Rise of the White Dragon การตื่นขึ้นของมังกรขาว - ตอนที่ 281

ตอนที่ 281: การเข้าสู่ซากปรักหักพัง

หลังจากช่วยเลวีเอธานทำที่ดินส่วนหนึ่งเสร็จแล้ว ลูเอนก็หอบหายใจ เขาใช้ความพยายามเพียงเล็กน้อยแต่ไม่นานเขาก็ฟื้นพลังทั้งหมดราวกับว่าเขาไม่เคยพยายามเลย ถ้าอิงกริดไม่ได้เห็นด้วยตัวเอง เธอคงไม่เชื่อเลยว่าวินาทีที่แล้วเขาหอบหายใจออกมาอย่างลำบาก

“ขอบคุณค่ะ ลูเอน” อิงกริดจูบใบหน้าของเขา ดวงตาของเธอดูเร่าร้อนและเธอกำลังมองที่ลูเอน ผู้ชายที่เธอรักมากที่สุดในชีวิต ดวงตาของเธอสามารถแสดงความคิดของเธอได้

ลูเอนมองเข้าไปในสายตาของอิงกริดแล้วยิ้ม ดวงตาของเขามีประกายระยิบระยับเฉพาะตัว มีบางอย่างเย้ายวน น่ามองมาก ในขณะที่ริมฝีปากที่แยกจากกันของเขาเป็นการเชื้อเชิญให้ไปจุมพิต แต่ก่อนที่อิงกริดจะทำอะไร นอร่าก็ทนไม่ไหวแล้ว และพูดอย่างหมดความอดทนว่า “เราเกือบจะถึงแล้ว ไปกันเถอะ”

“โอ้ใช่” ลูเอนกลับมาสู่ความเป็นจริง

“…” อิงกริดขมวดคิ้วอย่างผิดหวังอย่างเห็นได้ชัด

เมื่อเห็นสิ่งนี้แล้วและเธอก็รู้สึกเหมือนต้องทนทุกข์ทรมาน แต่นอร่าก็สูดหายใจเข้าลึกๆ เธออยากให้ ลูเอน หลีกเลี่ยงอิงกริด แม้ว่าเธอจะต้องเห็นเขาสนิทสนมกับผู้หญิงคนอื่นก็ตาม

“เฮ่อง”

นอร่ามองไปที่ขอบฟ้า ขณะที่ความคิดของเธอเริ่มวุ่นวาย ในไม่ช้เธอก็กลับไปทำหน้าตาเจ้าเล่ห์อีกครั้ง ในขณะที่เธอตัดสินใจที่จะไม่คิดถึงเรื่องนี้อีกต่อไป เธอไม่ชอบเป็นโรคซึมเศร้า

นาทีต่อมา..

“เราหยุดได้ เราถึงแล้ว” นอร่าพูดขณะที่ชี้ไปที่พื้นด้านล่างพวกเขา

มันไม่มีอะไรอยู่เลย แต่ลูเอนสามารถบอกได้จากความรู้สึกว่ามีสมบัติอยู่ใกล้ๆ ถ้าจำไม่ผิดมันต้องฝังไว้ นอร่าต้องซ่อนทางเข้าไว้แน่ เขาเดาเอาเอง

“ทางเข้าที่ฉันซ่อนไว้” เธอพูดด้วยรอยยิ้ม “ด้วยวิธีนี้ เราไม่จำเป็นต้องจัดการกับหนอนแมลงใดๆ”

“หนอนแมลงงั้นเหรอ…” อิงกริดมองไปที่เธอ ขณะที่เธอนึกถึงวิธีที่นอร่าพูด

“ทำไม?” นอร่าเลิกคิ้วซ้ายแล้วยิ้มอย่างชั่วร้าย

อิงกริดมองดูเธอจนในที่สุดเธอก็ตอบ “ไม่มีอะไร”

“อม” นอร่าหัวเราะอย่างไม่สนใจ

เมื่อออกมาจากเมฆ ปีกค้างคาวคู่หนึ่งก็ปรากฏขึ้นบนหลังนอร่า เธอไปที่ตำแหน่งหนึ่ง และเมื่อเธอหยุด เธอใช้พลัง Qi ในมือของเธอแล้วแตะพื้นเบา ๆ ไม่นานก็เกิดการแตกหัก เผยให้เห็นทางเข้าที่แท้จริง ตอนนั้นเองที่พวกเขาสามารถมองเห็นทางเข้าใต้ดิน ซึ่งเป็นบันไดที่นำไปสู่ชั้นใต้ดินลึกลงไป

“ไปกันเถอะ” ลูเอนเริ่มลงไปโดยใช้ต้นกำเนิดเมฆของเขา โดยมีอิงกริดนั่งอยู่ข้างๆ

เมื่อเธอเห็นลูเอนอยู่ข้างๆ เธอ นอร่าพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “เราต้องระวัง อาจมีกับดัก นี่คือซากปรักหักพังที่สร้างขึ้นใต้ดิน”

“อืม” ลูเอนพยักหน้า

อิงกริดเริ่มจริงจัง เธอไม่อยากทำฟังและเป็นภาระ

ตอนนี้สามารถได้ยินเสียงเปิดประตูดังออกมาได้ ขณะที่นอร่าเปิดประตูที่ทำจากโลหะอดามันไทน์ที่เคลือบด้วยโลหะพลัง Qi มันค่อยๆ เผยให้เห็นทางลงบันไดหิน มันเป็นที่ที่ไม่มีแสงไฟ ลูเอนจึงได้สร้างลูกบอลเพลิงขึ้นมาที่เขาลอยอยู่ข้างหน้าพวกเขา

“ฉันเห็นว่าการควบคุมธาตุของนายก็ยังดีมาก” นอร่ายิ้ม

“ฉันดีขึ้นกว่าเดิมอีก” ลูเอนตระหนักว่าตอนนั้นไม่มีอันตราย จึงตอบว่า “ฉันไม่มีข้อจำกัดเหมือนเมื่อก่อนแล้ว”

“ฮิฮิษ เยี่ยมมาก” นอร่าพูดพร้อมกับหัวเราะคิกคัก พลางมีความสุขกับเขา

อิงกริดบีบมือลูเอน ซึ่งเธอจับแน่น แม้ว่าเธอจะไม่ใช่คนขี้หึง แต่ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะเป็นกลางในสถานการณ์นี้ อย่างน้อยเธอก็ไม่สามารถทำได้ แม้แต่เธอก็รู้สึกไม่ปลอดภัยในบางครั้ง โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับคนที่มีประวัติอันยอดเยี่ยมกับลูเอน นอร่ารู้หลายสิ่งหลายอย่างเกี่ยวกับลูเอนที่เธอไม่รู้

“รอก่อน” ลูเอนทำให้พวกเธอหยุดเดิน ประสาทสัมผัสของเขาเตือนเขาถึงอันตราย แม้ว่านอร่าจะแข็งแกร่งกว่าในตอนนี้ แต่ประสาทสัมผัสของเขาก็ยังเฉียบคมกว่าเธอเล็กน้อย

ลูเอนปล่อยมืออิงกริด ในไม่ช้มือของเขาก็เปลี่ยนเป็นกรงเล็บมังกรขาว และพลังของเขาก็รุนแรงขึ้น เพิ่มการป้องกันร่างกายของเขา อิงกริดรั้งตัวเองไว้ เธอไม่รู้ว่ามันอันตรายแค่ไหน รอบตัวเธอเลือดพลัง Qi ก็กำลังปกป้องเธอ ฟันของนอร่าใหญ่ขึ้น เสริมกับพลัง Qi ของเธอที่มีมากมหาศาล ในขณะที่พลังงานสีแดงล้อมรอบเธอ สร้างการป้องกันพลัง Qi

พวกเขาค่อยๆ ก้าวลงไปจนสุดบันได

“อิอิอิอิอิอิอิอิ!” ทันใดนั้น เสียงหัวเราะก้องกังวานจากหญิงชราที่มีศีรษะไม่สมส่วน ผมขาวเต็มไปหมดจนเกือบถึงพื้น เธอถือมีดเขียง 2 เล่ม เธอวิ่งไปหามัน ถือมีดชี้ไปที่พื้น ขณะที่เธอเหวี่ยงแขนของเธอ แทงขึ้นไปในอากาศ ลูเอนได้ปรากฏตัวต่อหน้าแม่มดอย่างรวดเร็ว จากนั้นเขาก็ป้องกันด้วยมือซ้าย ในขณะที่อีกมือหนึ่ง ออร่าสีขาวห่อหุ้มมือของเขาไว้ราวกับกรงเล็บ

*ปัง!*

ติ้ง! ลูเอนตีหัวยักษ์ของแม่มด ทำให้เธอถอยหลังไป 2-3 ก้าว แต่ไม่นานเธอก็กลับไปทำท่าทางเดิม ขณะที่เธอวิ่งไปทางลูเอนอีกครั้ง

นอร่ายังทำหน้าที่ ดวงตาของเธอเป็นประกาย จากนั้นแม่มดก็หยุดเคลื่อนไหว บางสิ่งได้แช่แข็งร่างของแม่มดไม่ว่าเธอจะพยายามขยับแค่ไหนก็ตาม ลูเอนใช้ประโยชน์จากสิ่งนั้นและโจมตีที่คอ

*ยิ้ม!*

การป้องกันถูกทำลาย แต่เขาสามารถเจาะคอได้เพียงครึ่งหนึ่ง ก่อนที่เขาจะไม่สามารถโจมตีได้ลึกลงไปอีก

อิงกริดที่นิ่งเงียบมาจนถึงตอนนี้ หยิบเคียวของเธอ หมุนเคียวในมือของเธอ เธอใช้แรงหมุน จากนั้นเธอก็ฟันปลายเคียวเข้าที่หัวของแม่มด

*วะ!*

เคียวกระเด็นออกไป หัวของแม่มดแข็งกว่าโลหะ

ลักษณะของอิงกริด เป็นเรื่องที่น่าประหลาดใจอย่างยิ่ง นี่เป็นหนึ่งในการโจมตีที่รุนแรงที่สุดของเธอ แต่เธอไม่สามารถแม้แต่จะเกาหัวของแม่มดได้

“ถอยไป” นอร่าพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

อิงกริดและลูเอนถอยห่างออกไป และนั่นคือออร่าของแม่มดกลายเป็นสีเหลือง และเธอก็เริ่มโจมตีไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว โชคดีที่พวกเขาออกมาได้ ไม่อย่างนั้นพวกเขาจะถูกเจาะจนตาย

ในไม่ช้าแม่มดก็เปลี่ยนตำแหน่งของมีดและยกมีดขึ้น ตอนนั้นเองที่เธอเริ่มที่จะฟันแทนที่จะแทงไปทางนอร่า เพราะเธอรู้สึกว่าเป็นการดีกว่าที่จะกำจัดนอร่า

“นี่มันตัวอะไรกันแน่เนี่ย” อิงกริดยอมรับว่าเธอรู้สึกกลัวเล็กน้อย

“นี่เป็นสัตว์ประหลาดเทียม” ลูเอนกล่าว ขณะที่เขาเพิ่มพลังทันทีที่การเปลี่ยนแปลงอันเข้มงวดของเขาเริ่มต้นขึ้น “ระวัง สัตว์ประหลาดชนิดนี้ไม่กลัวความตายหรือความเจ็บปวด

“เข้าใจแล้วค่ะ” อิงกริดพยักหน้าอย่างจริงจัง เธอเตรียมการโจมตีจากระยะไกล เธอรู้ว่าถ้าเธอจะโจมตีจากระยะประชิด เธอจะเป็นเป้าหมายที่ง่าย และจะขัดขวางอีก 2 คนมากกว่าที่จะช่วย

เคียวโลหิตถูกขว้างไปทางแม่มด แม้ว่าบางส่วนจะโดนร่างของแม่มด แต่ก็ไม่เพียงพอที่จะทำร้าย อย่างไรก็ตาม มันทำให้แม่มดต้องใช้พลัง Qi เพื่อปกป้องตัวเอง ในตัวมันเองช่วยได้มาก เนื่องจากพลัง Qi เสื่อมลงมันจะง่ายกว่าที่จะทำลายการป้องกันของแม่มด

นอร่าใช้กำลังของเธอต่อยแม่มด

*ปิ้ง!*

เสียงฟ้าร้องดังก้อง เมื่อนอราชกเข้าที่หัวของแม่มด ตอนนั้นเองที่พวกเขาเห็นแม่มดถูกโยนลงบ้านที่พังยับเยิน

*ยิ้ม! * บ้านเกือบถูกทำลายในขั้นตอนนี้

หลังจากใช้พลังแวมไพร์ของเธออย่างเต็มที่ นอร่าก็มีพลังทางร่างกายมากขึ้น ส่วนใหญ่เมื่อใช้ทักษะของแวมไพร์กับพลัง Qi เพื่อเพิ่มพลังป้องกันและโจมตีของเธอ ในไม่ช้า ปีกคู่ของเธอก็กระพือปีกออกมา และเธอก็บินไปที่ขอบซากปรักหักพัง ซึ่งสูงเพียง 10 เมตร จากนั้นเธอก็เริ่มล้มลงเหมือนดาวหางโดยเอาเท้าแตะท้องแม่มด

*บั้ม*

“กกกกกกกกี้!* เสียงกรีดร้องโหยหวนดังก้อง เธอกรีดร้อง เพิ่มพลังของเธอให้สูงสุด พยายามต้านทาน

ลูเอนแทบจะเทเลพอร์ตข้างๆแม่มด เขาฟันคอเธอด้วยกรงเล็บมังกรขาว ซึ่งได้รับความเสียหายบางส่วนแล้วหัก เขาสูดหายใจเข้าลึกๆ ถอยออกมาเล็กน้อย

“เสร็จแล้ว” นอร่ายิ้ม

“อืม” ลูเอนพยักหน้า

“ฉันเข้าใจถูกแน่ๆ” รอยยิ้มที่มีความสุขปรากฏขึ้นบนใบหน้าที่สงบของนอร่า ขณะที่เธอมองขึ้นไปที่เขา “ที่นี่ต้องมีของดีแน่ๆ”

“ถ้าไม่จริง ก็ไม่มีสัตว์ประหลาดเทียมปกป้องสถานที่นี้” ลูเอนพยักหน้า

นอร่ามองไปที่อิงกริดต่อไป “เธอช่วยได้เยอะเลย” นั่นเป็นคำชมที่ยิ่งใหญ่

“ขอบคุณ” วิ่งกริดกล่าว

“ไม่จำเป็นต้องขอบคุณ ฉันแค่พูดในสิ่งที่ฉันคิด” นอร่ายักไหล่ จากนั้นเธอก็พูดด้วยท่าทางจริงจังว่า “อาจมีสัตว์ประหลาดเทียมมากกว่านี้”

“ฉันก็คิดเหมือนกัน” ลูเอนมองไปที่บ้านที่ถูกทำลายซึ่งแม่มดนอนตาย

เมื่อเข้าใกล้ ทั้งสามคนเข้าไปในบ้านที่พังทลาย ดูเหมือนว่าแม่มดจะปกป้องบ้านหลังนี้ ดังนั้นอาจมีบางสิ่งที่ดีที่นั่น บ้านนี้สร้างจากหินหายาก แข็งแรงพอที่จะทนต่อพายุทอร์นาโด และครอบคลุมพื้นที่กว่า 100 ตารางเมตร นอกจากส่วนที่ถูกทำลายไปแล้ว สิ่งของที่ไม่บุบสลายนั้นมีอายุมาก หุ้มด้วยใยแมงมุม

ลูเอนก่อไฟและจุดไฟเผาแมงมุมหลายตัวที่มีความยาวเกือบ 100 ซม. มันคงเป็นปัญหาหากพวกมันถูกแมงมุมพิษวางยาพิษ

“ฉันคิดว่าฉันได้พบบางสิ่งบางอย่าง” อิงกริดกล่าวอย่างตื่นเต้น