Picked up a Demon King to be a Maid - ตอนที่ 271
หลินเซียวเป็นใครสำหรับเธอ?
แม้ว่าหลินเซียวจะถูกถาม แต่เขาก็ไม่สามารถพูดได้ว่าเขาดำรงตำแหน่งแบบไหนกับเชนไตหยิน
บางทีมีเพียงคนส่วนน้อยเท่านั้นที่สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน เอเลน่าและเซียวฮัวต่างก็รู้ว่าพวกเขาเป็นคู่รักลับแต่นั่นเป็นสิ่งที่ไม่สามารถพูดได้
เจ้าหญิงแห่งอาณาจักรฉินอันยิ่งใหญ่ คู่หมั้นของเจ้าชายซีซาร์กำลังมีความสัมพันธ์ลับ?
หากคำพูดออกไปไม่เพียงแต่ชื่อเสียงของเธอจะถูกทำลายลงเท่านั้นหลินเซียวก็จะแย่ลงไปอีก พี่น้องที่โกรธแค้นของซีซาร์อาจจะแขวนคอเขาต่อสาธารณชน
ดังนั้นคำตอบเดียวที่เธอให้ได้คือ …
“ เพลลี่ เขาหลินเซียวและเขาเป็น…ผู้มีพระคุณของข้า เขาช่วยชีวิตข้าไว้!”
“ ผู้มีพระคุณ?”
เพลลี่ไม่ตอบสนองและคิดว่าเธอล้อเล่น หาข้ออ้างที่ไม่ดีที่จะพยายามผ่านไป แต่เพลลี่ก็รู้ว่าจริงๆแล้วเธอเป็นคนจริงจัง
เชนไตหยินประดับประดาเรื่องราวที่หลินเวียวช่วยชีวิตเธอบนเกาะเดสแปร์ ความสามารถในการเปลี่ยนแปลงเรื่องราวของเธอก็ไม่แพ้หลินเซียว มันทำให้หลินเซียวรู้สึกอายที่ได้ฟังมันและเกือบจะทำให้ตัวเองเชื่อว่าเขาเป็นฮีโร่ที่เที่ยงธรรมและมันก็ทำให้เอเลน่าถึงกับส่ายหัว
“ นั่นหมายความว่าเขาไม่ได้แอบเข้ามา?” หลังจากฟังเรื่องราวแล้วเจ้าหญิงเพลลี่ก็ถามอย่างสงสัย
“ ไม่แน่นอน เฮ้อเป็นความผิดของข้าเองที่รีบไปเชิญเขาในวันนั้นและลืมคำเชิญของเขา มันก็ทำให้เกิดเรื่องวุ่นวายขึ้น … ฮิฮิ ขอโทษทุกคนสำหรับผู้ดูแลของข้า”
เชนไตหยินหันกลับมาและขอโทษแขกที่อยู่รอบ ๆ อย่างใจเย็น เมื่อเห็นเช่นนั้นพวกเขาทุกคนก็หัวเราะออกมาและบอกว่ามันไม่มีปัญหา ผู้มีพระคุณของเจ้าหญิงเป็นแขกที่มีชื่อเสียง พวกเขากลับไปที่ห้องโถงเพื่อรอการเริ่มงานเลี้ยง
ฝูงชนค่อยๆแยกย้ายกันไป เชนไตหยินและเพลลี่ยังคงยิ้มอย่างสง่างามจับมือกันเหมือนพี่สาวน้องสาวที่สนิทสนมในขณะที่กระซิบให้กันและกัน
“ เชนไตหยิน เจ้าเป็นคนไร้ยางอายจริงๆ ผู้ชายนั้นมีความสัมพันธ์กับเจ้า…ผู้มีพระคุณ เจ้าคิดว่าข้าจะเชื่อเรื่องไร้สาระของเจ้า?”
“ น้องสาวเพลลี่ ทำไมเจ้าถึงโกรธขนาดนี้? เขาเป็นผู้มีพระคุณของข้าจริงๆ…หรือเจ้าอยากจะทำให้เรื่องใหญ่โต เพราะมันพังแผนเจ้า นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเจ้าถึงพูดกับข้าอย่างหยาบคาย” เชนไตหยินตอบโต้ในขณะที่ยังคงยิ้มอย่างสุภาพ
“ ไอ้ตัวแสบ …โอ้ ยัยขาเรียวยั่วยวนผู้ชาย! รอเถอะ เชนไตหยิน วันหนึ่งข้าจะไปหาเจ้าและส่งเจ้ากลับบ้าน
เมื่อคนส่วนใหญ่จากไปในที่สุด เพลลี่ก็เผยให้เห็นสีที่แท้จริงของเธอในขณะที่เธอผลักเชนไตหยินออกไปอย่างโกรธ ๆ และต้องการที่จะหนีจากเธอ แต่เชนไตหยินก็เอาแต่เล่นอย่างสนุกสนานและไม่ปล่อยเธอไป
“ ยัยบ้าปล่อยข้า! เมื่อข้าอยู่กับเจ้า ผู้ชายขี้เหม็นเหล่านั้นเอาแต่มองเจ้าและไม่มองข้าอีกต่อไป!”
“ ฮิฮิ ไม่ต้องกังวล ถ้าพวกเขาจะไม่มองเจ้า ข้าจะมองเอง?”
“ ถุย! *****! ออกไปซะ…เอ๊ะ? พี่ชาย?”
เพลลี่ยังคงผลักเชนไตหยิน เมื่อเธอเห็นคนคุ้นเคยสองคนมาหาพวกเขา
เมื่อหลินเซียวได้ยินเธอก็จ้องมองตามไปด้วยและเห็นซีซาร์และโรซี่เข้ามา
“ น้องสาว?”
“ หลินเซียว?”
เมื่อสายตาของพวกเขา ซีซาร์และโรซี่ต่างก็มุ่งความสนใจไป
ซีซาร์สวมทักซิโด้ที่สง่างาม เขาดูสูงส่งและกล้าหาญพร้อมกับผมสีทองของเขามันทำให้เขาดูมีอำนาจราวกับเจ้าชายที่ออกมาจากเทพนิยาย
เมื่อเขาเห็นพวกเขาที่ประตูทางเข้า เขาก็ร้องบอกให้เจ้าหญิงเพลลี่บอกให้เธอหยุดเล่น เธอสั่นสะท้านและหยุดการกระทำต่อเชนไตหยิน
ในทางกลับกันโรซี่สังเกตเห็นทันทีว่าหลินเซียวแต่งตัวเรียบง่ายพร้อมกับสาวใช้ผมสีเงินของเขา ความสนใจของเธอพุ่งสูงสุดและรีบเข้าหาพวกเขาอย่างรวดเร็ว เธอมองขึ้นและลงที่เสื้อผ้าใหม่ที่สวยงามของเอเลน่า ในขณะที่ฟังสิ่งที่เกิดขึ้นจากหลินเซียว
ในการเปรียบเทียบเสื้อผ้าของโรซี่ไม่ได้ฟุ่มเฟือยเมื่อเทียบกับขุนนาง แต่เมื่อตรวจสอบอย่างละเอียดคุณจะสังเกตเห็นฝีมือที่ประณีตและรสนิยมที่เก๋ไก๋
ข้อบกพร่องเพียงอย่างเดียวคือหน้าอกที่น่าเศร้าของเธอ …
“อะไร? หลินเซยว เจ้าบอกว่าถูกหยุดโดย ‘เจียงเลินอะไรนั้น’ และเขาต้องการที่จะทำร้ายเอเลน่า ดังนั้นเจ้าจึงซัดเขาบินด้วยเวทมนตร์? ฮ่าฮ่าฮ่า เจ้าเป็นสามัญชนคนแรกที่กล้าทำอะไรบางอย่างในวังหลวงและปกป้องสาวใช้ของเจ้าเอง… ชิชิ กล้าหาญ เจ้าต้องดังแน่!”
โรซี่ไม่กลัว ดังนั้นเธอจึงใช้สิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้นเป็นเกมสนุก ๆ และหัวเราะขณะจับแขนของเอเลน่า แม้ว่าเธอจะหัวเราะเยาะพวกเขา แต่หลินเซียวก็ไม่รู้สึกถึงความมุ่งร้ายใด ๆ
เมื่อเทียบกับขุนนางที่ปฏิบัติต่อผู้คนเช่นเดียวกับลิง โรซี่นั้นมีความจริงใจมากกว่า
“ โรซี่หยุดหัวเราะข้าเถอะ แล้วเจ้าจะตามซีซาร์ไปไหนมาไหน” หลินเซียวแสร้งทำเป็นโกรธและตอบโต้
“ อ – อะไรนะ? ข้าไม่ได้ตามเขา! ข้าไม่เหมือนเจ้า ข้ามีคำเชิญ! แม้ว่าข้าจะแย่งมันมาจากพ่อ…แค่กๆ ยังไงก็ตามไม่ต้องกังวลไป!”
“ ฮ่าๆ โอเค “เมื่อดูใบหน้าของเธอแดงขึ้น หลินเซียวก็พบว่ามันตลกแต่ก็หยุดแกล้งเธอและเปลี่ยนหัวข้อ” เจ้าหญิงเพลลี่ นั่นคืออะไร “
หลินเซียวบอกได้ตั้งแต่แรกเห็นว่าเธอไม่ใช่คนธรรมดา ทุกคนฟังเธอรวมถึงองครักษ์ เธอดูเหมือนจะเป็นคนไม่ธรรมดา
“ โอ้ เพลลี่? เจ้าไม่รู้เหรอ? เธอเป็นน้องสาวคนเล็กของซีซาร์”
“ …น้องสาว?”
“ ใช่น้องสาวตัวจริง”
“พระเจ้า…”
ดูเหมือนว่าหลินเซียวจะตกใจเมื่อเขาหันไปมองเอเลน่าที่มีท่าทางว่างเปล่าเหมือนกัน
หลังจากที่ซีซาร์รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นจากเชนไตหยิน เขาก็เริ่มสวดเพลลี่ว่าไม่รู้เรื่องและน่าจะช่วยหลินเซียว แจ้งให้เชนไตหยินเร็วขึ้นเพื่อไม่ให้เกิดเหตุ เขาสวดเธอติอเนื่องจนเธอเกือบจะร้องไห้ออกมาดัง ๆ ในอ้อมแขนของเชนไตหยิน
หลินเซียวไม่รู้สึกดีที่ได้ดูพวกเขา
มันทำให้เขาโกรธ!
ดูซีซาร์เกิดมาในตระกูลไฮโซ รูปหล่อ มีพรสวรรค์และแข็งแกร่ง ผู้ติดตามโรซี่อยู่ในมือซ้าย คู่หมั้นทางขวาของเขาแล้วก็มีน้องสาวตัวน้อยที่น่ารักอยู่คั่นกลาง ผู้ประสบความสำเร็จในชีวิตที่แท้จริง!
ในไม่ช้าโรซี่ก็สังเกตเห็นพวกเขาคุยกัน เธอไม่อยากตกอยู่ข้างหลังเธอจึงเข้าร่วมอย่างจริงจัง
หลังจากเหตุการณ์นี้ไม่นานงานเลี้ยงก็จะเริ่มขึ้นดังนั้นทุกคนจึงจำตัวเองได้และเตรียมพร้อมที่จะเข้า
แม้ว่าหลินเซียวจะไม่ได้รับคำเชิญ แต่เขาก็ถูกพาตัวไปที่งานเลี้ยงเป็นการส่วนตัวบางอย่างแม้แต่คู่หมั้นของเธอก็ไม่เคยมีประสบการณ์มาก่อน เนื่องจากเขายังเป็นผู้มีพระคุณของเธอจึงไม่มีใครพบปัญหาในเรื่องนี้
“ เดี๋ยวก่อน…คุณหนู ข้า ข้า!”
แม้ว่าเหตุการณ์จะจบลงแล้ว แต่หลินเซียวก็ติดตามซีซาร์และพวกเขาเข้าไปในห้องจัดเลี้ยง แต่เชนไตเจียงเลินที่นอนอยู่บนพื้นก็หยุดยั้งเชนไตหยิน พยายามปกป้องตัวเอง
“ เจียงเลิน เจ้าอยู่ในอาณาจักรลอมบาร์ดนานแค่ไหนแล้ว?” เชนไตหยินหยุดและถามโดยไม่หันกลับมา
“ เอ๊ะ? คุณหนู…ข้า ข้ามาพร้อมกับท่าน เกือบปีแล้ว” เชนไตเจียงเลินพูดด้วยความกังวลใจ
“ โอ้ไม่นาน ดูเหมือนว่าจะถึงเวลาที่เจ้าต้องกลับบ้านแล้ว”
“อะไร? บ้าน? คุณหนู ท่านหมายถึง…”
“ เซียวฮัว”
“ค่ะ!”
“ ให้เงินเขาและส่งเขาไปในวันพรุ่งนี้ ข้าไม่อยากเจอเขาอีก”
“ ค่ะ คุณหนู!”
“ ไม่! ท่านทำกับข้าไม่ได้! คุณหนู ท่านทำไม่ได้!” เมื่อเขาได้ยินว่าเธอวางแผนที่จะส่งเขากลับ เขาก็ระเบิดลงทันทีเหมือนได้ยินบางอย่างที่น่ากลัวและเริ่มโต้เถียง“ คุณหนู! ท่านไม่สามารถตำหนิข้า ข้าเพิ่งได้ยินว่าท่านเชิญแขก แต่ข้าไม่รู้ว่ามันเป็นเด็ก! ท่านไม่สามารถทำกับคนแบบนี้กับข้าได้! ถ้านายท่านรู้ว่า…”
“ แล้วถ้านายท่านรู้จะเป็นอย่างไร”
เชนไตหยินถามด้วยเสียงน่ากลัว