One-click Invincibility Of The Apocalyptic Super System Modifier - บทที่ 427-428

บทที่ 427
”ไม่”กัปตันก็กลายเป็นงง”มันเกิดอะไรขึ้น?”
การจะเปิดประตูทางเข้าเพื่อไปสำรวจ มันต้องเสียผู้มีพลังไปมากมาย แต่ตอนนี้ ประตูที่กั้นถูกพังไปแล้ว!
ประตูพัง บนพื้นก็เต็มไปด้วยซากของมอนเตอร์…
พวกเขาทั้งหมดพร้อมสำหรับการต่อสู่ที่ดุเดือดและผลลัพธุ์นี้ไม่ใช่สิ่งที่พวกเขาคิดเอาไว้.
กัปตันยืนอยู่หน้าประตูอย่างลังเลอยู่ครู่หนึ่งและสุดท้ายก็สูดหายใจเข้าลึกๆแล้วพูดว่า”เข้าไปเถอะ แผนของเรายังคงเหมือนเดิม.”
”ต่อไปคือ หุบเหว”กัปตันพูด”ถ้านายจะเข้าไปในปราสาทต้องผ่านหุบเหวก่อน.”
”หุบเหวอะไร?”มีบางคนถามอย่างงงๆ.
”นี่แหละหุบเหว”กัปตันพูด”การบินไม่อาจทำได้ที่หุบเหว แต่มีหินลอยอยู่บ้างกระจัดกระจายอยู่แถวนั้น หินจะปรากฏขึ้นและหายไปเป็นครั้งคราว พวกนายต้องคว้าโอกาสเพื่อที่จะกระโดดไปยังหินต่อๆไป.”
”และสิ่งพวกนี้ยังไม่ใช่อันตรายที่สุด ที่อันตรายที่สุดคือทั่งสองฝั้งของหุบเหวจะมีอัศวินหลายตัวถือหน้าไม้หนักคอยปกป้องอยู่.”
”ดังนั้นเขาจึงต้องไปให้เร็วและผ่านหุบเหวนก่อนที่พวกมันจะโจมตีพวกเรา!”
หลายคนหยักหน้าอย่างหนัก.
”ปราสาทนี้หรูมาก มันต้องใช้เงินเท่าไหร่กว่าจะได้ปราสาทแบบนี้ แถมยังไม่ต้องซ่อมถนนอีก?”
หลินเฟยและเด็กสาวยืนอยู่หน้าหุบเหวมองดูหุบเหวที่กว้างกว่า 100 เมตรตรงหน้าของพวกเขาและอดไม่ได้ที่จะบ่นออกมา.
”ดู มีหินอยู่ตรงนั้น!”
เด็กสาวประหลาดใจเมื่อพบว่ามีหินอยู่ที่หุบแหวมันจะปรากฏออกมาเป็นครั้งคราวก่อนที่จะหายไป.
”ประมาณ 5 วินาทีกว่าหินจะหายไป”เธอค้นพบรูปแบบของมัน.
เธอเดาว่า”มันอาจจะมาให้เราเหยียบหินพวกนี้เพื่อผ่านไป.”
หัวของหลินเฟยเต็มไปด้วยเครื่องหมายคำถาม.
”ปราสาทหรูและถนนก็สวยงาม? มันไม่มีประโยชน์เลย”หลินเฟยพูด”เนื่องจากพวกเขาไม่ยอมสร้างถนน งั้นฉันจะช่วยพวกเขาเอง.”
จากนั้น หลินเฟยก็โบกมือ.
ตูม!
ทันใดนั้นดูเหมือนว่าโลกจะสั่นสะเทือนอย่างกระทันหันก้อนหินนับไม่ถ้วนพุ่งขึ้นมาจากหุบเขาและหยุดอยู่ตรงหน้าของหลินเฟย.
กึก กึก กึก
ทันทีที่หลินเฟยคิด หินเหล่านี้ทั้งหมดก็เข้ามาชนกันและรวมกันเป็นก้อนใหม่ก่อนที่จะกลายเป็นแผ่นหิน.
”แปลก!”
ทันใดนั้นเขาก็ตระหนักถึงสิ่งที่ร้ายแรง”หุบเหวนี้ไม่มีก้น มันไม่มีทางหยั่งเสาได้…”
สะพานต้องมีเสาเพื่อค้ำไว้ให้มันอยู่กลางอากาศ.
โดยเฉพาะหุบเหวที่กว้าง 100 เมตร มันเป็นไปไม่ได้ที่จะสร้างโดยไม่มีอะไรค้ำ.
”ช่างเถอะ ฉันขี้เกียจที่จะวางเสา งั้นทำแผ่นกระดานยวหลายร้อยเมตรกันเถอะ”หลินเฟยพึมพำและควบคุมแผ่นหิน.
ครั้งนี้เขาสามารถควบคุมแผ่นหินได้และยังสามารถสั่งให้ก้อนหินเปลี่ยนเป็นแผ่นหินได้และทำให้แผ่นหินรวมตัวกันและเชื่อมต่อกัน มันง่ายราวกับกินดื่ม.
มันใช้เวลาไม่ถึง 30 วินาที แผ่นหินขนาดใหญ่ที่ยาวหลายร้อยเมตรและกว้างสามถึงสี่เมตรและหนากว่าหนึ่งร้อยเมตรปรากฏขึ้นเบื้องหน้าของพวกเขาทั้งสอง.
ตูม!
ตามมาด้วยเสียงดัง หลินเฟยใช้แผ่นหินนี้พาดระหว่างหุบเหวและเป็นอันเสร็จสิ้นกับการสร้างสะพาน?
”ฉันนี่ใจดีจริงๆ”หลินเฟยถอนหายใจและพาเด็กสาวเดินไปทางแผ่นหิน.
สะพานหนา 1 เมตร ไม่จำเป็นต้องพูดว่ารับน้ำหนักแค่ 2 คน ต่อให้รถบรรทุก 20 ตันมาก็ยังไม่พัง.
แต่ทั้งสองยังเดินไปไม่ถึงตรงกลาง…
มีแสงวาบเข้ามาดวงตาของเด็กสาว เธอโบกมือและปล่อนแท่งน้ำแข็งชนเข้ากับแสงบนท้องฟ้า.
ตูม
ใบมีดน้ำแข็งและแสงระเบิดพร้อมกันก่อนที่จะกลายเป็นเปลวไฟและหายลับเข้าไปในความมืดทันที.
บทที่ 428
”ฉันไม่เห็นพวกมันเลย”เด็กสาวมองไปยังทิศทางเดียวกับที่มีแสงพุ่งเข้ามา มันมีแค่ความมืด และดูเหมือนว่าจะไม่มีอะไรอยู่ที่นั่น.
”นั่นไม่ใช่ปัญหาใหญ่เลย แค่อัศวินไม่กี่ตัว”หลินเฟยพูด.
เขาใช้[perspective]และความมืดพวกนี้ยังจะรอดพ้นจากตาของเขาได้หรือ? ถึงตอนนี้จะยังไม่อาจมองผ่านหน้ากากของหญิงหน้ากากนั้นได้.
ด้วยเหตุนี้ หลินเฟยจึงหยิบบาซูก้าออกจากกระเป๋า.
”มันนานแล้วนะและเมื่อมันปรากฏก็เพราะพวกแกเป็นเป้าหมายของมัน”หลินเฟยยิ้มเบาๆ.
เขาเห็นได้อย่างชัดเจนถึงความมืดที่อยู่ห่างออกไป มีอัศวินหลายตัวยืนอยู่ก้อนหินและโจมตีพวกเขา.
ระยะห่างที่ห่างกันหลายร้อยเมตร.
หลินเฟนมั่นใจว่าหน้าไม้มือของอีกฝ่ายเป็นสิ่งลึกลับและเขาก็ต้องการเล่นด้วย แต่ตอนนี้…
”เอาไปกินซะ!”
ตูม!
จรวดพุ่งออกไป ห่างออกไปหลายร้อยเมตร มันก็เพียงกระพริบตา.
ทันทีที่เกิดไฟลุกโชนจากระยะไกล อัศวินหลายตัวก็ปลิวเป็นชิ้นๆและก้อนหินที่อยู่ใต้เท้าของพวกมันก็แหลกเป็นเสี่ยงๆ.
”ยังมีอีก.”
หลินเฟยจ้องมองอัศวินตัวอื่นๆอีกครั้ง.
ยินดีต้อนรับ ด้วยจรวดของฉัน.
ทางด้านซ้ายและขวาของสะพานหิน อัศวินทั้งหมดหลายสิบตัวหายไป หากเป็นเมื่อก่อนพวกมันแค่ยืนอยู่บนหินและโจมตีผู้มีพลังที่กำลังกระโดดอยู่บนหิน.
แต่ตอนนี้ สถานการณ์กลับตาลปัตร เป็นพวกมันเองที่ถูกยิงโดยจรวด จรวดที่ยิงออกมาจากมือของชายคนนั้นที่อยู่อีกฝั้งของสะพ้านหินดูเหมือนจะยิงออกไปโดยไม่เสียดาย ไม่จำเป็นต้องใช้ใส่กระสุด ไม่มีการคูลดาวน์.
สิ่งที่น่ากลัวที่สุดคือ พลังของมัน มันแรงเสียจนหินสามารถแตกออกได้ภายในนัดเดียว.
เมื่อหัวของอัศวินตัวสุดท้ายถูกยิง หลินเฟยก็โยนบาซูก้าในมือของเขาทิ้งและถอนหายใจยาวๆ.
”ไร้พ่ายนี่มันเหงาขนาดนี้เลยหรอ.”
เด็กสาวอดไม่ได้ที่จะกลอกตาและพูดว่า”คุณยังเหงาอีกหรอ.”
หลินเฟยยิ้มและพูด”ไม่ ไม่เหงาแล้ว.”
ทั้งสองเดินไปตามสะพานหินและเดินต่อไปที่ปราสาท พวกเขาเดินเข้าใกล้เรื่อยๆ.
และเพียงไม่กี่นาทีหลังจากที่ทั้งสองเดินออกไป มีคนหกคนเดินเข้ามาอย่างระมัดระวัง.
”เมื่อพวกนายไปถึงหุบเหว พวกนายต้องระวัง หินที่อยู่ใต้เท้าของพวกนายจะหายไปภายใน 5 วินาที คว้าโอกาสนั้นให้ได้.”
”และในความมืดทั้งสองฝั่ง มีมอนเตอร์หลายตัวที่จะโจมตีพวกเราด้วยอาวุธระยะไกล ถ้ายิงโดนเท่ากับตาย.”
กัปตันเตือนซ้ำแล้วซ้ำเล่า เพราะกลัวว่าจะเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝัน.
ท้ายที่สุด วิธีการผ่านหุบเหวนี้ก็ถูกสำรวจเช่นกันโดยมาจากการเสียสละของผู้มีพลังหลายคน.
แต่เมื่อคนทั้งหกมาถึงหุบเหว พวกเขาก็ตะลึงอีกครั้ง.
เพราะพวกเขาเห็นสะพาน.
”สะพานหรอ? เห็นได้ชัดว่ามันเป็นแผ่นหิน!”มีบางคนอุทานออกมา”ทำไมถึงมีแผ่นหินขนาดใหญ่ที่นี่?”
กัปตันก็พูดออกมาอย่างโง่งม”ฉัน ฉันก็ไม่รู้ มันอาจจะเป็นกับดัก?”
”มันไม่ใช่กับดัก.”
เพราะมีบางคนก้าวขึ้นและเดินกลับไปกลับมา พวกเขาลองแม่กระทั่งกระทืบแรงๆ”มันแข็งแรงมาก ฉันคิดว่าแม้แต่รถบรรทุกก็ขับผ่านไปได้ไม่มีปัญหา”
”ไม่ มันจะเป็นแบบนั้นได้ไง?”หัวของกัปตันเต็มไปด้วยเครื่องหมายคำถาม.
”กัปตัน มีบาซูก้าอยู่ที่นี่!”ทันใดนั้นเพือนร่วมทีมก็วิ่งกลับมาพร้อมกับบาซูก้า ซึ่งเป็นของที่หลินเฟยทิ้งเอาไว้.
”นี่คือของที่มนุษย์สร้างขึ้น ตัวกระบอกยังร้อนอยู่เลย มีคนมาที่นี่ก่อนหน้านี้?”
กัปตันขมวดคิ้วอยู่ครู่หนึ่งและพูดว่า”งั้นก็ตามไป.”
”ที่นี่เข้าได้แค่ 6 คนเท่านั้น พวกเขาเข้ามาได้อย่างไง?”เขางุนงงเป็นอย่างมาก.