Rise of the White Dragon การตื่นขึ้นของมังกรขาว - ตอนที่ 242

ตอนที่ 242: กองกําลังชั้นยอด – ตอนที่ 2

“อีเลียส เราจะไปไหนกัน” เบลดถาม

“ไปทางเหนือกัน ในแผนที่ที่ลูเอนสร้างไว้ มีแมงปองจํานวนมากที่ฆ่าได้ง่าย เพราะมันวิ่งช้า แต่หางของมันนั้นรวดเร็ว ถ้าระวังหางของมันได้ เราจะฆ่ามันได้ง่ายๆ นักรบลําดับที่ 1, 2 และ 3 สามารถปรากฏขึ้นได้ในทุกกรณี เราไปหามันและฆ่าแมงปองกันเถอะ” อีเลียสกล่าว

“เข้าใจแล้ว!” เกลดทําความเคารพ

หลังจากนั้น พวกเขาเคลื่อนที่ไป แต่อีเลียสพบว่าทุกอย่างแปลกมาก สิ่งนี้ไม่เหมือนกับที่ลูเอนพูดมากนัก ในการทําเครื่องหมาย ควรจะมีต้นไม้อยู่ริมทะเลสาบเล็กๆ บ้าง แม้ว่าจะมีทรายมากก็ตาม อะไรทําให้เกิดภัยแล้งในที่แห่งนี้? ขณะที่เขาคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ พวกเขาก็เดินทางมาไกลและเกือบจะถึงที่หมายแล้ว

“ฉันกลัว” อลิซพูดด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบาของเธอ

แม้จะอายุ 14 ปีและอยู่ในนักรบลําดับที่ 3 แต่เธอก็ยังเป็นวัยรุ่นที่ไม่เคยต่อสู้ในชีวิตของเธอ เธอเพิ่งฝึกฝนมามากและด้วยความช่วยเหลือของยาที่เธอทําเพื่อเข้าสู่นักรบขั้นที่ 3 แต่นั่นไม่ได้ทําให้เธอกล้าพอที่จะเผชิญหน้ากับสัตว์ประหลาด

“ใจเย็นๆก่อน ไม่ต้องสู้ สิ่งสําคัญคือต้องระวัง และอย่าพยายามสู้กับศัตรูที่แข็งแกร่ง แค่เลือกตัวที่อ่อนแอกว่าก็พอแล้ว ” บรูโน่ (เบลด) บอกกับเธอด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยน

” ตกลง” เธอยังไม่ชินกับแม่ของเธอที่คบกับบรูโน่เลย ไม่ใช่ว่าเธอต่อต้าน แต่เธอรู้สึกอายเมื่ออยู่ใกล้ๆ เขา เธอไม่เคยมีพ่ออยู่ด้วย แม่ของเธอเป็นผู้ดูแลคนเดียวของเธอ และพ่อของเธอ เธอเห็นเขาเพียงบางครั้งต่อหน้าหรือในโทรทัศน์

“แม่จะไม่ยอมให้เจ้าหญิงของเธอได้รับบาดเจ็บ ไม่ต้องกังวล” อาร์ลินดาพูดด้วยน้ำเสียงที่ไพเราะของเธอ

อลิซจับมือแม่ของเธอแน่นและเดินไปกับกลุ่มต่อไป

แมงปองสีแดงปรากฏขึ้น บางคนออกมาจากพื้นดิน บางคนก็ออกมาจากพื้นดินแล้ว เมื่อรู้สึกถึงความอบอุ่นของมนุษย์ พวกมันก็ตื่นตัว โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อรู้สึกถึงพลัง Qi ของกลุ่มบางกลุ่มที่ไม่สามารถซ่อนตัวได้ดี

หลังจากนั้นแมงปองก็วิ่งเข้าหาพวกเขาเป็นกลุ่ม แต่อย่างที่คาดไว้ พวกมันวิ่งช้าด้วยความเร็วสูงสุด 30 กิโลเมตรต่อชั่วโมง สําหรับทีมนี้ช้าเกินไป ถ้าสําหรับคนธรรมดา มันอาจจะรวดเร็ว แต่ไม่ใช่สําหรับพวกเขา

อีเลียสหยิบดาบหนักจากหลังของเขาและถือไว้ในมือทั้งสองข้าง อีเซเคียลถือโล่และดาบ เขานําหน้าเพื่อทําหน้าที่เป็นคนป้องกันให้

หางของมันโจมตีเข้าที่เกราะ แต่พวกมันกระเด็นออกไป ท้ายที่สุดมันเป็นเกราะป้องกันของนักรบอันดับที่ 3 มันจะไม่แตกหักง่ายขนาดนั้น เกลดพุ่งออกไปด้วยหอกของเขาและแทงหัวแมงป่อง ฆ่าแมงปองทันที การทํางานเป็นทีมของพวกเขาได้รับการประสานงานอย่างดี โดยมีการป้องกันบางส่วน บางส่วนในการโจมตีและการสังหาร

ไมฮาระใช้ธนูและลูกธนูและต้องการลูกศรสูงสุด 2 ลูกเพื่อสังหารสัตว์ประหลาดที่อยู่ในนักรบอันดับที่ 3 โดยตอนนี้เธอยังอยู่ในนักรบลําดับที่ 2 แต่เนื่องจากธนูและลูกธนูของเธอมีระดับเทียบเท่า เธอจึงคิดว่าเธอสามารถฆ่ามันได้ด้วยการสนับสนุนจากเพื่อนร่วมงานของเธอ

อลิซถือดาบสวย ๆ ที่มีด้ามคล้ายกลีบกุหลาบ เธอเห็นแมงปองที่ช้ากว่าบางตัวอยู่ในนักรบลําดับที่ 2 และโจมตีและฆ่าพวกมัน

“เย้! ฉันทําได้!” เธอเฉลิมฉลอง อย่างไรก็ตาม มีบางอย่างออกมาจากพื้นดิน หางแมงปองกําลังมุ่งหน้าไปทางด้านหลังของเธอ

“อลิซ!” อาร์ลินดาอยู่ไกลไปหน่อยและไปไม่ทัน เบลดใช้ความว่องไวและระยะหอกของเขาและจัดการให้ทันเวลาด้วยการกระแทกหอกเข้าที่หางของแมงปอง

“อ๊ะ!” อลิซตะโกนด้วยความตกใจ เธอวิ่งไปหาแม่ของเธอ แมงปองที่เกือบจะโจมตีเธอ แท้จริงแล้วมันอยู่ในขั้นของนักรบลําดับที่ 3

“ฉันต้องการความช่วยเหลือที่นี่ในตอนนี้” เบลดพูดเสียงดัง

ไมฮาระสนับสนุนเขา ขณะที่เธอยิงธนู ทําให้แมงปองฟุ้งซ่าน ขณะที่เบลดพยายามหาช่องทางโจมตี ความพยายามหลายครั้งของเขาล้มเหลว แต่ในที่สุดเขาก็สามารถเจาะตาข้างหนึ่งได้ และแมงปองก็กระวนกระวายใจและต้องการซ่อนตัวอยู่ในทราย แต่จู่ๆ อีเลียสก็ปรากฏตัวขึ้นและฟันที่คอของสัตว์ประหลาดด้วยดาบของเขาอย่างแรง

“ฉั้วะ!* เสียงสะท้อนดังลั่น คอยังติดอยู่ แต่ถูกตัดออกครึ่งหนึ่ง อีเลียสชักดาบของเขาและถอยกลับและเบลดก็ใช้ดาบฟันที่คอจนหมด

ต้นกําเนิดของพวกเขาไม่ได้ถูกปลุกให้ตื่นขึ้น แม้จะรู้สึกถึงการมีอยู่ พวกเขายังไม่สามารถใช้พวกมันในการต่อสู้ได้ ต้นกําเนิดส่วนใหญ่ตื่นขึ้น เมื่อมีคนขึ้นหอคอยไปเรื่อยๆ และคนที่เข้าใจต้นกําเนิดมากที่สุดคือ ลูเอน สําหรับตอนนี้ พวกเขาทําได้แค่ใช้กําลังเพื่อต่อสู้เท่านั้น พวกเขาแต่ละคนจะค่อยๆ ชินกับต้นกําเนิดและสามารถใช้ในการต่อสู้ได้

ตัวอย่างเช่น: พาโลม่าเธอมีต้นกําเนิดที่เกี่ยวข้องกับลม มันดีมาก แต่เธอมักจะเลอะเทอะเสมอ เมื่อใช้มัน เช่น โจมตีพันธมิตรหรือเพิ่มความเร็วในการวิ่งของเธอมากเกินไป ในทุกสถานการณ์ มีสิ่งเลวร้ายเกิดขึ้นเกือบทุกครั้ง นั่นเป็นเหตุผลที่อีเลียสห้ามไม่ให้กลุ่มของเขาใช้ในการต่อสู้ ก่อนอื่นพวกเขาต้องฝึกเป็นรายบุคคลแล้วฝึกเป็นกลุ่ม การใช้พวกมันในเวลานี้โดยไม่รู้วิธีควบคุมมันอันตรายมาก

พวกเขายังคงต่อสู้กับแมงปองแดงจนกําจัดพวกมันให้หมด

“ในที่สุดทุกอย่างก็จบลง” อาร์ลินดามีเหงื่อไหลหยด อากาศก็ร้อนแล้ว และยิ่งไปกว่านั้น เธอยังต้องต่อสู้กับสัตว์ประหลาดเหล่านี้ มันซับซ้อนมาก

“ใช่” อีกหลายคนเห็นด้วย

“ระวังอีเลียส!” จู่ๆ อาร์ลินดาก็กรีดร้อง เธอมีอาการคล้ายลางสังหรณ์และทันใดนั้นแมงป่องก็โจมตีแผ่นหลังของอีเลียส พยายามจะฆ่าเขา

อีเลียสสับสนแต่วิ่งหนีจากที่ที่เขาอยู่ และสิ่งที่ปรากฏก็น่ากลัว มันเป็นแมงปองที่มีขนาดใหญ่เป็น 2 เท่าของตัวก่อน

“อึ๋ย มันเป็นมอนสเตอร์ที่อยู่ในขั้นของนักรบระดับ 4 นี้ใช่หรือไม่? ซาแมนธากรีดร้องด้วยความกลัวอย่างสมบูรณ์

” ทุกคน!” อีเลียสตะโกนเรียกทุกคนว่า “ใจเย็นไว้! ใช่ มันเป็นมอนสเตอร์ที่แข็งแกร่ง แต่เราจํานวน 23 คน ลองใช้เวทย์ที่ลูเอนให้เราออกไป เขาบอกว่าเราสามารถต่อสู้กับมอนสเตอร์ที่อยู่ในนักรบระดับ 4 ได้ ถ้าเราใช้เวทย์เหล่านั้นและถ้าทุกคนอยู่ในระดับของนักรบลําดับที่ 3 และนั่นคือสถานการณ์ที่เราเผชิญอยู่นั่นเอง!”

“ตกลง!” แม้จะกลัวพวกเขาก็ฟัง

“อีเซเคียล มากับฉันและช่วยป้องกันหางของมัน แต่ก่อนอื่น ระวังให้ดี ฉันขอทดสอบมันสักหน่อย แล้วดูว่ามันจะช้าเหมือนหางของมอนสเตอร์ตัวอื่นๆหรือไม่” อีเลียสกล่าว

” ตกลง” เอเซเคียลพยักหน้าด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

อีเลียสเก็บดาบของเขาและหยิบโล่ขนาด 150 ซม. ออกมา มันเป็นสีเงินและหนัก แต่สําหรับอีเลียส มันเบาพอสมควร หลังจากนั้นเขาวิ่งไปทางแมงปอง ซึ่งสูงเกือบ 120 ซม. และกางปีก 500 ซม. มันใหญ่เกินไป

มันเร็วกว่ากระสุนจากปืนลํากล้อง อีเลียสใช้ปฏิกิริยาตอบสนองของเขาเพื่อป้องกันตัวเองด้วยโล่ แต่โล่เหลือไว้กับเครื่องหมายหางที่เจาะทะลุผ่านเกราะนั้น แม้ว่าจะเป็นโล่ที่อยู่ในนักรบลําดับที่ 3 แต่ก็สามารถต้านทานการโจมตีได้สูงสุด 3 ครั้ง อีเลียสคิด

“ตอนนี้โจมตีจากระยะไกล! อย่าหยุดร่ายเวทย์ สลับตําแหน่งกับผู้ที่เหนื่อยและอิเซเคียล เตรียมรับตําแหน่งของฉันเพื่อป้องกันสิ่งนี้ สําหรับผู้ที่ใช้หอกพยายามหาสิ่งที่ดีที่สุด ถึงเวลาโจมตีขาและพยายามหักขาข้างหนึ่งของมันซะ” อีเลียสตะโกน

พวกเขาทําตามที่อีเลียสพูด และบางคนใช้ธนูยิง คนอื่นใช้หอกพยายามหักขาของมัน ตามที่อีเลียสทํานายไว้ การโจมตีครั้งที่ 3 นั้นก็ทําให้โล่ของมันหักออกและมันก็ถอยห่างออกไป ความเร็วของแมงปองอยู่ที่ 100 กิโลเมตรต่อชั่วโมง อาจดูเหมือนเร็วแต่ก็พอจะรับไหว

เอเซเคียลเข้าแทนที่อีเลียสและยืนอยู่หน้าแมงปองเพื่อรับหมัด อีเลียสใช้ประโยชน์จากสิ่งนี้และเอาโล่สํารองชิ้นสุดท้ายที่เขามี เขาใช้ดาบใหญ่ของเขาด้วย และวิ่งด้วยความเร็วเต็มที่และกระโดด จับแมงปองที่ฟังซ่านและฟันดาบหนักของเขาที่หัวของแมงปอง การโจมตีไม่ได้มีความแข็งแกร่งมากนัก เพราะเขาใช้เพียงมือเดียวและอีกมือหนึ่ง เขาป้องกันด้วยโล่ที่ตอนนี้หางกําลังพุ่งเข้ามาหาเขา เขาลอยออกไป แต่การโจมตีของเขามีผล แมงปองเริ่มช้าลง หัวมันหมุนเหมือนเมา

กองทหารชั้นสูงใช้โอกาสนี้และโจมตีไม่หยุด ในขณะที่แมงปองได้รับบาดเจ็บ หลังจากต่อสู้กันเกือบ 1 ชั่วโมง แมงปองก็ล้มลง *บึ้ม* แรงที่มันล้มลงนั้นหนักมาก

“ฮ่า ๆ ๆ ๆ!”

ไม่รู้ว่าใครเป็นคนเริ่ม แต่ทุกคนเริ่มหัวเราะ มีความสุขที่ประสบความสําเร็จและรอดชีวิต ท้ายที่สุด พวกเขาเพิ่งฆ่ามอนสเตอร์ที่อยู่ในขั้นของนักรบลําดับที่ 4! น่าแปลกที่อารมณ์เริ่มเปลี่ยนไปไม่นาน อากาศแห้งก็ไม่แห้งอีกต่อไป

อีเลียสเดินเข้าไปหาแมงปองและกล่าวว่า “แมงปองนี้มีพลังมากจริงๆ จนถึงจุดที่ได้คะแนนถึง 12,000 แต้ม ฉันไม่อยากจะเชื่อด้วยซ้ำว่าเราจัดการฆ่ามันได้ ยังไงก็ตาม เราควรยุติธรรมและแบ่งแยกอย่างเหมาะสม .. แต่โดยส่วนตัวแล้วฉันคิดว่าเราควรแบ่ง 500 แต้มสําหรับพวกเราแต่ละคนและด้วยคะแนน 500 ที่เหลืออยู่ ให้จัดปาร์ตี้ฉลองกันเองล่ะ”

“ฉันยอมรับ” ทุกคนค่อยๆ ตกลง ในความเป็นจริง พวกเขามีความสุขที่ได้มีชีวิตอยู่ และพวกเขาได้คะแนนในการฆ่ากลุ่มแมงปองมากกว่าการฆ่าบอส จากนั้นพวกเขาก็มุ่งหน้าไปยังเมืองเพื่อเฉลิมฉลองอย่างมีความสุข

“ยังไงก็เถอะ ตอนนี้ฉันรู้สึกว่าอากาศมันเปลี่ยนไป ราวกับว่าก่อนหน้านี้มันไม่เคยมีอากาศแห้ง…” พวกเขาเริ่มพูดถึงเรื่องนี้เมื่อเข้าไปในเมือง