Picked up a Demon King to be a Maid - ตอนที่ 96
หลินเสี่ยวคล่องแคล่วในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา
ผู้เข้าแข่งขันคนอื่นยังคงดำเนินการต่อสู้ตามที่กำหนด แต่แล้วเขาล่ะ? เขาเป็นคนแรกที่จบการแข่งขันในวิทยาลัยลอรันเช่นกันเขาเป็นได้อันดับหนึ่งเร็วที่สุดในกลุ่มของพวกเขา
มันเป็นสัญลักษณ์ของความแข็งแกร่งหรือไม่?
เหอะ! แค่ไอ้โชคดีมากขึ้น เขาไม่ได้ต่อสู้และชนะการต่อสู้ทั้งหมดเพราะคู่ต่อสู้ของเขาถูกปรับแพ้ ความแข็งแกร่งเช่นนั้นคืออะไร?
เมื่อพูดถึงความแข็งแกร่งหลินเสี่ยวสามารถเปรียบเทียบกับซีซ่าร์และเชนไตหยินได้หรือไม่?
ดูที่ซีซาร์ เจ้าชายรูปหล่อนักดาบเวทที่กล้าหาญ หากฝ่ายตรงข้ามเป็นนักเวท เขาจะใช้เวทย์มนตร์เพื่อเอาชนะพวกเขา! หากคู่ต่อสู้เป็นนักรบเขาจะใช้ทักษะดาบที่งดงามของเขา! ภายในกลุ่ม B ซีซ่าร์ชนะการต่อสู้ของเขาอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้และก้าวหน้าขึ้นอย่างแน่นอน!
ในทำนองเดียวกัน เชนไตหยินก็ชนะการต่อสู้ของเธอเช่นกัน เธอชนะการต่อสู้ทั้งหมดของเธอทั้งที่ใส่รองเท้าส้นสูงโดยใช้เพียงแค่ท่าเดียว การเต้นรำเชอร์รี่เบ่งบาน ชักดาบ ฟัน เก็บ ทุก ๆ ครั้งที่ร่างของเธอข้ามคู่ต่อสู้หลังจากดอกบานเธอก็จะชนะทันที
ในขั้นต้นทุกคนไม่ยอมรับเมื่ออาจารย์ใหญ่ประกาศการหมั้นระหว่างซีซ่าร์และเชนไตหยินเมื่อสองสามวันก่อน แต่ตอนนี้ทุกคนยอมรับมัน
นักเรียนทุกคนเป็นเอกฉันท์ ซีซาร์และเชนไตหยิน เจ้าชายและเจ้าหญิงพระเอกและสาวงามเป็นการจับคู่ที่เกิดขึ้นในสวรรค์!
นอกจากนี้ยังมีคำพูดที่แพร่กระจายผ่านสถาบันการศึกษาใครก็ตามที่ต่อต้านการแต่งงานของพวกเขาคือพวกกบฏและจะถูกตัดหัว!
แน่นอนแม้ว่าพวกเขาจะถูกตัด แต่หลินเสี่ยวและโรซี่ก็คัดค้านการแต่งงานครั้งนี้!
…
บ้านของหลินเสี่ยว
มันเป็นอีกวันหยุดพักผ่อนหลินเสี่ยวไม่มีอะไรทำตามปกติ เขาขี้เกียจนอนบนโซฟาอ่านหนังสือพิมพ์พร้อมกับหยิบถ้วยชาในมือของเขาขณะที่เอเลน่าด้วยใบหน้าที่แสดงออกเป็นอัมพาตของเส้นประสาทบนใบหน้าของเธอถูกเช็ดไปทั่วสถานที่ด้วยผ้าชิ้นหนึ่งทำหน้าที่เป็นสาวใช้
“ อะไรนะ!” หลินเสี่ยวสั่นและเกือบจะทำถ้วยชาหก
“ เกิดอะไรขึ้น?” เอเลน่าถามอย่างสงสัย“ มี…ข้อมูลเกี่ยวกับเอโลน่า?”
“ ไม่… แต่มีนี้” หลินเสี่ยวเปิดหนังสือพิมพ์และชี้ไปที่มันด้วยความโกรธ“ ดูพาดหัวข่าววันนี้ ผู้ก่อกวนคลาส S แผนกวิชาเวทมนตร์ของลอรัน หลินเสี่ยวโชคดีผ่านกลุ่มขั้นตอนสามพี่น้องตกเป็นเหยื่อ โดย Evildoer 」พวกเขาพูดอะไรกัน พวกเขาสงสัยข้าเหรอ?”
“ …” เอเลน่าพูดไม่ออก“ เจ้าเป็นคนหนึ่งที่ทำให้ทั้งสามคนบาดเจ็บ”
“ นี่และนั่นเป็นสองสิ่งที่แตกต่างกัน! พวกเขามาและยั่วยุข้าด้วยตัวเองข้าไม่ได้วางแผนอะไรกับพวกเขา พวกเขาไม่สามารถป้ายชื่อข้า!”
พี่น้องสามคนที่ฟื้นขึ้นมาในโบสถ์ได้ฟื้นคืนสติและบอกคนอื่น ๆ ว่าพวกเขาถูกวางแผนโดยผู้กระทำความผิดเมื่อถูกถามว่าใครคือ“ ผู้ชั่วร้าย” พวกเขาพูดติดอ่างและตอบไม่ได้
“ หืมมพวกเขามีลูกบอลที่จะพูด? นักรบสามคนถูกทุบตีจนได้รับบาดเจ็บสาหัสจากนักเวทระดับสี่คนเดียว พวกเขาจะกลายเป็นคนหัวเราะหากมีการเปิดเผย!”
“ …อย่าเล่นเป็นใบ้เห็นได้ชัดว่าเจ้าเป็นนักเวทระดับหก” เอเลน่าโต้กลับ
มันจะไม่ง่ายไปหรือที่นักเวทระดับหกจะเอาชนะนักรบระดับสามสี่คนได้?
“ เห้อ อะไรก็ตามเพราะพวกเขาจะไม่มารบกวนข้าอีกต่อไปแล้ว” หลินเสี่ยวยังคงอ่านหนังสือพิมพ์ต่อไปในไม่ช้าเขาก็สังเกตเห็นข่าวที่น่าสนใจอื่น ๆ ในไม่ช้า นักฆ่าลึกลับปรากฏขึ้นในเมืองวินเทอร์เรส
หลินเสี่ยวเคยได้ยินจากพ่อค้าแจ็คสัน เขาได้ยินว่าเขาทำงานด้านขนส่งเป็นหลักและมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับ Flowing Cloud Courier ได้มีการกล่าวว่านอกเหนือจากการขนส่งเขายังทำการค้ามนุษย์การทำธุรกรรมทาสอย่างผิดกฎหมายและธุรกิจที่ร่มรื่นอื่น ๆ การลอบสังหารจะถือว่าเป็นการได้รับขนมหวานของเขา
หนังสือพิมพ์บอกว่าแจ็คสันได้รับบาดแผลสองอันอันหนึ่งอยู่ที่คอซึ่งมีบาดแผลลึกอีกอันอยู่ที่หัวใจของเขาที่มีรูเจาะด้วยอาวุธมีดกริช ฆาตกรเก่งและมีประสิทธิภาพไม่มีเงื่อนงำเดียวที่ถูกทิ้งไว้ข้างหลังเหมือนผี การเก็งกำไรเบื้องต้นเป็นว่ามันทำโดยสมาคมนักฆ่า
“ ฆาตกรลึกลับเอ่อ…ใครสนใจตราบใดที่พวกเขาไม่ได้ตามข้ามา” หลินเสี่ยวยกถ้วยน้ำชาของเขาขึ้นมาแล้วก็อ่านต่อ
“ เฮ้ลองดูว่ามีข้อมูลใด ๆ เกี่ยวกับเอโลน่าหรือไม่” เอเลน่าหยุดสิ่งที่เธอทำและเข้ามาอ่านหนังสือพิมพ์
ไม่นานมานี้ยังไม่มีข้อมูลเกี่ยวกับเอโลน่า ไม่เกี่ยวกับการถูกจับกุมและเธอไม่เคยมาหาพวกเขาในเมืองวินเทอร์เรสเหมือนกับเธอหายไป
เอเลน่าเริ่มวิตกกังวลมากขึ้นเรื่อย ๆ จนถึงจุดที่เธอต้องการลากหลินเสี่ยวไปที่เมืองเชอร์รีลแล้วตามหาเธอเป็นการส่วนตัว!
“ มันไม่มีจุดหมายแม้ว่าเจ้าจะกังวลไม่มีอะไรในหนังสือพิมพ์” หลินเสี่ยวพลิกหน้าอย่างใจร้อนและถูกดึงดูดไปที่พาดหัว“ เอ๊ะ? …「เปลี่ยนผู้ศรัทธาในโบสถ์ เมืองวินเทอร์เรสเพื่อต้อนรับนักบุญใหม่」”
“ นักบุญใหม่?” เอเลน่าอยากใกล้ชิดมากขึ้น
การถ่ายโอนบุคลากรข้ามเหรียญตราระดับเดียวกันนั้นหายากมากแม้ว่าข่าวนี้จะครอบครองพื้นที่เล็ก ๆ เท่านั้น แต่หลินเสี่ยวรู้ว่าสิ่งนี้สำคัญที่สุด
น่าเสียดายที่เนื้อหานั้นสั้นมากและไม่มีข้อมูลเกี่ยวกับตัวตนของนักบุญใหม่เพียงแค่ว่าเธอเป็นเด็กสาวมาก
มันสมเหตุสมผลแล้วโบสถ์ แสงรับประกันเสมอว่าไม่มีการรั่วไหลจนกว่าพวกเขาจะเปิดเผยมันในวินาทีสุดท้ายมันเป็นเรื่องยากที่แม้แต่ข้อมูลเล็ก ๆ นี้ก็จะรั่ว
“ ใช่เอเลน่า” ทันใดนั้นหลินเสี่ยวลงหนังสือพิมพ์“ เจ้าอยากออกไปข้างนอกด้วยตัวเองเพื่อหาเอโลน่าไหม”
“ เจ้างี่เง่า ข้า…” เอเลน่าต้องการเยาะเย้ยเขาแต่ถูกขัดจังหวะ
“ ใช่ใช่…ข้ารู้ว่าเจ้าไม่สามารถออกจากข้าไปเพราะสัญญาทาสหรือเจ้าจะได้รับผลสะท้อนวิญญาณ” หลินเสี่ยวยิ้มและพูดว่า“ นั่นไม่สะดวกเกินไปข้าต้องไปโรงเรียนเข้าร่วมในการแข่งขันและเจ้าไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากเดินตามข้าไป มันอาจจะดีกว่าถ้าเจ้าสามารถไปสำรวจสิ่งที่เจ้าสนใจใช่มั้ย”
“ ใช่….” เอเลน่าพยักหน้ามองเขาอย่างสงสัย
เขากำลังทำอะไรอยู่ เขามีวิธียุบสัญญา?
“ คริสตัลวิเศษ!” หลินเสี่ยวหยิบผลึกรูปสี่เหลี่ยมขนมเปียกปูนขนาดนิ้วออกมาในขณะที่เขาพูดแบบนั้น คริสตัลโปร่งแสงเปล่งแสงสีม่วงอ่อน“ แต่เดิมนี้เป็นคริสตัลธรรมดาที่ไม่มีพลังเวทมนต์แต่ข้าได้เทเวทมนตร์ของข้าลงไปดังนั้นตอนนี้มันก็มีพลังเวทย์มนตร์ของข้า!”
“ มีพลังเวทย์มนตร์ของเจ้า…อะไรคือจุดนั้น?” เอเลน่าถามอย่างสงสัย
“ ข้าค้นพบสองสามวันที่ผ่านมาในห้องสมุดแกนหลักของสัญญาทาสนั้นถูกผูกมัดด้วยอำนาจเวทไม่ใช่วิญญาณ ซึ่งหมายความว่าตราบใดที่เจ้าถือคริสตัลที่มีพลังเวทย์มนตร์ของข้าอยู่ในนั้นมันจะรักษาราวกับว่าข้าอยู่ข้างเจ้าดังนั้นแม้ว่าเจ้าจะทิ้งข้าไปเจ้าก็จะไม่ได้รับผลสะท้อนวิญญาณ
“ จริงเหรอ?” เมื่อได้ยินคำอธิบายของหลินเสี่ยวแล้วเอเลน่ารู้สึกดีใจเกินคาด
ทั้งหมดเนื่องจากสัญญาทาสบ้านั้น เธอต้องอยู่กับหลินเสี่ยวเสมอเพื่อที่เธอจะไม่ตายด้วยคริสตัลเวทย์มนตร์นี้เธอไม่ต้องทำตามคำสาปแช่งนี้ตลอดทั้งวัน!
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้เธอก็รีบคว้าคริสตัลแต่หลินเสี่ยวก็ดึงมือของเขาออกแล้วหยิบมันออกไป
“ ถ้าเจ้าต้องการคริสตัลมันมีเงื่อนไข”
“ ฮืมข้ารู้แล้ว” เอเลน่าพูดอย่างเย็นชา
ไอ้ลามกนี้ ทำไมเขาจะให้ประโยชน์กับเธอ? โดยไม่มีเงื่อนไขเขาคงไม่ใช่ลามกหลินเสี่ยว!
“ พูดมามีเงื่อนไขอะไร? ถ้าเป้นนอนกับเจ้าหรืออาบน้ำกับเจ้า ฆ่าข้าซะดีกว่า”
“ เฮ้เฮ้ เจ้าพูดว่าอะไรข้าเป็นคนที่นิสัยแย่ขนาดนั้น?”
“ ไม่ใช่อย่างนั้นเหรอ?”
“ ไม่แน่นอน! ข้าชอบเพียงคนเดียวเท่านั้นซึ่งก็คือเชนไตหยิน ข้าจะไม่รู้สึกอะไรเลยแม้ว่าหญิงสาวหน้าอกใหญ่อย่างเจ้าเปลื้องผ้า!”
“ โอ้ เจ้าเยี่ยมมากเลย”
“ เอิ่ม…กลับเข้าเรื่องอีกครั้ง” หลินเสี่ยวหยุดชั่วคราว“ ราชาปีศาจข้าต้องการโลหิตของเจ้า!”
“เอ๊ะ?”
เอเลน่าหยุดแล้วเธอก็เข้าใจความตั้งใจของเขาอย่างรวดเร็ว
เลือดของราชาปีศาจ“ ยาเลือดราชาปีศาจ” เลือดของเอเลน่านั้นมีความสามารถในการรักษาที่มีประสิทธิภาพอย่างที่สุดมันก็มีประสิทธิภาพเท่าเทียมกันสำหรับมนุษย์! ผู้ชายคนนี้จับตาดูเลือดของเธอเป็นเวลานานและในที่สุดเขาก็ขยายกรงเล็บปีศาจของเขา!
“ เอเลน่าข้าจะไม่บังคับเจ้าถ้าเจ้าไม่ต้องการ” หลินเสี่ยวเล่นซอกับคริสตัลเวทมนตร์ในมือของเขา“ แต่ถ้าเจ้าไม่ให้เลือดข้าข้าจะไม่เอาคริสตัลให้เจ้า ดังนั้นเจ้าสามารถอยู่เคียงข้างข้าและเป็นสาวใช้ตลอดชีวิตของข้าได้”
“ …” เอเลน่ากัดริมฝีปากของเธอ
สำหรับเธอคริสตัลวิเศษที่มีพลังเวทย์มนตร์ของหลินเสี่ยวมีความสำคัญด้วยเธอสามารถออกจากหลินเสี่ยวและฟื้นอิสรภาพของเธอได้!
ในทางกลับกันเลือดก็ไม่สำคัญกับเธอแม้ว่าเธอจะเสียเลือดเธอก็ต้องพักผ่อนสักสองสามวันและกินของบางอย่างเพื่อฟื้นฟูมันไม่สำคัญว่าเธอจะให้เลือดของเธอกับหลินเสี่ยว แต่ …
มันน่าอับอายเกินไป!
ราชาปีศาจที่สง่างามได้ล้มลงจนถึงจุดที่เธอต้องขายเลือดเพื่อหาเลี้ยงชีพ! ตอนนี้มันเป็นเลือดแต่แล้วครั้งต่อไปเธอจะต้องเสนอความบริสุทธิ์ของตัวเองและใช้ร่างกายของเธอเพื่อแลกกับอะไร?
“ เอเลน่า ให้โลหิตของเจ้า! ลองคิดดูตราบใดที่เจ้ามีคริสตัลวิเศษนี้ เจ้าสามารถเดินเล่นได้อย่างอิสระในเมืองวินเทอร์เรส!” เสียงของหลินเสี่ยวเป็นเหมือนเสียงกระซิบของปีศาจขณะที่มันกัดกินความภาคภูมิใจและความดื้อรั้นของเอเลน่าที่เหลืออยู่“ ไม่ต้องกังวล ข้าจะไม่กลับคำพูดของข้าและข้าจะไม่จำกัดเจ้า เจ้าสามารถไปได้ทุกที่ที่เจ้าต้องการ!”
“…”
“ มันไม่ใช่แค่เลือดเหรอ? เมื่อเทียบกับอิสรภาพสิ่งไหนสำคัญกว่ากัน”
“ข้า…”
หลังจากดิ้นรนไประยะหนึ่งในที่สุดเอเลน่าก็ไม่สามารถต่อสู้กับอิสรภาพที่น่าหลงใหลได้
“ โอเคข้าจะทำ” เธอพูดอย่างไร้ปัญหา“ แต่ตอนนี้ข้าอยู่ในร่างมนุษย์ข้าไม่สามารถให้เลือดเจ้ามากเกินไปดังนั้น…”
“ ไม่ต้องกังวลราชาปีศาจ! ข้าจะไม่ฆ่าห่านที่วางไข่ทองคำ ข้าจะรักษาเจ้าอย่างดี!” หลินเสี่ยวพูดอย่างจริงใจ
“ รักษาข้า?”
เอเลน่ารู้สึกไม่สบายใจกับคำพูดของเขาโดยไม่แม้แต่จะพูดถึงวิธีที่เขาพูดว่า “รักษา” เขาหมายถึงอะไร การฆ่าห่านที่วางไข่ทองคำ
ห่านใคร!
“ มาเถิดราชาปีศาจโปรดนั่งที่นี่…” หลินเสี่ยวยกเก้าอี้มาขณะที่เขาพูดอย่างนั้น
เก้าอี้ตัวนี้ไม่เหมือนปกติมันใหญ่กว่ากว้างกว่าและมีกุญแจมือและสายหนังที่แปลก ๆ อยู่ด้วยมันดูน่ากลัวทีเดียว
“นี่คือ?”
เอเลน่ารู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างไม่ถูกต้อง …
“ นี่เรียกว่าเก้าอี้ยับยั้งชั่งใจ” หลินเสี่ยวอธิบาย