Rise of the White Dragon การตื่นขึ้นของมังกรขาว - ตอนที่ 214
ตอนที่ 214: อีเลียสเกรงกลัว
“ใช่ ฉันจะทํา!” อีเลียสลุกขึ้น
อีเลียสลุกขึ้น เขาไม่ใช่คนที่น่ากลัวอย่างที่เคยเป็นมาก่อนอีกต่อไป ตอนนี้เขาเป็นคนกล้าหาญ เขาเดินไปทางคาธารีน่า หยุดอยู่ตรงหน้าเธอ เขามองเข้าไปในดวงตาของเธออย่างดุเดือด ใช่ ดุร้าย
“มีอะไร?” คาธารีน่า ถามอย่างโกรธจัด
“ไม่มีอะไร..” อีเลียสตกใจกลัวและจากไป
“นายเปลี่ยนใจหรอ?” ลูเอนพูดต่อ “เฮ้อ อีเลียส นายเก่งกว่านั้นนี้ เบื้องหลังใบหน้าที่โกรธเกรี้ยวของเธอมีหญิงสาวสวยรอให้นายได้เห็นรอยยิ้มที่สวยงามที่จะทําให้หัวใจของนายหยุดเต้น”
“ใช่ เธอจะทําให้หัวใจฉันหยุดเต้น เพราะเธอจะทุบตีฉันแรงๆ ฉันจะตาย!” อีเลียสปฏิเสธ
“ฮะฮะ!” ใครก็ตามที่ได้ยินลูเอน หัวเราะก็อดที่จะหัวเราะออกมาดังๆ ไม่ได้เช่นกัน แม้แต่ คาธารีน่า ที่เอามือวางบนแก้มก็มีรอยยิ้มที่โค้งบนริมฝีปากที่สวยงามของเธอ
“เห็นไหม ฉันไม่ได้พูดโกหกนะ” ลูเอนชี้ไปที่ คาธารีน่า “รอยยิ้มของเธอสวยไหม”
อีเลียสเกาศรษะและพยักหน้า “ใช่แล้ว”
“นายคิดว่าคนที่มีรอยยิ้มที่สวยงามเช่นนี้อาจเป็นอันตรายได้หรือ” ลูเอน ถามขึ้น
“ใช่ อันตรายมาก” อีเลียสตัวสั่น
“โอเค” ลูเอน พลิกลิ้นของเขา ดูเหมือนเขาจะหันไปทํางานต่อ ความกลัวของอีเลียสที่มีต่อคาธารีน่า นั้นยิ่งใหญ่เกินไป
“ลูเอน ฉันเริ่มคิดว่าพี่กําลังพยายามขายน้องสาวที่น่ารักและไร้เดียงสาของพี่ออกไปอยู่นะ” คาธารีน่า กลอกตาใส่เขา
“ไม่หรอก ฉันแค่อยากให้เพื่อนรักของฉันมีความกล้ามากกว่านี้ เธอเข้าใจฉันผิด” ลูเอน ปฏิเสธข้อกล่าวหาของเธอ
“ใช่ โกหกต่อไป บางทีฉันอาจจะเชื่อพี่” คาธารีน่า เยาะเย้ย
“เอาจริงไม่มีใครเชื่อฉันแล้ว! ฉันคิดว่าฉันจะร้องไห้แล้วล่ะ” ลูเอนขยี้ตาแสร้งทําเป็นร้องไห้พลาง “มอง” แล้วแสร้งทําเป็น “มอง” อีกครั้ง
“ฮ่าฮ่าฮ่า หยุดเลยไอ้หนู มันไม่เหมาะกับพี่เลย” คาธารีน่า หัวเราะ
“เอาล่ะ ฉันหยุดแล้ว ชิ เธอมันน่าเบื่อ” ลูเอนถอนหายใจและหยิบกระดิ่งเล็ก ๆ ออกมาจากลําคอ และเริ่มส่งเสียงเรียก “บัตเลอร์ บัตเลอร์…”
“เราไม่มีพ่อบ้าน” คาธารีน่ากลอกตาอีกครั้ง
“เออ ก็จริง แต่มันจะไม่แปลก ถ้ามีใครมาเห็นไหม” ลูเอนยิ้มออกมา
“มีอะไรหรือเปล่า ลูเอน ฉันจะเอาให้” อิงกริดกล่าว
“เห็นไหม มีแต่แฟนของฉันเท่านั้นที่รักฉัน” ลูเอนจับเธอไว้และลวบแขนไปรอบๆเอวของอิงกริดและให้เธอนั่งบนตักของเขา
“เข้าห้องไปเลย!” คาธารีน่ากรีดร้อง
“ไม่ มันยังเร็วเกินไป” ลูเอนพูดอย่างจริงจัง
“พี่มีคําตอบอยู่ในปากและลิ้นของพี่เสมอนี่” คาธารีน่าถอนหายใจ
ลูเอนแลบลิ้นของเขาและถามในขณะที่เขาแลบลิ้นไปในทิศทางของอิงกริด “เป็นอย่างไรบ้าง มีอะไรเขียนอยู่บนนั้นหรือไม่”
“ไม่ แต่มันหล่อมาก” อิงกริดหัวเราะ
“เห็นไหม ปลายลิ้นของฉันไม่มีคําตอบ แต่แฟนของฉันบอกว่าลิ้นของฉันหล่อ ฉันต้องขอบใจเธอมากนะ ขอบคุณ” ลูเอน มองเธออย่างจริงจัง
“อ๊ะ ฉันรับพี่ 2 คนต่อไปไม่ได้แล้ว!” คาธารีน่า ลุกขึ้นและจากไป
“อีเลียส ตามเธอไป” ลูเอน สนับสนุน
“ฉันเหรอ ไม่ใช่ฉัน ฉันไม่ได้บ้า!” อีเลียสตัวสั่น
“ความกล้าหาญของมนุษย์อยู่ไหนกัน” ลูเอน ส่ายหัว
หลังจากที่คาธารีน่าถูกลูเอนแกล้งแล้ว เขาต้องการให้อีเลียสไปหาเธอหรือไม่? เท่ากับขอให้อีเลียสโดนเฆี่ยนเลยไม่ใช่หรือ?
“หืม? ยืนทําอะไรอยู่ ไปฝึกกันเถอะ!” ลูเอนมองไปที่กลุ่มคนที่อายุ 20 หรือมากกว่านั้น จํานวน 21 คนแล้วพูดว่า
“ครับ/ค่ะ!” พวกเขาไม่กล้าที่จะรอช้าอีกต่อไป
“นายด้วย อีเลียสความแข็งแกร่งของนายยังขาดอยู่” ลูเอนกล่าวอย่างเคร่งครัด
“ตกลง ฉันจะฝึกฝนให้มาก” อีเลียสกล่าว
“ไม่ นายจําเป็นต้องรู้วิธีการกลั่นกรอง นายสามารถฝึกได้มาก แต่รู้ขีดจํากัดของนายไว้ด้วย ถ้านายได้รับบาดเจ็บจากการฝึก ฉันจะให้ คาธารีน่า เอาชนะนาย” ลูเอนกล่าวอย่างอันตราย
” ทําไม คาธารีน่า ไม่ใช่ตัวนายล่ะเพื่อน” อีเลียสเกาหัวของเขา
“อ้อ เพราะถ้าเป็นฉัน วันรุ่งขึ้นนายจะเดินไม่ได้ด้วยซ้ํา” ลูเอน พูดอย่างเฉยเมย
” คาธารีน่า ดี ฉันชอบ คาธารีน่า ” อีเลียสตัวสั่น
“ยังยืนอยู่ตรงนี้?” ลูเอนดูอันตรายกว่าก่อนหน้านี้หลายเท่า
“ยังไงก็ตาม ฟังนี่นะ คาธารีน่า ดี ฉันชอบ คาธารีน่า” ลูเอน เล่นบันทึกของสมาร์ทโฟน
“ฉันจะไปเดี๋ยวนี้แหละ!” อีเลียสวิ่งไป
“แย่จัง แกล้งเพื่อนบ่อยๆ สนุกมั้ย” อิงกริดหัวเราะ
“หืม? ผมทําให้เขากลัวหรือเปล่า” ลูเอน แสร้งทําเป็นไร้เดียงสา
“ฉันคิดว่าคุณได้ทําแบบนั้นแน่นอนค่ะ” อินกริดกลอกตามาที่เขา
“โอ้ ทําไมเธอถึงคิดแบบนั้นล่ะ เขาเป็นคนดีนะ รู้ไหม” ลูเอน ยิ้ม
“ลูเอน ฉันมีอะไรติดหน้าหรือเปล่า” อิงกริดถามโดยสังเกตเห็นเขาจ้องมองมาที่เธออย่าง ใกล้ชิด
“น่าเสียดาย แต่ใช่” ลูเอน เดินเข้ามาหาเธอ
“โอ้?” อินกริดรู้สึกสับสน
“สีหน้าสับสนของเธอมันน่ารักที่สุด” ลูเอน กระซิบข้างหูของเธอ “เธอคิดยังไงถ้าเราจะทํา แบบวันนั้น?”
“ไอ้บ้า!” เธอตีเขา
ลูเอนหัวเราะและพูดว่า “จริง ๆ แล้วถ้าผมไม่ทําเช่นนี้ เขาจะไม่ฝึกฝนอะไรเลย เพราะชีวิตของเขาขึ้นอยู่กับมัน เป็นการดีที่จะให้กําลังใจอย่างเป็นมิตร”
“แหงนมองท้องฟ้า” ลูเอน เอ่ยขึ้นทันใด
“ใช่ สวยจัง” อินกริดชื่นชมเขา
“เธอจําวันนั้นไม่ได้เหรอ?” ลูเอน พูดด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
อิงกริดใช้เวลาสักครู่เพื่อนึกขึ้นได้ว่าเขากําลังพูดถึงอะไร แต่เมื่อเธอจําได้ เธอก็โกรธจัด “ลูเอน! ฉันจะฆ่าคุณ!”
ลูเอนพาเธอขึ้นจากตักและเริ่มวิ่ง
“หยุดตรงนั้น!” เธอตะโกน
“ไม่ ฮะฮะฮะ!” ลูเอน หัวเราะออกมาดัง ๆ ขณะที่เขาวิ่ง
หลังจากวิ่งไปรอบเกาะประมาณ 20 รอบ แม้แต่อิงกริดก็เริ่มมีเหงื่อออก
ลูเอนหยุดอยู่ข้างๆ เธอและพูดว่า “เอาจริงนะ คุณต้องฝึกมากกว่านี้ คุณเห็นไหม การออกกําลังกายเล็กๆ น้อยๆ นี้ใช้เวลาจากคุณไปมากแล้ว”
“ออกกําลังกายนะบ้าอะไร ตาบ้า!” อิงกรดกัดฟันของเธอ
“มานี่สิ แฟนขี้โมโหของผม ผมจะให้คุณตีผมให้ได้ ผมจะไม่ขยับไปไหน” ลูเอนกางแขนออกขณะยืน
อิงกริดมองเขาอย่างสงสัย เธอเดินเข้าไปใกล้เขาทีละก้าว และเมื่อเธอเข้าใกล้เขา เธอไม่ต่อย แต่กัดแขนเขาอย่างแรงด้วยรอยยิ้มที่พึงพอใจ เธอกล่าวว่า “นั่นคือสิ่งที่คุณสมควรได้รับสําหรับการหยอกล้อฉัน”
“กัดงั้นเหรอ?” ลูเอน ถามขึ้น
“หึม… อิงกริดทําอะไรไม่ถูก
“มานี่สิ.” ลูเอน นั่งลงบนเก้าอี้และตบต้นขาของเขา
“ฉันจะไม่ทํามันเด็ดขาด” เธอปฏิเสธ
“มา” ลูเอน พูดเบาๆและเย้ายวน
อิงกริดนั่งบนตักของเขาและโอบแขนของเธอรอบคอของเขา อิงกริดกล่าวว่า “คุณมันคนบ้า”
“ใช่ แต่ผมเป็นคนบ้าของคุณ” ลูเอน ยิ้ม
เมื่อได้ยินดังนั้น อิงกริดก็หน้าแดงตั้งแต่หูจรดแก้มจรดต้นคอ เธอไม่ชอบสิ่งที่เธอได้ยิน อันที่จริงเธอชอบมัน “ใช่ คุณเป็นคนโงของฉัน..” เธอยิ้ม