SWEET ADORABLE WIFE, PLEASE KISS SLOWER! ภรรยาผู้น่ารัก ได้โปรดจูบช้าๆ! - บทที่ 253-254
บทที่ 253-254 : ความโชคร้ายไม่เคยมีเดี่ยวๆ ของปลอมก็คือของปลอม
ยิ่งหลินว่านว่านฟังเธอพูดมากเท่าไหร่ ก็รู้สึกว่ามันไม่เหมาะสม มิตรคนนี้ไม่แม้แต่จะมองที่เวลาว่าเหมาะสมไหมก่อนที่จะพูดความจริง
“เบ๋าเอ๋อผนังมีหู เธอ…”
เธอเพิ่งจะผ่านไปได้ครึ่งประโยคเท่านั้น ในวินาทีต่อมา ความงามเครื่องแต่งตัวที่ดูดีก็เดินออกมาจากทางขวามือ
ที่จริงแล้วมันคือซูม่านเอ๋อ…
หลินว่านว่านอดไม่ได้ที่จะยกมือแตะหน้าผาก โอ้วันนี้มันเป็นวันโชคร้ายของฉันในเรื่องต่างๆ
ซูม่านเอ๋อเปลี่ยนชุดแล้ว เธอมีทั้งความสดใสและมีสีสันในชุดสีแดงเข้ารูปวีเชฟของเธอ
มันน่าเสียดายที่ใบหน้าที่งดงามนั้นเย็นชาและเมื่อเธอพูดมันเต็มไปด้วยความหมาย
“ฉันไม่เหมาะที่จะได้ชื่อว่าเป็นราชินีแห่งพรมแดงเหรอ ถ้าอย่างนั้นหลินว่านว่านที่ใส่ชุดปลอมๆมีคุณสมบัตินั้นเหรอ?”
หรวนเบ้เอ๋อไม่ยอมแพ้และอยากตอบโต้ แต่หลินว่านว่า นถึงเธอไว้ก่อน “ขอโทษค่ะ ขอโทษ เพื่อนของฉันพูดสิ่งที่ผิด ฉันขอโทษแทนเขาด้วย ขอโทษจริงค่ะ”
เรื่องเหล่านี้เป็นเรื่องของใครของมัน จริงๆแล้วมันแย่มากที่เบ๋าเอ๋อพูดลับหลังคนๆนั้น
หรวนเบ๋าเอ๋อหัวเราะในขณะที่เธอหดหู่ “พี่สาวคนที่เก่งทุกเรื่อง แต่เธอก็อารมณ์ดีเกินไปและถูกรังแกได้ง่าย”
ซูม่านเอ๋อหัวเราะอย่างเยือกเย็นและเดินบนรองเท้าส้นสูง 10 เซนติเมตรออกมาอย่างช้าๆ
ขณะที่เธอเคลื่อนตัวนั้น ผู้หญิงสองสามคนยืนอยู่ข้างหลังเธอซึ่งดูเหมือนผู้ช่วยของเธอตามมาทันที รัศมีนั้นแข็งแกร่งพอ
ซูม่านเอ๋อหยุดยืนตรงหน้าหลินว่านว่าน ด้วยความได้เปรียบจากรองเท้าส้นสูงของเธอ เธอมองลงมาจากที่สูงและเพิ่มความงดงามของชุดที่เธอใส่ รอยยิ้มของเธอช่างเยือกเย็นมากขึ้น
“ขโมยจุดสนใจไปจากฉันด้วยชุดที่เต็มไปด้วยเพชรปลอม เธอคงจะพอใจสินะ?”
หลินว่านว่านไม่ชอบวิธีพูดจาข่มเหงของเธอ เธอยอมรับมันและในที่สุดก็ตัดสินใจที่จะกลืนมันลงไป
ซูม่านเอ๋อเสียหน้ามากแล้วในวันนี้ หากเธอยังต่อสู้แย่งชิง ความขัดแย้งก็จะขยายใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ
หากไม่มีความแข็งแกร่งและด้านหน้าอันยิ่งใหญ่ อีกด้านหนึ่งก็ไม่ควรทําให้เกิดปัญหา
หลินว่านว่านต้องการออกไปในทันที อย่างไรก็ตามหรวนเบ๋าเอ๋อยื่นหน้าของเธอออกมาและตอบโต้ “คุณรู้ได้อย่างไรว่าสิ่งเหล่านี้เป็นของปลอม? คุณมีประสาทสัมผัสพิเศษที่จะบอกได้เหรอว่าสิ่งเหล่านี้เป็นของจริงหรือของปลอมด้วยการมองแค่นี้?”
ซูม่านเอ๋อเชิดหน้าขึ้นและกระดูกของเธอเปล่งประกายแห่งความเหนือกว่า
“จําเป็นที่ฉันยังต้องดูอีกเหรอ? ทําไมเธอไม่บอกฉันมือใหม่พื้นฐานธรรมดาที่ไหนมีทุนเช่นนี้และเต็มใจที่จะเสียเงินทั้งหมดที่ตัวเองมีเพื่อชุดออกงานชุดเดียว? หรือเธอกําลังบอกฉันว่าเธอสามารถแสดงหลักฐานว่านี้ไม่ใช่ของเลียนแบบ?”
หลินว่านว่านปรายตามองหรวนเบ๋าเอ๋อ ส่งสัญญาณให้เธอทิ้งไว้ตรงนี้
ไม่ว่าชุดนี้จะเป็นของจริงหรือไม่ พวกเขาไม่ควรโต้แย้งอะไรอีก หากไม่ ทุกสิ่งอาจหลุดลอยไป
หรวนเบ้เอ๋อผลักหน้าอกไปข้างหน้าและไม่กลัวอะไรเลย “บนพื้นฐานสิ่งนี้ถูกออกแบบโดยเจนนิเฟอร์!”
อากาศดูเหมือนจะแข็งตัวอยู่ครู่หนึ่ง
เจนนิเฟอร์เป็นหนึ่งในนักออกแบบแฟชั่นชั้นนําของโลก
เธอเดบิวต์ตอนที่เธออายุสิบห้าและมีชื่อเสียงในชั่วข้ามคืนในการแข่งขันนักออกแบบมือใหม่ ต่อมาเธอก็กลายเป็นนักออกแบบแฟชั่นเกรด A หลังจากเข้าร่วมงานอีเว้นท์ชั้นนําระดับโลกหลายแห่ง
ไม่มีใครรู้ว่ามีลูกสาวกคนจากครอบครัวที่มีชื่อเสียงขอร้องให้เธอออกแบบเสื้อผ้าให้ แม้แต่นางสนมของประเทศ Y ก็ไปเยี่ยมเธอสองสามครั้ง
ตอนอายุสามสิบ เธอได้ออกแบบชุดทองคําสไตล์ราชนิกูลให้กับราชินีเคลลี่สําหรับงานวันเกิดครบรอบ 60 ปีของเธอ เธอรักมันมากจนไม่สามารถทนกับมันได้
เธอประกาศต่อหน้าราชวงศ์ทั้งหมดว่าเจนนิเฟอร์เป็นนักออกแบบที่มีพรสวรรค์ที่สุดที่เธอเคยเห็นมา เสื้อผ้าของเธอทุกชิ้นถือได้ว่าเป็นสมบัติที่หายากในโลก!
เจนนิเฟอร์ได้รับการยกย่องจากสื่อระดับโลกในฐานะนักมายากลของผู้หญิง
แม้แต่ซินเดอเรลล่าธรรมดาก็สามารถแปลงร่างเป็นเจ้าหญิงเมื่อสวมชุดที่ออกแบบโดยเธอ
เมื่อเธออายุ 40 ปีเธอประกาศว่าเธอจะเกษียณ มันไม่ได้เป็นการพูดเกินจริงว่าในด้านการออกแบบแฟชั่นเธอเป็นจุดสุดยอดของยุค!
บทที่ 254 : ของปลอมก็คือของปลอม
เมื่อหรวนเบ๋าเอ๋อบอกว่าชุดของหลินว่านว่านได้รับการออกแบบโดยเจนนิเฟอร์ แม้กระทั่งซูม่านเอ๋อเอง ผู้ชื่นชมว่าตนเองได้เห็นมันทั้งหมดก็ตกใจไปครู่หนึ่ง
หลังจากที่เธอฟื้นตัวเองแล้วเธอก็หัวเราะโดยไม่ระมัดระวังใด ๆ “ฮ่า ๆ ๆ ๆ !”
ราวกับว่าได้ยินเรื่องตลกมาก ซูม่านเอ๋อหัวเราะอย่างไม่ยั้ง ผู้ช่วยที่อยู่ข้างหลังเธอหัวเราะด้วยเช่นกัน
หลินว่านว่านมองที่หรวนเบ๋าเอ๋ออย่างไร้คําพูด
เธอคิดว่าตัวเองเป็นคนรู้วิธีในการหาข้ออ้าง อย่างไรก็ตามเมื่อเปรียบเทียบกับเบ๋าเอ๋อ เธอยังคงต้องยกมือคํานับเธอและหมอบคลานเข้าหาเธอ
มันก็ดีที่จะดึงทุกคนเข้ามา แต่ทําไมเธอต้องอ้างถึงเจนนิเฟอร์ด้วย?
เธอจะไขปัญหานี้ได้อย่างไร
หรวนเบ๋าเอ๋อเห็นว่าซูม่านเอ๋อและคนอื่นๆ ต่างพากันหัวเราะอย่างหยิ่งผยอง เธอพูดด้วยความโกรธเคืองว่า “นี่ คุณหัวเราะกันพอหรือยัง?!”
“ฮ่าๆๆๆ
ซูม่านเอ๋อหัวเราะอีกครั้งจากนั้นก็หยุดลง ไม่เพียง แต่การดูถูกเหยียดหยามไม่ได้หายไปเท่านั้น มันกลับเข้มขึ้นกว่าเดิม
“เธอมาจากไหน? เธอจะไม่เป็นคนปัญญาอ่อนอย่างหลินว่านว่านใช่ไหม? ชุดที่เธอสวมอยู่นั้นคือโดยอาจารย์เจนนิเฟอร์เหรอ? เชื่อที่เธอพูด เมื่อเธอคุยโวเธอต้องอ้างถึงภาพสเก็ตด้วย เข้าใจ?!”
เมื่อได้ยินการด่าว่าเป็นคนปัญญาอ่อน หรวนเบ้เอ๋อกัดฟันโกรธอย่างแรง “เธอ…”
หลินว่านว่านก้าวไปข้างหน้าและยืนตรงหน้า เธอดูสับสน “คุณพูดอยู่เสมอว่านี้ไม่ใช่งานของอาจารย์เจนนิเฟอร์ งั้นคุณมีหลักฐานอ้างอิงไหม?”
เธอไม่อยากสร้างปัญหาไม่ได้หมายความว่าเธอกลัวสิ่งต่างๆ!
ซูม่านเอ๋อกรอกตา “ฉันยังต้องมีหลักฐานอีกเหรอ? เธอควรอยู่แก่ใจดีที่สุด เธอไม่มีปัญญาจ่ายงานออกแบบของอาจารย์เจนนิเฟอร์ได้ แม้ว่าเธอจะทําได้แต่ก็เห็นกันอยู่ว่าเธอไม่ได้รู้จักกับเขา เธอจะรู้จักกับเจนนิเฟอร์หรือคนที่เกี่ยวข้องกับเขาได้อย่างไร?”
หลินว่านว่านยิ้มอย่างหวานหยดย้อย แต่เต็มไปด้วยความก้าวร้าว “คุณไม่เข้าใจภาษาจีนเหรอ? หลังจากพูดมากมาย คุณไม่มีหลักฐานใดๆ แสดงได้ว่านี้ไม่ใช่งานของอาจารย์เจนนิเฟอร์ใช่ไหม?”
การแสดงออกของซูม่านเอ๋อเปลี่ยนไป เธอรู้สึกว่าเธอใช้เหตุผลง่อยๆและตรรกะที่ผิด!
หลินว่านว่านก้าวไปข้างหน้า แม้ว่ารอยยิ้มของเธอจะไม่เป็นอันตราย แต่ทุกคําที่เธอพูดนั้นคมและชี้ไปที่การไขปัญหา
“เนื่องจากคุณแน่ใจ เป็นไปได้ไหมที่คุณมีเสื้อผ้าที่เธอออกแบบ? คุณช่วยพาพวกเขาออกไปเพื่อที่เราจะทําการเปรียบเทียบได้หรือไม่”
แน่นอนว่าซูม่านเอ๋อไม่ได้มี!
ด้วยความโมโหเธอจึงบินไปสู่ความโกรธเคืองจากความอัปยศอดสู “เธอคิดว่าการใช้เหตุผลง่อยๆและตรรกะในทางที่ผิด ชุดปลอมที่เธอใส่จะกลายเป็นผลงานของอาจารย์เจนนิเฟอร์อย่างนั้นเหรอ?
ของปลอมก็คือของปลอม เรารู้ดีที่สุดในใจ!”
“ฉันรู้” หลินว่านว่านดูไร้เดียงสา “ชุดของฉันไม่ปลอมและเป็นของจริงแน่นอน”
มาจากลู่ซานเป่ย ไม่ใช่ของปลอมแน่นอน
ไม่ว่าจะเป็นการผลิตของเจนนิเฟอร์ เธอไม่ยอมรับสิ่งนั้น
การเผชิญหน้ากับผู้หญิงที่ไร้ยางอายที่บิดเบือนเหตุผลซูม่านเอ๋อโกรธแทบตาย รูปลักษณ์ของเธอดุร้ายในขณะที่เธอจ้องมองที่หลินว่านว่านอย่างเดือดดาล!
“เธอคอยดูแล้วกัน วันหนึ่งฉันจะกระชากหน้ากากของเธอออกมา! ไปกันเถอะ!”
ซูม่านเอ๋อตะโกนดัง ๆ และทิ้งความโกรธไว้กับเพื่อนสนิทของเธอ
“เฮ้อ…”
หลินว่านว่านถอนหายใจ ความเกลียดชังของซูม่านเอ๋อนั้นเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ และเป็นความผิดทั้งหมดของหรวนเบ๋าเอ๋อ!
หลินว่านว่านกําลังจะให้คนทําผิดยอมรับเมื่อหรวนเบ๋าเอ๋อกอดเอวของเธอและเงยหน้าขึ้นกรีดร้องอย่างเทิดทูน
“พี่สาวคนดี คุณก้าวร้าวมากในตอนนี้ – ฉันชอบพี่มากขึ้นเรื่อยๆ พี่ยังต้องการอยากมีแฟนไหม? คนที่น่ารัก รูปร่างดี นมใหญ่และเก่งเรื่องบนเตียง!”
“…” หลินว่านว่านแทบจะเป็นลม