Rise of the White Dragon การตื่นขึ้นของมังกรขาว - ตอนที่ 89: จบการต่อสู้อิมพ์

ลูเอนดูเหมือนจรวดที่พุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า ความเร็วของเขาเร็วพอที่จะไปถึงอิมพ์ที่ดุร้าย และแซงมันได้ และโดยไม่ให้อิมพ์ตัวดุร้ายสงบลงสักนิด ลูเอนทำให้ร่างกายของมันมั่นคงในอากาศ และด้วยการหมุน เขาก็นำส้นเท้าขวาของเขาเข้าไปในศีรษะของอิมพ์ที่ดุร้ายตัวนั้น

*ปัง!*

*บูม!*

[กู-อู-อู!?]

อิมพ์ร้องออกมาอย่างน่ากลัว เมื่อร่างกายของมันเริ่มดิ้นอยู่บนพื้น อาหารที่มันอยากจะกินอยู่ตรงหน้ามันแล้ว แต่มันกลับถูกทุบตีเหมือนกระสอบทราย ไม่ทันได้ตอบโต้

มันได้รับสติปัญญาที่เหนือกว่า ดังนั้นความเจ็บปวดที่มันได้รับจึงเพิ่มขึ้นอย่างมาก ความจริงที่ว่าก่อนที่มันจะมั่นใจในชัยชนะถ้ามันวิวัฒนาการ ทำให้มันรู้สึกเสียใจอย่างมาก เมื่อเห็นความแข็งแกร่งของ ลูเอน

ถึงกระนั้นอิมพ์ที่ดุร้ายก็ปฏิเสธที่จะยอมแพ้ มันบินด้วยความพยายามอย่างมาก ในขณะที่ถือร่างอิมพ์สีแดงและกินมันบนท้องฟ้าเพื่อไม่ให้ถูกโจมตีได้ง่าย

“อิงกริด! ฆ่าอิมพ์ตัวอื่นและอย่าปล่อยให้มันเข้าใกล้ร่างของตัวอื่นๆ ถ้าเป็นไปได้ ให้รวมพวกมันไว้ในที่เดียวและกันพวกมันไว้” ลูเอนพูดเสียงดัง

“ได้ค่ะ” อิงกริด พยักหน้าและเริ่มทำอย่างนั้น เธอไม่ได้เร็วเท่า ลูเอนแต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเธอช้า เธอแข็งแกร่งกว่าผู้ชายธรรมดาถึง 46 เท่าถ้าเธอใช้พลังเลือดของเธอ

หลังจากวิ่งไปที่ฝูงอิมพ์ เธอเริ่มโจมตีในลักษณะที่เหมือนจะกินสัตว์อื่น โดยฆ่าพวกมันด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว นอกจากนี้ เธอยังขโมยแก่นแท้ของเลือดของพวกมันในการโจมตีแต่ละครั้ง ซึ่งเป็นประโยชน์อย่างมากสำหรับเธอ เนื่องจากแก่นแท้ของเลือดของอิมพ์ค่อนข้างพิเศษและบริสุทธิ์

เมื่อเห็นเธอทำเช่นนี้ทำให้ อิมพ์ที่ดุร้าย รู้สึกเบื่อหน่าย มันคำรามและตะโกน: [กูว-โอ้ออออออออออออ!]

แต่มันไม่กล้าไปโจมตีอิงกริด เนื่องจากมันระมัดระวังพอที่จะเข้าใจว่าในขณะที่มันทำอย่างนั้น มันจะถูกลูเอนโจมตี

ในขณะนั้น อิงกริดทำสิ่งที่ทำให้เธอประหลาดใจ เธอดึงเลือดทั้งหมดที่หยดจากอิมพ์สีน้ำเงินและวางไว้ใต้มือของเธอในรูปของลูกบอลเลือดสีเขียว ม่านตาของ อิงกริด กว้างขึ้น และเธอก็มีความคิดที่จะเปลี่ยนเลือดให้เป็นดาบ

ดาบที่มีลวดลาย ไม่มีอะไรพิเศษแต่ทำจากเลือดได้ถูกสร้างขึ้น มันถูกมีดทั้งสองด้าน และเป็นที่สำหรับจับ: สายเคเบิลเลือดที่พอดีกับมือของอิงกริด เนื่องจากต้นกำเนิดของเธอ เลือดที่เป็นของเหลวจึงกลายเป็นของแข็งในมือของอิงกริด

จากนั้นเธอก็เริ่มเหวี่ยงดาบและเห็นว่าง่ายต่อการจัดการ อิงกกริด ยิ้มให้กับพวกอิมพ์ที่ดูเหมือนปีศาจมากกว่ายิ้ม และเริ่มโจมตีด้วยความดุร้ายมากขึ้น!

* วู้ด!* * วู้ด!* * วู้ด!* * วู้ด!*

รอบตัวเธอ มีเพียงเสียงดาบสีเขียวของ อิงกริด ที่ฉีกผ่านอากาศและได้ยินเสียงร่างของอิมพ์ มันรุนแรงมากจนทำให้อิมพ์ที่แข็งแกร่งที่บินอยู่บนท้องฟ้าตัวสั่นด้วยความกลัว

[คู๊อะๆๆๆ!]

ความกลัวผลักดันอิมพ์ที่ดุร้ายไปสู่ความวิกลจริต มันอาจจะวิ่งหนีก็ได้ แต่มันต้องการโจมตีอิงกริด เมื่อเห็นเธอฆ่าอิมพ์ตัวอื่น… ซึ่งขัดแย้งกันมากเพราะมันพึ่งกินอิมพ์ไปหลายตัวเพื่อวิวัฒนาการ…

เมื่อเห็นว่าหลังจากนั้นครู่หนึ่งอิมพ์ที่ดุร้ายตัวนั้นได้ตัดสินใจที่จะแสดง ให้ลูเอนเห็นและมันจะไม่ปล่อยให้เขามีวิธีการของเขา ลูเอนรอจนถึงช่วงเวลาที่ดีที่สุดและกระโดดขึ้นไปในอากาศไปทางอิมพ์ที่ดุร้ายตัวนั้นทันที

[คู-อู้วววววววววววว!] (อยู่ให้ห่างจากสิ่งนี้!)

“ฮ่าฮ่า! แกเชื่อจริงๆหรอว่าฉันจะฟังแก” ลูเอนเยาะเย้ยและขว้างหมัดและเตะไปในทิศทางของอิมพ์ที่ดุร้าย

*บั้ก! บั้ก! บั้ก!*

เสียงของการแลกเปลี่ยนหมัดและเตะ ได้ดังก้องจนอิมพ์ที่ดุร้าย ไม่สามารถป้องกันตัวเองหรือหลบได้และถูกกระแทกที่ท้องและก้มลงกับพื้น

*บูม!*

“โอเค แกนอสูรต้องเสถียรแล้ว…” ลูเอนพึมพำ ตั้งแต่ต้นจนจบเขาได้ต่อสู้กับอิมพ์ที่ดุร้าย อย่างสุดกำลังเพื่อทำให้ แกนของมันเสถียร

ตอนนี้ลูเอนไม่ต้องรออีกต่อไปแล้ว ลูเอนได้สร้างกระดานกระโดดน้ำโดยมีพลัง Qi อยู่ในอากาศ และงอเข่าของเขา ผลักเขาลงไปที่พื้น

เมื่ออิมพ์ที่ดุร้ายเห็นสิ่งนี้ ดวงตาของมันแดงก่ำและความกลัวก็ปกคลุมหัวใจของมัน อย่างไรก็ตาม มันได้รับบาดเจ็บแล้วและไม่สามารถหลบหนีได้ทันเวลา

ลูเอนเอื้อมมือไปด้านหน้าตัวเองและยื่นมือไปทางหน้าอกของอิมพ์ที่ดุร้าย และแรงกระแทกอย่างแรงทำให้ร่างกายของอิมพ์ที่ดุร้ายก็ผ่าครึ่ง

*บู้มมมมม!*

พื้นดินขยายออกไปและทำให้ปล่องภูเขาไฟที่ก่อตัวเป็นสามชั้นลึกขึ้น

ลูเอนจับร่างกายส่วนบนของ อิมพ์ที่ดุร้ายตัวนั้น และเอื้อมเข้าไปข้างในและเอาลูกกลมที่คล้ายกับไข่นกกระทาสีเขียวเข้มออก

ลูเอนดึงส่วนอื่นของร่างกายของอิมพ์ที่ดุร้ายตัวนั้นและกระโดดออกจากปล่องภูเขาไฟ

เขาเดินไปที่แม่และน้องสาวของเขาและพูดว่า “คุณสามคนควรเริ่มนั่งสมาธิ อย่าเสียเวลาจากเหตุการณ์ก่อนหน้านี้”

“ก็จริงนะ!” คาธารีน่า เกือบลืมไปว่า เธอยังคงจำได้ว่าก่อนหน้านี้เธอแข็งแกร่งขึ้นเพราะเรื่องแบบนี้

“ลูกจะไม่ช่วยอิงกริดหรือ” ไมร่าถามเมื่อเห็นว่าอิงกริดยังคงต่อสู้กับอิมพ์ที่เหลือ

“ไม่ เธอต้องการการฝึกด้วย” ลูเอนกล่าว “อิงกริดยังไม่ได้เรียนรู้ที่จะควบคุมแกนหลักของเธอ นี่เป็นโอกาสที่ดี”

“อ้อ ถ้าลูกว่าอย่างนั้น แม่จะไปนั่งสมาธิ และจะทิ้งเป้ไว้บนพื้นได้หรือเปล่า” ไมร่าถาม

“ได้ครับ ไม่มีปัญหา” ลูเอนพยักหน้า

หลังจากนั้น เขาก็ยุ่งกับการรื้อซากอิมพ์ที่ดุร้าย จากนั้นเขาก็เริ่มนำซากของอิมพ์ตัวอื่นๆ และแยกชิ้นส่วนออกด้วย

อิงกริดเป็นเทพีแห่งความตาย ส่วนเขาเป็นคนขายเนื้อที่เอาศพไปรื้อถอน

สิ่งนี้ดำเนินไปเป็นเวลา 2-3 นาทีจนกระทั่ง อิงกริด สามารถฆ่าอิมพ์ทั้งหมดได้ มีทั้งหมดเกือบ 200 ตัว ลจำนวนของอิมพ์มันมากเกินไป

“ฉันก็จะทำสมาธิเหมือนกัน” อิงกริด รู้สึกว่าเธอสามารถก้าวหน้าได้ตลอดเวลา

“ก็ได้ครับ” ลูเอนไม่มีปัญหากับสิ่งนั้นและยังคงทำการรื้อถอนและนำสิ่งที่มีกำไรและสำคัญที่สุดออกจากร่างของอิมพ์

หลังจากทำทั้งหมดนี้แล้ว ลูเอนก็รู้สึกว่าจำเป็นต้องนั่งสมาธิเมื่อเขารู้สึกว่าไม่มีรูปแบบชีวิตที่คุกคามอยู่รอบๆ