Onna Tomodachi wa Tanomeba Igaito Yarasetekureru - ตอนที่ 1 อารัมภบท

[“นี่ อย่าหันมาทางนี้สิ ฉันกําลังเปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่”]

[“อ๊ะ….”]

.

มินาโตะหันหลังให้ฮัตซึกิที่อยู่บนเตียง

เเต่ถึงฮัตซึกิจะพูดอย่างงั้น มินาโตะยังเเอบเหลือบไปมองฮัตซึกิที่กําลังเปลี่ยนเสื้อผ้าเเละไปเห็นเนื้อหนังอันขาวนวลของเธอ

มันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะละสายตาจากสถานการณ์เเบบนี้

.

[“อืม…ดูเหมือนว่าบราของฉันจะคับขึ้นอีกเเล้ว”]

.

ฮัตซึกิบ่นระหว่างที่เธอกําลังใส่บราเเละเกี่ยวตระขอบราที่อยู่ด้านหลัง

เเน่นอนด้วยหน้าอกอันบักเบิ้มของเธอมันจึงสามารถทะลักออกมาตอนไหนก็ได้

.

[“ฮัตซึกิเดิมทีเเล้วเธอคัพ F ใช่ไหม? ยังใหญ่ไม่พออีกหรอ”]

[“ก็ไม่รู้สิ เเต่ฉันไม่อยากให้มันใหญ่ไปมากกว่านี้เเล้ว เเต่เดี๋ยวนะ นายหันหน้ามาทางนี้ทําไม”]

[“ขะ…ขอโทษนะ เเต่มันถ้ามันขนาดนี้เเล้วเธอไม่ต้องอายก็ได้นะ”]

[“ถึงนายจะเห็นฉันเปลี่ยนเสื้อผ้าหรืออะไรก็ตามเเต่มันก็ไม่ต่างกัน! นายไม่เข้าใจหัวใจเด็กผู้หญิงเลย! เอ๊ะ..ว่าเเต่ บรากับมินิสเกิร์ตของฉันหายไป นายเห็นบ้างไหม?”]

[“อ๊ะ? อ่อมันอยู่ตรงนั้น ดูเหมือนว่ามันบินไปไกลพอตัวเลยนะ”]

[“บินไป? ไม่ใช่เเล้ว “นายคว้างไปไม่ใช่หรอ””]

[“จะใช่เเน่หรอ…”]

.

มินาโตะส่ายหัว

มินาโตะที่หลังจากเห็นฮัตซึกิเปลี่ยนเสื้อผ้าเมื่อตอนนั้นอาจจะเผลอใช้กําลังคว้างเสื้อผ้าไปไกลๆโดยไม่ได้ตั้งใจ

เเต่ไม่ว่าจะมองกี่ครั้ง ร่างกายที่มีเสน่ห์ของฮัตซึกิ ทําให้มินาโตะหยุดมองไม่ได้เลย

มินาโตะลงจากเตียงเเล้วไปหยิบเสื้อผ้าเเละมินิสเกิร์ตที่ตกอยู่ริมห้องขึ้นมา

เขาหันกลับไปมองฮาซุกิที่นอนอยู่บนเตียง

.

[“อื้ออ (สะลึมสะลือ)”]

.

ฮัตซึกิตกตะลึงเเละเอียงศีรษะ

ดูเหมือนว่าเธอจะสงสัยในตัวมินาโตะที่จู่ๆหยุดเดินทันทีหลังที่เขาหันหลังกลับมา

มินาโตะกลืนนํ้าลาย

ผมยาวสีนํ้าตาลของเธอราวกับสีของชานมกับผมที่กระเซิงเล็กน้อยเเละไหล่อันเปลือยเปล่าสีขาวนวลของเธอ

เธอใส่เพียงเเค่บรากับกางเกงในสีดําเเละถุงเท้าสั้นสีดํา

ฮัตซึกินั่งอยู่บนเตียงด้วยเรือนร่างนี้──

ความฮอนนี่มันมากพอที่จะทําให้ความอยากเมื่อกี้ที่พึ่งระบายไปมันกลับมาอีกครั้ง

.

[“นี่ นี่ ฮัตซึกิ”]

[“เดว เดวนะ..ใกล้ จะใกล้เกินไปเเล้ว!”]

มินาโตะขึ้นคร่อมฮัตซึกิบนเตียง จับไหล่ของฮัตซึกิเเล้วมินาโตะเอาหน้าของเขาเข้าใกล้เธอ

[“อีกครั้ง..ได้ไหม?”]

[“…อืม”]

.

เเก้มของฮัตซึกิย้อมเป็นสีเเดงอมชมพู เเละเธอจูบริมฝีปากของมินาโตะเบาๆ

[“เเค่ครั้งนี้ครั้งเดียวนะ?”]

[“อ่า เข้าใจเเล้วหน่า”]

[“เเต่อย่าลืมนะว่า ฉันไม่ใช่เเฟนนาย─”]

.

มินาโตะกอดฮัตซึกิเเล้วผลักเธอนอนลงบนเตียง

อาซึกิล้มตัวลงนอนกับเตียงเเละเบียนหน้าหนีพร้อมท่าทางอันเขินอาย

.

[“ก็เราเป็นเพือนกันนี่เนอะ?”]