บึ้งตึง.
แต่เมื่อเขามองไปที่ประตูที่ถูกเปิด เขาก็อึ้งทันที เขาเป็นมือระเบิดกำลังถูกมัดและโยนเข้ามา.
ข้างหลังเขา ระเบิดขนาดเท่ากระเป๋าเป้กำลังฟ้อง.
มีการเวลานับถอยหลังอย่างชัดเจนด้านบน เหลือเวลาไม่ถึง 6 นาที!
”อื้อๆๆ-”
ยังมีระเบิดอีกอันในปากของมือระเบิด ซึ่งทำให้เขาไม่อาจใช้ปากเพื่อพูดได้ ดวงตาของเขาก็เบิกกว้างและเต็มไปด้วยความกลัวและดูเหมือนว่าเขาจะพูดอะไรบางอย่าง.
มือสังหารตกใจมากเมื่อเห็นภาพนี้.
นี่มันคืออะไร?
มือระเบิดกำลังพัฒนาระเบิดแบบใหม่งั้นหรอ?
แต่ก่อนที่เขาจะเดินเข้าหา ก็มีอีกคนปรากฏขึ้นหน้าบ้าน.
”นายเหลือเวลาไม่ถึง 5 นาทีในการกู้ระเบิด ไม่อย่างนั้นเมื่อเกิดการกระเบิดขึ้น นายก็จะกลายเป็นพลุบนท้องฟ้า”หลินเฟยพูดเบาๆ.
”แกเป็นใคร?”
มือสังหารตีหน้าเคร่ง และถือมีดฆ่าหมูในมือแน่น.
หลินเฟยเหลือบมองไปที่ห้องนี้ มันมีศพมนุษย์อยู่ทุกที่ ทั้งชาย,หญิง,เด็กและคนแก่ พวกเขาทั้งหมดถูกขังอยู่ในกรงราวกับหมาข้างถนน โดยมีบาดแผลตามร่างกาย.
เขาไม่รู้ว่าการทรมาณที่ลุงเคยเจอก่อนตายนั้นจะเป็นแบบนี้ไหม.
หลินเฟยไม่ต้องการคิดเกี่ยวกับเรื่องเหล่านี้อีกต่อไป.
”นายฆ่าคนที่ไม่ควรตายเมื่อเช้านี้”หลินเฟยพูด”แต่เดิมพวกเราวางแผนที่จะกินข้าวเที่ยงด้วยกัน.”
”แกหมายถึงไอ้แก่น่าตาย!”มือสังหารเข้าใจทันที”แกต้องการล้างแค้นให้เขา!”
”ใช่ ใช่แล้ว.”
หลินเฟยพูด”นายเหลือเวลาอีก 2 นาที.”
มือสังหารก็กลับมารู้สึกตัวอีกทีและมองไปที่เวลาที่ระเบิดเวลา ตามที่คาดไว้ มันเหลือเวลาน้อยกว่า 120 วินาที.
”ระเบิดฉัน? ไม่มีทาง!”
มือสังหารตะโกนก่อนที่จะโยนมือระเบิดลงแม่น้ำด้านหลังตลาด.
ตูม!
ตามมาด้วยเสียงดัง แม่น้ำก็พุ่งขึ้นบนท้องฟ้าและตกลงมาเหมือนกับฝน.
หลินเฟยพิงประตูและพูดด้วยรอยยิ้มว่า”นายทำได้จริงๆ ยังไงก็ตาม เขาเป็นเพือนนายนะ.”
”เพือน?”มือสังหารเยาะเย้ย”ฉันไม่มีเพือนและไม่ต้องการเพือน.”
หลินเฟยส่ายหัวและถอนหายใจ.
ฉันไม่เข้าใจทำไมมือสังหารที่ยังเด็กและน่าจะใจร้อน แต่ดันพูดคำพูดที่เลวร้ายอย่างนี้ออกมา ดูเหมือนว่าเขาจะเดินทางผิดด้วย.
”แล้วนายหล่ะ?”มือสังหารจ้องไปที่หลินเฟยและยิ้มอย่างเย็นชา”แกหล่ะ อยากตายแบบไหน?”
”ฉันนี่นะตาย?”
ทันใดนั้น ร่างของหลินเฟยก็ปรากฏอยู่ด้านหน้าของมือสังหาร พร้อมกับถือมีดฆ่าหมูของมือสังหารอยู่ในมือและเมื่อเขาฟันมีดออก แขนข้างหนึ่งก็หมุนปลิวออกไป.
”ด้วยความสามารถของนาย นายต้องการฆ่าฉันหรอ?”หลินเฟยอยากจะหัวเราะ.
มือสังหารอึ้ง.
”หาาา!!!”
หลังจากนั้นไม่นาน ความเจ็บปวดที่เสียแขนขวาก็ปรากฏขึ้น เขากุมแผลและกรีดร้องเสียงดัง.
”เรามาพูดกันดีกว่า นายอยากตายแบบไหนหล่ะ?”หลินเฟยพูด”จับแยกชิ้นส่วนตัวของนายทั้งเป็น ฉันคงไม่ทำให้นายถูกใช่มั้ง.”
แต่ตอนนี้ มือสังหารเพียงทำได้แค่ฟังคำพูดของหลินเฟย?
เขาทรมารคนอื่นตลอดเวลา และไม่คิดว่าวังหนึ่งเขาจะกลายเป็นคนที่อยู่บนเขียง.
เจ็บ.
หัวใจของเขาแหละสลาย!