Rise of the White Dragon การตื่นขึ้นของมังกรขาว - ตอนที่ 141: ลูเอนมาถึงเกาะของภูติผี

ตอนนี้คาถา <กลั่นเลือด> ได้มาถึงระดับ 1 แล้ว และลูเอนก็ได้ แข็งแกร่งกว่าคนทั่วไปที่ใช้พลัง Qi เพียงอย่างเดียวถึง 60 เท่า เขายังเหนือกว่าคนที่ปกติที่เพิ่งขึ้นสู่นักรบระดับ 2 เนื่องจากโดยเฉลี่ยแล้วคนปกติธรรมดานั้นจะมีพลังเพิ่มขึ้นเป็น 51 เท่า และแข็งแกร่งกว่าผู้ชายธรรมดามากที่สุด 55 เท่า เพียงเท่านั้น

นอกจากนี้ เขายังอยู่ที่ขีดจำกัดของร่างกาย นั่นคือการใช้พลัง Qi และร่างกายของเขาจะแข็งแกร่งมาก จนสามารถต่อสู้กับใครบางคนที่มีระดับเริ่มต้นของนักรบระดับ 3 ได้ นอกเหนือจากชุดเกราะและดาบของเขาแล้ว เขายังสามารถจัดการฆ่าใครบางคนที่อยู่ขั้นกลางของนักรบระดับ 3 ได้อีกด้วย และเขายังสามารถต่อสู้และเอาชีวิตรอดจากใครบางคนที่ถึงขั้นพีคของนักรบระดับ 3ได้อีกเช่นกัน

คนที่อยู่ในขั้นของนักรบระดับที่ 3ในวันนี้จะได้รับการปฏิบัติอย่างง่ายดายว่าเขาคนนั้นนั้นเป็น ‘พระเจ้า’ นั่นเป็นเพราะพวกเขามีพลังที่ไม่สามารถจินตนาการได้ และยังสามารถละเลยแรงโน้มถ่วงและลอยอยู่บนท้องฟ้าได้ นั่นจึงเป็นอะไรที่ผู้ฝึกตนแห่งจิตวิญญาณพยาบาท ต้องการมากที่สุด เขาจึงพยายามเพื่อให้ตนเองไปถึงระดับที่ 3 แม้แต่การที่จะเสียสละลูกๆ เขาก็ทำได้ ยังมีเรื่องอื่นๆอีกมากมายที่เขาทำได้ เพื่อให้บรรลุเป้าหมายของเขา

ดวงตาของลูเอนเป็นประกายด้วยสายฟ้าสีฟ้า ขณะที่เขาเร่งความเร็ว เขาจะหยุดก็ต่อเมื่อ เขาไปถึงชายทะเล แล้วเมื่อไปถึงเขาจะทำสมาธิด้วยหินวิเศษเพื่อฟื้นฟูพลัง Qi ที่หายไป

การรับรู้ทางประสาทสัมผัสพิเศษของ ลูเอน นั้นไม่สามารถหยั่งรู้ได้ เขาสัมผัสได้ถึงการมีอยู่ของทุกคนที่อาศัยอยู่บนเกาะแห่งภูติผี

ลูเอนได้สร้างเมฆอีกครั้ง เขาบินไปที่เกาะผี ความเร็วของเขานั้นเร็วกว่ารถไฟหัวกระสุน เมื่อเขามาถึงเกาะ เขาก็ลงจอดและเริ่มเดิน เขาสังเกตเห็นแล้วว่าเขาถูกตรวจจับได้ ดังนั้นจึงไม่มีเหตุผลใดที่เขาจะซ่อนและจู่โจมแบบไม่ทันตั้งตัว

ความรู้สึกถึงอันตรายของลูเอนสั่นคลอนเล็กน้อยและมันทำให้เขาต้องหลบไปทางซ้าย เพราะมันมีบางอย่างขูดผ่านไหล่ของเขาไป เขาหันกลับมาและพบว่ากระสุนที่เพิ่งผ่านเขาไปนั้นแทบจะแทงเขาอยู่แล้ว และตอนนี้มันได้แทงต้นไม้ที่อยู่ห่างออกไปถึง 10 เมตรอยู่

ทหารติดอาวุธหนัก 7 คนออกมาจากด้านหลังต้นไม้ ขณะที่พวกเขาเล็งอาวุธไปที่ลูเอน พวกเขาไม่ใช่ใครอื่นนอกจากลูกน้องของหัวหน้าเกาะแห่งนี้ คนที่ยิงคือเจฟเฟอสัน มิลเลอร์

ทันใดนั้น ร่างสีดำก็พุ่งเข้ามาหาเขา

“แกตายแน่!” ใบมีดสีเงินพุ่งหาลูเอน ในขณะที่ชายคนนั้นยื่นมีดไปข้างหน้า

ลูเอน เอื้อมมือไปข้างหน้าด้วยความตั้งใจที่จะหยิบมีดนั้นมา

“ไอ้โง่” เหล่าบุรุษต่างสบถด้วยรอยยิ้ม เมื่อเห็นว่าลูเอนโง่แค่ไหนที่พยายามถือมีดของนักรบระดับ 2 ด้วยมือของเขา

แต่สิ่งที่พวกเขาเห็นต่อมา ก็ต้องทำให้กรามของทุกคนล่วงลงกับพื้น ลูเอน ถือมีดระหว่างนิ้วของเขาอย่างง่ายดายจนชายที่โจมตีไม่สามารถเดินหน้าหรือถอยหลังได้ เขาต้องละทิ้งมีดไป เนื่องจากหมัดที่ห่อหุ้มด้วยพลัง Qi กำลังส่งไปในทิศทางที่ท้องของเขา

“ยิง ยิงเลย!” เจ้านายของพวกเขาสั่ง

ชายผู้ถอยห่างออกไปโดยทิ้งมีดไว้กับลูเอน ดึงปืนกลที่มีสายรัดไหล่แล้วยิงเขา

“มันจะต้องพรุนจนเป็นตะแกรง” หัวหน้าหัวเราะอย่างเย็นชา

“เขาจะไม่เป็นไรได้ยังไง” เมื่อพวกเขาหยุดยิง พวกเขาเห็น ลูเอน ไม่ได้รับอันตรายใดๆ และไม่มีรอยขีดข่วนใดๆ

หนึ่งในทหารติดอาวุธอดไม่ได้ที่จะขัดจังหวะ “เขาแค่โชคดี—”

หัวหน้าเงียบทันทีด้วยการจ้องเขม็ง

“แกเป็นใคร มาที่นี่ทำไม” หัวหน้าถาม ขณะจ้องมองไปที่ลูเอน

“มังกรขาว” ลูเอนตอบและเริ่มเดินไปหาพวกเขา

“หยุด!” หัวหน้าตะโกนพร้อมกับถือปืนกลไว้ในมือ “ที่ฉันอยากรู้ไม่ใช่เรื่องที่แกตั้งชื่อตัวเองว่าอะไร แต่ทำไมแกถึงมาที่นี่ต่างหาก”

ทันใดนั้น ลูเอน ใช้ <แรงกระตุ้นสีน้ำเงิน> จากนั้นพลังงานสีน้ำเงินก็ห่อหุ้มเท้าของเขา เขาเอื้อมไปด้านหน้าชายคนหนึ่งอย่างง่ายดายและมันก็กระแทกอกของชายหนุ่มคนนั้น มันทำให้เขาลอยกลับไปพลางตกใจ ลูเอนคว้าปืนกลของเขาขึ้นไปในอากาศ

ชายหนุ่มล่วงลงกับพื้นอย่างแรงและทาบหน้าอกไว้ด้วยความหวาดกลัว ในขณะที่เขาอาเจียนเป็นเลือดและคลานออกไปอย่างสุดกำลัง

“บัดซบ มันสร้างความเสียหายขนาดนี้ได้อย่างไร ในเมื่อฉันสวมชุดเกราะอยู่แท้ๆ?” ผู้ชายคนนั้นไม่เชื่อ

หัวหน้าและคนอื่นๆ ก็ตกตะลึงเช่นกัน ความแข็งแกร่งที่ ลูเอน แสดงและความเร็วนั้นเหนือกว่าคนทั่วไป

“ยิงต่อไป! ฉันไม่เชื่อว่ามันจะเป็นอมตะ!” หัวหน้าตะโกน

กลุ่มคนติดอาวุธยังคงยิงไปในทิศทางของลูเอนโดยไม่หยุด อาวุธที่ลูเอนหยิบมาจากชายหนุ่มถูกหักครึ่ง ดูเหมือนปืนของเล่น

“ออกไปซะ พวกเจ้าไม่คู่ควรกับมัน!” เสียงที่เชื่อถือได้ดังก้องมาจากด้านหลังต้นไม้ และร่างสูงถือขวานขนาดใหญ่ 150 ซม. 2 อันปรากฏขึ้น เขาสูง 221 ซม. และมีกล้ามหนามากๆ เขามีเส้นเลือดที่แขนและหน้าผากของเขา และเขาหัวล้าน

เมื่อคนเหล่านั้นได้ยินดังนั้น พวกเขาก็หยุดยิง และเห็นลูเอน ไม่บุบสลาย และด้วยปืนที่เขาขโมยมา ซึ่งในตอนนี้มันได้นอนอยู่บนพื้นโดยที่แยกเป็น 2 ส่วน มันทำให้พวกเขาตกใจอย่างถึงที่สุด ในขณะที่พวกเขาก็ถอยกลับไป

“จัดการมันให้เสร็จ กลาซิโอ!” ผู้ชายคนหนึ่งตะโกนขึ้น

ความมั่นใจในเสียงของพวกเขาชัดเจน เป็นไปได้ที่คนพวกนั้นจะเชื่อว่าชายผู้นี้ที่เพิ่งมาถึงแข็งแกร่งมากสำหรับพวกเขา

ขณะที่เขาเดินเข้ามา เสียงฝีเท้าของชายคนนั้นก็ก้องกังวาน เขาไม่เพียงแต่ตัวใหญ่เท่านั้น แต่เขายังหนักมากด้วย กล้ามเนื้อของเขาหดกลับเมื่อเขาโจมตี ลูเอน ด้วยขวานขนาดใหญ่ทั้งสอง

ลูเอนยกดาบขึ้นปกป้องตัวเองราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น มีเพียงคลื่นกระแทกและเสียงดังของโลหะกระทบกันเท่านั้น

กลาซิโอถูกบังคับให้ถอยหลังไปหลายก้าว และมองดูลูเอนด้วยความตกใจ ชายผู้นี้ไม่เพียงแต่สามารถป้องกันตัวเองจากกระสุนปืนได้ แต่ชายผู้นี้ยังสามารถป้องกันตัวเองจากขวานและทำให้เขาถอยหนีได้อีกด้วย? ชายสวมหน้ากากคนนี้เป็นใครกัน?

ลูเอน ไม่ได้อยู่ในแนวรับอีกต่อไป เขาถือดาบด้วยมือขวาของเขา และเข้าโจมตีในทันที ชายที่ถือขวานพยายามป้องกันตัวเองอย่างรวดเร็ว เสียงโลหะสะท้อนและดาบของ ลูเอนก็ยังคงผลักชายคนนั้น ตอนนั้นเองที่เสียงแตกดังก้องและกลาซิโอก็ตื่นตระหนก

*ปั๊ก!*

ขวานหักและดาบของลูเอนก็ฟันลงไปที่หน้าอกของชายคนนั้น

กลาซิโอก้าวถอยหลัง และทาบมือไว้เหนือบาดแผลที่หน้าอกและมองดูลูเอนด้วยความหวาดกลัว

“ไปตายซะ” ลูเอนพูดอย่างเย็นชาและตัดศีรษะของชายผู้ที่กำลังโน้มตัวเล็กน้อยเพราะบาดแผลที่หน้าอกของเขา ใบมีดของลูเอน ตัดเร็วมากจนเหลือเพียงแสงสีเขียว

“วิ่ง!” หัวหน้าตะโกน

ตอนนี้ผู้ชายทุกคนต่างหวาดกลัวอย่างสุดซึ้งและวิ่งหนีเอาชีวิตรอด

ลูเอน ใช้ <แรงกระตุ้นสีฟ้า> อีกครั้งและด้วยลำแสงสีเขียว เขาตัดหัวของผู้ชายทุกคนที่วิ่ง ในขณะที่ทิ้งปืนกลของพวกเขา

“กล้าดียังไงมาฆ่าคนของฉัน!” เสียงที่ดังก้องกังวาน เป็นเรื่องยากที่จะแยกแยะว่าชายหรือหญิง แต่สังเกตได้ว่าคนๆ นี้มีพลังมหาศาลอยู่ข้างหลังพวกเขาในครั้งนี้ เนื่องจากเสียงของเขาทำให้ใบไม้บนต้นไม้สั่นสะท้าน เมื่อเขาพูดเสียงดัง

ลูเอนไม่ตอบ แต่เดินต่อไปตามเสียง นั่นคือตอนที่เขาเห็นวังที่สร้างขึ้นในถ้ำ เช่นเดียวกับที่เขาได้เห็นจากความทรงจำของซามูเอล ฮามิโบ