One-click Invincibility Of The Apocalyptic Super System Modifier - บทที่ 416

บทที่ 416
ท้ายที่สุด เมื่อดูทีวีหลังจากผ่านไปชั่วโมง มือกระบี่ที่ทรงพลังมักจะชอบสวมหมวกและเดินไปรอบๆเพื่อความยุติธรรม.
ตอนนั้นนั่งหน้าทีวีเขาอิจฉามาก ตอนกลางคืนเขาก็ฝันว่าวันหนึ่งเขาจะสามารถฝึกฝนเพื่อกลายเป็นจอมยุทธและออกไปต่อสู้ บินข้ามกำแพงและกลายเป็นวีรบุรุษ.
และตอนนี้…
เขาทรงพลังมากที่สุดในโลกและเขาก็มีหมวกแบบนี้.
หลินเฟยยิ้มน้อยๆและสวมหมวกไว้บนหัวของเขา.
กดขอบให้เอียงไปด้านหน้าเล็กน้อยทำให้เพียงเห็นใบหน้าของเขาได้ครึ่งเดียว เขาก็พูดกับเด็กสาวว่า”จากนี้ไปเรียกฉันว่า หลินเส้าเซี่ย.”
”โอเคร พ่อรูปหล่อ…”
เด็กสาวหลงใหลในกับความเบียวของหลินเฟยมาก ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยประกายราวกับดวงดาว.
”หมวกใบนี้สำหรับคนทรงพลังเท่านั้น แล้วมันไม่ใช่ว่าเหมาะกับคุณหรอกหรอ?”เด็กสาวพูด.
”มันไม่เหมือนกัน”หลินเฟยส่ายหัว เขาถอดหมวกแล้วพูดอย่างช้าๆ”พวกเขาแข็งแกร่งและไม่เคยต้องแสวงหาความลำบากและมันความฝันของฉันก็แค่วัยเด็ก.”
”อย่างงั้นหรอ?”เด็กสาวพึมพำด้วยปากเล็กๆของเธอ”มันไม่ใช่ความฝันที่ดีหรอกหรอ?”
ในที่สุดก็ได้ปั๊มน้ำกับแทงค์น้ำกลับมาแล้ว เมื่อกินข้าวอิ่มและพูดคุยกันเล็กน้อยก่อนที่จะได้เวลาติดตั้งสิ่งเหล่านั้น.
ภายใต้การแนะนำของเด็กสาว หลินเฟยวางปั๊มลงในลำธาร.
เพราะน้ำในลำธารนั้นสะอาดและไม่มีสัตว์ร้ายใดๆอยู่ในบริเวณนั้น.
วางก๊อกน้ำตัวหนึ่งในห้องน้ำ เพื่อให้เครื่องทำน้ำอุ่นที่สามารถดึงน้ำออกจากก๊อกน้ำได้อันโนมัติและอีกตัวในห้องและวางไว้ที่ใดก็ตามที่คุณสามารถใช้ได้.
เมื่อติดตั้งก๊อกน้ำหลินเฟยนอนเตียงและอยากเป็นปลาเค็มอีกครั้ง.
”อ่า ไม่อยากขยับเลย ฉันต้องถูกจูบถึงจะลุกขึ้นได้.”
ทันใดนั้นเด็กสาวก็หน้าแดง เธอยืนหน้าแดงอยู่ข้างๆและพูดว่า”คุณพูดอะไรเนี่ย?”
”ลุกขึ้น ตอนนี้ฉันจะนอน คินนี้คุณจะนอนไหม?”
หลินเฟยยิ้มและพูด”ตราบใดที่ฉันกอดเธอ ฉันก็หลับแล้ว.”
เด็กสาวหน้าแดงยิ่งกว่าเดิม เธอก้มหน้าลงและพูดว่า”ถ้าอย่างนั้นฉันจะเมินเธอ.”
ความจริงก็แค่นั้นแหละ เธอจะไม่สนใจได้ไง? หากไม่มีหลินเฟยในตอนกลางคืน เด็กสาวรู้สึกว่าเธอจะต้องนอนไม่หลับแน่ๆ.
และหลินเฟยก็ไม่ได้อยากจะเป็นปลาเค็มจริงๆ.
เขากำลังวางแผนที่จะทำวันข้างหน้า บ้านมีครบทุกอย่าง ตอนนี้ก็มีบ้านแล้วเหลือเพียงอย่างเดียวที่จะต้องทำตอนนี้.
หาทางกลับบ้านของเขา.
”เราจะออกไปหาเมืองใหม่พรุ่งนี้.”
คืนนั้น เด็กสาวยังคงนอนกับหลินเฟยจนถึงรุ่งสาง.
เด็กสาวตื่นก่อน เพราะรูว่าวันนี้จะต้องไปเมืองใหม่ ไม่รู้ว่าจะมีอะไรใหม่ๆบ้าง มันน่าสนใจจริงๆ?
เมื่ออยู่กับหลินเฟยมาเป็นเวลานาน เธอไม่รู้สึกเลยว่าชีวิตที่อยู่ในวันสิ้นโลกนี้ก็เหมือนกับวันพักผ่อน.
”มันไม่ดีที่จะกลับมากินข้าวที่บ้าน”ทันใดนั้นเด็กสาวก็ได้ไอเดียใหม่ๆ”เตรียมอาหารกลางวันไปด้วย!”
”ถ้ามีข้าวกล่อง ก็ไม่ต้องย้อนไปย้อนมา!”
โชคดีที่บ้านมีกล่องข้าวสูญญากาศ.
เมื่อเด็กสาวเริ่มเตรียมอาหารกลางวัน หลินเฟยก็ยงคงนอนอยู่บนเตียง แสงแดดและอากาศก็ดีมากวันนี้.
แต่ทั่งคู่ไม่รู้ว่ามีร่างสีขาวราวกับหิมะยืนอยู่บนต้นผลไม้หลังภูเขา กำลังมองดูกระท่อมอย่างเงียบๆ.
ร่างกายที่ไม่สูงนัก มันเกือบเท่ากับเด็กสาว ใส่เสื้อคลุมสีขาวราวกับหิมะและมีหน้ากากสีขาวนวล.
หน้ากากไม่มีลวดลายใดๆ มันเป็นสีขาวล้วน ไม่มีช่องปาก มีเพียงรูที่ตาเท่านั้น แต่มันก็ไม่อาจเห็นดวงตาที่อยู่หลังหน้ากากได้.