Picked up a Demon King to be a Maid - ตอนที่ 280
ถ้าไม่ใช่เพราะหลินเซียวพูดกะทันหัน ฮิกกินส์ก็ลืมเขาไปแล้ว
เดิมทีฮิกกินส์วางแผนที่จะดึงเอเลน่าเข้ามาในอ้อมแขนของเขา แต่เมื่อเขาถูกเรียกออกมา เขาก็สะดุ้งและตัวแข็ง
“ เจ้าเรียกใครว่าน้องสาว”
“ แล้วจะใคร?” หลินเซียวหาวและลูบจมูกของเขา เขายังดูไม่น่ากลัวขนาดนั้น
หลังจากดื่มไปหลายถ้วยเขาก็เผลอหลับไป ตอนนี้มีคนมาถามหาปัญหา เขาสะดุ้งตื่นและรีบหยุดมัน
ไอ้น้องสาวคนนี้กล้ามาหาเอเลน่าเพื่อเต้นรำ? ไม่มีทางที่หลินเซียวจะเห็นด้วยแม้ว่าเธอจะไปเต้นรำ เธอก็ทำได้แค่เต้นรำกับเขา!
หลินเซียวรู้สึกเสียใจเมื่อนึกถึงการเต้นรำและสิ่งที่เกิดขึ้น มันรู้สึกเหมือนเขาเป็นหนี้เชนไตหยินในชีวิตที่ผ่านมา
เกิดอะไรขึ้น?
เขาวางแผนที่จะมาร่วมงานเลี้ยงอย่างมีความสุข เริ่มด้วยเขาถูกคนงี่เง่าขวางประตูและเกือบจะสู้กัน หลังจากเข้ามางานเลี้ยงในที่สุดเขาก็ได้ยินข่าวที่น่าตกใจว่าเธอกำลังจะแต่งงานในอีกครึ่งปี เขาต้องการใช้แอลกอฮอล์เพื่อกลบความเศร้าจากนั้นสาวใช้ของเขาก็เกือบถูกรังแก …
โอ้พระเจ้า วันนี้คือวันทุกข์ทรมานของหลินเซียวหรือไม่? ถ้าเขาไม่กังวลเกี่ยวกับการสร้างปัญหาให้กับเชนไตหยิน เขาคงจะออกไปแล้ว
“ น้องสาว ข้าปฏิเสธคำเชิญของเจ้าแล้ว ในฐานะสุภาพบุรุษ เจ้าควรออกไปทันที อย่ารบกวนเธออีกต่อไป”
ไม่ว่าเขาจะรู้สึกอึดอัดแค่ไหน เขาก็ระงับความโกรธและพยายามพูดออกไป อย่างไรก็ตามแอลกอฮอล์ทำให้เขาพูดไม่ชัดและยากที่ใครจะเคารพเขา
“มันไม่ใช่ธุระของเจ้า! ข้าสามารถเชิญใครก็ได้ที่ข้าต้องการเชิญ มันไม่เกี่ยวข้องกับเจ้าเลย” แน่นอนว่าฮิกกินส์จะไม่กลัวแค่คนขี้เมา
“ โอ้? แต่ถ้าบอกว่าข้าไม่อนุญาตล่ะ?”
“ ไม่อนุญาต?”
“ ถูกต้อง ข้าไม่อนุญาต”
ครั้งนี้หลินเซียวใช้การกระทำเพื่อตอบคำถามของเขา
เขาดึงแขนของเอเลน่าเบา ๆ เพื่อให้เธอตกลงไปในอ้อมแขนของเขาต่อหน้าฮิกกินส์
เนื่องจากเอเลน่ายืนอยู่ข้างๆเขาและหลินเซียวก็นั่งลง เมื่อเธอถูกดึงเธอเสียการทรงตัวและตกลงไปในอ้อมแขนของหลินเซียว
หลินเซียวพอใจกับปฏิกิริยาของเอเลน่าเป็นอย่างยิ่ง เขายื่นแขนอีกข้าง อุ้มเจ้าหญิงเธอ เอเลน่าหน้าแดงและทุบหน้าอกของเขา สาปแช่งเขาอย่างเงียบ ๆ บอกให้เขาปล่อยเธอไป
“ ไอ้ลามก เจ้ากำลังทำอะไร”
“ ข้าอยากบอกให้เขารู้ว่าเจ้าคือสาวใช้คนเดียวของข้า!”
“ คะ- ใครคือสาวใช้คนเดียวของเจ้า? ไอ่ลามก เจ้าช่างกล้า เจ้าคิดว่าข้าจะไม่ฆ่าเจ้าหรือ!”
“ข้ากล้า เจ้าไม่สามารถฆ่าข้า เอเลน่า เจ้าชอบข้า ข้าก็ชอบเจ้า ม๊วก ~”
“อะไร? ถุย! ไร้ยางอาย ใครชอบเจ้า!”
เอเลน่ารู้สึกได้ว่าแก้มของเธอร้อนขึ้นเมื่อถูกเขาแกล้งและเผลอสบถออกมาดัง ๆ
เธอไม่เข้าใจทำไมจู่ๆเขาถึงเปลี่ยนไปและกล้าแกล้งเธออย่างเปิดเผย?
เมื่อเธอจ้องไปที่ใบหน้าของเขาเธอก็สังเกตเห็นบางอย่าง แม้ว่าผิวของเขาจะดูปกติ แต่ริมฝีปากของเขาก็แดงเป็นพิเศษและลมหายใจของเขามีกลิ่นเหมือนแอลกอฮอล์ แม้ว่าเขาจะดูปกติแต่เขาก็อาจจะเมาเกิน
โดยปกติแล้วหลินเซียวจะไม่กล้าพูดอะไรที่น่ารังเกียจเช่น ‘เจ้าชอบข้าและข้าก็ชอบเจ้าด้วย’ ต่อหน้าเธอ
“ บอกข้าตรงๆว่าเต้าดื่มไปกี่แก้ว” เอเลน่ากระซิบข้างๆเขา
“ ไม่มากแค่แก้วเดียวฮิฮิ…”
“แค่หนึ่ง? ข้าไม่เชื่อบอกความจริงกับข้า!” เอเลน่าเหล่มองเขา
“ เอ่อ… สะ-สอง?”
“ แค่สอง?”
“ ไม่ สะ-สี่ …”
“เท่าไหร่?”
“ ฮ่าฮ่า…สี่”
หลังจากกดซ้ำ ๆ หลินเซียวยิ้มเขิน ๆ และบอกกับเธออย่างตรงไปตรงมา
เอเลน่าเกือบจะบ้าคลั่ง
ไอ้คนนี้ไม่ได้อายเลยแต่ภูมิใจ ได้โปรด รอยยิ้มของคุณคืออะไร? เจ้าอยากได้รับคำชมหลังจากเมามาก?
ในขณะที่พวกเขากำลังกระซิบกระซาบกันกับคนอื่น ๆ ดูเหมือนว่าพวกเขากำลังแสดงความรักต่อกัน ไม่ใช่แค่กอด แต่ยังกระซิบกันเงียบ ๆ และพวกเขาก็สนิทกันมากพอที่จะจูบ!
“ ไอ้บ้า เจ้ากล้าทำให้ข้าอับอาย!? …ข้าจะต้อง…”
สาวใช้คนนั้นไม่สนใจเขาผู้สูงศักดิ์ไม่ว่าเขาจะเชิญเธออย่างไร แต่เธอก็อยู่ในอ้อมแขนของเขาอย่างเชื่อฟังเพียงแค่ลากหลินเซียวเบา ๆ
ความแตกต่างเห็นได้ชัด
นั่นไม่ใช่แค่ตบหน้าเขา!?
ฮิกกินส์โกรธมากและไม่ได้คิดอะไรตรงและวางแผนที่จะใช้กำลัง!
ฮิกกินส์ติดตามพ่อของเขาและฝึกฝนการต่อสู้มาบ้างแม้ว่าเขาจะไม่มีออร่าการต่อสู้ แต่กล้ามเนื้อของเขาได้รับการพัฒนาอย่างดีเมื่อเทียบกับหลินเซียวที่อ่อนแอ!
หลินเซียวดูเหมือนจะเป็นนักเวท ไม่มีทางที่เขาจะมีอำนาจใด ๆ ในสภาพมึนเมา สิ่งที่เขาต้องทำก็คือไปและบังคับให้เอเลน่าออกจากอ้อมแขนของเขา
ฮิกกินส์เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วเมื่อเพื่อนของเขารู้ว่าเขากำลังจะทำอะไรบางอย่างมันก็สายเกินไปแล้ว เขาทำได้เพียงเฝ้าดูขณะที่ฮิกกินส์กระโจนเข้าหาสาวใช้ที่อยู่ในอ้อมแขนเจ้านายของเธอ
แม้ว่าเธอจะอยู่ในอ้อมแขนของหลินเซียวและมองไม่เห็นด้วยตาของเธอ แต่เธอก็มองผ่านฮิกกินส์ด้วยทักษะการรับรู้ของเธอและทำให้หลินเซียวมอง
มันแปลกมากแม้ว่าหลินเซียวจะยุ่งกับเอเลน่า แต่เขาก็ตื่นตัวทันทีเมื่อเห็นเธอมองเขาและตอบสนองต่อการกระทำของฮิกกินส์
“ เจ้าอยากตาย?”
เขายื่นฝ่ามือและหยุดฮิกกินส์ด้วยการกดมันเข้ากับหน้าอกของเขา
คนหนึ่งเป็นลูกชายของเจ้าเมืองที่เคยฝึกฝนมาก่อน อีกคนเป็นนักเวทขี้เมา ฝ่ามือไม่ได้เป็นตัวขัดขวางมันไม่มีความแข็งแกร่งเพียงพอที่จะผลักเขาออกไป แต่ฮิกกินส์เหงื่อออกไหลและหัวของเขาก็โล่งทันที
นั่นเป็นเพราะเขาสังเกตเห็นพลังเวทสีเขียวซีดที่มาจากมือของหลินเซียวเหมือนกับสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้
ทันใดนั้นฮิกกินส์ก็จำได้ว่าที่ทางเข้าห้องโถงจัดเลี้ยง หลินเซียวส่งนักรบระดับหกบินไปด้วยฝ่ามือของเขาอย่างง่ายดาย ตอนนี้สู้กับนักรบระดับแรก เขาอาจจะตาย!
แม้ว่าเขาจะรู้ว่าที่นี่คือพระราชวังและหลินเซียวก็คงไม่กล้าฆ่าใคร แต่เมื่อเขามองใกล้ ๆ รูปร่างหน้าตาของเขาเขาก็ไม่ได้ดูเหมือนว่าเขาอยู่ในสติดีและอาจทำอะไรที่ไร้เหตุผล!
เมื่อเทียบกับหน้าตาและชื่อเสียง ชีวิตของเขาสำคัญกว่า!
“ พะพี่ชาย อย่าทำอะไรบุ่มบ่าม… ขะข้าผิดเอง! พูดง่ายๆข้ารู้ว่าเจ้าเป็นนักมายากลที่ทรงพลังและสามารถฆ่าคนด้วยฝ่ามือของเจ้าได้อย่างง่ายดาย…ใจเย็น ขะข้าจะไม่รบกวนสาวใช้ของเจ้าอีกต่อไป ข้าแค่ดื่มมากเกินไป ใจเย็น ๆ !” ฮิกกินส์สั่นสะท้านขณะที่เขาจ้องมองที่มือของหลินเซียวและไม่สามารถยืนตรงได้อีกต่อไป
“ ดื่มมากเกินไป?”
“ อืมข้าดื่มมากเกินไป ข้าเมา…อาหัวข้าเจ็บจัง…”
“ หืม…หืม…หายไว ๆละ! เจ้ากำลังรออะไรอยู่?”
“ ใช่ – ใช่…ข้าไปละ…ข้าจะไม่รบกวนเวลาสวีทท่านกับสาวใช้ของท่านอีกต่อไป” ฮิกกินส์สะดุดล้มและเกือบล้มโชคดีที่เพื่อนของเขาจับเขาได้เขาจึงไม่ได้ทำตัวโง่ ๆ
“ เวลาสวีท? ฮ่าฮ่า ไม่ ข้าจะเต้นรำกับเธอ”
“อา?”
ฮิกกินส์เฝ้าดูขณะที่เขาโยกเยกและดึงเอเลน่าไปที่ฟลอร์เต้นรำ
เขาไม่สามารถเชิญได้ แต่เขาก็สามารถดึงเธอไปที่นั่นได้ด้วยสาเหตุ … ฮิกกินส์รู้สึกว่าแก้มของเขาแสบเหมือนโดนตบ
เมื่อไม่สนใจคนที่ไม่จำเป็น หลินเซียวที่เมาก็เต้นรำกับราชาปีศาจอย่างกล้าหาญ
เอเลน่าไม่ได้ขัดขืนในตอนแรกและเดินตามหลินเซียวออกไปจากที่นั่งอย่างเชื่อฟัง แต่จู่ๆเธอก็หยุดเมื่อพวกเขาเกือบจะถึงที่นั่น
“เจ้ากำลังทำอะไร?”
“ เต้นรำ? อะไรอีก”
“กับใคร?”
“กับเจ้าแน่นอน”
“ทำไม?”
“ เพราะข้าอยากเต้นรำกับเจ้า ฮ่าฮ่า…”
หลินเซียวหัวเราะและเล่นไปรอบ ๆ และเข้าหาใบหน้าของเธอราวกับว่าเขากำลังจะจูบเธอ
เดิมทีเขาคิดว่าเธอจะหลีกเลี่ยงมันอย่างรวดเร็วและเรียกเขาว่าเป็นไอ้ลามก แต่คราวนี้เธอไม่ขยับ
สิ่งที่แปลกคือเนื่องจากเธอไม่ได้หลีกเลี่ยงมัน เขาจึงไม่กล้าทำอีกต่อไปและหยุดกลางคัน เขาเม้มริมฝีปากและหันศีรษะและหยุดหลอกล่อ
“ ทำไมเจ้าไม่จูบข้าค่อละ” เอเลน่าถามอย่างไร้ความรู้สึก
“ ชิ ไม่สนุกเลย เจ้าไม่ได้อายเลย”
“ โอ้ทุกสิ่งที่เจ้าทำและพูดก็แค่ทำให้ข้าลำบากใจ?” เอเลน่ามองผ่านเขาและถามอย่างเหยียดหยาม“ หลินเซียว เจ้าไม่ได้เมาจริงหรือ?”
“ …” หลินเซียวจ้องมองเข้าไปในดวงตาสีแดงของเธอยิ้มอย่างขมขื่นและพยักหน้าอย่างเงียบ ๆ
“ แล้วสิ่งที่เจ้าพูดก่อนหน้านี้เจ้าจริงจังหรือเล่น ๆ ”
“ …ข้าพูดอะไรก่อนหน้านี้”