Perfect Superstar - ตอนที่ 315 เส้นทางธรรมดา

ตอนที่ 315 เส้นทางธรรมดา

“…

ฉันเคยข้ามภูเขาและมหาสมุทร

เคยข้ามผ่านผู้คนนับไม่ถ้วน

ฉันเคยมีพร้อมทุกสิ่ง

ในพริบตากลับเหลือเพียงควัน

ฉันเคยหดหู่ ผิดหวัง หลงทาง

จนได้เห็นความธรรมดาเป็นคำตอบเดียว!

…”

เพลง ‘เส้นทางธรรมดา’ เป็นเพลงที่ลู่เฉินตั้งใจแต่งขึ้นมาประกอบโฆษณารถยนต์จงหวา R100 เป็นเพลงแนวทริปฮอปผสมกับแนวสตริง เพลงทั้งเพลงมีกลิ่นอายของเพลงบัลลาดอย่างเข้มข้น ท่วงทำนองที่ชักช้าอ้อยอิ่ง กับเสียงร้องอันสดใส และเสียงฮัมทุ้มต่ำ ทำให้เพลงนี้ให้อารมณ์อบอุ่นและเศร้าสร้อยไปพร้อมกัน

ลู่เฉินใช้วัตถุดิบบนอินเทอร์เน็ตมาตัดต่อเป็นเนื้อหาในมิวสิควิดีโอ คอนเซปต์หลักคือรถและวิวทิวทัศน์ ภาพที่เปลี่ยนวิวไปเรื่อยๆ ประกอบกับเสียงเพลงที่ลอยมาเข้าหูและเนื้อร้องที่กระทบใจซึ่งส่งเสริมกันให้ไพเราะยิ่งขึ้น เกิดเป็นเสน่ห์อันประหลาด ชักนำหัวใจของคนฟังให้พุ่งทะยานไปข้างหน้าพร้อมกับตัวรถ

มันทำให้ผู้ฟังรับรู้ถึงความเงียบสงบและความอ่อนเยาว์ รวมทั้งการค้นหาเส้นทางสู่อนาคตท่ามกลางความเศร้าโศกและหลงทาง

“…

ฉันก็เหมือนเธอ เหมือนเขา เหมือนต้นไม้ใบหญ้า

ท่ามกลางความสับสน นี่คือฉันเอง

มีเพียงเส้นทางเดียวที่ต้องเดิน!

เวลาไม่เคยมีคำพูด มันเป็นเช่นนี้

วันพรุ่งนี้รออยู่ via via

ทางที่ลมพัดผ่านยังอีกยาวไกล

เรื่องราวของเธอเล่าถึงไหนแล้ว”

อารมณ์ตกใจและงงงันปรากฏอยู่ในแววตาของจวงจิงเหว่ย

ก่อนที่เขาจะได้ดูมิวสิควิดีโอโฆษณาชุดนี้ ผู้อำนวยการฝ่ายสร้างสรรค์แห่งบริษัทโฆษณาม่ายซื่อยังคับข้องใจอย่างหนักกับผลงานที่ลู่เฉินทำมา เขาแทบทนไม่ได้ เตรียมจะสั่งสอนลู่เฉินสักที ทำให้ฝ่ายหลังรู้ว่าเมื่ออยู่ในถิ่นของผู้เชี่ยวชาญ ไม่ใช่ว่าใครจะแทรกขาเข้ามาก็ได้

แต่เมื่อมิวสิควิดีโอถูกฉายไปครึ่งหนึ่ง จวงจิงเหว่ยนิ่งงัน

หากดูจากการทำวิดีโอโฆษณาชุดนี้เพียงอย่างเดียว เนื้อหาในมิวสิควิดีโอถูกทำขึ้นมาอย่างหยาบๆ งานตัดต่อแบบมือสมัครเล่น ระหว่างการเปลี่ยนภาพแต่ละครั้งดูไม่เป็นธรรมชาติเลย ดูออกว่าถูกทำขึ้นโดยคนมือใหม่

ถ้าบอกว่ามันถูกทำขึ้นโดยเจ้าหน้าที่เทคนิคของบริษัทม่ายซื่อ จวงจิงเหว่ยคงต้องไล่เจ้าหน้าที่คนนั้นออกไปเลย

แต่จวงจิงเหว่ยไม่ถึงกับโง่ใช้จุดนี้โจมตีลู่เฉิน

เพราะเนื้อหาในตัวอย่างโฆษณานี้ เหมือนกับการเขียนบทคร่าวๆ สำหรับถ่ายทำภาพยนตร์ เทคนิคนั้นไม่สำคัญ สิ่งสำคัญคือหัวข้อที่มีความคิดสร้างสรรค์ คอนเซปต์ และการแสดงออก

นี่เป็นสามสิ่งที่สำคัญที่สุด จวงจิงเหว่ยกลับหาจุดบกพร่องออกมาไม่ได้เลย!

ดนตรีประกอบดีมาก เพลงธีมก็ดีมาก!

กลุ่มลูกค้าเป้าหมายของรถยนต์สเตชันแวกอนรุ่นนี้ คือคนทำงานออฟฟิศที่มีฐานเงินเดือนสูงในเมือง อายุอยู่ในช่วง 25-40 ปี พวกเขามีพื้นฐานทางการเงินและการงานที่ดี ไขว่คว้าการใช้ชีวิตอย่างอิสระและดื่มด่ำกับความสุข

ชอบขับรถออกไปท่องเที่ยว เป็นหนึ่งในจุดเด่นของกลุ่มคนระดับนี้

ไอเดียโฆษณาของลู่เฉิน หรือพูดอีกอย่างก็คือมิวสิควิดีโอโฆษณาชุดนี้ สามารถสัมผัสถึงจุดกระสันในจิตใจของกลุ่มลูกค้าได้อย่างไม่ต้องสงสัย มันจริงใจและเปิดกว้างพอ สิ่งที่บอกเล่าคือการเดินทางของชีวิตที่ไม่ธรรมดา

ในเนื้อเพลงเจือปนด้วยความหยาบกร้าน ท่อนแร็ปในตอนท้ายกระทบใจคน ถ่ายทอดเสียงที่อยู่ในหัวใจของกลุ่มลูกค้าเป้าหมายออกมาอย่างแท้จริง เป็นบทเพลงอันไพเราะที่เปี่ยมล้นด้วยอารมณ์แห่งชีวิต!

จวงจิงเหว่ยฟังอยู่ ดูอยู่ ยังอดรู้สึกว่าอยากจะออกไปเที่ยวเล่นข้างนอกบ้างไม่ได้

ไม่เหมือนกับโฆษณารถยนต์ทั่วไป ไม่มีการเอ่ยถึงจุดเด่นของรูปลักษณ์รถยนต์และอุปกรณ์ประกอบ และไม่มีการแนะนำตัวสินค้า สิ่งที่วิดีโอชุดนี้แสดงออกคืออารมณ์อันหนักแน่นร้อนแรง

มีเพียงวิธีนี้ถึงจะทำให้คนประทับใจได้!

ตอนท้ายของวิดีโอ หลังจากเสียงเพลงจางหายไป ภาพเปลี่ยนเป็นดำมืด สโลแกนของโฆษณาปรากฏขึ้นมาเงียบๆ

ร่างกายยังอยู่ที่เดิม แต่หัวใจล่องลอยไปไกล

หลังจากสโลแกนเลือนรางลงไป โลโก้ของรถยนต์จงหวากับรถรุ่น R100 ค่อยๆ ปรากฏขึ้น

ภาพค้างหยุดอยู่ตรงนั้น!

ในห้องประชุมเงียบสนิท ช่วงเวลาราวกับหยุดนิ่ง

ผ่านไปครู่หนึ่งไม่รู้ว่าใครเป็นคนเริ่มปรบมือขึ้นมาก่อน จากนั้นเสียงปรบมือก็ดังขึ้นมาทั้งห้อง

คนที่นั่งอยู่ครึ่งหนึ่งเป็นเจ้าหน้าที่บริหารของบริษัทโฆษณาม่ายซื่อ ในฐานะผู้ปฏิบัติงานด้านโฆษณา ต่อให้พวกเขาไม่ได้คิดละเอียดลึกซึ้งเท่าจวงจิงเหว่ย ก็วิเคราะห์ออกว่าผลงานโฆษณาชิ้นนี้ดีแค่ไหน

แค่ด้านไอเดียความคิดสร้างสรรค์อย่างเดียว มิวสิควิดีโอโฆษณาชิ้นนี้ไม่ถึงขั้นพิเศษพิสดารแปลกใหม่ ต่อให้ทุ่มเงินทุนสร้างใหม่ทั้งหมดอย่างประณีตก็ไม่อาจได้รับรางวัลจากเวทีระดับนานาชาติได้

แต่คอนเซปต์หลักกับผลิตภัณฑ์มีความสอดคล้องกันมาก โดยเฉพาะเพลงประกอบที่ไพเราะ จะต้องเป็นผลงานโฆษณาดีเด่นชิ้นหนึ่งในตลาดประเทศจีนแน่นอน

ถ้าบวกกับความนิยมของลู่เฉินด้วยแล้ว จะดูถูกอิทธิพลของโฆษณาชิ้นนี้ไม่ได้เลย

สิ่งที่ทำให้คนทำโฆษณารวมทั้งจวงจิงเหว่ยพูดไม่ออกคือ แนวคิดการตัดต่อตัวอย่างวิดีโอโฆษณานี้เกิดจากน้ำมือของศิลปินนักร้องคนหนึ่ง ไม่ใช่คนเก่งในวงการของพวกเขา

ทำให้พวกเขารู้สึกละอาย

หลังจากเสียงปรบมือ ไช่จิ่นถามจวงจิงเหว่ยว่า “ผู้อำนวยการจวง คุณมีความเห็นยังไง”

จวงจิงเหว่ยคิดครู่หนึ่ง ก่อนจะตอบเสียงทุ้มว่า “ไอเดียกับแนวคิดดีมาก เพลงธีมนี่ชั้นหนึ่งเลย ภาพรวมไม่ต้องเปลี่ยนอะไร แค่ถ่ายทำใหม่ตามแนวคิด จะต้องได้วิดีโอโฆษณาที่โดดเด่นมากออกมาแน่นอน!”

“ในแง่นี้ผมมีความมั่นใจเต็มเปี่ยม!”

สายตาของเขามองไปที่ลู่เฉิน ก่อนจะทอดถอนใจและเอ่ยอย่างจริงใจว่า “คุณลู่เฉิน ได้ร่วมงานกับศิลปินที่ยอดเยี่ยมอย่างคุณ ช่างเป็นเกียรติกับผมและบริษัทโฆษณาม่ายซื่อของเราจริงๆ!”

คำพูดของจวงจิงเหว่ยทำให้ทุกคนในที่นั้นยิ้มออกมา

คนของบริษัทรถยนต์จงหวาได้ดูวิดีโอนี้แล้ว ตอนนี้มาเจรจาเพราะต้องการความคิดเห็นจากผู้เชี่ยวชาญ เมื่อได้รับคำชื่นชมและการยอมรับจากบริษัทโฆษณาม่ายซื่อแล้ว ก็เป็นการเน้นย้ำว่าสายตาของพวกเขาดูคนไม่ผิด ที่เลือกพรีเซ็นเตอร์คนนี้

เวลามีค่าดั่งทองคำ โฆษณาถ่ายทำเสร็จเร็วเท่าไร ก็ดีกับการโปรโมตรถรุ่นใหม่มากขึ้นเท่านั้น

เพื่อนร่วมงานของจวงจิงเหว่ยไม่เคยเห็นเขายอมให้คนนอกวงการแต่โดยดีมาก่อน ต่างรู้สึกว่าน่าสนใจ อนาคตเอาไปใช้เป็นเรื่องเล่าต่อได้

ส่วนลู่ซีที่มากับลู่เฉินยิ่งดีใจใหญ่ เมื่อเป็นเช่นนี้การเป็นพรีเซ็นเตอร์ให้บริษัทรถยนต์จงหวานั้นแน่นอนแล้ว

เธอรู้สึกภาคภูมิใจในตัวลู่เฉินมาก

เพลงหนึ่งเพลง มิวสิควิดีโอหนึ่งชุด ทำให้ลู่เฉินได้รับการยอมรับจากบริษัทยักษ์ใหญ่ทั้งสองเจ้าและได้ร่วมงานกัน

ลู่เฉินหัวเราะ “ขอบคุณครับ ผมได้ร่วมงานกับบริษัทรถยนต์จงหวาและบริษัทโฆษณาม่ายซื่อ ถือเป็นเกียรติอย่างสูงเช่นกันครับ!”

ไม่มีการโต้เถียงกันไปมา ไม่มีการทะเลาะเบาะแว้ง บรรยากาศการเจรจาของทั้งสามฝ่ายเป็นไปได้ด้วยไมตรีจิต ตัวแทนของบริษัทรถยนต์จงหวาตกลงยอมรับไอเดียของโฆษณาชุดนี้ทันที ต่อไปจะเป็นการพูดคุยเรื่องรายละเอียดการถ่ายทำ

ลู่เฉินใช้วัตถุดิบนอินเทอร์เน็ตในการตัดต่อ ส่วนใหญ่มาจากภาพยนตร์ทั้งในและต่างประเทศ หากมีปัญหาด้านลิขสิทธิ์ก็ไม่อาจใช้ได้ นอกจากหาซื้อภาพมาแทนที่แล้ว ยังมีฉากที่ต้องถ่ายทำอีกไม่น้อย

ลู่เฉินเป็นหนึ่งในนักแสดงหลัก ย่อมขาดเขาไม่ได้ การเจรจาตกลงกันก่อนนั้นจำเป็นมาก

วันรุ่งขึ้น สตูดิโอลู่เฉินกับบริษัทรถยนต์จงหวาเซ็นสัญญาพรีเซ็นเตอร์อย่างเป็นทางการ

สองปีเป็นเงินสิบสองล้าน ไม่รวมค่าแรงนอกเหนือจากสัญญา เช่นเพลง ‘เส้นทางธรรมดา’ ทางบริษัทจงหวาต้องจ่ายต่างหากอีกห้าแสนหยวนเพื่อซื้อลิขสิทธิ์เพลง

เมื่อมีเงินนี้เข้าบัญชี สภาพคล่องทางการเงินของสตูดิโอลู่เฉินดีขึ้นมาก

การถ่ายทำละครเรื่องใหม่จะเกิดขึ้นในเร็ววัน

แต่ก่อนหน้านั้น ลู่เฉินยังมีกิจกรรมสำคัญอีกอย่างที่ต้องไปเข้าร่วม นั่นก็คือเทศกาลดนตรีกลางแจ้ง 72H!

……………………………………….