Rise of the White Dragon การตื่นขึ้นของมังกรขาว - ตอนที่ 15: แกสามารถทำอะไรได้อีกนอกจากการขู่ที่ดูว่างเปล่านั่น

“ฉันเห็นว่าแกไม่ใช่คนโง่โดยสมบูรณ์ … เข้าใจนะ ฉันไม่ได้สนใจที่จะหาผู้ชายที่อยู่เบื้องหลังการลักพาตัวฉันมากนัก แต่ … ตั้งแต่แกมาหา ฉันก็ไม่มีทางที่จะไม่ทำแบบนั้น นี่มันคือโอกาสใช่ไหมล่ะ” ลูเอนกล่าวอย่างเมินเฉย

เบอร์นาร์โดเริ่มเกาเอวของเขา ราวกับว่าเขาพยายามบ่งบอกอะไรบางอย่าง แน่นอนลูเอนเข้าใจว่าเบอร์นาร์โดหมายความว่าเขามีอาวุธและจะไม่ทำผลีผลาม อย่างไรก็ตามเขาคิดผิดที่คิดว่าลูเอนจะกลัวปืน

“ ลักพาตัว?” อิงกริดมองไปที่เบอร์นาร์โดแล้วส่ายหัว เธอคิดว่าครั้งนี้เบอร์นาร์โดไปไกลเกินไปแล้ว เขาต้องทำให้ลูเอน ดีมาสถูกลักพาตัวไป … เบอร์นาโดช่างเป็นคนโง่เขลาจริงๆ

“ลูเอน เขาคนนี้เป็นคนบอกพี่สาวของฉันให้วางยาฉันและเจรจากับราฟาเอล … ส่วนที่เหลือคุณก็รู้อยู่แล้ว” อิงกริดพูดด้วยความโกรธอย่างไม่ปิดบัง เธอไม่สนใจว่าเบอร์นาโดจะอยู่หรือตาย ท้ายที่สุดเขาเป็นคนสารเลวที่ขายเธอและทำให้เธอถูกข่มขืน ถ้าไม่ใช่ว่าเบอร์นาร์โดที่เลว จนทำให้พี่สาวของเธอเลวตาม โมนิกาคงไม่ได้วางแผนที่จะทำอะไรแบบนั้นได้ด้วยตัวเองแน่ๆ

“โอ้ ฉันเห็นว่าเรามีชะตากรรมผูกพันกันหลายประการเลยล่ะ” ลูเอนยิ้ม ขณะที่เขามองไปที่อิงกริด แต่แล้วเขาก็มองไปที่เบอร์นาโดอีกครั้งด้วยสายตาที่เย็นชา

“… ” อิงกริดไม่พูดอะไร แต่เธอหวังว่ามันจะเป็นความจริงอย่างที่ลูเอนพูดเกี่ยวกับพวกเขาสองคน…

“ที่รักฉันหายใจไม่ออก … ” หญิงสาวผมบลอนด์แสนยั่วยวนข้างๆเบอร์นาร์โดเพิ่งหมดสติไป

บรูน่ากำลังสูญเสียสิ่งที่ต้องทำเช่นเดียวกับพนักงานอสังหาริมทรัพย์คนอื่น ซึ่งเมื่อพวกเขาได้ยินเกี่ยวกับคดีลักพาตัวและได้ยินว่าชื่อของลูเอนเขาคือลูเอน ดีมาส พวกเขาเกือบจะหัวใจวาย –

เนื่องจากมีผู้ชายหลายคนที่ใช้ชื่อนั้นด้วย แต่เขาเป็นลูเอน ดีมาส คนเดียวที่มีผมสีขาวและตาสีแดง

“คุณพระ … ” บรูน่าปิดปากด้วยความตกใจ

แบร์นาโดดึงปืนพกโครเมี่ยม. 38 ออกมา และแบร์นาร์โดก็ชี้ไปที่ลูเอน

“กรี๊ด!” ผู้หญิงในศูนย์อสังหาริมทรัพย์กรีดร้องด้วยความกลัว

ภาพเงาของลูเอนกระพริบ และก่อนที่เบอร์นาร์โดจะสังเกตเห็น ลูเอนก็อยู่ตรงหน้าเขาแล้ว เขาจับข้อมือของเบอร์นาโดไว้แน่นมากและเกิดเสียงหนึ่งขึ้นทันที

* กร๊อบ!

“อ๊ากกกก!”

เบอร์นาร์โดร้องด้วยความเจ็บปวดและทิ้งปืนลงบนพื้น

* กึ้ก! * เสียงโลหะดังก้องทันทีที่ปืนพกตกลงพื้น

“ แล้วตอนนี้แกจะทำอะไรได้อีก นอกจากพ่นคำขู่เปล่า ๆนั่น ” เสียงของลูเอนดูไร้อารมณ์ และไม่มีใครสามารถแยกแยะได้ว่าน้ำเสียงของเขาไม่น่าเชื่อตรงไหนหรือไม่แยแสกันแน่

อย่างไรก็ตามหลังจากที่ลูเอนบดข้อมือของเบอร์นาโด ลูเอนก็ทำให้ออร่ารอบตัวเย็นและหนาแน่น ราวกับว่าเขาเป็นปีศาจที่ทำให้เกือบทุกคนในหน่วยงานอสังหาริมทรัพย์ต้องสลบไป มีเพียงอิงกริดและเบอร์นาโดเท่านั้นที่ยังคงตื่นอยู่ เบอร์นาร์โดยังคงมีสติเพียงเพราะความเจ็บปวดที่เขารู้สึกได้ที่ข้อมือของเขาเพียงอย่างเดียวเท่านั้นที่ถูกลูเอนบดขยี้ ถ้าร่างกายเขาไม่อ่อนแอเหมือนจิตใจของเขา มันก็ยากที่จะบอกว่าเขาจะมีสติขึ้นมาอีกครั้งเมื่อใดก็ได้

‘มันเป็นบ้าอะไรเนี่ย?’ เบอร์นาร์โดคิด เมื่อมองไปที่ดวงตาสีแดงคู่นั้นตรงหน้า เขารู้สึกหวาดกลัวอย่างมากในชีวิตของเขา เขาเชื่ออย่างยิ่งว่าด้วยสถานะของลูเอน มันเป็นเรื่องง่ายสำหรับลูเอน ที่จะฆ่าเขาและไม่ได้รับผลใด ๆ

“ฉันขอโทษแกคือพระเจ้าของฉัน พ่อของฉัน ฉันจะเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของแกและทำทุกอย่างที่แกพูด แต่ได้โปรดอย่าฆ่าฉัน!” เบอร์นาร์โดร้องไห้ ขณะขอการให้อภัย

เบอร์นาร์โดไม่เคยกลัวเท่าตอนนี้ แม้ว่าเขาจะเผชิญหน้ากับตำรวจก็ตาม เนื่องจากมีกฎหมายคุ้มครองเขา อย่างไรก็ตามสำหรับคนที่มีความสามารถแบบลูเอนแล้วล่ะก็ กฎหมายก็ไม่มีความหมายอะไรเลย แม้ว่าเขาจะถูกจับได้เขาก็สามารถหลีกเลี่ยงการลงโทษได้อย่างง่ายดาย นอกจากนี้เบอร์นาร์โดยังเป็นที่เกลียดชังของตำรวจและสังคมโดยรวม รวมึงผู้จำหน่ายยาเสพติดที่ทำงานในชุมชนแออัด หลายคนต้องการให้เขาตายแม้แต่อาชญากรคนอื่น ๆ ที่แข่งขันกับเขา

“หึ.. ถ้าฉันบอกว่าฉันประหลาดใจกับสิ่งที่แกพูดฉันคงจะโกหก แต่อย่าหวังว่าฉันจะต้องการคนอย่างแกมาเป็นลูกน้องของฉันและสำหรับการฆ่าแกก็เช่นกัน … ” ลูเอนไม่พูดต่อ แต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ปล่อยให้เบอร์นาร์โดหนีไปถึงแม้กระดูกที่ข้อมือของเขาจะถูกบดขยี้จนเป็นเศษเสี้ยวไปแล้วก็ตาม

ลูเอนมองไปที่อิงกริด “คุณเป็นคนที่ต้องทนทุกข์ทรมานมากที่สุด เพราะเขา และฉันจะฆ่าเขา ถ้าคุณไม่ต้องการทำเอง คุณก็ไม่จำเป็นต้องทำให้มือของคุณสกปรกหรอก แต่ฉันจะยังคง ให้คุณเลือกสิ่งที่คุณต้องการจะทำมากกว่าด้วย “

“ไม่ไม่ไม่! คุณทำอย่างนั้นไม่ได้! แค่ปล่อยฉันไปและฉันสัญญาว่าจะไม่ทำอะไรผิดพลาดอีกได้โปรด! คุณต้องให้โอกาสฉันกลับตัว!” เบอร์นาร์โดไม่รู้ว่าลูเอนทำอะไรถึงทำให้ทุกคนหมดหนทาง และเขาไม่รู้ว่า ลูเอนมีพลังมากถึงขนาดที่สามารถฉีกข้อมือของเขาได้อย่างไร เขาไม่สงสัยเลยว่าลูเอนจะฆ่าเขาในตอนนี้ได้ยังไง

“ ฉัน … ” อิงกริดลังเลใจ เธอเกลียดเบอร์นาร์โดและพูดตามตรงเธอต้องการให้เขาตาย แต่เธอไม่รู้ว่าเธอต้องการที่จะดำเนินการตามความยุติธรรมด้วยมือของเธอเองหรือไม่

เมื่อเห็นว่าอินกริดกำลังสงสัย เบอร์นาร์โดก็เห็นว่าเธอเป็นโอกาสเดียวที่เขาจะได้ออกไปจากชีวิตนี้ เขาตะโกนขณะมองไปที่เธอ

“อิงกริดคุณต้องเชื่อฉัน ฉันรู้ว่าคุณมีจิตใจที่ดีและคุณเป็นผู้หญิงที่ซื่อสัตย์และไม่กล้าที่จะกระทำบางอย่างเช่นการฆาตกรรมอย่างไรก็ตามคุณเป็นแค่ผู้หญิงคนหนึ่ง – ฉันหมายความว่าคุณเป็นผู้หญิง และคุณไม่ต้องการมีอะไรแบบนั้นในใจ แม้ว่าคุณจะไม่ได้ฆ่าฉัน คุณก็จะจำมันได้เสมอ แต่ถ้าฉันตายคุณก็ต้องแบกรับความรู้สึกนั้นไว้ตลอด … “

“โอ้ … ” สิ่งที่เบอร์นาร์โดพูดตอนนี้และวิธีที่เขาพูด มันเหมือนกับว่าในใจของเขาคำว่าผู้หญิงนั้นด้อยกว่าผู้ชายในหลาย ๆ ด้านและนั่นก็ทำให้อิงกริดโกรธ ยิ่งเธอได้ยินเบอร์นาร์โดพูด เธอก็ยิ่งโกรธและนั่นคือตอนที่ร่างกายของเธอแทบจะขยับได้ด้วยตัวเอง

“ อื้อ!”

มือของอิงกริดฟาดเข้าที่หน้าอกของเบอร์นาร์โด เหมือนหอกโดยใช้นิ้วทั้งห้ารวมกันเป็นจุด ๆ เนื้อของเบอร์นาร์โดฉีกขาด ขณะที่หัวใจของเขาถูกแทง ดวงตาของเขายังคงเปิดกว้างและมองไปที่อิงกริดด้วยความไม่เชื่อ

‘ผู้หญิงธรรมดา ๆ จะแข็งแกร่งขนาดนั้นได้ยังไง?’ นี่เป็นความคิดสุดท้ายของเบอร์นาร์โด ในขณะที่เขากำลังเสียชีวิต

ร่างกายของอิงกริดสั่นและเธอรู้สึกตกใจ เธอต้องการกำจัดเลือดที่มือของเธอทันทีที่ดึงมันออกจากอกของเบอร์นาร์โด

“แล้วเราจะทำยังไงต่อ” อิงกริดไม่รู้จะทำอย่างไร เธอทำตามแรงกระตุ้นและตอนนี้เธอสามารถพึ่งพา ลูเอนเพื่อขอคำแนะนำได้เท่านั้น

“มีห้องน้ำอยู่ตรงนั้นใช้ล้างมือได้” ลูเอนเห็นเธอหวั่นไหวเขาก็จำครั้งแรกที่เขาฆ่าคนได้ แม้ว่ามันอาจจะดูโหดร้าย แต่ก็เป็นสิ่งที่ลูเอนคาดหวังว่าอิงกริดจะได้สัมผัสในที่สุด

‘ตอนนี้ฉันต้องใช้ความรู้สึกอันสูงส่งของฉัน และเปลี่ยนความทรงจำนั่นก่อน 2-3 นาทีสุดท้ายของพวกเขาที่อยู่ที่นี่’ แม้ว่าเขาจะไม่ได้เริ่มฝึกฝนเทคนิคของพลังจิต Qi แต่ลูเอน ก็มีจิตใจที่แข็งแกร่งกว่าคนปกติอยู่แล้ว

การเปลี่ยนความทรงจำไม่กี่นาทีของคนปกติเหล่านี้เป็นเรื่องง่ายสำหรับเขาไปแล้ว

ผู้หญิงที่เข้ามาพร้อมกับเบอร์นาร์โดก่อนหน้านี้ เป็นคนแรกที่เขาเปลี่ยนความทรงจำในช่วงไม่กี่นาทีที่ผ่านมาและทำให้เธออยากไปบ้าน ลูเอนวางเธอให้เธอนั่งบนเก้าอี้และทำให้เธอตื่น

“ฉันต้องกลับบ้าน” เธอพูดทันทีที่เธอตื่น จากนั้นเธอก็จากไป เธอดูเหมือนหุ่นยนต์เดินได้

หลังจากนั้นลูเอนก็เห็นประตูหลังและอุ้มร่างของเบอร์นาโดและเดินผ่านไป

‘ลูเอน?’ อิงกริดที่ออกมาจากห้องน้ำด้วยใบหน้าซีดเซียว เห็นลูเอนกำลังอุ้มร่างของเบอร์นาร์โด เธอรู้สึกได้ถึงปมในท้องของเธอและจบลงด้วยการกลับไปที่ห้องน้ำเพื่ออ้วกมันออกมา

หลังจากที่เธอทุ่มอ้วกทุกอย่างออกมา อิงกริด ก็ไปที่แผนกต้อนรับและเห็นว่าผู้หญิงที่ยั่วยวนคนนั้นหายไปแล้ว อิงกริดเป็นห่วงที่ผู้หญิงคนนั้นว่าถ้าเธอตื่นขึ้นมาและจากไปด้วยความกลัว เธออาจจะโทรแจ้งตำรวจ ดังนั้นอิงกริดจึงรีบไปที่ด้านหลังของที่ดิน ซึ่งลูเอนพึ่งเดินไปก่อนหน้านี้

“ ลูเอน?!” เมื่อเธอสังเกตเห็นเขา อิงกริดก็พูดว่า “ผู้หญิงที่อยู่กับเบอร์นาร์โดหายไปแล้ว!”

“อืม..คุณไม่ต้องกังวล ฉันทำให้เธอออกไปเอง ฉันแค่สะกดจิตเธอเล็กน้อยและทำให้เธอลืมสิ่งที่เธอเห็นมาก่อน” ลูเอนตอบอย่างไม่ไยดี

“ ฉันเข้าใจ…แบบนั้นก็ดี” อิงกริดวางมือบนหน้าอกของเธอและถอนหายใจด้วยความโล่งใจ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเหตุนี้หรือไม่ แต่เธอก็สงบลงหลังจากทำเช่นนั้น แต่แล้วเธอก็ขมวดคิ้วเพราะตอนนี้ร่างของเบอร์นาร์โดหายไปแล้ว “เกิดอะไรขึ้นกับร่างของเบอร์นาร์โด”

“ฉันทำให้เขาหายไปตลอดกาล คุณไม่ต้องกังวล มันจะไม่มีใครจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นที่นี่” ลูเอน กล่าวด้วยรอยยิ้มที่ปลอบโยน

อิงกริดเห็นว่าลูเอนมีความลับมากมาย แต่เธอจะไม่พยายามหาคำตอบ ว่าทำไมเขาถึงไม่ต้องการบอกเธอ อิงกริดหายใจเข้าลึก ๆ และพูดว่า “ฉันเข้าใจแล้ว นี่คงเป็นทางที่ดีกว่า ฉันคิดว่าอ่ะนะ”

“ใช่ เขาตายดีกว่ามีชีวิตอยู่ คุณไม่ต้องรู้สึกผิดกับสิ่งที่คุณทำกับเขาหรอก” ลูเอนพูดราวกับว่าชีวิตของ เบอร์นาโดนั้นไม่มีความสำคัญยิ่งกว่าแมลง

“ฉันจะพยายาม.” อิงกริดพยักหน้าและถามต่อว่า “แล้วคนในบริษัทล่ะ คุณตั้งใจจะทำอะไรกับพวกเขา?”

“ ฉันจะลบความทรงจำในช่วงไม่กี่นาทีที่ผ่านมา แล้วเราก็จะซื้อบ้านกันต่อ” ลูเอนตอบ

———————————————————————————————————————-