Rise of the White Dragon การตื่นขึ้นของมังกรขาว - ตอนที่ 112: การต่อสู้กับซอมบี้ – ตอนที่ 2

ไมร่า, คาธารีน่า และ คริสตินา ไม่ได้ฝึกเทคนิคเฉพาะของดาบ ในท้ายที่สุด พวกเขาสามารถพึ่งพาสัญชาตญาณและวิจารณญาณในการต่อสู้ได้เพียงเท่านั้น และเทคนิคทางร่างกายก็มีบทบาทสำคัญในการต่อสู้

ต้องขอบคุณร่างกายที่ยืดหยุ่นของดาบ มันจึงง่ายต่อการแสดงท่าโจมตีหลายท่า และถึงแม้ว่าไมร่าจะไม่ได้ฝึกด้วยเทคนิคร่างกายแบบเดียวกับลูกสาวทั้ง 2 คนของเธอ แต่เธอก็มีร่างกายที่ยืดหยุ่นและเต็มไปด้วยพลังทางจิตวิญญาณ ซึ่งทำให้เธอมีร่างกายที่ดีขึ้น และความรู้สึกมากกว่าปกติ เธอหาเวลาหลบและโจมตีที่ง่ายที่สุด

“ลูเอน ที่นี่ไม่มืดเกินไปหรือ ที่นี่มีแต่ปีศาจและพวกอันเดด(ซอมบี้)เท่านั้นที่อาศัยอยู่ใช่ไหม?” อิงกริดถาม

“เท่าที่ผมบอกได้ ดูเหมือนว่าจะไม่มีรูปแบบสิ่งชีวิตอื่นๆใดนอกจากสัตว์ประหลาดและอันเดดนะ” ลูเอน ที่พยายามสัมผัสถึงการมีอยู่ของสิ่งมีชีวิตทั้งหมดภายในรัศมี 10 กิโลเมตร เขาพบเจอแต่ปีศาจและอมนุษย์เท่านั้น “ทำไมถึงถามล่ะ”

“ฉันเข้าใจ มันเป็นแค่คำถาม ฉันไม่ได้มีความหมายลึกซึ้งนัก เมื่อถามแบบนั้นหรอกค่ะ” อิงกริดยิ้ม

ในขณะเดียวกัน คาธารีน่า เพิ่งตัดหัวซอมบี้หมาป่าออก แล้วเธอก็หลบซอมบี้ที่บินได้ มันเหมือนค้างคาวมาก แต่มีขนาดเท่ากับเด็ก 10 ขวบ มันค่อนข้างน่ากลัว โดยเฉพาะกับ คาธารีน่า ที่เคยดูหนังแวมไพร์มาหลายเรื่อง

“ลูเอน ได้เวลาพักผ่อนแล้วไม่ใช่หรอ?” อิงกริด กล่าว โดยตระหนักว่าพวกสาวๆ เริ่มหายใจแรงขึ้น ท้ายที่สุด พวกเขามีการป้องกันและการโจมตีที่ดี อย่างไรก็ตาม การต่อต้านยังคงมาจากคนที่มีความแข็งแกร่งเท่ากับ 11 และ 12 คนธรรมดา

“คุณแม่ คริสตินา และคาธารีน่า พวกคุณกลับมาได้นะ ผมจะดูแลคุณทั้งสามคนในขณะที่คุณนั่งสมาธิ” ลูเอน พูดแล้วถามต่อ “อิงกริด คุณช่วยจัดการกับซอมบี้เหล่านี้และพวกอันเดดที่ยังมีชีวิตอยู่ได้ไหม”

“ได้ แน่นอน” อิงกริด รู้สึกมั่นใจมาก

“ขอบคุณครับ” ลูเอน กล่าว

“ถ้าคุณต้องการขอบคุณฉัน…” อิงกริดเกือบจะทำในสิ่งที่ ลูเอน ทำกับเธอโดยชี้มาที่ปากของเธอเอง แต่เมื่อเห็นไมร่า คริสตินา และคาธารีน่าเข้ามาใกล้และอาจได้ยิน เธออายและพูดว่า “ลืมไปเถอะค่ะ ~ คุณไม่จำเป็นต้องขอบคุณฉันหรอกนะคะ”

“ฮ่าๆๆๆ!” ลูเอน เข้าใจและหัวเราะ มันทำให้อิงกริดหน้าแดงมากขึ้น

“มีเรื่องตลกอะไรเหรอ บอกเราด้วย!” คาธารีน่า ซึ่งเป็นคนที่เหงื่อออกที่สุดในสามคน คว้าแขนของ ลูเอน แล้วถามด้วยรอยยิ้มที่สดใส

“มันคือ-” ก่อนที่ ลูเอน จะตอบ อิงกริด ก็เอามือปิดปากของเขา จากนั้น อิงกริด ก็พูดด้วยรอยยิ้มเขินๆ “ไม่มีอะไรหรอก ฉันจะไปดูซอมบี้พวนั้นก่อนว่ามันยังมีชีวิตอยู่ไหม!”

อิงกริด หนีไปทันทีที่เธอพูดจบ เธอไม่รู้ว่าลูเอน จะบอกพวกเธอหรือไม่ แต่เธอไม่อยากอยู่ที่นั่นเพื่อฟัง

ลูเอน วาดวงกลมรอบ ไมร่า, คริสตินา และ คาธารีน่า และกล่าวว่า “อยู่ในวงกลมนั้น ผมจะเปิดใช้งานบาเรียป้องกัน ในระหว่างนี้ ผมจะสร้าง <ยาเพิ่มพลังงาน> สำหรับพวกคุณ ซึ่งจะเพิ่มพลังงานให้คนที่กินมัน มันช่วยเพิ่มพลีงงานให้เต็มได้และมันใช้เวลานานกว่าจะกลับมาเหนื่อยอีกครั้ง”

“เอาล่ะ ยังไงก็ต้องอยู่เฉยๆ อยู่แล้ว เพราะเราต้องนั่งสมาธิ” ไมร่าตอบ

ไม่กี่นาทีถัดมา ลูเอน นำสิ่งของออกจากวงแหวนเก็บของที่เขาสร้างขึ้น ซึ่งเขาต้องใช้พวกมันในการสร้างยา

ในขณะเดียวกัน อิงกริด ก็สามารถจัดการกับซอมบี้และฆ่ามันได้อย่างเชี่ยวชาญ เธอต้องการเพียงแค่ดาบธรรมดาเพื่อฆ่าพวกมัน

ไม่ว่าซอมบี้และอันเดดจะจัดเรียงตัวเองใหม่มากแค่ไหน พวกมันก็ไม่มีโอกาสสู้กับอิงกริดได้ เธอโจมตีจากทุกทิศทุกทาง และบางครั้งเธอก็ทำบางอย่างเช่น การตัดเลือดด้วยเลือดของซอมบี้เองบนดาบของเธอ มันทรงพลัง แต่ไม่ใช่ในระดับที่น่าตกใจนัก แต่ก็เพียงพอแล้วที่จะฆ่าผู้ที่อ่อนแอกว่าคนธรรมดา 20 คน

“ว้าว! อิงกริด แข็งแกร่งมากและดูสวยงามมากจริงๆ ขณะต่อสู้” ไมร่านั่งสมาธิเสร็จแล้วและเห็นอิงกริดเข้าต่อสู้อยู่คนเดียว บางทีอาจเป็นเพราะสถานที่ที่พลังปราณแข็งแกร่งกว่า เธอสามารถฝึกทั้งหมดที่เธอทำ ในขณะที่ต่อสู้กับซอมบี้ในเวลาน้อยกว่า 1 ชั่วโมง ตอนนี้ไมร่ามีความแข็งแกร่งมากกว่าคนธรรมดาถึงถึง 13 คนและอ่อนไหวต่อแหล่งกำเนิดของเธอมากขึ้น

“ใช่ครับ” ลูเอนเห็นด้วย

“ลูกรู้ไหมว่าแม่พูดชมเชยเธอ ไม่เกี่ยวกับลูก” ไมร่ารู้สึกว่าเขาได้รับเครดิตสำหรับการทำงานหนักของอิงกริด

“แน่นอน ผมดีใจด้วยที่เธอเก่งมาก และผมก็เห็นด้วยว่าเธอสวย แม้ว่าเธอจะต่อสู้กับซอมบี้และอันเดด” ลูเอน ปฏิเสธสิ่งที่แม่บอกเป็นนัย แต่ดูเหมือนไม่ค่อยน่าเชื่อนัก

“เปลี่ยนเรื่องเถอะ ลูกสร้างยาเสร็จแล้วใช่หรือไม่ ลูกให้แม่ตอนนี้เลยได้ไหม” ไมร่าร้องขอ

“ได้ครับ นี่ครับ” ลูเอน ยื่นยาให้เธอ มันเป็นสีขาวและโปร่งใสเล็กน้อย

ไมร่าไม่คิด แม้ในขณะที่เธอเอามันเข้าปากและกลืนเข้าไป ในเวลาต่อมา เธอรู้สึกว่าร่างกายของเธอเต็มไปด้วยพลังงาน

“อม่จะไปช่วยลูกสะใภ้” เมื่อพูดเช่นนี้ ไมร่าก็วิ่งไปที่ฝูงซอมบี้และโครงกระดูกอันตายที่ล้อมรอบอิงกริด

ลูกสะใภ้และแม่สามีเริ่มต่อสู้กับสัตว์ประหลาดด้วยกัน

ไมร่าแข็งแกร่งอยู่แล้วโดยใช้ชุดเกราะ เครื่องประดับ และดาบ ทั้งหมดที่เธอต้องการคือการป้องกัน และตอนนี้เธอต้องขอบคุณยาที่ ลูเอน มอบให้เธอ และด้วยเหตุนี้ ยิ่งเธอต่อสู้เคียงข้าง อิงกริด มากเท่าไหร่ ทั้งสองก็ยิ่งเชื่อมถึงกันมากขึ้นเท่านั้น

“อิงกริด ลงไปเลย!” ไมร่าตะโกน

ทันทีที่อิงกริดหลบ ไมร่าก็หันหอกดาบเข้าที่หัวของซอมบี้แล้วดึงมันไปด้านข้าง เพื่อไม่ให้เกิดความสกปรกใดๆ ลงบนอิงกริด

อิงกริด ลุกขึ้นและเริ่มช่วย ไมร่า ด้วยทุกสิ่งทุกอย่างที่เธอมี เธอฟันด้วยดาบและเตะด้วยเท้าของเธอ ซอมบี้และโครงกระดูกอันเดด หากพวกมันรู้สึกกลัว พวกมันก็คงจะหนีไปแล้วเพราะเป็นการต่อสู้ของคนฝ่ายเดียว พวกมันในตอนนี้ไม่สามารถแม้แต่จะสัมผัสชุดเกราะที่อิงกริดและไมร่าสวมอยู่

เกือบครึ่งชั่วโมงผ่านไป คาธารีน่า และ คริสตินา ก็นั่งสมาธิเสร็จเช่นกัน พวกเธอแตกต่างจาก ไมร่า ที่ปลุกต้นกำเนิดของเธอได้อย่างสมบูรณ์ ดังนั้นพวกเธอจึงใช้เวลามากขึ้นและมากกว่าไมร่า

“นี่ๆ กินยานี้ซะ ก่อนที่เธอจะไปสู้อีกครั้ง” ลูเอน มอบ <ยาเม็ดพลังงาน> ให้สาวๆ หลังจากกลืนยาลงไปและรู้สึกว่าร่างกายเต็มไปด้วยพลังงานแล้ว เด็กหญิงทั้งสองก็วิ่งไปที่ที่ซึ่งไมร่าและอิงกริดอยู่

ตอนนี้พวกเธอทั้ง 4 คนต่อสู้กับฝูงซอมบี้และโครงกระดูกอันเดด สิ่งต่างๆ ดำเนินไปเร็วขึ้น และในเวลาอันสั้น พวกเธอก็สามารถฆ่าพวกมันได้ทั้งหมด

ลูเอน ผู้ซึ่งทำมาถึงจุดนี้ได้ผลิตยา ในขณะที่เขาเฝ้าดูตั้งแต่ต้นจนจบและเริ่มเก็บหินวิเศษ เขานำหินพลังเวทย์ออกจากซอมบี้ที่พวกมันดร็อปออกมา เขาเอาซากของพวกมันไปไว้ที่เดียวกับที่เขาเอาก้อนหินออกแล้วเริ่มรื้อพวกมันทั้งหมด