Rise of the White Dragon การตื่นขึ้นของมังกรขาว - ตอนที่ 23: อาจารย์หนุ่มวากเนอร์ ฮามิโบ

“ลูเอน ฉันจะนอนที่ไหน แล้วจะไปโรงเรียนต่อได้ไหม” คริสตินาที่กลับมาจากห้องน้ำถามคำถามเหล่านี้ทันทีที่เธอสงบลงและเริ่มคิดเรื่องต่างๆ

“มีห้องว่างที่เพื่อนของฉันใช้อยู่ แต่เธอไม่มาในวันนี้ ส่วนโรงเรียนฉันอาศัยอยู่ที่จูเรเร่อยู่แล้ว และฉันคิดว่าจะย้ายคุณไปเรียนที่นั่นคุณคิดว่ายังไง?” ลูเอนขอความคิดเห็นของเธอ

“โอเค แต่คุณสบายดีไหมที่ทำทั้งหมดนี้เพื่อฉัน ฉันหมายความว่าถ้าฉันเป็นเครื่องบูชาที่จะเพิ่มพลังให้กับพี่สาวฉันมั่นใจว่าคนของตระกูลจะตามหาฉัน หลังจากนั้นพ่อของฉันซึ่งเป็นลูกชายของปรมาจารย์และพี่สาวของฉันที่ถือว่าเป็นอัจฉริยะในการควบคุมเปลวไฟแล้ว ” คริสตินารู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย เมื่อถามคำถามนี้เธอสามารถจินตนาการได้ถึงความเสี่ยงที่ลูเอน จะต้องเผชิญเพียงแค่นำเธอไปอยู่ภายใต้การคุ้มครองของเขา

“คุณไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้มากนัก พวกเขาไม่สามารถทำอะไรฉันได้และฉันมีวิธีการค้นหาข้อมูลมากมายจากตระกูลซิง” ลูเอนซึ่งมีแล็ปท็อปวางอยู่บนตักเรียกเธอไปดูสิ่งที่ปรากฏบนหน้าจอ “ดูสิ่งนี้สิ ฉันมีประวัติอาชญากรรมและข้อมูลมากมายเกี่ยวกับตระกูลซิง ซึ่งมากพอ ๆ กับที่พวกเขา ‘ทรงพลัง’ พวกเขาไม่สามารถฝ่าฝืนกฎหมายได้ และพวกเขาสามารถหลบกระสุนได้บ้างเพื่อที่จะพูด แต่ไม่ใช่การพ่นกระสุน ”

บนหน้าจอมีการบันทึกการสนทนามากมาย แม้กระทั่งวิดีโอของการเสียสละครั้งหนึ่งที่เคยเกิดขึ้น หากสิ่งเหล่านี้เผยแพร่สู่สาธารณะกลุ่มซิงก็จะสิ้นสุดลง

“แล้วคุณตั้งใจจะเปิดโปงหรือไม่?” คริสตินาถาม เธอยิ่งแน่ใจมากขึ้น เมื่อเห็นวิดีโอของเด็กชายที่อายุ 15 ปีถูกฆ่าในวิดีโอ

“ฉันต้องบอกว่าพวกเขาโง่มากที่เก็บบันทึกการกระทำของพวกเขาไว้เอง แต่ฉันก็ต้องยอมรับด้วยว่าระดับความปลอดภัยของพวกเขานั้นดี” ลูเอนกล่าว “แม้ว่าพวกเขาอาจถูกจับในข้อหานี้ แต่พวกเขาก็ยังสามารถหลบหนีการดำเนินคดีได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในหมู่พวกเขา ดังนั้นฉันจะไม่แสดงสิ่งนี้ในตอนนี้ เนื่องจากฉันยังไม่แข็งแรงพอ แต่หลังจาก 2 เดือนเราทั้งสองสามารถสนทนาได้อีกครั้งถึงเรื่องนี้ “

“ทำไมต้องหลังจากนี้ 2 เดือน?” คริสตินาถามอย่างสับสน

“ จำได้ไหมว่าฉันบอกว่าจะไปฝึกคุณในตอนนั้น และคุณจะแข็งแกร่งพอที่จะปกป้องตัวเองจากอุบัติเหตุต่างๆได้และฉันก็จะเข้มแข็งพอที่จะไม่ปล่อยให้สิ่งเลวร้ายเกิดขึ้นกับคุณ หรือครอบครัวของฉัน” ลูเอน อธิบาย เขารู้ดีว่าถ้าเขาทำตัวสุดโต่งตอนนี้ เขาอาจทำร้ายคนที่เขารักได้ ด้วยเหตุนี้เขาจะไม่ทำอะไรบางอย่างโดยไม่คิดให้ดี หลังจากนั้นเขาก็เป็นคนที่ผ่านสถานการณ์ต่างๆมาแล้วและตัดสินใจเลือกทางเลือกที่ดีที่สุดเส้นทางที่ดีที่สุดคือสร้างความแข็งแกร่งก่อนแล้วจึงโจมตี

*

ในขณะนั้นกลุ่มซิงก็คงได้รับอีเมล ท่ามกลางการสนทนาเกี่ยวกับวิธีการนำคริสตินา ออร์แลนด์คืนมา อย่างไรก็ตามเมื่อผู้นำตระกูลเห็นอีเมลนี้ เขาคงจะรู้สึกว่าขาของเขาเดินปวกเปียกเต็มไปด้วยความกลัวและความโกรธพุ่งเข้ามาบนใบหน้าของเขา

นาฟี ออร์แลนด์พ่อของ คริสตินา ออร์แลนด์ เป็นชายสูง 179 ซม. และมีผมสีแดง เขามองไปที่หน้าจอแล็ปท็อปของพ่อและเห็นข้อความที่มีข้อมูลทั้งหมดเกี่ยวกับสิ่งที่กลุ่มของพวกเขากำลังทำอย่างผิดกฎหมาย มีคำเตือนให้พวกเขาปล่อยคริสตินาไว้ตามลำพังและอย่าพยายามตามเธอไป มิฉะนั้นทุกอย่างจะถูกเปิดเผย

“ พ่อเชื่อไหมว่าอาจเป็นคนจากครอบครัวแม่แท้ๆของเธอ” นาร์ฟีถามตะกุกตะกัก

“เป็นไปได้ยังไง ฉันแน่ใจว่าทั้งครอบครัวของเธอถูกพวกเรากวาดล้างไปแล้ว … ” อุนนูร์ผู้นำแห่งตระกูลซิงและพ่อของนาร์ฟีพูดด้วยความไม่แน่ใจ “แต่อาจเป็นไปได้ว่าญาติบางคนของผู้หญิงคนนั้น อาศัยอยู่ในอีกที่หนึ่งของประเทศและกลับมาเพื่อรับข่าวการทำลายล้างตระกูลและเห็นได้ชัดว่าเขาเป็นคนที่มีอำนาจเพราะเพียงหมัดเดียวเขาก็หักแขนขององครักษ์คนหนึ่งของเราได้ ”

“ ไอ้เลวนี่! ผู้หญิงที่ตายไปแล้วยังสร้างความเดือดร้อนให้อีกเรอะ!” ทินนาภรรยาของนาร์ฟี ออร์แลนด์ได้สาปแช่ง เธอเกลียดแม่แท้ๆของคริสตินา ออร์แลนด์และฆ่าเธอด้วยมือของเธอเอง เธอดีใจมากที่ลูกสาวของผู้หญิงที่น่ารังเกียจคนนั้นจะมีคุณค่าทางโภชนาการสำหรับพัฒนาการของลูกสาวสุดที่รักของเธอ

“ใจเย็น ๆ!” ผู้นำอุนนูร์สามารถทำให้ห้องสงบลงได้เล็กน้อยและพูดออกมาดัง ๆ ว่า “มาทำตามที่เขาพูดกันเถอะ อย่าไปตามคริสตินาโดยไม่รู้แน่ชัดว่าเรากำลังติดต่อกับใคร … !”

“ใช่!” คนของตระกูลซิงที่รู้ว่าสถานการณ์นี้ร้ายแรงเพียงใดก็พยักหน้าพร้อมกัน

‘เดี๋ยวก่อนนะอีบ้า! แกจะหนีไปไหน ฉันต้องการแกเพื่อที่จะแข็งแกร่งขึ้น! ‘ ฮอลดอร่าพี่สาวของคริสตินา ออร์แลนด์ สาปแช่งอย่างรุนแรงในใจของเธอ

*

– สนามบินนานาชาติฟลอเรียโนโปลิส – เฮอร์ซิลิโอลูซ –

“ อาจารย์หนุ่มอยากไปไหนก่อน?” ชายสวมสูทสีดำและแว่นกันแดดถามอย่างสุภาพ

วากเนอร์ ฮามิโบ ทายาทของบริษัทฮามิโบย่นจมูกและพูดประชดประชัน “ก่อนอื่น เราออกไปที่โรงแรมกันดีกว่า จากนั้น … ฉันอยากไปเยี่ยมเพื่อนเก่าที่แสนดีของฉันนั่นคือลูเอน”

วากเนอร์สูง 180 ซม. ผมสีดำยาวประบ่าและมีสีน้ำตาลเข้ม เขาสวมเสื้อผ้าของดีไซเนอร์มีสีดำ

“ครับอาจารย์ ผมจะเตรียมรถไว้รอนายน้อยแล้ว” ชายในชุดสูทสีดำและแว่นกันแดดกล่าวอย่างสุภาพ

*

ในห้องสวีท ลูเอน และ คริสตินา ใช้เวลาส่วนใหญ่ที่เหลือคุยกัน คริสตินารู้สึกประหลาดใจอย่างยิ่งที่นอกเหนือจากการเป็นคนที่แข็งแกร่งและร่ำรวยแล้ว ลูเอน ยังสามารถแฮ็คข้อมูลตระกูลซิงได้อีก ซึ่งมีความปลอดภัยที่แข็งแกร่ง

“คุณหิว?” ลูเอนมองไปที่เธอ

“ผม-“

* จ๊อก ~ *

ก่อนที่คริสตินา ออร์แลนด์จะพูดจบประโยคท้องของเธอคำรามทำให้ใบหน้าของเธอกลายเป็นสีแดง

“ เดี๋ยวก่อน ฉันจะทำอาหารให้เรากินกัน” ลูเอนลุกขึ้นและเดินไปที่ห้องครัว เขาเริ่มทำอาหารด้วยการใส่ผ้ากันเปื้อนสีน้ำเงิน

คริสตินารู้สึกไม่สบายใจ เธอไม่คุ้นเคยกับการที่คนอื่นที่ให้บริการบางอย่างกับเธอ ถ้าเธออยากกินเธอเธอต้องเตรียมมาเอง เธอคิดว่ามีบางอย่างผิดปกติในสถานการณ์นี้และอยากจะบอกลูเอน ว่าเธอกำลังจะทำ แต่เธอไม่มั่นใจว่าจะทำอะไรที่จะสามารถตอบสนองรสนิยมของคนอื่นได้

ไม่กี่นาทีต่อมา ลูเอนก็กลับมาพร้อมกับการเตรียมของเขา ข้าวไข่ดาว เนื้อมิลานและมันบด

“เนื่องจากคุณหิว ฉันจึงทำบางอย่างที่รวดเร็ว” ลูเอนพูด ขณะที่เขาวางหม้อลงบนโต๊ะอาหาร

“สำหรับฉันนี่คือความหรูหรา” คริสตินากล่าว เธอทำได้แค่ข้าวและเนื้อแห้งไข่ต้มหรือทอดบางครั้ง แต่ไม่กี่ครั้งที่เธอกินเนื้อสัตว์ในชีวิตเธอก็นับนิ้วได้

“มานั่งลงและคุณสามารถกินได้มากเท่าที่คุณต้องการถ้าคุณต้องการมากกว่านี้ฉันจะเตรียมให้มากขึ้น” ลูเอนบอกเธอเบา ๆ

คริสตินามีความสุขในหัวใจของเธอเพราะความเมตตาที่ ลูเอนแสดงให้เธอเห็นว่า “ขอบคุณ แค่นี้ก็เกินพอแล้ว”

เธอไม่รู้สึกผิดในขณะที่เธอเริ่มเติมข้าวและเนื้อสัตว์ชิ้นเล็ก ๆ และไข่ดาวลงในจานของเธอ

“ คุณไม่ชอบมันฝรั่งบดเหรอและคุณสามารถทานเนื้อสัตว์ได้มากขึ้นมันมีเยอะมาก” ลูเอนพูดพร้อมกับบอกว่าเธอไม่จำเป็นต้องอาย

“… ขอบคุณค่ะ” คริสตินาหายใจเข้าลึก ๆ และหยิบเนื้ออีกชิ้นที่ใหญ่กว่าชิ้นก่อนหน้าเล็กน้อยและหยิบมันฝรั่งบดมาด้วย

ลูเอนใจดีพอที่จะหยิบถ้วยแก้วและเติมน้ำองุ่นลงไป “ถ้าคุณกระหายน้ำคุณสามารถกินมันได้ฟรี”

คริสตินาโบกมือและขอบคุณเขาอีกครั้ง “ขอบคุณ”

หลังจากถือส้อมด้วยมือขวาและมีดในมือซ้ายอย่างระมัดระวัง คริสตินาก็ตัดเนื้อชิ้นหนึ่งแล้วกินกับข้าวและมันฝรั่งบดทำให้เธอประหลาดใจอีกครั้ง

โดยที่เธอไม่สังเกตเห็นน้ำตาก็ไหลออกมาจากดวงตาของเธอ อาหารในปากของเธอนั้นนุ่มเหมือนสำลีอย่างไรก็ตามความนุ่มมีความยืดหยุ่นแตกต่างจากสำลี จากเนื้อสัมผัสเพียงอย่างเดียวเธอรู้สึกถึงความรู้สึกที่น่าประทับใจในปากของเธอ!

“ แย่แล้วทำไมถึงร้องไห้” ลูเอนถามอย่างระมัดระวัง

เธอพูดตะกุกตะกักพลงกลืนอาหารเพื่อไม่ให้สำลัก“ ไม่ … มันดีมากอย่างไรก็ตามฉันไม่เคยกินอะไรที่ดีขนาดนี้มาก่อน ฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่น้ำตาของฉันเริ่มไหลลง ของตัวเองฉันขอโทษ”

“ฉันรู้สึกโล่งใจที่เป็นไปตามความชอบของคุณ ยิ่งกว่านั้นคุณไม่จำเป็นต้องขอโทษสำหรับสิ่งนั้น” ลูเอนยิ้มอย่างอ่อนโยนและยื่นผ้าเช็ดให้เธอ “ใช้สิ่งนี้”

“ขอบคุณ” เธอพยักหน้ารับผ้าเช็ดน้ำตาแล้วใช้ผ้าเช็ดน้ำตา คริสตินามองไปที่ลูเอนอย่างประหลาดใจที่เขาทำอาหารเก่งอย่างนี้

สิ่งที่เธอไม่รู้ก็คือ ลูเอนเป็นเพียงคนทำอาหารที่เก่งสูงกว่าค่าเฉลี่ย – เธอไม่คุ้นเคยกับการกินอาหารดีๆ

จากนั้นคริสตินาก็อ้าปากรับน้ำองุ่นหนึ่งแก้วแล้วจิบเล็กน้อย

อาหารมื้อนี้มีเพียงข้าวมันบดสเต็กมิลานและไข่ดาว แต่มันทำให้คริสติน่ารู้สึกเหมือนได้กินอาหารที่หรูหราและฟุ่มเฟือย นอกจากรสชาติที่ยอดเยี่ยมแล้วความรู้สึกพึงพอใจและความสุขก็ปรากฏขึ้นภายในตัวเธอ สิ่งนี้ช่วยบรรเทาความเศร้าของเธอและช่วยให้เธอรู้สึกดีขึ้นมาก

ทั้งคู่ไม่ได้เร่งรีบอาหารเย็นและในที่สุดก็เสร็จหลังจาก 25 นาที

“รอที่นี่ฉันจะออกไปและจะกลับมา” ลูเอนบอกเธอ สำหรับสิ่งอื่นที่หญิงสาวต้องการ ลูเอนคิดว่าจะออกไปซื้อของอีกครั้งในวันพรุ่งนี้เมื่ออิงกริดกลับมา

“นี่คือเสื้อผ้าบางส่วน” ลูเอนยื่นกระเป๋าให้คริสตินา

คริสตินาถือกระเป๋าด้วยความประหลาดใจ เธอไม่ได้คาดหวังว่าเขาจะออกไปซื้อเสื้อผ้าให้เธอ

“ขอบคุณ”

“แน่นอน” ลูเอนพยักหน้าและพูดว่า “คุณสามารถใช้ห้องน้ำอาบน้ำได้มีผ้าขนหนูอยู่ในตู้เสื้อผ้าและในชุดนั้นมีชุดนอนที่คุณสามารถใช้นอนได้พรุ่งนี้ฉันจะเริ่มการฝึกของคุณโอเค? “

“ได้!” คริสตินาพยักหน้าอย่างตื่นเต้น

*

เช้าวันรุ่งขึ้นคือวันที่ 1 มีนาคม 2010 อิงกริดก็มาถึงโรงแรมดัลลาสแต่เช้าและรู้สึกแปลก ๆ เนื่องจากซาแมนธามองเธอด้วยความน่าสงสารที่พนักงานต้อนรับกำลังให้เธอ

เมื่อเธอไปถึงประตูห้องสวีทเธอก็กดกริ่ง และลูเอนก็เปิดประตูและอิงกริดก็เข้าไป สิ่งที่เธอเห็นในห้องนั่งเล่นทำให้เธอตกตะลึง

“ ลูเอน … ผู้หญิงคนนี้เป็นใคร?”

—————————————————————————————————-