POWER AND WEALTH (พลังและความมั่งคั่ง) - ตอนที่ 392

EP 392 อดีตผู้บังคับบัญชา

By loop

ดงซูบิน ตื่นแต่เช้าหลังจากที่เขาได้ยินเสียงเปิดประตู

ลวนเสี่ยวปิงเข้ามาในห้องด้วยท่าทางโกรธ เธอจ้องดงซูบิน แม่เตือนลูกแล้ว ลูกไม่ควรดื่มเยอะเช่นนี้เมื่อคืนลูกเรียกลุงหยางว่าพี่หยางและแม้กระทั่ง..  เธอไม่พูดต่อแต่รู้สึกประทับใจกับสิ่งที่ลูกชายของเธอพูด แค่อย่าดื่มเยอะลูกได้ยินแม่ไหม? 

ดงซูบินพยักหน้า  ตกลง ตกลง.

 ลูกยังเรียกเขาว่าพี่หยางอยู่หรือเปล่า!  ลวนเสี่ยวปิงกล่าวอย่างโกรธเคือง  เรียกเขาว่าพี่หยาง! 

ดงซูบินหัวเราะ  ก็ได้… ฉันจะโทรหาเขาตามที่แม่ต้องการ

ลวนเสี่ยวปิงมีความยินดี  ลุกขึ้นเดี๋ยวนี้ ลุงหยางของลูกกําลังเตรียมอาหารเช้า อยากช่วยแต่เขาปฏิเสธเขาบอกว่าเขาต้องการให้ลูกลองทําอาหารกับงเขา 

ดงซูบินรีบสวมเสื้อผ้าของเขา  พี่หยางทําให้ผมรู้สึกอึดอัดแม่โยนถุงเท้าของผมทิ้งให้หน่อยผมจะไปช่วยลุงหยาง เมื่อวานเป็นครั้งแรกที่พวกเขาพบกันและดงซูบินก็ถือเป็นแขกรแต่ตอนนี้เขาได้รับการพิจารณาว่าเป็นรุ่นน้องหลังจากที่เขายอมรับความสัมพันธ์ของหยางจ้าวเต่อและแม่ของเขามันไม่เหมาะที่เขาจะปล่อยให้ผู้เฒ่าทําอาหารให้เขา

เมื่อดงซูบินแปรงฟันเสร็จ อาหารเช้าก็พร้อมะะะะะ เสี่ยวปิงนั่งลงสิ หยางจ้าวเต่อยิ้ม  ลองทําอาหารของฉันสิ ดงซูบินยอมรับ ขอโทษที่ช่วยอะไรไม่ได้ตกลงผมจะเตรียมอาหารกลางวันวันนี้คุณไม่สามารถปฏิเสธได้ หยางจ้าวเต่อพยักหน้า ตกลงมาดูกันว่าใครทําอาหารได้ดีกว่ากัน! 

ดงซูบินนั่งลงและจิบซุป  อา… การทําอาหารของคุณดีกว่าแม่ของผมเสี่ยวอีกฝีมือของคุณคงไม่ธรรมดาแน่ๆ  นี่ไม่ใช่การเยินยอและมันอร่อยมากเขาเดาว่าพี่หยางน่าจะทําอารหารทานเองมาเกือบ 30 ปีแล้ว

หยางจ้าวเต๋อหัวเราะ  ดีที่รู้ว่าคุณชอบมันนี่ลองนี่สิ 

การดื่มทําให้ผู้คนใกล้ชิดกันมากขึ้น และดงซูบินและหยางจ้าวเต่อได้พบกันเป็นครั้งแรกเมื่อวานนี้แต่พวกเขาดื่มมาสองครั้งและใกล้กันมากขึ้นแล้วเมื่อเห็นพี่หยางและลูกชายของเธอล้อเล่นดวงตาของลวนเสี่ยวปีงก็เปลี่ยนเป็นสีแดงและรู้สึกมีความสุข

ดงซูบินตกใจมาก  แม่คะ ทําอะไรคะ 

ลวนเสี่ยวปิงรีบเช็ดน้ําตาของเธอ  ไม่มีอะไร… ไม่มีอะไร… ลมพัดฝุ่นเข้าตาฉัน 

ดงซูบินรู้สึกขบขัน  ลมปิดหมดแล้ว และไม่มีลม 

 เย้…เย้… เย้… คุณเป็นคนฉลาด  ลวนเสี่ยวชิงจ้อง ดงซูบิน หยุดพูดแล้วกินข้าว! 

หยางจ้าวเต๋อหัวเราะและมองไปที่ ดงซูบิน แม่ของคุณเป็นเจ้าหน้าที่ระดับสูงที่นี่ รีบกินเข้าไปไม่งั้นหัวหน้าจะโกรธฮ่าฮ่าฮ่า… 

หลวนเสี่ยวผิงได้ยินสิ่งนี้และผลักไหล่ของพี่หยางเบา ๆ

กริ้ง…กลิ้ง

กลิ้ง โทรศัพท์มือถือของเฒ่าหยางดังขึ้น

หลวนเสี่ยวผิงนําโทรศัพท์ของเขามาทันที

หยาง จ้าวเต่อ ได้ตอบกลับ  สวัสดี… หือ? โอเค… กี่โมง อืม… ตอนนี้? เอาล่ะ โอเคฉันเข้าใจแล้ว 

หลังจากที่หยางจ้าวเต่อวางสาย ลวนเสี่ยวปังถาม  คุณจะต้องไปสํานักงานแล้วหรอ 

 ไม่  หยางจ้าวเต่อได้ตอบกลับ  มันเกี่ยวกับเหตุการณ์เมื่อไม่นานมานี้ นายกเทศมนตรีเมืองได้ถอดหัวหน้าฝ่ายความมั่นคงของเมืองของเราออกแล้ว 

ดงซูบินงงงวย  ความมั่นคงของรัฐเป็นหน่วยงานที่ขึ้นตรงกับรัฐบาลไม่ใช่หรือครับ 

หยางจ้าวเต๋อหัวเราะ  แม้ว่าหัวหน้าฝ่ายความมั่นคงแห่งรัฐของเมืองจะรายงานตรงต่อระดับสูงของพวกเขาแต่ก็ยังเป็นหน่วยงานของรัฐบาลรัฐบาลท้องถิ่นจะยังคงพูดอยู่บ้างอดีตผู้อํานวยการสํานักถึงไม่ได้แจ้งรัฐบาลเมืองเกี่ยวกับภารกิจของความมั่นคงของรัฐหลายครั้งและได้สร้างความอับอายให้กับนายกเทศมนตรีอีกเหตุการณ์หนึ่งเกิดขึ้นก่อนหน้านี้และแม้แต่เลขาธิการพรรคก็ยังโกรธพวกเขาไตร่ตรองเรื่องนี้ให้สูงขึ้นและผู้อํานวยการถังถูกย้ายไปอีกเมืองหนึ่ง 

ดงซูบินรู้ว่านายกเทศมนตรีและเลขาธิการพรรคจะไม่เห็นด้วยเพื่อให้พวกเขาไปรายงานตัวกับพวกผู้บริหารระดับสูงด้วยกันผู้อํานวยการถังคนนี้คงทําให้พวกเขาไม่พอใจอย่างมาก

 ฮ่าฮ่า…อย่าพูดถึงเรื่องนี้แล้วกินต่อเถอะ  หยางจ้าวเต่อกล่าว

หลังจากรับประทานอาหาร ดงซูบินไม่กล้าปล่อยให้พี่หยางล้างจานเขารีบหยิบจานทั้งหมดไปที่ห้องครัวเพื่อล้าง

ทันใดนั้น โทรศัพท์ของดงซูบินก็ดังขึ้น

ดงซูบินทําให้มือของเขาแห้งและหยิบโทรศัพท์ออกจากกระเป๋าเสื้อของเขามันคือซูหยางรองหัวหน้าสํานักเสี่ยวเป็นอดีตหัวหน้าของดงซูบินกับฝ่ายความมั่นคงแห่งรัฐปักกิ่งตะวันตกเขาขอให้เธอช่วยเขาทําหนังสือเดินทางเมื่อเขาไปเกาหลี แต่เสี่ยวหยางไม่ค่อยโทรหาเขาบางสิ่งบางอย่างเกิดขึ้นได้อย่างไร?

 สวัสดีครับ หัวหน้าเสี่ยว 

 ซูบิน วันนี้นายทํางานหรือเปล่า 

 ไม่ ช่วงนี้ผมหยุดงานสองสามวัน  ผู้คนจํานวนมากยังคงทํางานที่สํานักงานส่งเสริมการลงทุนแม่ในวันอาทิตย์

เสี่ยวหยางหัวเราะ  ฮ่าฮ่า… คุณต้องไต่อันดับอย่างรวดเร็ว เวลาผ่านไปค่อนข้างเร็ว เมื่อหนึ่งปีที่แล้วคุณยังอยู่กับสํานักงานกิจการทั่วไป และฉันไปทํางานด้วยความกังวลทุกวัน ฉันสงสัยว่าคุณจะเจอปัญหาอะไร…ฮ่าฮ่า ฮ่า… หนึ่งปีแล้วและได้รับการเลื่อนตําแหน่งหลายครั้งตอนนี้คุณเป็นหัวหน้าแผนกและสามารถขอหยุดงานได้แล้วสินะ 

ดงซูบินหัวเราะ  หัวหน้าเสี่ยว ผมมาถึงตําแหน่งที่ผมอยู่ได้เพราะคําแนะนําและความช่วยเหลือของคุณผมจะไม่มีวันลืมคุณเคลียร์ความยุ่งเหยิงหลังจากปัญหาทั้งหมดที่ฉันสร้างขึ้น 

ดงซูบินรู้สึกขอบคุณเสี่ยวหยางจริงๆ เธอช่วยเขามานับครั้งไม่ถ้วนและสนับสนุนเขาเมื่อหัวหน้าเจิ้นต้องการจะจัดการกับเขา เขารู้สึกว่าเขาไม่สามารถไปถึงตําแหน่งของเขาได้ในตอนนี้หากปราศจากความช่วยเหลือจากเสี่ยวหยางในอดีต

 ตกลง. นี่คือสิ่งที่ผมอยากได้ยินจากคุณ  เสี่ยวหบานหัวเราะ ตอนนี้ หัวหน้าเก่าของคุณกําลังประสบปัญหา บางอย่าง คุณยินดีที่จะช่วยฉันหรือเปล่า 

ดงซูบินหยุดชั่วครู่หนึ่งแล้วตอบกลับ  คุณไม่จําเป็นต้องถาม ผมจะทําทุกอย่างในอํานาจของผมเพื่อช่วยคุณ! 

เสี่ยวหยางพอใจกับคําตอบของ ดงซูบินคนส่วนใหญ่จะถามว่าเธอขออะไรก่อนที่พวกเขาตอบแต่เดี๋ยวตงเห็นด้วยโดยไม่ลังเลเธอรู้ว่าเธอไม่ได้ช่วยดูแลคนผิดคนในอดีต  ดีที่ได้ยินสิ่งนี้แต่คุณอาจไม่มีอํานาจที่จะช่วยได้เช่นกัน 

ดงซูบินถาม  คุณช่วยบอกผมเกี่ยวกับปัญหาของคุณก่อนได้ไหม 

เสี่ยวหยางถอนหายใจ หลังจากที่คุณจากไปความสัมพันธ์ของฉันกับหัวหน้าเซ็นก็แย่ลงหลังจากนั้นเหตุการณ์อันไม่พึงประสงค์ก็เกิดขึ้นและเซินอันและฉันก็ได้เลิกรากันอย่างเป็นทางการแล้วนายได้ช่วยแพนเหว่ยให้ย้ายไปอยู่เคียงข้างนายใช่ไหม?นายน่าจะได้ยินอะไรบางอย่างจากเขาแล้วหัวหน้าสํานักงานทั่วไปเปลี่ยนไปและเขาเป็นคนของหัวหน้าเจิ้นเขาไม่ปฏิบัติตามคําสั่งของฉันเลยและอํานาจของฉันที่คณะกรรมการพรรคของสาขาเริ่มน้อยลงตอนนี้ชีวิตช่างยากลําบากจริงๆ 

ดงซูบินขมวดคิ้วและดุเซินอัน  คุณกําลังคิด.. 

เสียวหยางหยุดไปครู่หนึ่งแล้วพูดต่อ ฉันเคยถามหลายๆคน และหวังว่าจะมีการเปลี่ยนแปลงฉันได้ยินมาว่าหัวหน้าสํานักงานความมั่นคงแห่งรัฐของเมืองเฟิงโจวถูกปลดโดยเลขาธิการพรรคและนายกเทศมนตรีของเมืองใช่ไหม 

ดงซูบินเข้าใจคําใบ้พื้นฐาน  ใช่ 

เสี่ยวหยางพูดต่อ  ฉันได้ยินเกี่ยวกับเหตุผล ความสัมพันธ์ระหว่างรัฐบาลท้องถิ่นของนายกับสํานักงานความมั่นคงแห่งรัฐในท้องที่เริ่มแย่ลงภายใต้สถานการณ์ปกติความมั่นคงของรัฐสามารถแต่งตั้งหัวหน้าคนใหม่ให้กับเมืองได้แต่ตอนนี้พวกเขาต้องขอความเห็นจากรัฐบาลเมืองเฟิงโจวก่อน ซึ่งถือว่าไม่ปกติ ฉันจะไม่พูดอ้อมๆ ฉันถาม… หากนนายสามารถช่วยฉันได้ถ่ายโอนไปยังเมืองเฟิงโจว ถ้าเป็นไปได้ 

ตําแหน่งของเสี่ยวหยาง เป็นรองผู้อํานวยการ และหัวหน้าสํานักงานความมั่นคงแห่งรัฐของเมืองเฟิงโจวเป็นตําแหน่งผู้อํานวยการไม่ใช่ปัญหาสําหรับเธอที่จะรับตําแหน่งนี้แต่การรับโอนจากสํานักงานเขตสาขาปักกิ่งไปยังสํานักงานเมืองนั้นยากมากเธอต้องผ่านหลายระดับและหลายแผนก…

 ฉันก็รู้ว่ามันค่อนข้างยาก  เสี่ยวหยาง ยิ้ม  ฉันแค่ลองเสี่ยงโชคดู และฉันก็รู้จักบางคนในความมั่นคงของรัฐที่นี่ด้วยไม่น่าจะมีปัญหาอะไรนะครับ แต่รัฐบาลท้องถิ่น…ฉันไม่รู้จักใครเลยหากไม่มีโอกาสนี้ฉันจะไม่คิดเรื่องนี้ด้วยซ้ํา เสี่ยวหยางเคยเห็นเสี่ยวเกาปังกรรมการพรรคแห่งเมืองปักกิ่งขอให้ซูบินนั่งข้างเขาเมื่อเขารับประทานอาหารกลางวันที่สาขาของพวกเขาเธอรู้ว่าดงซูบินต้องมีเส้นสายบางอย่างและนั่นเป็นสาเหตุที่เธอบอกเขาเรื่องพวกนี้ เธอจนปัญญาแล้วและเป็นการยากที่จะทํางานร่วมกับเซินอันต่อไปเธอไม่อยากถูกเขากดเพราะเธออายุเพียง 40 ปีในปีนี้เธอยังคงต้องการที่จะได้รับการเลื่อนตําแหน่ง

นี่กําลังขอให้ฉันช่วยเธอย้ายไปเมือง เฟิงโจว?!

ดงซูบินรู้สึกกดดัน  หัวหน้าเสี่ยว คุณคิดมากเกินไป ผมเป็นเพียงผู้นําตัวน้อยในมณฑล ผมจะมีอิทธิพลต่อรัฐบาลเมืองได้อย่างไร 

เสี่ยวหยาง หัวเราะ  ไม่เป็นไรถ้านายช่วยไม่ได้ เพียงแค่ปฏิบัติต่อสิ่งนี้เหมือนฟังอดีตหัวหนาของคุณบ่น 

ดงซูบินมีความภาคภูมิใจ เมื่อไม่กี่วินาทีก่อน เขาได้ตกลงที่จะช่วยเสี่ยวหยาง และเขาไม่สามารถกลับคําพูดของเขาได้ในตอนนี้ เอ่อ… ผมจะถามถึงเรื่องคุณให้แต่ไม่มีการรับประกันใดๆ 

 ผลจะเป็นอย่างไร ฉันก็ขอบคุณนายนะ 

 มีอะไรจะต้องขอบคุณ? ผมจะทําให้ดีที่สุดเพื่อช่วยคุณ 

หลังจากวางสาย ดงซูบินรู้ว่าคนเดียวที่สามารถช่วยเสี่ยวหยางได้คือพี่หยางเขาเป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงองค์การเมืองและรับผิดชอบด้านทรัพยากรบุคคล

แต่ ดงซูบินบอกว่าเขาไม่ต้องการความช่วยเหลือของ หยางจ้าวเต่อเมื่อวานนี้.. ตอนนี้

ดงซูบินมีปัญหาและสงสัยว่าเสี่ยวหยางจะรู้ว่าแม่ของเขากําลังคบกับพี่หยาง