Rise of the White Dragon การตื่นขึ้นของมังกรขาว - ตอนที่ 236

ตอนที่ 236: อันตรายจากการถูกหลอก

“ไปกันต่อเถอะ ผมสัมผัสได้ถึงเหยี่ยวที่บินอยู่ไม่ไกล และมันอยู่ในนักรบลําดับที่ 3” ลูเอนกล่าว

เมื่อมาถึงที่เกิดเหตุ พวกเขาเห็นเหยี่ยวบินอยู่บนท้องฟ้าอย่างรวดเร็ว ลูเอนสร้างเมฆและบินขึ้นไปบนนั้น เขาไล่เหยี่ยวและจับที่คออย่างง่ายดาย บีบคอหักด้วยแรงเล็กน้อย เหยี่ยวสูงเกือบ 120 ซม. ตาย

[เปลี่ยน [เหยี่ยว] เป็น 152 คะแนน?]

“ใช่”

เหยี่ยวกลายเป็นอนุภาคของแสงและเข้าสู่ร่างของลูเอน เขากลับลงมายังพื้นดินและหยุดอยู่ข้างๆอิงกริด

“เร็วมาก” เธอพูดด้วยท่าทางเหมือนกําลังรอให้เขาไปเข้าห้องน้ํา

“คุณก็ทําได้เช่นกัน” ลูเอนกล่าวด้วยความแข็งแกร่งในปัจจุบันของเธอ มันจึงไม่ใช่เรื่องยาก

“โอ้ ฉันรู้ แต่ฉันยังบินไม่ได้ ฉันพยายามจะสร้างปีกแห่งเลือด แต่ต้องใช้พลัง Qi อย่างมากเพื่อรักษามันไว้” อิงกริดตอบ

“เมื่อคุณแข็งแกร่งขึ้น ในไม่ช้าคุณจะสามารถบินได้อย่างสบาย” ลูเอนปลอบเธอ

“ไม่เป็นไร ฉันไม่เสียใจหรืออะไรทั้งนั้น ฉันสามารถบินบนก้อนเมฆที่บินของคุณได้ ฉันแค่แสดงความคิดเห็นแค่นั้นเอง” เธอยิ้ม.

“เอาล่ะ ไปกันต่อเถอะ” ลูเอนบอก

“ใช่ แต่หยุดยั่วยวนฉันเสียที” อิงกริดพูดบางอย่างแปลกๆ

ลูเอนจําไม่ได้ด้วยซ้ําว่าพยายามจะเกลี้ยกล่อมเธอ เขาขมวดคิ้วและพูดว่า “ผมเกลี้ยกล่อมคุณเมื่อไหร่”

“อย่าพยายามทํามัน ลูเอน คุณก็รู้ว่าฉันรักริมฝีปากของคุณมากแค่ไหน และคุณก็เลียมันซ้ําแล้วซ้ําเล่า” ลักยิ้มที่น่ารักของอิงกริดจมลงขณะที่เธอพยักหน้าราวกับว่ากําลังอธิบายบางสิ่งที่สมเหตุสมผล

“ผมทํา?” เขาไม่ได้สังเกตและลงเอยที่เขาได้ทํามันอีกครั้งเพราะเขาจําสิ่งที่เขาทําไม่ได้ เดี๋ยวก่อน เขาเริ่มสับสน ลูเอนกล่าวว่า “งั้นก็อย่ามอง”

“ฉันทําไม่ได้ คุณหล่อมาก! ฉันชอบมองคุณลูเอน” อิงกริดยิ้มน้อยๆอย่างมีเสน่ห์

“อยากมีเซ็กส์เหรอ?” ลูเอนถามตรงๆ

” ฉันก็อยากอยู่แต่ไม่มีที่แล้ว กลับกันเลยไหม” อิงกริดต้องการสิ่งนี้จริงๆ

“เราทําได้เหมือนครั้งนั้น” ลูเอนยิ้มเยาะ

อิงกริดครุ่นคิดและมองไปที่ลูเอน และยิ่งรู้สึกตื่นเต้นมากขึ้นเท่านั้น เธออยู่ในขีดจํากัดแล้ว แล้วและยอมรับ “โอเค แต่แค่ครั้งเดียวนะลูเอน จริงๆมันรู้สึกแปลกๆนะ รู้สึกเหมือนจะถูกคนเห็นว่าเราทําเรื่องน่าอายเลย… แค่นึกก็เครียดแล้ว” เธอตีเขา

จูเอนสร้างเมฆและทําให้ทั้งคู่ลอยได้ เมื่อสัมผัสได้ถึงสิ่งมีชีวิตที่อยู่ใกล้ๆ เขาก็ไปยังที่ที่ไกลที่สุด โดยการสร้างโดมเมฆ เขาทําให้มองไม่เห็นในไม่ช้า อิงกริด ก็ทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้วจึงถอดผ้าคลุมออกและเริ่มจูบและฉีกเสื้อผ้าของลูเอน

เธอกระฉับกระเฉงกว่าปกติ เมื่อถอดเสื้อผ้าแล้ว อิงกริดก็นั่งทับเขาและขี่ลูเอนเธอ

รอยยิ้มของอิงกริดสดใสกว่าแสงแดด เธอมองดูลูเอนและพูดหลายครั้งว่า “ฉันรักคุณ”

มันเป็นครั้งที่พันที่เธอพูดอย่างนั้น ลูเอนยิ้มและบอกรักเธอ

ทั้งสองพูดต่อและอิงกริดก็เริ่มฮัมเพลง เธอรู้สึกมีความสุขมากจนรู้สึกว่าจําเป็นต้องร้องเพลง แม้ว่าในคืน “ดาวเคราะห์” นี้จะมาถึงในภายหลัง พวกเขาใช้เวลานานก่อนที่จะสนุกสนาน และตอนนี้ ท้องฟ้าก็เริ่มมืดลงแล้ว

อย่างไรก็ตาม ลูเอนมีวิสัยทัศน์ของมังกร และอิงกริดเป็นงู พวกเขาสามารถมองเห็นได้อย่างสมบูรณ์ในความมืด แม้ว่าจะไม่ได้มีดขนาดนั้น พวกเขายังต้องการแสงจันทร์แม้ว่าจะสลัว

“ลูเอน คุณคิดว่าเมื่อเราแก่แล้วเราจะยังเป็นแบบนั้นกันอีกหรือ?” อิงกริดถามด้วยรอยยิ้มที่แก้มเธอบุ๋ม

“ในทางปฏิบัติเราจะไม่แก่ เนื่องจากเราเป็นผู้ปลูกฝังและฝึกฝน นั่นจะทําให้เรามีชีวิตที่ยืนยาวกว่าปกติมาก ดูเหมือนคนหนุ่มสาว มีแค่อายุของเราจะแก่ขึ้นเท่านั้น แต่ใช่ ผมคิดว่าผมจะรักคุณต่อไปหรืออาจจะรักคุณมากกว่านี้ หลังจากเวลาผ่านไปหลายปี” ลูเอนให้คําตอบที่ทําให้ใจของอิงกริดละลาย

อิงกริดยิ้มและหลับตาลงและวางหัวบนไหล่ของเขาในขณะที่จับแขนของเขาไว้ วันนี้เธอรู้สึกรักมาก แต่ลูเอนไม่กวนใจ ซึ่งทําให้เธอมีกําลังใจมากขึ้น

จู่ๆอิงกริดก็พูดขึ้น “ลูเอน รู้ไหม ฉันหวังว่าแม่ของฉันจะมีความสุขมาก เซบาสเตียนเป็นคนดี เมื่อคุณมีเวลาฝึกฝนเขาสักหน่อย ตกลงไหม?”

“ผมทําให้ได้เสมอ” ลูเอนพยักหน้า

“ฮิฮิ คุณเก่งที่สุด!” เธอหอมแก้มเขาและวางศีรษะไว้บนไหล่ของเขาต่อไป

“อ๊ะ ช่วยด้วย!”

“มันเป็นเสียงกรีดร้องของผู้หญิง ฟังดูไม่ดีเลย” อิงกริดเริ่มจริงจัง

ลูเอนถอนหายใจแต่เดินตามอิงกริด เขารู้ว่ากําลังเกิดอะไรขึ้น แต่เขาเชื่อว่าอิงกริดจําเป็นต้องเรียนรู้บางสิ่งด้วยตัวเธอเอง

“อย่าเข้าใกล้ ถอยออกไป!”

ผู้หญิงที่มีหน้าอกใหญ่และผิวสีฟ้ากําลังถอยกลับจากกลุ่มชายผิวสีฟ้า 3 คน พวกเขามาจากเผ่าพันธุ์มนุษย์จากดาวดวงอื่น

เมื่อเห็นอิงกริดและลูเอน ผู้หญิงคนนั้นก็ตะโกนว่า “ฮีโร่และนางเอก ช่วยฉันให้พ้นจากพวกคนที่กําลังจะข่มขืนฉันที!”

อิงกริดกระทุบพื้นและปรากฏตัวต่อหน้าพวกเขา เคียวของเธอตัดหัวของชายทั้งสามอย่างไร้ความปราณี

“อ๊ะๆๆๆ!”

ผู้หญิงคนนั้นกรีดร้องด้วยความกลัว

“คะ-คุณฆ่าพวกเขา!” ผู้หญิงคนนั้นกลัว โกรธ และอารมณ์เสียในเวลาเดียวกัน ทําให้อิงกริดสับสน

“ทําไมคุณถึงไม่มีความสุข? พวกเขาไม่ได้พยายามจะข่มขืนคุณเหรอ?” อิงกริดถามอย่างสับสน

“งะ-นี่เง่า ปัญญาอ่อน ฆาตกร สัตว์ประหลาด” ผู้หญิงคนนั้นเริ่มสาปแช่งอิงกริดซ้ําแล้วซ้ําเล่า

ลูเอนถอนหายใจแล้วกล่าวว่า “นี่เป็นกับดัก เธอแสร้งทําเป็นตกอยู่ในอันตราย และเมื่อมีคนพยายามจะช่วยเธอ พวกเขาจะฆ่าและปล้นผู้ที่เล่นเป็นวีรบุรุษ ในกรณีที่เลวร้ายที่สุด พวกเขาจะต้องหนี ตามที่พวกเขา อยู่ในนักรบลําดับที่ 3 พวกเขามีความแข็งแกร่ง อย่างไรก็ตาม พวกเขาต้องโชคไม่ดีที่ได้พบคุณ”

“โอ้.. มันเป็นเรื่องโกหก” อิงกริดมองอย่างโกรธเคืองไปที่ผู้หญิงผิวสีฟ้า แววตาของอิงกริดทําให้เธอกลัวแทบตาย สุดท้ายเธอก็ฉี่รดกางเกง

“อย่าทํา คุณจะรู้สึกไม่ดีถ้าฆ่านาง” ลูเอนกล่าว

“อย่างที่คุณรู้ ฉันฆ่าอีก 3 คนไปแล้ว” อิงกริดไม่ลดละ

“อิงกริด ผู้หญิงคนนี้ก็เป็นเหยื่อด้วย แต่เธอกลับชินกับชีวิตนี้เพราะมีคนให้อาหารแก่เธอเพื่อเป็นเหยื่อ และเธอโชคดีที่มีเพียง 3 คน ที่เห็นคนเหล่านั้นตาย ยังไงก็ไม่ใช่ปัญหาของเรา ปล่อยเธอไว้ที่นั่น แล้วไปกันเถอะ” ลูเอนกล่าว

อิงกริดทําตามคําแนะนําของลูเอน และไม่ฆ่าผู้หญิงคนนั้น เธอเดินออกไปพร้อมกับลูเอนเข้าไปในป่า

“แต่ฉันยังไม่คิดว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นคนดี” อิงกริดเบิกตากว้างเมื่อถูกหลอก

“นี่เป็นบทเรียนที่คุณต้องเรียนรู้ อย่าวางใจอย่างสุ่มสี่สุ่มห้าเพียงเพราะมีคนขอความช่วยเหลือ วิเคราะห์สถานการณ์อย่างรอบคอบก่อน เช่น ผู้หญิงกําลังกรีดร้องขอความช่วยเหลือ แต่เสียงกรีดร้องของเธอมีน้ําเสียงที่ผิดมาก คือเธอเสื้อผ้าขาด แต่มือไม่มีมีด ผมของเธอก็เลอะ แต่จริงๆแล้วคนที่โดนทําร้ายหรือข่มขืน มันจะไม่เป็นอย่างนั้นแน่นอน ” ลูเอนกล่าวรายละเอียด

อิงกริดจินตนาการถึงฉากทั้งหมดในใจของเธออีกครั้ง และใช่ ทุกอย่างที่ลูเอนพูดเป็นความจริง อิงกริดถอนหายใจและพูดว่า “ฉันต้องฉลาดกว่านี้”

“มันเป็นช่วงการเรียนรู้โชคดีที่คุณแข็งแกร่งกว่าที่เคยเป็นมา และไม่มีอะไรเลวร้ายเกิดขึ้น” ลูเอนลูบหัวของเธอ

อิงกริด จ้องที่เขาและพูดว่า “อย่าทําผมยุ่ง!”

“ว่าแต่ คุณจะไม่สวมผ้าคลุมหน้าอีกต่อไปแล้วหรือ” ลูเอนถามขึ้น

“อ้อ ฉันลืมไป คนสวยอย่างฉันให้คนอื่นเห็นมันไม่ดี” อิงกริด พยายามทําตัวให้หลงตัวเอง แต่ตัวเธอเองรู้ดีว่าหลังจากฝึกฝนร่างกายของเธอจนถึงนักรบระดับ 4 แล้ว เธอก็ตกตะลึงความงดงามของตนเอง

ลูเอนเป็นอีกคน ที่ทําให้เธอถูกยั่วยวนง่ายเมื่อก่อน

“ยังไงก็ตาม คนกลายเป็นคะแนนด้วยเหรอ?” อิงกริด ถามโดยนึกถึงคนเลวที่พยายามหลอกเธอ

“ใช่” ลูเอนพยักหน้า

“กลับกันเถอะ!” อิงกริดหันกลับไป

“คุณแน่ใจหรือว่าผู้หญิงคนนั้นต้องทําแบบนั้นแล้วถ้าเธอไม่ใช่คนพื้นเมือง” ลูเอนกล่าว

” เลืมมันไปเถอะ ฉันไม่อยากทําเลย” อิงกริดขมวดคิ้ว

ลูเอนหัวเราะและพูดต่อ เขาพาเธอไปที่ที่มีสัตว์มากมาย มันเป็นลูกไก่ และพวกมันกําลังโจมตีฝูงวัว

“พวกมันอยู่ในขั้นของนักรบอันดับ 2 และ 3” ลูเอนกล่าว

“โอเคค่ะ!” อิงกริด เงยขึ้น เธอถือเคียวของเธอและทําให้เลือดไหลเวียน ร่ายมนตร์อาวุธ เธอไม่ได้รอลูเอน และเริ่มลงมือทํา อย่างไรก็ตาม เธอสามารถทําได้เร็วกว่าลูเอนได้หรือไม่? ลูเอนมาถึงแล้วและฆ่ามอนสเตอร์ไปประมาณ 5 ตัว ไม่ว่าจะเป็นวัวกระทิงหรือแมว

อิงกริดมาถึงและเริ่มเหวี่ยงเคียวจากทุกมุม ไม่ว่าใครจะโดนใคร ก็ต้องตายอย่างแน่นอน ลูเอนหยิบค้อนขึ้นมาและต้องการทดสอบ เขาทําให้มันใหญ่ขึ้นและกระแทกกับพื้น

“บูม! บูม!*

ค้อนทุบลงไป 2 ครั้ง ครั้งแรกที่มันกระทบไม่เกิดอะไรขึ้น แต่ครั้งที่ 2 มีการตอบสนองเล็กน้อยและกระแทกอีกครั้ง กลายเป็นหลุมอุกกาบาต 2 ชั้นขนาดมหึมาที่มีเนื้อและเลือดไหลออกมาเป็นจํานวนมาก

ลูเอนยังคงสามารถแปลงสัตว์เหล่านั้นเป็นคะแนนได้ อย่างไรก็ตาม คนอื่นๆไม่สามารถกู้คืน

“หึ ตอนนี้ฉันจะไม่ใช้ค้อนขนาดใหญ่นั่นแล้ว” ลูเอนพูดในใจ

หลังจากต่อสู้กันเกือบชั่วโมง มอนสเตอร์ทั้งหมดก็ตาย มีเกือบ 350 คน เป็นการเก็บเกี่ยวที่ดี

อิงกริดมีความสุข เธอฆ่ามอนสเตอร์ที่อยู่ในนักรบระดับ 2 และ 3 ประมาณ 100 ตัว เธอได้รับคะแนนถึง 9,999 คะแนน

“บางทีนี่อาจหมายความว่าฉันจะโชคดี? เพราะมันเป็นเลข 9 ติดต่อกันถึง 4 ตัว อิงกริดคิด

ลูเอนทําผลงานได้อย่างเหลือเชื่อ เขาทําได้ 25,647 คะแนน เขาสามารถชดใช้ทุกอย่างที่เขาใช้ไปในตอนแรกได้แล้ว มันเป็นสิ่งที่ดี ต่อมาเขาสามารถซื้ออุปกรณ์ใหม่และสิ่งของให้กับครอบครัวได้ ไม่ต้องพูดถึงว่ามีเวลาอีกแค่วันเดียวที่เขาจะต้องอยู่ที่นี่ ต้องขอบคุณการรับรู้ภายนอกของเขาทั้งหมด