Super God Gene - ตอนที่ 3085 เสียสละ
ตอนที่ 3085 เสียสละ
หานเซิ่นไม่ได้มีความรู้เกี่ยวกับชีพจรพระเจ้า เขาจึงไม่รู้ว่าซีดราก้อนวแมนนั้นคืออะไร ทั้งเขาและบอลด์กายต่างก็ไม่รู้เกี่ยวกับปรากฏการณ์มังกรโลหิตบินสู่ท้องฟ้า ถึงอย่างนั้นหานเซิ่นก็ยังมีจิตสัมผัสที่ไว ถึงแม้เขาจะถูกปฏิเสธโดยกฏของโลกใบนี้ แต่ถ้ามีบางสิ่งที่เลวร้ายกําลังจะเกิดขึ้น เขาก็จะรู้สึกกังวลขึ้นมา ถ้ามันมีบางสิ่งที่ทําให้หัวใจของหานเป็นสั่นไหว นั่นก็หมายความว่าบางสิ่งที่เลวร้ายมากๆกําลังจะเกิดขึ้น
หานเซิ่นมองไปที่หลุมและพูดกับบอลด์กาย “บอลด์กาย เจ้าหยุดขุดก่อน”
บอลด์กายวางพลั่วลงด้วยความสับสน เขาหันมามองหานเซิ่นและถาม “มันมีอะไรอย่างนั้นหรอ?”
“มันมีบางสิ่งผิดปกติ” หานเซิ่นดูจริงจังขณะที่พูด “เจ้าแน่ใจใช่ไหมว่านี่คือซีดราก้อนวูแมนและน้ำพุเลือดมังกรน่ะ?”
หลังจากที่ได้ยินแบบนั้น บอลด์กายก็รู้สึกแปลก เขามองไปรอบๆก่อนที่จะพูดขึ้นว่า “มันต้องใช่ซีดราก้อนวูแมนอย่างแน่นอน ข้าไม่มีทางดูผิดไปได้ เจ้าไม่เห็นน้ำพุเลือดมังกรอย่างนี้นหรอ?”
หานเซิ่นคิดอยู่ชั่วครู่ก่อนที่จะพูดขึ้นว่า “โอเค เจ้าถอยออกมาก่อน ข้าจะเป็นคนขุดต่อเอง”
“สําคัญด้วยหรอว่าใครจะเป็นคนขุด? ในเมื่อพวกเราเกือบจะขุดมันขึ้นมาได้แล้วในตอนนี้” บอลด์กายพูด
“หยุดพูดจาไร้สาระ เจ้ามานี้เดี๋ยวนี้และให้ข้าเป็นคนขุด ไม่อย่างนั้นข้าจะไปจากที่นี่” หานเซิ่นไม่มีอารมณ์ที่จะมัวมาพูดล้อเล่น
บอลด์กายมองไปที่หานเซิ่นและสัมผัสได้ว่าอีกฝ่ายไม่ได้พูดล้อเล่น ด้วยเหตุนั้นเขาจึงออกมาจากหลุมและถาม
“มันมีอะไรอย่างนั้นหรอ? เจ้าพบอะไรหรือยังไง?”
หานเซิ่นไม่ได้อธิบายให้บอลด์กายฟัง และถึงเขาอยากจะอธิบาย เขาก็ไม่สามารถอธิบายมันได้อยู่ดี เพราะทั้งหมดนั้นเป็นเพียงแค่ความรู้สึกเท่านั้น เขาไม่สามารถพูดออกมาเป็นคําพูดได้
หานเซิ่นเอาพลัวมาจากมือของบอลด์กายและกระโดดลงไปในหลุมเพื่อทําการขุดต่อ “เจ้ารออยู่ตรงนั้น อย่าได้ลงมาในหลุม เรียกข้าถ้ามีเรื่องบางอย่างเกิดขึ้น”
บอลด์กายรู้สึกแปลกๆ เขาไม่รู้ว่าหานเซิ่นพยายามจะบอกอะไรกันแน่ แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ฟังที่หานเซิ่นพูด เขาแค่มองดูจากด้านนอกและไม่ได้ตามหานเซิ่นลงไปในหลุม
หานเป็นค่อยๆใช้พลั่วขุดดินอย่างช้าๆ เขาไม่ได้ออกแรงมากจนเกินไป ในตอนที่เขาขุดไปได้สามฟุต เขาก็รู้สึกว่าพลั่วนั้นสัมผัสกับบางสิ่งเข้า มันทําให้หัวใจของเขาสั่นไหวรุนแรงขึ้นไปอีก
หานเซิ่นรวมร่างกับบลัดโกสต์สปิริตโดยไม่เสียเวลาคิด ดวงตาของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดงและด้านหลังของเขาก็มีหางสิ่งงอกออกมา
บอลด์กายมองดูจากด้านบนและถามอย่างตื่นเต้น “เจ้าพบไข่ยีนแล้วอย่างนั้นหรอ?”
หานเซิ่นไม่ตอบ เขาวางพลั่วลงและใช้มือปัดดินออกไป ไม่นานหลังจากนั้นเขาก็สัมผัสได้ถึงบางสิ่ง มีบางสิ่งกําลังออกมาจากดินอย่างกะทันหัน
ถึงแม้มันจะโผล่ออกมาให้เห็นเพียงแค่ส่วนหนึ่งของมัน แต่ไม่ว่าใครคนไหนก็บอกได้ว่ามันไม่ใช่ไข่ยีน มันไม่มีไข่ยีนไหนที่มีรูปลักษณ์ภายนอกเหมือนกับฟอสซิลโครงกระดูกของปลา
ที่อยู่ใต้ดินนั้นเป็นหินสีเทา ส่วนที่โผล่ออกมาให้เห็นนั้นดูเหมือนกับฟอสซิลโครงกระดูกของปลาแต่มันเป็นสีดํา
พูดให้ถูกต้องมันดูเหมือนกับว่าฟอสซิลที่เปื้อนเลือดถูกทิ้งเอาไว้นานแล้ว เลือดนั้นเป็นสีแดงเข้มซะจนมันดูเหมือนกับสีดํา
“นั่นคืออะไร?” บอลด์กายรู้สึกสับสนเล็กน้อย เขาต้องการจะกระโดดลงมาในหลุมเพื่อดูใกล้ๆ
“อย่าเข้ามา” หานเซิ่นหยุดบอลด์กายเอาไว้ เขาใช้พลั่วเพื่อขุดรอบๆดินและสังเกตเห็นว่าสิ่งนั้นไม่ใช่ฟอสซิลโครงกระดูกของปลา จริงๆแล้วมันคือฟอสซิลโครงกระดูกที่มีความยาวสิบสองฟุตที่ดูคล้ายคลึงกับมังกร
“ปรากฏการณ์ประหลาดมังกรโลหิตบินสู่ท้องฟ้า… โอ้ไม่นะ… หานเซิ่น… เจ้าจําเป็นต้องออกมาจากในนั้น…”
ทันทีที่ได้เห็นฟอสซิลทั้งอัน สีหน้าของบอลด์กายก็เปลี่ยนไป เขารีบเรียกหานเซิ่น
แต่ทว่ามันสายเกินไปแล้ว ในจังหวะที่เขาพูดออกไป กระดูกมังกรก็เรืองแสงสีเลือดออกมามันทําให้หลุมทั้งหลุมเป็นสีแดง เมื่อมองดูจากระยะไกลมันจะดูเหมือนกับบ่อลาวา
“หานเซิ่น เจ้าเป็นอะไรไหม? เจ้าจําเป็นต้องรีบออกมา…”
บอลด์กายตะโกนจากด้านบน เขาเรียกยีนเรชออกมาเพื่อรวมร่างและพยายามจะเข้าไปในหลุม
“บอลด์กาย เจ้าเก็บแรงเอาไว้เถอะ นี่คือปรากฏการณ์ประหลาดมังกรโลหิตบินสู่ท้องฟ้า มันจําเป็นต้องใช้มนุษย์เป็นเครื่องสังเวยเพื่อทําลายผนึก เครื่องสังเวยนั้นจะไม่มีวันรอดชีวิตกลับมา เจ้าไม่มีทางช่วยอะไรเขาได้อีกแล้ว” กงซูจินพูดอย่างเย็นชาขณะที่พากลุ่มผู้ใช้ยีนเรซเดินเข้ามา
“กงซูจิน? ทําไมเจ้าถึงมาอยู่ที่นี่ได้?” สีหน้าของบอลด์กายเปลี่ยนไป
“บอลด์กาย เจ้าและข้าไม่ได้มีความบาดหมางอะไรกัน แต่ใครใช้ให้เจ้ามาเกี่ยวข้องกับเจ้านี่ เจ้าโชคไม่ดีเอง”
กงซูจินไม่อธิบายอะไร เขาโบกมือให้สัญญาณ และเหล่าผู้ใช้ยีนเรซก็กระโดดเข้าหาบอลด์กายราวกับว่าพวกเขาเป็นฝูงหมาป่า
พวกเขาบางคนเปลี่ยนร่างเป็นบางสิ่งที่ส่วนหนึ่งดูเหมือนกับเสือหรือหมาป่า ขณะที่อีกส่วนเหมือนกับมนุษย์ บางคนนั้นเปลี่ยนเป็นมนุษย์นก หนึ่งในพวกเขาแปลกประหลาดยิ่งกว่า ร่างกายท่อนบนของเขาเป็นมนุษย์ขณะที่ร่างกายท่อนร่างเป็นของวัว
สีหน้าของบอลด์กายเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน ถึงแม้ยีนเรซของเขาจะไม่ได้แย่อะไร แต่เขาไม่ได้ถนัดการต่อสู้กับคนหลายคนพร้อมๆกัน แถมอีกฝ่ายก็มีกันเป็นสิบคน และแต่ละคนก็รวมร่างกับยีนเรซที่ทรงพลังทั้งนั้น พวกมันล้วนแต่เป็นยีนเรซระดับราชันที่โตเต็มวัย
บอลด์กายสามารถรวมร่างกับลิ่นเกล็ดฟ้าที่ทรงพลังมากๆ ซึ่งมั่นทําให้ร่างกายของเขาห่อหุ้ม ปด้วยเกล็ดสีฟ้า มือของเขาคมราวกับว่าเป็นโลหะ เขาต่อสู้กับผู้ใช้ยีนเรซนับสิบตามลําพัง ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังคงดูดุร้ายเหมือนกับเสือ
แต่ด้วยการที่เขามีตัวคนเดียว ภายใต้การโจมตีจากผู้ใช้ยีนเรซนับสิบ เขาจึงถูกต้อนจนมุมในเวลาอันสั้น เหล่าผู้ใช้ยื่นเรซหลายคนกระโดดเข้าใส่เขาและกดตัวของเขาลงกับพื้น
“กงซูจิน ถ้าเจ้าต้องการไข่ยีน ข้าจะมอบมันให้กับเจ้า! ทําไมต้องฆ่าข้าด้วย?” บอลด์กายพูดขณะที่พยายามดิ้นรน
กงซูจินยิ้ม “ข้าอาจจะต้องการไข่ยน แต่ข้าก็ต้องการจะฆ่าด้วยเช่นกัน เจ้าจําเป็นต้องโทษตัวเองที่ไปเป็นเพื่อนกับคนตาย”
กงซูจินก็ยกมือขึ้นมาและทําท่าทางเฉือนคอ หลังจากนั้นเขาก็เลิกมองไปที่บอลด์กายและหันไปมองที่หลุม
แสงสีเลือดยังคงส่องสว่างออกมาจากหลุมเหมือนกับลาวาที่ร้อนแรง มันทําให้คนที่อยู่ภายนอกมองไม่เห็นสิ่งที่อยู่ข้างในหลุม
ผู้ใช้ยีนเรซคนหนึ่งชักมีดออกมา เขาเตรียมตัวจะตัดคอของบอลด์กายที่ถูกกดอยู่บนพื้น ไม่ว่าบอลด์กายจะพยายามดิ้นรนยังไง เขาก็ไม่สามารถขยับเขยื้อนได้ เขามองไปยังมีดที่กําลังจะฟันลงมาและตะโกนขึ้นว่า
“ข้าต้องขอโทษด้วย! ข้าไม่แข็งแกร่งพอ ข้าทําให้เจ้าต้องตาย! น้องหาน ข้าขอไปรับใช้เจ้าในนรก! ข้าจะขอตอบแทนเจ้าในชาติหน้า!”
ตูม!
แสงสีเลือดระเบิดออกมาจากหลุม ภายในแสงสีเลือดนั้นมีเงาสีเลือดพุ่งออกมาหาบอลด์กาย มือของมันยื่นออกมาเพื่อหยุดมีดที่ฟันลงมาใส่คอของบอลด์กายเอาไว้
ในตอนที่มือสัมผัสกับมีดโคลด์โกลด์ที่ทํามาจากเขาของยีนเรซระดับราชัน มีดก็แตกกระจายเป็นเสี่ยงๆ
“เจ้ายังไม่ตาย?” กงซูจินมองไปที่เงาสีเลือดนั้น เขาอดไม่ได้ที่จะร้องตะโกนออกมา
เงาเลือดนั้นก็คือหานเซิ่น ในตอนที่กระดูกมังกรระเบิดแสงสีแดงออกมา เขาก็สัมผัสได้ถึงความร้อนที่ไหลเข้าไปในร่างกายของเขา
ถึงแม้ร่างกายของหานเซิ่นจะแข็งแกร่งมากๆ แต่ในความร้อนขนาดนั้น เขาก็รู้สึกราวกับว่าตัวเขาถูกปกคลุมด้วยลาวา ถึงแม้มันจะไม่ได้ทําร้ายร่างกายของเขา แต่มันก็ไม่ได้เป็นอะไรที่รู้สึกดี