Picked up a Demon King to be a Maid - ตอนที่ 235
“เจ้าแน่ใจ?” ใบหน้าของเธอมืดลงและเธอถามด้วยเสียงที่รุนแรง
“ อืมข้าแน่ใจ…พี่ชายของท่านมีรอยเลือดขนาดใหญ่ที่เอว เขาคงได้รับบาดเจ็บสาหัส เขาไม่ขยับตัวพร้อมกับที่ป้าของข้าดูใจสลาย … พี่ชายของท่านน่าจะตายแล้ว”
“ตาย? ไม่ข้าไม่เชื่อหรอก…ว่าไอ้ลามกนั้นยังซิงอยู่ เจ้าคิดว่าเขาจะไปตายแบบนี้?”
สโนว์โต้แย้งอย่างหนักหน่วง แต่นิ้วที่สั่นเทาของเธอบ่งบอกถึงความตื่นตระหนกภายในของเธอ
“ เอโลน่าพาข้าไปที่นั่น!”
“ค่ะ…”
เอโลน่าอยากจะพูดอะไรอีกแต่คำพูดสุดท้ายของสโนว์มีเจตนาฆ่าอย่างรุนแรงและทำให้เธอตัวสั่นจนไม่กล้าพูดอะไรอีก
“ เอเลน่าเกิดอะไรขึ้น” สโนว์ถามโดยไม่แสดงออกเมื่อพวกเขามาถึง
“เจ้าก็อยู่? เหอะ เจ้ามาสายเกินไปแล้ว” เอเลน่าตอบอย่างไร้พลัง
เธอรู้ว่าสโนว์มองไม่เห็นดังนั้นเธอจึงไม่รังเกียจสภาพของตัวเองและยังคงนอนนิ่งอยู่บนหลินเซียว
“ ตอบข้า เกิดบ้าอะไรขึ้น!” สโนว์ไม่ได้รับการตอบสนองที่น่าพอใจและเธอก็ตะโกนออกมา
“ ฮิฮิมันไม่ชัดเหรอ? หลินเซียวตายแล้ว”
“ตาย? เขาตายได้ยังไง? อย่าบอกนะว่ามันคือปีศาจเลสเซอร์ พี่ชายของข้าจะไม่ถูกมอนสเตอร์พวกนั้นฆ่า!”
“ ไม่แน่นอน มันไม่ใช่พวกเขา”
เอเลน่าหัวเราะเบา ๆ และตอบกลับเบา ๆ
“ ใช่ข้าฆ่าเขา”
“ …”
“ …”
ความเงียบ.
ความเงียบงัน
สโนว์ผู้เอาแต่ใจไม่ได้พูดอะไรด้วยสีหน้ามืดมน ใครจะรู้ว่าเธอคิดอะไรอยู่ เอโลน่าไม่เข้าใจสถานการณ์และตกใจมากมือของเธอชุ่มเหงื่อ
อย่างไรก็ตาม เอเลน่าไม่ได้กังวลแต่อย่างใด
เธอคิดว่าเธอจะกลัว มีความรู้สึกผิดและกลัวคำสาปและการตอบโต้ของสโนว์ แต่ตอนนี้เธอถูกจับได้จริงๆเธอพบว่าเธอไม่ได้หวั่นไหวและผ่อนคลายแทน
เหมือนภาระอันหนักอึ้งถูกยกออกไปความรู้สึกผ่อนคลายเช่นนั้น
เธอเบื่อที่จะร้องไห้อยู่แล้วดังนั้นเธอจึงไม่รู้สึกประหม่าแม้ว่าจะต้องการก็ตาม
เอเลน่าไม่เคยร้องไห้มากนักและอารมณ์ที่ถูกระงับไว้ทั้งหมดของเธอก็ถูกปลดปล่อยออกมา หลังจากนั้นเธอรู้สึกสบายใจอย่างอธิบายไม่ได้
เสียงของเธอแหบแห้ง น้ำตาของเธอแห้ง ร่างกายของเธอเต็มไปด้วยบาดแผล ร่างกายและหัวใจของเอเลน่าเหนื่อยล้าเธอจึงไม่แม้แต่จะโกหกสโนว์
“ เอเลน่า เจ้าพูดจริง?”
“ใช่.”
เอเลน่าตอบเหมือนไม่มีอะไรและในขณะเดียวกันเธอก็สังเกตเห็นแสงสีม่วงเข้มและมองไปอย่างอยากรู้อยากเห็นและเห็นท้องฟ้าปกคลุมไปด้วยใยแมงมุมที่น่ากลัว
“ เจ้ากล้า…ตายซะ!”
“ เอ๊ะ? นายหญืงอย่า!”
ทันใดนั้นสโนว์ก็ผลักเอโลน่าออกไปข้าง ๆ และขยับนิ้วของเธอและใยแมงมุมนับไม่ถ้วนก็ปกคลุมไปทั่วท้องฟ้า
“ ใยแมงมุมมืด…ช่างเป็นนักบุญที่ไร้ความสามารถ”
แม้ว่าจะต้องเผชิญกับฉากนี้ แต่เอเลน่าก็ยังคงหัวเราะเยาะโดยไม่มีความตึงเครียดใด ๆ
“หุบปาก! เอเลน่าก่อนที่ข้าจะทำให้เจ้าเป็นศัตรูของข้าบอกข้าทีว่าเกิดอะไรขึ้น!”
“ ฮี่ฮี่ คนโง่…แม้ว่าเจ้าจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นแต่มันมีประโยชน์อะไร?” เอเลน่าไม่สนใจคำขู่ของเธอ“ ข้าฆ่าพี่ชายของเจ้ายังไม่พอเหรอ”
“ ไม่ ไม่ใช่ ข้าต้องรู้ว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไง!” สโนว์หัวเราะอย่างเยือกเย็นขณะที่ใยแมงมุมเริ่มกระชับมากขึ้น“ เพราะนั่นจะเป็นตัวตัดสินว่า ข้าจะต้องเจ็บปวดและทรมานแค่ไหนเมื่อข้าฝังเจ้าไว้กับพี่ชายของข้า!”
“ ฮี่ฮี่ โอเค ถ้าเจ้าอยากได้ยินข้าจะบอกเจ้าว่า…”
เธอพูดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นโดยไม่กลัวคำขู่ของสโนว์หรือขอการให้อภัย
เช่นเดียวกับการกลับใจที่ไร้ประโยชน์ตั้งแต่การพบกับแอนเดอร์สันไปจนถึงการถูกห้อมล้อมด้วยเหล่าปีศาจเลซเซอร์หนีออกมาจากซากปรักหักพัง ได้รับการช่วยเหลือจากหลินเซียว จงใจที่จะยุ่งกับหลินเซียวและทำให้เขาบาดเจ็บและสุดท้ายก็รอดและทำให้เขาตายอย่างไร้ความปรานี …
เอเลน่าอธิบายรายละเอียดเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นและไม่ได้ซ่อนหรือพลาดรายละเอียดใด ๆ เธอยังพูดอย่างไร้ยางอายว่าเธอใช้หน้าอกล่อลวงเขาอย่างไร
สโนว์ฟังอย่างเงียบ ๆ ตลอดเวลาใยแมงมุมสั่นไหวเบา ๆ พร้อมกับเธอทุกลมหายใจ เมื่อเธอได้ยินสิ่งที่เฉพาะเจาะจงนิ้วของเธอจะกระตุกอย่างเห็นได้ชัดโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเธอได้ยินเกี่ยวกับวิธีที่เธอถอดเสื้อชั้นในของตัวเองและล่อลวงหลินเซียว
อย่างไรก็ตามมีรายละเอียดบางอย่างที่เธอเล่าผ่านมาเพียงประโยคเดียว แต่สโนว์พบปัญหาอย่างชัดเจน
“ ไงเจ้าเข้าใจไหม? ข้าเป็นคนฆ่าพี่ชายของเจ้า มันเป็นความผิดของข้าทั้งหมด”
เอเลน่าไม่สะทกสะท้านแม้ว่าเธอจะยอมรับความผิดพลาดของเธอ แต่เธอก็ไม่ได้ดูเหมือนว่าเธอรู้สึกผิดและแสดงออกว่า ‘ถูกต้องข้าฆ่าเขาแล้วไงล่ะ? ข้าจะไม่วิ่งหรือซ่อน ‘
เมื่อเห็นเช่นนั้นเอโลน่าก็กลัวจนตัวสั่นและต้องการเกลี้ยกล่อมเธอ แต่ไม่รู้จะพูดอะไรเธอก็ล้มลงกับพื้นและเกือบร้องไห้
คนหนึ่งคือป้าที่รักของเธอและอีกคนเป็นนายที่น่ากลัวของเธอ เธอควรทำอย่างไรหากพวกเขาเริ่มต่อสู้?
เอโลน่ากังวลเหมือนตกนรกและคิดว่าสโนว์จะระเบิดทันทีและต่อสู้ตัวตายกับป้าของเธอ แต่คาดไม่ถึงว่าสโนว์ไม่โกรธเลยหลังจากที่ทำให้เธอพูด
“ชิ เจ้าคิดว่าเจ้าทำได้อย่างที่เจ้าต้องการเพียงเพราะเจ้าหน้าอกใหญ่? ข้าขอบอกเจ้าให้เอเลน่าไม่ใช่ผู้ชายทุกคนที่ชอบร่างกายที่โอ้อวดผิดปกติแบบนั้น บางคนก็ชอบโลลิที่ไร้เดียงสาและหน้าอกแบนอย่างข้า! หน้าอกคืออะไรไม่อาจ…จะไปเทียบกับโลลิได้ยังไง? ไม่ถูกต้องหรือ?”
หลังจากได้ยินเรื่องราวของเอเลน่าว่าเกิดอะไรขึ้น สโนว์ก็หัวเราะและแสดงความคิดเห็นข้างต้น
“ ฮะ? โลลิ?”
เอเลน่ากระพริบตาและคิดว่าเธอได้ยินผิด
สโนว์ที่เต็มไปด้วยเจตนาฆ่านั้นตอนนี้กำลังว่ากล่าวร่างของเธอ … มีอะไรบางอย่างที่ทำให้สโนว์เข้าใจผิดหรือเปล่า?
หากเป็นเช่นนั้นเธอก็ต้องทำซ้ำอีกครั้ง
“ สโนว์ จริงๆแล้ว…”
“ โอเค โอเค หุปปากได้แล้ว เจ้าแมวโง่!”
สโนว์เข้ามาขัดจังหวะเธออย่างไม่อดทนและดึงมือเล็ก ๆ ของเธอกลับเข้าไปในแขนเสื้อของเธอและใยแมงมุมก็หายไปทันทีเช่นกัน
“ เอเลน่าเจ้าเป็นคนโง่จริงๆ…ทำไมเจ้าไม่ลองคิดดู ถ้าพี่ชายของข้าตายแบบนี้ที่นี่จริง ๆ นั้นจะไม่ดูทุเรศเกินไปหรือ? เขาจะต้องตายด้วยความโกรธในชาติหน้า!”
“ ฮะ?”
สโนว์หมายถึงอะไร?
เป็นไปได้ไหมว่า…หลินเซียวยังไม่ตาย?
“ ถูกต้องแน่นอนเขายังไม่ตาย! เจ้าไม่สังเกตเหรอ? ยัยงี่เง่า”
เธอเงยหน้าขึ้นอย่างมีชัย