Picked up a Demon King to be a Maid - ตอนที่ 257
ต้องบอกว่าเชนไตหยินเข้าใจผู้ชายดีเกินไป
แม้ว่าเอเลน่าจะมีหน้าอกแต่เธอก็ไม่รู้วิธีใช้มันเลย แม้ว่าเธอต้องการที่จะยั่วยวนหลินเซียว แต่เธอก็ทำได้เพียงแค่โพสท่ายั่วอย่างเงอะงะในขณะเชนไตหยินเข้าใจมันถึงกระดูกของเธอ ทุกการเคลื่อนไหวของเธอ ทุกการกระทำ ทุกลมหายใจของเธอปล่อยฟีโรโมนที่รุนแรงออกมา
เธอยอดเยี่ยมมาก! หลินเสี่ยวร้อนและปากแห้งแม้จะไม่มีอาหารเสริมและอุปกรณ์ประกอบฉากใด ๆ เพราะร่างกายของเธอเป็นตัวเร่งปฏิกิริยาที่ดีที่สุด
“ มาสิ หลินเซียว นี่คือบ้านของเจ้า เจ้าสามารถทำอะไรก็ได้ที่เจ้าต้องการกับข้า”
เชนไตหยินยังคงยั่วเขาอย่างต่อเนื่อง เธอเป่าเบา ๆ บนใบหน้าของเขาก่อนจากนั้นโน้มตัวไปข้างหูของเขาและค่อยๆแทะมัน
“อา! อย่ากัด…”
มันเจ็บปวดและทำให้มึนงงเล็กน้อย แต่ก็สนุกและเร้าใจ
หลินเซียวรู้สึกได้ถึงกระแสไฟฟ้าที่ไหลออกจากหูของเขาไปทั่วร่างกายของเขากวาดไปทั่วทุกเซลล์ในร่างกายของเขาจากนั้นก็วิ่งกลับเข้าสู่สมองของเขาเป็นการกระตุ้นที่รุนแรงซึ่งทำให้เขาลืมทุกสิ่ง
“ อาร่า ดูสิ เจ้ายังไม่พร้อมเหรอ”
เชนไตหยินยิ้มและถูกสะโพกอย่างจงใจ เสียงของความรู้สึกของถุงน่องของเธอที่เสียดสีกับเขาทำให้เกิดไฟลุกไหม้ภายใน
“มาสิ หลินเซียว เจ้าจะกลัวอะไร สนุกไปกับมัน”
เชนไตหยินเหล่และเริ่มถอดเสื้อผ้าของเขา เธอถอดเสื้อของเขาออกก่อนจากนั้นก็เอื้อมมือไปที่เอวของเขาและเตรียมที่จะถอดกางเกงของเขาออก
“ เจ้าไม่ต้องทำหรือคิดอะไรเลย ข้าจะทำให้เจ้าสบายเอง”
เชนไตหยินถอดรองเท้าส้นสูงที่ขวางทางและดึงกางเกงของเธอออกเผยให้เห็นชั้นในสีขาวของเธอจากนั้นเธอก็บีบถุงน่องของเธอราวกับว่าจะฉีกมันออก
“ พี่หหยิน! ไม่ ไม่ .. เดี๋ยวก่อน เดี๋ยวก่อน!”
หลินเซียวคว้าแขนของเธออย่างรวดเร็วเพื่อหยุดเธอ
“ หืม? ทำไมจะไม่ล่ะ? หลินเซียว เจ้าไม่มีเหตุผลที่จะปฏิเสธข้าในครั้งนี้” รอยยิ้มของเชนไตหยินแข็งกระด้างจำสิ่งที่เกิดขึ้นบนเกาะและขมวดคิ้ว“ หลินเซียวในฐานะผู้ชายมีเพียงสองเหตุผลที่เจ้าจะปฏิเสธข้า เจ้าไม่สามารถทำได้หรือเจ้าไม่ชอบข้า …แล้วอันไหนล่ะ”
“ เอ่อ…”
หลินเซียวกลืนน้ำลายอย่างประหม่าและจ้องไปที่ดวงตาที่ชัดเจนของเธอโดยคิดว่าจะตอบสนองอย่างไร
เห็นได้ชัดว่าเป็นเรื่องดีที่จะทำกับเธอในตอนนี้และเขาสามารถใช้โอกาสนั้นกระชับความสัมพันธ์พวกเขาเข้ามาใกล้กันมากขึ้น… แต่เขาไม่ต้องการทำเช่นนั้น
อาจเป็นเพราะการตำหนิตัวเอง?
เหมือนกับว่าวันนั้นอยู่ตรงหน้าเขา เขาเสียใจที่เลือกแมวโง่ตัวนั้น
เขาไม่รู้ว่าจะไถ่ตัวเองอย่างไรสำหรับความผิดพลาดที่เขาทำเหมือนคนขี้ขลาดที่ไม่สามารถเป็นเจ้าของสิ่งที่เขาทำ เขาไม่คู่ควร
ดังนั้นหลินเซียวจึงไม่สามารถละทิ้งความกังวลของเขาได้และไม่สามารถทำให้หัวของเขาว่างเปล่าได้เพราะยิ่งเขาต้องการมากเท่าไหร่เขาก็ยิ่งรู้สึกผิดมากขึ้นเท่านั้น… เชนไตหยินยังคงหมั้นกับซีซาร์และพวกเขาจะแต่งงานกันอย่างเป็นทางการในอีกครึ่งปี ณ ตอนนี้เขายังไม่รู้อะไรเกี่ยวกับองค์กรที่อยู่เบื้องหลังเธอ
กล่าวอีกนัยหนึ่งผู้หญิงที่เขารักยังอยู่มีโซ่ตรวน
อย่าแม้แต่จะพูดถึงการเป็นฮีโร่ของเธอและช่วยเธอจากความทุกข์ยากตอนนี้ หลินเซียวยังไม่มีคุณสมบัติที่จะเป็นฮีโร่ด้วยซ้ำ…พูดอย่างเคร่งครัด เชนไตหยินไม่เคยรอคอยที่จะให้เขากลายเป็นฮีโร่ของเธอ
เธอไม่ได้หวังอะไรกับเขาเธอแค่อยากจะมีความสุขกับช่วงเวลานั้น
หลินเซียวควรจะเป็นเหมือนเธอและไม่ตั้งความหวังกับสิ่งใดและสนุกกับช่วงเวลาปัจจุบันงั้นหรือ?
ไม่!
ไม่มีทาง!
แม้ว่าเขาจะเป็นคนไม่มีความทะเยอทะยานใด ๆ แต่เขาก็ยังคงมีความเพียร
“ พี่หหยิน ข้าไม่ได้เกลียดท่าน ข้าชอบท่าน! และในฐานะผู้ชายข้า … ข้าเก่งมากจริงๆ!”
“ ฮิฮิ เหรอ? แล้วเจ้ามีเหตุผลอะไรที่ปฏิเสธข้า”
“ พี่หยิน ข้าจะทำให้ท่านเป็นผู้หญิงของข้าแน่นอน! อย่างไรก็ตามตอนนี้…” หลินเซียวหยุดและจ้องตาเธออย่างจริงจังและพูดทีละคำ“ เชนไตหยิน ข้าจะรับความบริสุทธิ์ของเจ้าในวันที่ข้าแต่งงานกับเจ้า!”
“ เอ๊ะ?”
“ หืม เจ้ารอได้เลย สักวันข้าจะทำให้เจ้าเป็นผู้หญิงของข้า! แต่ไม่ใช่ตอนนี้…”
หลินเสี่ยวผลักมือของเธอออกไปและสวมกอดเธอ
ไม่ใช่ว่าเขาไม่ชอบเธอหรือทำไม่ได้ มั นเป็นเพราะเวลาไม่ถูกต้อง … เธอไม่เคยคาดหวังให้เขาให้เหตุผลอื่นและไม่สามารถตอบสนองได้ทันเวลา
“เจ้า…ประสาทจริงๆ หากเจ้าโลภเกินไปเจ้าจะถูกลงโทษนะ” เชนไตหยินหัวเราะเบา ๆ แต่ดูเหมือนว่าเธอไม่อยากกินเขาอีกต่อไป
“ โลภยังไง”
“ ไม่ยังไง? เจ้าคิดว่าข้าไม่รู้ว่าเจ้ากำลังวางแผนอะไรอยู่ … เจ้าทำคำพูดที่ยิ่งใหญ่เช่นนี้ แต่ในความเป็นจริงเจ้าแค่อยากครอบครองข้าให้นานกว่านี้ใช่มั้ย?” เชนไตหยินเอียงศีรษะและวางลงบนหน้าอกของเขา
เธอรู้ว่าหลินเซียวกำลังวางแผนอะไร
อย่ามองว่าผู้ชายคนนี้ดูเหมือนสุภาพบุรุษผู้ชอบธรรม แต่เธอรู้ว่าเป้าหมายของเขาคือ ‘จู่โจมหัวใจ’
ถ้าเธอกลายเป็นภรรยาของเขา เขาจะทำอะไรก็ได้ที่เขาอยากทำกับเธอ? ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องเร่งรีบ
แต่คงเป็นเรื่องยากอย่างแท้จริง หากเขาต้องการประสบความสำเร็จ
“ ข้าไม่สนข้าจะแต่งงานกับท่านอยู่ดี! ก่อนหน้านั้นข้าจะไม่ขยับเขยื้อนไม่ว่าท่านจะล่อลวงข้าอย่างไร”
“อะไร! ข้าล่อลวงเจ้า? อย่าทำให้ข้าไม่พอใจ **** เจ้าคิดว่าข้าทำแบบนี้กับผู้ชายคนไหนก็ได้!?” จู่ๆเธอก็วิพากษ์วิจารณ์ด้วยใบหน้าเย็นชา
“ เอ่อ…ไม่ ข้าไม่ได้หมายความแบบนั้น”
“ ล้อเล่น… แต่เห้อ ข้าไม่พอใจจริงๆ”
“ เอ๊ะ? จริงๆ?”
หลินเซียวตกใจทันทีหลังจากได้ยินเช่นนั้น
“ เอ่อ…นั่นก็ล้อเล่นเหมือนกัน”
“ แค่กๆ! …แค่กๆ พี่หยินหยุดแกล้งข้า!”
เขาไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงไม่สามารถรักษาความสงบของเขากับเธอได้ เขาแค่อยากทำตัวเท่ ๆ แต่กลับถูกแกล้งแทนมันโหดร้ายเกินไป …
“ ถูกต้อง…ภารกิจของท่านเป็นอย่างไรบ้าง”
“ ภารกิจ…ไม่ค่อยดี แทบไม่สามารถจัดการได้”
แอนเดอร์สันถูกจับได้ ปีศาจเลซเซอร์ถูกทำลายล้าง การลอบสังหารของเชนไตหยินลงท่อระบายน้ำและชาร์ลสามารถอยู่รอดจนกระทั่งเจนนิเฟอร์มาช่วยเหลือ ต้องขอบคุณเดโวรู แม้ว่าผู้คนจำนวนมากจะเสียชีวิต แต่นางฟ้าสีเลือดนั้นเพิ่งเกิดใหม่ในการนองเลือดและรอดพ้นจากหายนะ
ชาร์ลไม่ได้เปิดเผยความพยายามในการลอบสังหารต่อสาธารณะและใช้ข้ออ้างในการกวาดล้างผู้ทรยศใด ๆ ของคริสตจักรเพื่อสอบสวนผู้เข้าร่วมการแข่งขันทั้งหมด แต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
เนื่องจากเชนไตหยินสวมเสื้อผ้าปกปิดใบหน้าตลอดเวลาและไม่เปิดเผยตัวตนของเธอ แม้ว่าชาร์ลจะมีความสงสัยเขาก็ไม่มีหลักฐาน นอกจากนี้เขายังไม่สามารถทำให้เจ้าหญิงแห่งอาณาจักรฉินขุ่นเคืองใจได้ดังนั้นเขาจึงยอมแพ้เท่านั้น
“ พูดแบบนั้นข้ายังต้องขอบคุณ! ถ้าเจ้าไม่ได้เก็บดาบของข้า มันคงลำบาก!”
“ …แล้วท่านมีภารกิจอื่นอีกไหม” หลินเซียวเลือกคำพูดของเขาอย่างรอบคอบและต้องการรับข้อมูลบางอย่าง
“ ทำไมต้องพูดด้วยถ้อยคำสละสลวยเช่นนี้ แค่ถามข้าว่าข้าต้องฆ่าใครอีก”
“ เอ่อ…สวย แล้วมีใครอีกบ้าง”
“ ไม่มันจบแล้ว” เชนไตหยินส่ายหัว
เนื่องจากเธอใช้สถานะจันทร์ความตายมันทำให้สร้างภาระกับร่างกายของเธอมากดังนั้นเธอจึงใช้โอกาสนั้นบอกให้เซียวฮัวกลับไปรายงานว่าเธอได้รับบาดเจ็บหนักและต้องพักฟื้นสักพัก หลังจากได้รับอนุญาตแล้วเธอไม่ต้องทำภารกิจใด ๆ อีกและสามารถพักผ่อนได้สักพัก
หลินเซียวรู้สึกยินดีกับข่าวนั้น
เวลานั่นคือสิ่งที่เขาขาดมากที่สุด ในบางครั้งเขาอาจสามารถหาทางทำให้เธอหลุดพ้นจากพันธนาการเหล่านั้นได้ แม้ว่าเขาจะมองไม่เห็นโอกาสในตอนนี้ แต่เวลาก็เป็นไปได้ทุกอย่าง
“ พี่หยิน งั้น…”
เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วและในพริบตามันก็เป็นเวลาอาหารกลางวันแล้วดังนั้นหลินเซียวกำลังจะขอให้เธอทำอาหารให้เขา แต่ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงสั่น ๆ
มันฟังดูเหมือนมีบางอย่างตกลงบนพื้น
หลินเซียวหันไปเห็นประตูเปิดออกพร้อมมันฝรั่งวางอยู่เต็มพื้นและตะกร้าผักที่พลิกคว่ำ
จากนั้นเขาก็ได้ยินเสียงที่ชัดเจนและว่างเปล่า
“เจ้ากำลังทำอะไร?”