Rise of the White Dragon การตื่นขึ้นของมังกรขาว - ตอนที่ 34: ลูเอน ลูกกำลังรัดตัวแม่

ในห้องตอนนี้ลูเอนยังไม่ได้เข้านอน เขารู้สึกแปลก ๆ ตั้งแต่พบว่าเขาสามารถสร้างพลังแห่งการทำลายล้าง Qi ได้ และพลังทำลายล้าง Qi นั้นมักจะพบเห็นได้ในสัตว์ป่าเท่านั้น สิ่งนี้คล้ายกับทักษะที่ใช้งานอยู่ในเกมที่พลังโจมตีของผู้เล่นเพิ่มขึ้น ซึ่งในกรณีของพลังทำลายล้าง Qi จะเพิ่มพลังในการโจมตีและยังส่งผลต่อสภาพจิตใจของเหยื่ออีกด้วย การทำเช่นนี้จะเพิ่มโอกาสที่คู่ต่อสู้จะเสียสมาธิสูง

ลูเอนรู้สึกได้ถึงพลังทำลายล้าง Qi ภายในร่างกายของเขาเองซึ่งมันอยู่ในสภาพหลับใหล เขาเพียงต้องการใช้มันและทำให้พลังทำลายล้าง Qi ก็จะเปิดใช้งานได้

‘สิ่งนี้เกิดขึ้นเพราะเทคนิคของฉันสินะ เป็นเพราะการแปลงร่างมังกรขาวเชิงลบรึเปล่า?’ ลูเอน สงสัยว่าเป็นเพราะเหตุนี้หรือไม่ แต่เขาไม่แน่ใจ อย่างไรก็ตามมันเป็นสิ่งที่ดีที่เขาได้รับมัน ตอนนี้เมื่อใดก็ตามที่เขาฆ่าใครสักคนพลังทำลายล้าง Qi ของเขาจะเพิ่มขึ้นทำให้เขาแข็งแกร่งขึ้น

แน่นอนว่า ลูเอนไม่ได้ตั้งใจที่จะฆ่า แต่แน่นอนว่า เมื่อการตื่นขึ้นครั้งที่สามกำลังจะเกิดขึ้นและสิ่งมีชีวิตทุกชนิดจะปรากฏขึ้น มันเป็นเรื่องที่ไร้เหตุผลที่จะคิดว่าเขาไม่จำเป็นต้องฆ่าใคร

อีกเหตุผลหนึ่งคือการที่เขาต่อสู้กับผู้คนมากกว่า 400 คนจากตระกูลซิง มันส่งผลทำให้ร่างกายของเขาต้องออกแรงอย่างมาก ซึ่งจะมีประโยชน์อะไรถ้าเขานั่งสมาธิและทำให้ร่างกายแข็งแรงขึ้นได้ ในขณะที่ร่างกายยังอบอุ่น อย่างไรก็ตามห้องฝึกในตอนนี้ได้ถูกยกเลิกไปแล้ว แม้ว่าจะไม่ใช่ตัวเลือกที่ดีที่สุด แต่ลูเอน ก็หยิบคริสตัลพลังงาน ซึ่งตอนนี้เปล่งแสงสีแดงด้วยด้ายสีทองและเขาก็คิดว่าจะใช้พลังงานนี้เพื่อเสริมความแข็งแกร่งให้กับตัวเองได้

การจำแนกประเภทของผลึกพลังงานในปัจจุบันอยู่ในขั้นตอนสุดท้ายของคำสั่งที่ 3 แล้ว ปัจจุบันอาจกล่าวได้ว่าคริสตัลนี้เป็นของหายากที่หาดูได้ยาก แม้ว่าจะเป็นเช่นนั้น แต่ลูเอน ก็ยังคงตั้งใจที่จะมอบพลังงานส่วนใหญ่ที่มีอยู่ในคริสตัลให้กับคริสตินา ลูเอน จำได้ว่าคริสตินามีต้นกำเนิดมาจากเปลวไฟแห่งไททัน ซึ่งแตกต่างจากเปลวไฟสีแดงมาตรฐานของตระกูลซิง เปลวไฟของคริสตินาจะเป็นสีม่วง

เมื่อลูเอนเริ่มทำสมาธิและปล่อยพลังของคริสตัลเพื่อเสริมความแข็งแกร่งให้ตัวเอง ลูเอน ก็รู้สึกว่าร่างกายของเขาร้อนขึ้น เขากัดฟันแน่นและทนกับความเจ็บปวดที่รู้สึกได้ สิ่งที่น่าเหลือเชื่อที่สุดคือ ลูเอน รู้สึกว่า เนื่องจากเปลวไฟที่เก็บไว้ในคริสตัล ทำให้ร่างกายของเขาได้รับการขัดเกลากำจัดสิ่งสกปรกส่วนหนึ่งที่สะสมในร่างกายของเขาส่วนใหญ่ ซึ่งมันเป็นเพราะยาที่เขากินมาก่อนแน่นอน

เวลาผ่านไปเร็วมากจนกระทั่งเป็นเวลาตี 4 ลูเอนเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อตั้งแต่หัวจรดเท้า และยังขับไล่สิ่งสกปรกออกจากรูขุมขนของเขาอีกด้วย และดูเหมือนว่ามันจะยังไม่เพียงพอ เขารู้สึกเจ็บแปลบที่ท้องและต้องบังคับให้ตัวเองไปห้องน้ำอย่างรวดเร็วทันที

*

เช้าวันรุ่งขึ้นลูเอนตื่นแต่เช้า เขารู้สึกเต็มไปด้วยพลังส่วนใหญ่มันน่าเป็นเพราะเขามาถึงขั้นสุดท้ายของการฝึกแล้ว ตอนนี้เขาแข็งแกร่งขึ้น 33 เท่าโดยใช้พลังที่ใช้เพียงแค่กำลังเพียงอย่างเดียว โดยไม่ได้รับความช่วยเหลือจากพลังเชิงลบ Qi เลย

รอบโต๊ะในตอนนี้มีทั้ง 3 คนนั่งอยู่บนเก้าอี้และกินขนมปังกับแฮมและชีส ลูเอนเริ่มพูดทันที “อิงกริด ก่อนที่เราจะออกไป ถ้าคุณต้องการ คุณสามารถสอนเทคนิคการวางรากฐานร่างกายให้กับแม่ของคุณได้นะ ดังนั้นคุณ ‘ ไม่ต้องกังวลมากว่าจะเกิดอะไรขึ้น … “

ลูเอนวางขวดใสที่มีเม็ดยาไว้บนโต๊ะและกระดาษที่มีมนต์ของ เทคนิคการวางรากฐานร่างกาย เขียนอยู่บนโต๊ะ “คุณสามารถให้ยาเม็ดนี้กับแม่ของคุณได้ ถ้าเธอใช้มัน มันจะช่วยให้เธอมีความแข็งแกร่งเท่ากับผู้ชายธรรมดา 2 ถึง 3 คนในเวลาอันสั้น”

อิงกริดมองไปที่สิ่งของที่ลูเอนวางไว้บนโต๊ะและรู้สึกประหลาดใจ เธอกัดริมฝีปากและกระซิบ “ขอบคุณนะ!”

“โอเค วันนี้เราจะไม่ไปฝึกนะ” ลูเอนกล่าว “คุณสามารถไปสอนแม่ของคุณได้ทุกเมื่อ ฉันจำได้ว่าคุณเคยบอกฉันก่อนหน้านี้ว่าวันนี้เป็นวันหยุดของแม่คุณ”

“ใช่ฉันจะทำอย่างนั้นแหละ” อิงกริดพยักหน้า

“ คริสตินา” ลูเอนมองไปที่เธอและพูด “ฉันได้ยื่นคำขอย้ายโรงเรียนของเธอไปที่โรงเรียนโอลิมเปียแล้ว”

“ เรียบร้อยแล้วเหรอ คุณทำแบบนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่?” คริสตินาถามด้วยความประหลาดใจ

“ฉันแค่ต้องเจาะเข้าไปในระบบโรงเรียนเก่าของคุณ และเปลี่ยนแปลงข้อมูล หลังจากนั้นพวกเขาจะไม่สังเกตเห็นว่ามีบางอย่างที่แตกต่างกันเกิดขึ้น” ลูเอนอธิบาย “ตอนนี้พ่อ แม่เลี้ยง และน้องสาวของคุณ … ฉันทำให้พวกเขาลืมคุณไปแล้ว”

“อืม.. ดีกว่าสินะ ทางเลือกนี้” คริสตินาคงจะโกหก ถ้าเธอบอกว่ามันไม่ส่งผลกระทบต่อเธอ เมื่อเธอรู้ว่าพวกเขาจะลืมเธอ แต่เมื่อจำทุกสิ่งที่พวกเขาทำกับเธอเพื่อควบคุมตัวเธอเอง คริสตินาก็เชื่อว่ามันดีกว่าในทางเลือกแบบนั้น

“บังเอิญหรือเปล่าลูเอน” อิงกริดถาม “เราจะไปด้วยรถยนต์ไหม”

“เอาสิ แม่ส่งคนมารับเราแล้ว ตอนนี้เราออกไปได้ทุกเมื่อ” ลูเอนตอบ

“โอ๊ะ โอเคค่ะ” อิงกริดพยักหน้า

*

ในช่วงบ่ายที่ผ่านมา ลูเอนเก็บของทุกอย่างที่เก็บไว้ในห้องชุดของโรงแรมดัลลัสเสร็จและพร้อมที่จะออกเดินทางแล้ว

ที่แผนกต้อนรับลูเอนยื่นบัตรเครดิตของเขาและจ่ายเงินจำนวน 250,000: เรด และ 30,000 เรด สำหรับซาแมนธา และ 50,000 เรด สำหรับเซบาสเตียน ส่วนที่เหลือคือค่าการเข้าพักที่โรงแรม

“ขอบคุณมากค่ะคุณลูเอน! ขอบคุณมาก!” ซาแมนธาน้ำตาคลอเบ้า 30,000 เป็นทิปที่ใหญ่ที่สุดที่เธอเคยได้รับ สำหรับเธอการที่จะได้รับเงินจำนวนนั้นตามปกติปล้ว เธอจะต้องทำงานตลอดทั้งปี โดยห้ามใช้เงินสักเหรียญ มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญที่เธอรู้สึกสะเทือนใจ

เซบาสเตียนก็ยิ้มแย้มแจ่มใส เขาแสดงอารมณ์มากมายเพราะตอนนี้เขายิ้มตั้งแต่หูจรดหู เขาวางแผนที่จะพาภรรยาไปเดทสุดโรแมนติกอยู่แล้ว …

ลูเอนที่ไม่ค่อยยิ้ม พูดด้วยรอยยิ้มเล็ก ๆ ว่า “ฉันพอใจกับบริการของคุณมาก คุณทั้งคู่สมควรได้รับสิ่งนี้อย่างไรก็ตาม เรากำลังจะไปกันแล้ว บาย”

“ลาก่อน เซบาสเตียน ซาแมนธา” อิงกริดบอกลาพวกเขา พร้อมกับลูเอนและคริสตินาที่กำลังเดินเข้าไปในรถลิมูซีนสีขาวที่รอพวกเขาอยู่

*

“อะไรนะ ลูเอนกำลังจะกลับไปที่จูเรเร่เรอะ” วากเนอร์ ฮามิโบ ซึ่งยังหาโมนิกาไม่พบรู้สึกไม่พอใจที่รู้ว่าลูเอนกำลังจะจากไป แต่ตัวเขาเองก็ไม่อยากกลับไปที่จูเรเร่โดยไม่ได้พบกับโมนิกา ในแต่ละวันที่ผ่านไป เขาดูเหมือนจะหมกมุ่นอยู่กับเธอมากขึ้นเรื่อย ๆ เขาเคยฝันถึงเธอและนึกถึงคืนที่ทั้งสองมีร่วมกัน

“ ไอ้พวกคนไร้ความสามารถ! มึงยังหาเธอไม่เจอได้ยังไง?” วากเนอร์ ฮามิโบสาปแช่ง

*

ภายในรถลีมูซีนคริสตินาแสดงความคิดเห็นอย่างปลาบปลื้มว่า “หรูหรามาก มีโทรทัศน์ไหมนะ!”

ลูเอนหัวเราะเล็กน้อยและพูดว่า “เธอสามารถดูได้ ถ้าเธอต้องการ”

“โอ้โห … ไม่เป็นไรค่ะ ฉันชอบมองถนนมากกว่า” คริสตินาพูด ขณะที่เธอมองไปนอกหน้าต่าง

ไม่ใช่แค่คริสตินาเท่านั้นที่ประหลาดใจที่ได้อยู่ในรถลิมูซีน ก่อนหน้านี้เมื่อลูเอนพูดถึงรถลีมูซีน อิงกริดก็จินตนาการว่ามันน่าจะเป็นรถหรู เนื่องจากครอบครัวของลูเอนร่ำรวยมาก แต่เธอไม่ได้คาดหวังว่า “รถ” จะเป็นรถลิมูซีน

เวลาผ่านไปเร็วมากและในไม่ช้าพวกเขาก็มาถึงจูเรเร่ เนื่องจากการจราจรในวันศุกร์ไม่ดี ทำให้ต้องใช้เวลาเดินทางกว่าหนึ่งชั่วโมง

“ว้าว! มีบ้านสวย ๆ และรถราคาแพงมากมาย!” คริสตินาพึมพำประหลาดใจ เมื่อมองออกไปข้างนอก

อิงกริดรู้สึกกังวลเมื่อเห็นบ้านหลายหลังที่ดูเหมือนจะมีราคามากกว่าล้านเรียล เธอยังเห็นรถยนต์หลายคันที่มีราคาสูงกว่ามูลค่าของบ้านที่เธอซื้อด้วยความช่วยเหลือของลูเอน

รถเคลื่อนตัวไปเรื่อย ๆ และในที่สุดก็มาถึงย่าน คานนาเวียราส ซึ่งเป็นย่านที่มีทรัพย์สินแพงที่สุด เนื่องจากโครงการก่อสร้าง สวนซาปี และการก่อสร้างของทางหลวง SC-401

เมื่อมาถึงหน้าคฤหาสน์สีขาวที่มีกระจกที่หันหน้าออกสู่ทะเล และตอนนี้รถลิมูซีนก็หยุดและคนขับก็ลุกออกไปเปิดประตูและพูดกับผู้โดยสารด้วยความเคารพว่า “เรามาถึงแล้วคุณลูเอนและแขกทุกท่าน”

“โอเค ขอบคุณ.” ลูเอนออกจากรถลิมูซีนไป

คริสตินารู้สึกเหมือนเป็นคุณนายโดยมีคนเปิดประตูให้เธอออกไป เธอพูดด้วยรอยยิ้มเบลอๆ ขณะที่เธอจากไป “ขอบคุณค่ะ”

อิงกริดขอบคุณชายคนนั้นและลุกออกไป

“เราจะ….” ลูเอนเป็นผู้นำทางมุ่งหน้าไปยังคฤหาสน์ เมื่อไปถึงทางเท้า เขาเปิดประตูกระจกจากนั้นพวกเขาก็เดินขึ้นไป 10 ก้าวและมาถึงประตูคฤหาสน์

ก่อนที่ลูเอนจะใช้กุญแจเปิดประตู ประตูก็ถูกเปิดออกโดยหญิงสาวรูปร่างสูงสวย ดวงตาสีเขียว ผมสีน้ำตาลเข้มหยักศก พลางมองดูแล้วราวกับว่าเธอเป็นนางแบบ

“ แม่ … ” ลูเอนตัวแข็ง เมื่อเห็นแม่เปิดประตู ร่างกายของเขามีเจตจำนงของตัวเอง เมื่อเขากำลังเดินไปหา ไมร่าและเมื่อลูเอนมาถึงตรงหน้าเธอ เขาก็กอดเธอด้วยความปรารถนา

เมื่ออิงกริดเห็นผู้หญิงคนนั้นและลูเอนเรียกเธอว่าแม่ ตอนนี้ก็รู้แล้วว่าทำไมลูเอนถึงหล่อมาก นอกจากจากนั้นแม่ของเขาก็สวยมากด้วย

“ลูเอนลูกกำลังรัดตัวแม่ … ” ไมร่าต่อสู้เบา ๆ

“โอ้ … ” เป็นช่วงเวลาหนึ่งที่หาได้ยากเมื่อลูเอนกำลังรู้สึกอาย เขาดึงออกไปและจ้องมองไปที่แม่ของเขาที่เขาไม่เคยเห็นมาหลายปี

“ลูกชายเกิดอะไรขึ้นกับลูก ลูกคิดถึงแม่ของลูกบ้างไหม” ไมร่าหัวเราะ

“ ครับแม่คิดถึงมากด้วย” ด้วยความประหลาดใจของไมร่า ลูเอนไม่ได้ปฏิเสธ

ด้วยเหตุนี้เธอจึงรู้สึกเขินอายและเมื่อเห็นเด็กผู้หญิงสองคนอยู่ข้างหลังลูเอน เธอก็ตีเขาที่หัวเบา ๆ และแสร้งทำเป็นไอ เพื่อหลีกเลี่ยงความอับอายและหันไปมองที่อิงกริด “สวัสดีคุณคืออิงกริดใช่มั้ย?”

“ค่ะ ยินดีที่ได้พบคุณนะคะ!” อิงกริดกล่าวอย่างประหม่า พลางโค้งคำนับไปตามทางของไมร่าที่กำลังหัวเราะพลางคิดว่าอิงกริดน่ารัก

“ฉันมีความสุขเหลือเกิน” ไมร่ายิ้ม ขณะที่เธอพูด เธอประเมินอิงกริดและพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ ‘เธอดูสุภาพและสวยมาก … ‘

จากนั้นไมร่าก็มองไปที่เด็กผู้หญิงอีกคนที่ดูเหมือนจะอายุ 14 ถึง 15 ปี เธอถามว่า ”แล้วผู้หญิงน่ารักคนนี้เป็นใคร?”

“แม่เธอเป็นหลานสาวของคุณ เธอชื่อคริสตินา” ลูเอนพูดอย่างจริงจัง ซึ่งทำให้มันดูเหมือนเป็นเรื่องจริง “คริสติน่าได้โปรด นี่คือย่าของคุณ”

“อา?” คริสตินารู้สึกสูญเสีย เธอสงสัยว่าจะไปตามนี้หรือไม่

ไมร่าซึ่งตอนนี้กำลังสั่นไปชั่วขณะ กับสิ่งที่ลูเอนพูดในไม่ช้าก็จำได้ว่าลูกชายของเธออายุยังไม่ถึง 10 ขวบ เมื่อเด็กผู้หญิงคนนี้เกิดมาและเธอก็ตบที่หน้าอกของลูเอนเบา ๆ และพูดว่า “ลูกชาย ลูกอยู่ห่าง ๆ เธอเลย คราวหน้าอย่ากวนแม่อีกนะ ฮึ่ม! คราวหน้าลองทำอะไรที่ดีกว่านี้สิ เพราะมันหลอกฉันไม่ได้”

เธอโกหกเพราะเธอตะลึงไป 2-3 วินาที เมื่อพิจารณาถึงความเป็นไปได้แล้ว แต่แน่นอนว่าเธอไม่ได้กำลังจะยอมรับมันทันที

ลูเอนหัวเราะและพูดว่า “แม่ นี่คือคริสตินาที่ฉันเคยคุยกับแม่ทางโทรศัพท์มือถือมาก่อน … เอาละเข้าไปแล้วฉันจะอธิบายดีกว่า”

“ใช่ใช่ สาว ๆ ทำเหมือนอยู่ที่บ้านตัวเองเลยนะ!” ไมร่ากล่าวด้วยรอยยิ้มต้อนรับ

“ขอบคุณค่ะ” อิงกริด และ คริสตินา ขอบคุณพวกเธอ เมื่อพวกเธอเข้ามา

เมื่อผ่านประตูพวกเธอก็เจอบันไดวนเตี้ย ๆ ทางด้านขวาของห้องนั่งเล่น ลูเอนเดินไปที่ห้องนั่งเล่นแม่ของเขาและเด็กสาวทั้งสองก็เดินตามไป

ฝั่งตรงข้ามของห้องนั่งเล่นจากจุดที่พวกเขาเข้าไปคือโต๊ะหยักสีขาวและ ถัดจากนั้นคือห้องครัวและด้านหน้าของห้องครัวเป็นโต๊ะอาหารและถัดไปมีโซฟาและเก้าอี้นวม ใกล้ผนังที่แขวนจากเพดานมีโทรทัศน์ขนาด 52 นิ้ว

พวกเขานั่งบนโซฟาสีน้ำตาลอ่อนและ ลูเอนก็กล่าวว่า “แม่มีหลายสิ่งหลายอย่างที่ฉันอยากจะบอกกับแม่รวมถึงหลาย ๆ สิ่งที่ฉันต้องแสดงและแม้แต่จะสอนแม่ด้วย … แต่เรามาเริ่มกันทีละน้อยก่อนฉัน ‘ฉันจะพูดถึงคริสตินา … “

หลังจากได้ยินเรื่องราวของคริสตินา ไมร่าก็น้ำตาไหล เธอไม่อยากจะเชื่อเลยว่าสาวสวยที่อยู่ใกล้เธอคนนี้ผ่านช่วงเวลาที่ยากลำบากมามากมาย “เด็กที่น่าสงสารคนนี้ มา มานี่ มาให้ป้ากอดนะ!”

เมื่อได้รับการกอดจากไมร่า คริสตินาก็รู้สึกอบอุ่นในหัวใจของเธออย่างที่เธอไม่เคยรู้สึกมาก่อนในชีวิต โดยที่เธอไม่รู้ตัวเธอปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาจากดวงตาของเธอ

“ตัดสินใจได้แล้ว!” ไมร่าดูเหมือนจะตัดสินใจได้ เมื่อเธอถามคริสตินา “ฉันต้องการรับคุณเป็นลูกสาวของฉัน คุณจะยอมรับหรือไม่?”

————————————————————–