Picked up a Demon King to be a Maid - ตอนที่ 156
ผู้หญิงคนนี้มีความสัมพันธ์กับวิทยาลัยลอรันโชคไม่ดีที่มันไม่ได้เป็นโบนัสแต่เป็นเหตุผลที่ทำให้เธอต้องตั้งเป้าไปที่วิทยาลัยลอรัน
หากพวกเขาไม่สามารถผ่านเธอไปได้ พวกเขาจะไม่สามารถพาเอเลน่าไปในระหว่างการแข่งขันได้
“ เหอะ เจ้าต้องการพิสูจน์? ตกลง ในอีกไม่นาน!” เจนนิเฟอร์กอดไหล่ยกศีรษะขึ้นเล็กน้อยแล้วมองลงไปที่วู“ เจ้าพาคนนั้นมาหรือไม่”
“ ใช่ เธอนี้ไงล่ะ”
วูมองที่เอเลน่าแล้วเธอก็ก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว
“ เธอคือเอเลน่าคนนั้นเหรอ? เธอ…เอ๊ะ?” เจนนิเฟอร์ม้วนงอริมฝีปากอย่างไม่รังเกียจขณะที่เธอต้องการแสดงความคิดเห็นเธอเห็นดวงตาสีแดงเลือดของเธอและแข็ง
“ ผมสีเงินตาแดง?”
แม้ว่าเธอจะได้ยินมาแล้วว่าทีมวิทยาลัยลอรันนำแม่บ้านที่สวยงามแต่เธอไม่เคยคาดหวังให้เธอสวยขนาดนี้
“ เหอะ อย่างที่คาดไว้พวกมันทั้งหมดเป็นหมาป่า” เมื่อพูดอย่างนั้นเจนนิเฟอร์มองที่เชนไตหยินผู้ซึ่งยืนอยู่ข้างหลังวูและหยุดที่ถุงน่องผ้าไหมและรองเท้าส้นสูงเซ็กซี่ของเธอแล้วหยุดพูด นี้วิทยาลัยลอรันวางแผนขะใช้เสน่ห์ของผู้หญิง? ตาแก่วู นี้คือแผนอันยอดเยี่ยมของเจ้า?”
เชนไตหยินไม่ได้สนใจเรื่องล้อเลียนของเธอและยิ้มอย่างเชื่องช้า สำหรับเอเลน่าเธอไม่สนใจแม้แต่น้อยว่ามนุษย์ชั้นต่ำคิดอะไร แต่วูนั้นไม่สามารถปล่อยให้นักเรียนของตัวเองถูกรังแก
“ แค่กๆ…เจนนิเฟอร์ เจ้าควรรู้ว่านั่นคือเจ้าหญิงของมหาจักรพรรดิฉินเจ้าควรดูสิ่งที่เจ้าพูดนะ”
“ เหอะ เจ้าคิดว่าข้าแคร์? หากเจ้าต้องการมีส่วนร่วมเจ้าต้องทำตามกฎ!” ถึงแม้ว่าเธอจะพูดว่าเธอยังคงถอนสายตาและมองไปที่เอเลน่าอย่างเฉลียวฉลาด“ เจ้าคือแม่บ้าน?”
“ ใช่แล้ว” เอเลน่าพยักหน้า
“ เจ้าเป็นสาวใช้จริงๆ ของใคร?
“ข้า …”
โดยไม่รอให้เธอตอบเสียงดังฉับพลันขัดจังหวะเธอ
“ เธอเป็นคนใช้ของข้า”
“เจ้า?“
เธอตามเสียงและเห็นเด็กหนุ่มผมสีดำธรรมดา เธอจำได้ว่าเขาควรจะเป็นหนึ่งในผู้เข้าร่วมของวิทยาลัยลอรันหลินเสี่ยวนักเวทระดับห้า
“ แต่เจ้าไม่ใช่ขุนนาง เจ้านำแม่บ้านมาทำไม” เจนนิเฟอร์ไม่เชื่อ
ความสงสัยของเธอไม่ได้ไร้เหตุผล
ถ้ามีคนกล่าวว่าเอเลน่าเป็นแม่บ้านของเจ้าชายซีซาร์หรือเจ้าหญิงเชนไตหยินเธอก็จะยังคงเชื่ออย่างไม่เต็มใจตั้งแต่พวกเขาเป็นขุนนางดังนั้นจึงไม่แปลกเลยที่พวกเขาจะพาคนรับใช้ แต่หลินเสี่ยวคืออะไร
เขาไม่ได้เป็นขุนนางเขาไม่มีอำนาจ มีนักเวทธรรมดาหลายคนเหมือนเขาที่นี่ทำไมเขาจึงนำคนรับใช้มาเล่า? นอกจากนี้ยังเป็นสาวใช้ที่สวยงามมาก
“ฮะ? แล้วมันเกี่ยวอะไรกับท่านละ? ท่านเป็นหัวหน้าผู้ตัดสินหรือหัวหน้าคนรับใช้?” หลินเสี่ยวขมวดคิ้วและพูดคุยกลับไปว่า“ มีกฎใดบ้างไหมที่ไม่สามารถนำคนรับใช้มาได้”
ทุกคนในปัจจุบันต่างพากันเหงื่อออกเพื่อหลินเสี่ยว
ก่อนหน้านี้เขาเป็นคนหนึ่งที่สนับสนุนให้เอเลน่าเข้าร่วมในฐานะสาวใช้อย่างจริงจังแม้ว่าวูจะต่อต้านมันเขาก็ไม่ยอมทำตามและบอกว่าเขาจะไม่เข้าร่วมด้วยถ้าเอเลน่ามาไม่ได้ วูไม่สามารถเปลี่ยนใจได้และเห็นด้วยเท่านั้น
พวกเขารับภาระโดยไม่มีเหตุผลดูเหมือนว่ามีเพียงวิทยาลัยลอรันที่จะทำอะไรแบบนั้นและมันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะให้เอเลน่าเข้าร่วม
เดิมที วูแนะนำว่าเอเลน่าควรทำเป็นว่าเป็นแม่บ้านของซีซาร์ในฐานะคนรับใช้ของราชวงศ์เธอจะมีสถานะพิเศษและแม้แต่เจนนิเฟอร์ก็ไม่สามารถทำสิ่งที่ยากสำหรับเธอได้
เนื่องจากราชอาณาจักรลอมบาร์ดและอาณาจักรเฮโนมีความสัมพันธ์ที่ดีในฐานะเจ้าชายองค์ที่ห้าเจนนิเฟอร์ยังคงต้องไว้หน้าเขา
แต่หลินเสี่ยวปฏิเสธคำแนะนำของเขา
「 เอเลน่าเป็นสาวใช้ของข้า」
ในเวลานั้นหลินเสี่ยวก็ต่อต้านอย่างหนักไม่ว่าพวกเขาจะพูดว่ายังไงเขาก็ไม่อนุญาตให้สาวใช้ของเขากับซีซาร์
เรื่องตลกแบบไหนกันนะ? ราชาปีศาจเป็นสิ่งที่เขาหยิบขึ้นมาด้วยความยากลำบากมาก แม้ว่าเธอจะทำให้ยากเมื่อเร็ว ๆ นี้และความสัมพันธ์ของทั้งคู่แย่ลง แต่เขาก็ยังไม่ยอมปล่อยเธอไป!
เอเลน่าจะเป็นแม่บ้านของเขาตลอดชีวิตแม้กระทั่งในความตาย! ทุกสิ่งของเอเลน่าเป็นของเขาและเขาเท่านั้น!
แค่กๆ…ไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น อย่างไรก็ตามตั้งแต่หลินเสี่ยวตัดสินใจแล้วเขาต้องเผชิญหน้ากับความโกรธเกรี้ยวของผู้ตัดสินเจนนิเฟอร์
“ แน่นอนว่าไม่ใช่กฎ! แต่เจ้า…” เจนนิเฟอร์จ้องมาที่เขาและเตรียมที่จะด่าคนเย่อหยิ่งผู้นี้ แต่ก่อนที่เธอจะอ้าปาก
“ เนื่องจากมันไม่ได้เขียนไว้ในกฎแล้วท่านตั้งใจจะเริ่มทำอะไรบางอย่าง?”
“อะไร? เจ้ากล้าดีแค่ไหน…” เจนนิเฟอร์ระเบิดเสียงของเธอขึ้นมาทันที
“ หัวหน้าผู้ตัดสินเจนนิเฟอร์” หลินเสี่ยวไม่รังเกียจไม่สบประมาทและถามว่า“ ท่านดูถูกพวกเราสามัญชนหรือ? นี่เป็นทัศนคติของท่านในฐานะตัวแทนของราชวงศ์หรือไม่?”
“เอ๊ะ?”
การแสดงออกของเจนนิเฟอร์แข็งตัวทันที
การดูถูกสามัญชนไม่ใช่สิ่งที่เธอสามารถทำได้แม้ว่าเธอจะไม่ใช่ขุนนางแต่คราวนี้เธอได้รับคำสั่งจากราชอาณาจักรเฮโนให้รับตำแหน่งนี้ดังนั้นในแง่หนึ่งเธอจึงเป็นตัวแทนของอำนาจของราชอาณาจักรเฮโน
หากเธอถูกประณามว่าเธอกำลังดูถูกสามัญชนในขณะที่เป็นตัวแทนของราชวงศ์มันเป็นประเด็นทางการเมืองที่ร้ายแรงซึ่งอาจทำให้เกิดความแตกแยกระหว่างราชวงศ์และประชาชน!
ยุติธรรมและไม่เป็นธรรมกฎหมายเหล่านี้ถือเป็นกฏเหล็กแต่เธอทำลายพวกเขาเพราะเธอดูถูกสามัญชน?
บ้า!
เจ้าควรรู้ว่านักเรียนทุกคนที่อยู่นอกเต็นท์นั้นเป็น“สามัญชน” ถ้าสิ่งนี้หลุดออกมาผลลัพธ์จะไม่สามารถคิดได้!
ในกรณีที่เลวร้ายที่สุดฝูงชนโกรธจะเริ่มโบกมือให้ถอนตัวจากนั้นวันเวลาในฐานะหัวหน้าผู้ตัดสินก็จะจบลง
“ อืมมมมม เจ้ารู้วิธีพูดจริงๆ ฮา” เจนนิเฟอร์หันหัวเธออย่างเชื่องช้าอดไม่ได้ที่จะสูญเสียศักดิ์ศรีของเธอและเปลี่ยนหัวข้ออย่างรวดเร็ว“ เจ้าต้องการพาแม่บ้านไป? แน่นอนเจ้าสามารถแต่มีเงื่อนไข”
“ เงื่อนไขอะไรบ้าง”
“ ทำการทดสอบเวทมนตร์เพื่อพิสูจน์ว่าเธอเป็นคนปกติ!”
“ตกลง!”
เขากำลังรอสิ่งนี้อยู่
ไม่ใช่แค่การทดสอบเวทมนต์ เอเลน่าสามารถทำมันได้อย่างแน่นอน!
“ แม่บ้านที่น่ารักของข้าโชคดี! นำพลังที่แท้จริงออกมา…โอ้ไม่สิเอาความกล้าของเจ้าออกมาอย่ากลัวโอบะซังนี้!”
“ อะโอ้…” เอเลน่าพยักหน้าอย่างอ่อนโยนและแสดงบทบาทเป็น“ แม่บ้านน่ารัก” อย่างไม่เต็มใจ
ความจริงแล้วเธอเห็นด้วยกับข้อเสนอแนะของวูเพื่อแกล้งทำเป็นสาวใช้ของซีซ่าร์และไม่สนใจหลินเสี่ยว
เนื่องจากมันเป็นเพียงข้ออ้างและเธอไม่จำเป็นต้องรอคอยซีซาร์ลแล้วมันสำคัญอะไร?
แต่หลินเสี่ยวคัดค้านอย่างแน่นหนา
แม้ว่าจะเป็นการโกหกที่จะกล่าวว่าหัวใจของเธอไม่หวั่นไหวเมื่อเขาประกาศอย่างแรงกล้าว่าเอเลน่าเป็นของเขา
ท้ายที่สุดเธอเป็นผู้หญิงและต้องการการปกป้องแม้ว่าจะเป็นไอ้โรคจิตเธอก็ยังตรวจพบร่องรอยของเสน่ห์ของผู้ชายคนหนึ่ง
เธอเป็นแม่บ้านของหลินเสี่ยวและจะไม่ถูกพรากไป ความรู้สึกสะดวกสบายล้อมรอบเธอและเธอก็ลืมที่จะโต้กลับ
ผลที่ตามมาก็คือตอนนี้เธอต้องทำหน้าที่อย่างเชื่อฟังในฐานะสาวใช้ที่นายของเธอทำ
“ ทำให้ดีที่สุดเอเลน่า!”
“ โอเคนายท่าน”
เธอเดินไปต่อหน้าเจนนิเฟอร์ดึงศักดิ์ศรีของเธอออกมาในฐานะราชาปีศาจและจ้องมองเธออย่างตรงไปตรงมา
“ เราจะทดสอบอย่างไรดี” เอเลน่าถามอย่างเยือกเย็น
“ข้าพูด! เจ้า…”
เจนนิเฟอร์โกรธและอยากจะบ่นแต่หลังจากที่ได้เห็นดวงตาสีแดงเลือดของเธอเธอก็รู้สึกหวาดกลัว
มันเป็นความรู้สึกแปลก ๆ เธอเป็นแค่สาวใช้ธรรมดาแต่มันรู้สึกเหมือนว่าเธอจับตามองสัตว์ร้าย!
“ทดสอบ? โอ้ใช่แล้ว…มันเรียบง่าย” เธอยิ้มนำลูกบอลคริสตัลออกมาวางบนโต๊ะ“ มันสามารถทดสอบพลังเวทย์มนตร์ของเจ้าได้หลังจากที่เจ้าวางมือบนมัน”
“ โอ้” เอเลน่าพยักหน้าไม่ลังเลและเดินตรงไป
ในทันใดเธอก็ขยับสายตาของเธอสภาพแปลก ๆ ของเจนนิเฟอร์ก็หายไปเธอส่ายหัวและกลับสู่ภาวะปกติ
“ หืม อย่าพยายามซ่อนเวทย์มนตร์ของเจ้า ลูกบอลคริสตัลนี้แตกต่างจากถังขยะที่วิทยาลัยลอรัน! ทันทีที่เจ้าสัมผัสมันจะดึงพลังเวทย์มนตร์ทั้งหมดไว้ในตัวเจ้าดังนั้นแม้ว่าเจ้าจะพยายามถือพลังเวทย์มนตร์ไว้ก็ตามมันก็ไม่มีประโยชน์อันใด!”
“ โอ้” เอเลน่าขี้เกียจเกินกว่าจะพยักหน้าในเวลานี้
“ อืม ช่างเป็นหญิงสาวที่แปลก” เจนนิเฟอร์พูดพึมพำและบ่นว่า“ อย่าโทษว่าข้าไม่เตือนเจ้าไม่ว่าสีที่ปรากฏในคริสตัลจะพิสูจน์ได้ว่าเจ้าไม่ใช่สาวใช้ธรรมดาแต่เป็นนักเวท! ในเวลานั้นข้าจะเตะเจ้าว่าโกง!”
“ เอ่อไม่มีทางปิดบังเวทย์มนตร์?”
เมื่อได้ยินสิ่งที่เจนนิเฟอร์พูดการแสดงออกของเอเลน่าไม่เปลี่ยน แต่หลินเสี่ยวก็ตกใจ