Rise of the White Dragon การตื่นขึ้นของมังกรขาว - ตอนที่ 173

ตอนที่ 173 เยี่ยมเซาโล ดีมาส – ตอนที่ 2

“แม่ไปกับคาธารีน่าและคริสตินานะครับ ผมจะไปกับอิงกริด และผมจะให้ซุสนั่งเบาะหลังของผมไป อย่างไรก็ตาม การออกไปสักพักก็ยังดี” ลูเอน บอกกับเธอ

ไมร่าไม่สนใจ เธอยังคิดว่าเป็นการดีที่ซุสจะได้ออกไปข้างนอกซักพัก โดยเฉพาะที่ที่พ่อของเธออาศัยอยู่เพราะเขามีพื้นที่ให้วิ่งเล่นมากมาย “โอเค ไปกันเถอะ“

ส่วนอแมนด้าเธอออกไปก่อนแล้ว ก่อนหน้านี้เซบาสเตียนปรากฏตัวและพาเธอออกไป ไม่จำเป็นต้องพูดว่าพวกเขากำลังเดทกัน

*

ลูเอนและครอบครัวของเขาเคยไปเยี่ยมคุณปู่ด้วยกันมาระยะหนึ่งแล้ว เมื่อพวกเขามาถึง รปภ. และสาวใช้ปฏิบัติต่อพวกเขาอย่างสำคัญที่สุด

ซุสรู้สึกตื่นเต้น กลิ่นของอากาศบริสุทธิ์ในสถานที่นั้นบริสุทธิ์มาก แม้จะไม่มีจำนวนพลังงาน Qi เหมือนที่คฤหาสน์ดีมาส แต่มันก็น่าตื่นเต้นที่จะได้เปลี่ยนแปลงสิ่งต่าง ๆ เล็กน้อย ไม่เหมือนตอนที่เขาออกไปเที่ยวครั้งแรก บางครั้งคริสตินาและคาธารีน่าก็พาเขาไปที่ชายหาดและปล่อยให้เขาเล่นในทะเล

เนื่องจากรูปลักษณ์ที่แท้จริงของซุส ถูกปลอมแปลงเป็นคนเลี้ยงแกะเยอรมัน จึงไม่ก่อให้เกิดความสงสัย

อย่างไรก็ตาม แม้จะปลอมตัว ความเย่อหยิ่งของสัตว์ที่ทรงพลังและรัศมีของซุสก็ยังน่าเกรงขาม สิ่งนี้ค่อนข้างข่มขู่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยโดยเฉพาะสาวใช้

*ฟิ้ว! ฟิ้ว! ฟึ่ด!*

เมื่อพวกเขาไปถึงยอดเนินเขา ในพื้นที่โล่งหน้าคฤหาสน์ของเซาโล ชายคนนั้นก็อยู่ที่นั่น เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วจนเสียงของลมที่ถูกตัดออกไปก็สะท้อนออกมา

ไม่เหมือนเมื่อก่อน ตอนนี้กล้ามเนื้อของเซาโลพัฒนาขึ้นมาก และสุขภาพของเขาก็เหมือนกับผู้ชายในวัยหนุ่มที่เต็มไปด้วยพลัง

“ไมร่า ลูเอน คาธารีน่า เอ่อ… คริสตินา ยินดีต้อนรับอิงกริด!” เซาโลสังเกตเห็นพวกเธอจึงหันไปหาพวกเธอ พลางหยุดสิ่งที่เขาทำอยู่

สาวใช้คนหนึ่งเห็นว่าเซาโลหยุดและนำผ้าเช็ดตัวมาให้เขา

เซาโลปาดเหงื่อบนใบหน้าและกล่าวด้วยรอยยิ้มสดใสว่า “ยินดีที่ได้พบทุกท่านที่นี่ มาเถิด เข้าไปข้างในเพื่อสนทนากัน“

เขาว่ากันว่ายิ่งอายุมากขึ้น โอกาสที่ร่างกายจะแข็งแรงขึ้นก็จะยิ่งน้อยลงเท่านั้น สิ่งนี้ไม่จำเป็นต้องเป็นความจริง โดยเฉพาะอย่างยิ่งในกรณีของเซาโล ในระหว่างที่เขาฝึกฝนไม่กี่ครั้ง เขาก็แข็งแกร่งขึ้นถึง 8 เท่าแล้ว นั่นเป็นผลงานที่ยอดเยี่ยมเมื่อพิจารณาจากระยะเวลาอันสั้นที่เขาฝึกฝน

“ปู่ คุณแข็งแกร่งขึ้นมาก” ลูเอนกล่าวชม

“ฮ่าฮ่า! ขอบคุณหลานชายแสนดีของฉัน” เมื่อพูดเช่นนี้ เซาโลก็หัวเราะออกมาดังๆ ซึ่งทำให้สาวใช้กลัว

โดยปกติเซาโลจะเงียบและเฉยเมยมาก เขาไม่ค่อยหัวเราะ แต่ตอนนี้เขากำลังหัวเราะแบบนั้น เสียงดังและน่าเกรงขาม

“ก็ใช่—” ลูเอนหยุดครู่หนึ่งแล้วยิ้มช้าๆ “แต่ถ้าปู่ ปู่ไม่ได้พยายามอย่างหนักหรอก ปู่มีพรสวรรค์มากมาย มันเป็นไปไม่ได้ที่จะบรรลุอะไรมากมายในเวลาอันสั้นเช่นนี้” ลูเอนพูดอย่างจริงใจ

เซาโลหัวเราะอย่างมีความสุขมากกับสิ่งที่หลานชายของเขาพูด จากนั้นเขาก็จำบางอย่างได้และพูดไปทางสาวใช้ที่อยู่ข้างๆ เขาว่า “ไลลา ไปที่ครัวแล้วเอาขนมมา“

“เดี๋ยวก่อน ท่านเซาโล” ไลลากลับมาพร้อมกับผู้ช่วยอีกคนพร้อมถาดเงิน 2 ถาด ภายในถาดมีขนมวันเกิดและของว่างเช่นน่อง ไส้กรอก ขนมอบชิ้นเล็ก ๆ เป็นต้น

มีสาวใช้อีกคนหนึ่งเข้ามา พร้อมกับน้ำส้มคั้นใบใหญ่ และข้างหลังเธอ มีสาวใช้อีก 2 คนถือถ้วยแก้ว

“พ่อคะ นี่…” ไมร่ารู้สึกสับสนเมื่อเห็นสิ่งนี้

เซาโลยิ้มและกล่าวว่า “เป็นเวลานานแล้วที่พ่อไม่สามารถกินของที่มีไขมันเหล่านี้ได้ แต่ตอนนี้พ่อทำได้แล้ว บางครั้งพ่อก็ติดเป็นนิสัย“

นั่นเป็นความจริงที่สำคัญ เมื่อพิจารณาถึงอายุของเขา การกินของพวกนี้ถือเป็นสิทธิพิเศษที่เขาไม่กล้ากินมาก่อน เพราะมันจะส่งผลต่อสุขภาพของเขาอย่างมาก อย่างไรก็ตาม ต้องขอบคุณการฝึกฝน ทำให้สุขภาพของเขาแข็งแรงพอๆ กับวัวกระทิง

“นั่งเร็ว นั่งลง ขนมอยู่นี่เรากินได้นะ พวกเธอหิวแล้วใช่ไหม” เซาโลกล่าว

ทุกคนนั่งบนโซฟารอบโต๊ะกระจกขนาดใหญ่ ไมร่านั่งข้างเซาโล ขณะที่อิงกริดนั่งข้างลูเอนและคริสตินา คาธารีน่า นั่งบนเก้าอี้นวมคนเดียว

หลังจากเสิร์ฟขนมและของว่าง คริสตินารู้สึกเขินอายและเอื้อมมือไปหยิบอาหาร

เมื่ออาหารของทุกคนเต็มไปด้วยของว่างและขนมหวาน และทุกคนเริ่มกินแล้ว เธอจึงกินเพิ่มอีก

แม้ว่าเธอจะกินของขบเคี้ยวเล็กน้อยก่อนหน้านี้ แต่ของว่างเหล่านี้ทำให้คนที่กินเพียงรู้สึกพึงพอใจเพียงเล็กน้อยหลังจากรับประทานอาหารเพียงเล็กน้อย มันคงจะน่าพอใจอยู่ครู่หนึ่ง แต่คนๆ นั้นก็จะหิวอีกครั้งหลังจากนั้นไม่นาน

คริสตินากินแต่ขนมในมื้อแรกเท่านั้น เธอยังคงเขินอายต่อหน้าเซาโลแม้จะมีทุกอย่าง เขามีสถานะที่ยิ่งใหญ่และเป็นบุคคลที่สำคัญมาก แม้ว่าลูเอนจะมีตัวตนที่ยิ่งใหญ่กว่านั้น แต่เธอก็คุ้นเคยกับเขาอยู่แล้ว ไม่เหมือนกับ เซาโล…

“พ่อคะ หนูจำที่พ่อพูดเมื่อวานได้ เห็นพ่อบอกว่ามีอะไรอยากจะแสดงให้เราเห็น” หลังจากรับประทานอาหารได้เล็กน้อย ไมร่าก็ปรับท่าทางและถาม

“เกี่ยวกับเรื่องนั้น เราต้องไปที่อื่น” เซาโลพูดอย่างจริงจัง “ฉันได้ของบางอย่างที่พิเศษมาก ตอนแรกฉันต้องการให้หลานชายของฉันไปดู แต่เขาออกไปก่อนหน้านี้ แต่โชคดีที่เขากลับมาทันเวลา ดังนั้นนี่เป็นการดีที่จะดูและดูว่าหลานสามารถระบุได้ว่ามันคืออะไรไหม“

ลูเอนมองดูปู่ของเขาด้วยความสนใจ เขาหยุดกินและพูดว่า “ที่นั่นอยู่ใกล้ไหม“

“ใช่ มันถูกเก็บไว้ในห้องของฉัน ในตู้เซฟ” เซาโลกล่าว

“คุณปู่ ทำไมคุณถึงทำตัวลึกลับจัง” คาธารีน่า กล่าวขณะที่เธอหัวเราะ

“ไม่ใช่ว่าฉันกำลังพยายามทำตัวลึกลับ ฉันไม่รู้จริงๆ ว่ามันคืออะไร อย่างไรก็ตาม ฉันไม่สงสัยเลยว่ามันเป็นสิ่งที่มีค่า เพียงแค่ได้เห็นหลานก็จะเข้าใจ” เซาโลกล่าว

สาวใช้เก็บเศษอาหารที่เหลือจากโต๊ะ และเซาโลก็พาพวกเขาไปที่ห้องของเขา

ห้องของเซาโลมีขนาดใหญ่มาก ประมาณ 20 – 22 ตร.เมตร

ตู้เสื้อผ้าขนาดใหญ่ถูกลากออกจากผนังโดยเซาโล และด้านหลังตู้เซฟสีเงินก็มองเห็นได้ เซาโลจำเป็นต้องจัดเตรียมลายนิ้วมือ การจดจำใบหน้า และกุญแจด้วย จากนั้นตู้เซฟก็เปิดออก

ในมือของเซาโล เขาดึงบางสิ่งจากในตู้เซฟออกมา เช่น แผ่นโลหะเย็นๆ แต่สิ่งที่ดึงดูดความสนใจมากที่สุดคือกลิ่นอายของพลัง Qi ที่ปล่อยออกมา

“นั่นสินะ…” ลูเอนเหมือนจะรู้ว่ามันคืออะไร