SWEET ADORABLE WIFE, PLEASE KISS SLOWER! ภรรยาผู้น่ารัก ได้โปรดจูบช้าๆ! - บทที่ 271-272 : เขาแอบตามจับตามองเธอ, ไล่ก่อน นอนทีหลัง

บทที่ 271-272 : เขาแอบตามจับตามองเธอ, ไล่ก่อน นอนทีหลัง

หลังจากทําบะหมี่เสร็จหลินว่านว่านก็หยิบโทรศัพท์มือถือของเธอออกมาและเตรียมโทรออก

“โทรหาคุณลู่เหรอ?”

หลินว่านว่านกลอกตาของเธอ “ทําไมเธอถึงคิดแบบนั้น?”

เมื่อตอนที่หรวนเบ้าเอ๋อกําลังรอก๋วยเตี๋ยว เธอได้เห็นข่าวทางอินเทอร์เน็ตแล้วและหัวเราะเบาๆ

“เพื่อให้เธอหมดข้อกังขา เขาพยายามที่จะให้เจนนิเฟอร์มาช่วยแสดงตัว นั้นพูดว่าอะไรนะ? เขาแอบมองการเคลื่อนไหวของเธอ เมื่อใดก็ตามที่เธอมีปัญหาเขาจะก้าวไป

ข้างหน้าทันที นั่นเป็นหลักฐานของความรักที่แท้จริง นี่ไม่เพียงพออีกหรือ?”

หลินว่านว่านถูริมฝีปากของเธอเบาๆ และไม่ปฏิเสธคําใบ้ของความซับซ้อนที่เกิดขึ้นในใจเธอ

เธอรู้ชัดว่าลู่ซานเป่ยปฏิบัติต่อเธอเป็นอย่างดี

เขาปฏิบัติกับเธอเป็นอย่างดีถ้าหากไม่มีเหตุผลที่ชัดเจน เธอมักจะรู้สึกแปลกๆในใจ

เป็นไปได้ไหมว่า มันเหมือนกับที่คนอื่นพูด? ลู่ซานเป่ย….ชอบเธอ?

เป็นไปไม่ได้

หลายคนบอกว่าลู่ซานเป่ยสนใจเธอ แม้ว่าหลินว่านว่านจะไม่เชื่อเรื่องนี้ บางครั้งเธอก็เกิดความสงสัยอยู่ในใจ

เธอส่ายหัวเพื่อกําจัดความคิดไร้สาระเหล่านั้นและโทรหาซีหาน

“ถ้าเธอมีอะไรจะพูดก็รับพูดมา” เสียงของเขาฟังฉุนขี้นจมูกและเห็นได้ชัดว่าเขาเพิ่งตื่นนอน

หลินว่านว่านเม้มริมฝีปากด้วยความไม่พอใจและบอกเขาว่าเกิดอะไรขึ้นในวันนี้

เกี่ยวกับเรื่องนี้ซีหานตอบกลับเพียงว่า “อือ”

หลินว่านว่านเต็มไปด้วยเครื่องหมายคําถาม “ คือ หมายความว่าอะไร?

“หมายความว่าผลงานของเธอไม่เลว”

“แล้วไง?”

“ยังมี “แล้ว” อะไรอีก?” น้ําเสียงของซีหานแข็งขึ้น

หลินว่านว่านไม่สามารถใส่ใจที่จะทุบตีอ้อมค้อมกับผู้จัดการคนนี้ที่จงใจเล่นเป็นใบ้ เธอตรงไปที่ประเด็น “คราวนี้ฉันโดนรังแก คุณต้องกลับมาหาฉัน ฉันได้จัดการกับเชี่ยอวี่ลี่ด้วยตัวเองแล้ว แต่ก็ยังมีซูม่านเอ๋อ คุณต้องคิดหาวิธีโต้กลับเธอ!”

มันไม่ใช่ตัวตนของเธอที่จะกลืนคําสบประมาทและความอัปยศอดสูอย่างเงียบๆ มันเป็นรูปแบบของเธอที่ทํายังไงตอบกลับแบบนั้น

ซีหานหัวเราะเบาๆ พร้อมกับแสดงความรังเกียจ “ฉันต้องช่วยเธอบนพื้นฐานอะไร?”

“คุณเป็นผู้จัดการของฉัน!”

“หนึ่งเราไม่เคยมีสัญญากัน สองฉันไม่เคยยอมรับเงินของเธอแม้แต่สตางค์แดงเดียว สามฉันเรียกเองเมื่อฉันต้องการเป็นผู้จัการของเธอ สรุปแล้วมันก็เหมือนกัน”

หลินว่านว่านกําหมัดดแน่นและคลายและกําและคลาย เมื่อซีหานกําลังจะวางสาย เธอมองไปที่หรวนเบ๋าเอ๋อ

“เบ๋าเอ๋อ”

หรวนเบ้าเอ๋อ ดูดเส้นบะหมี่เข้าปากแล้วเงยหน้าขึ้น “คะ?”

“ฉันจะพาเธอไปพบพี่หานหลังจากนี้!”

เมื่อหรวนเบ้าเอ๋อได้ยินดังนั้นเธอก็ปรบมือทันที “ยอดเยี่ยม!” ไปกันเลย!”

ก่อนที่หลินว่านว่าน จะได้ทําอะไร ซีหานกัดฟันพูดว่า “หลินว่านว่าน คุณดีแล้ว!”

เธอส่งเสียงร้องอย่างยินดี เธอสามารถกินเขาได้ทั้งตัวในอดีต ในชีวิตนี้เธอก็ทําได้เช่นกัน

เมื่อรู้ว่าชีหานยอมรับมัน หลินว่านว่านเพิ่มอีกประโยค “เพียงแค่ขีดข่วนเบาๆที่พื้นผิวเท่าที่ทําได้ ฉันไม่ต้องการบังคับให้ซูม่านเอ๋อเข้าตาจนถึงกับถ้าหากผลักข้ามกําแพงแล้วต่อสู้กับฉันทั้งหมด ฉันแค่อยากให้บทเรียนกับเธอเพื่อที่เธอจะได้ไม่มีเวลามาหาเรื่องฉันอีก”

“พล่ามโง่เง่า!” ซีหานตะคอกใส่เธอแล้ววางสาย

หลินว่านว่านนั่งลงบนโซฟาอย่างพอใจ เธอนั้นไขว่ห้างและฮัมเพลง

ในตอนกลางคืนเธอและหรวนเบ้เอ๋อเบียดกันบนเตียงนอน เธอนอนไม่หลับแม้จะนอนพลิกตัวเป็นเวลานาน

หลังจากพิงโครงเตียงเป็นเวลานาน เธอหยิบโทรศัพท์มือถือของเธอออกมาจากใต้หมอนและส่งข้อความไปหาลู่ซานเป่ย

“ขอบคุณสําหรับเจนนิเฟอร์”

ไม่นานหลังจากที่ข้อความนั้นถูกส่งไป ลู่ซานเป่ยโทรกลับหาเธอ…

บทที่ 272 : ไล่ก่อน นอนที่หลัง

“มันดึกแล้วนะ ยังไม่นอนอีกเหรอ?”

ในคืนที่ที่มืดมิด เสียงทุ่มต่ําเป็นเหมือนแม่เหล็กดึงดูดของชายคนนั้นช่างเย้ายวนยิ่งขึ้น หลินว่านว่านรู้สึกมึนงงในทันที

เธอมองเบ๋าเอ๋อที่หลับสนิทอยู่ข้างๆเธอ และลุกจากเตียงเบาๆ เดินไปที่หน้าต่างดึงผ้าม่านเปิดเออก เธอพูดเสียงเบา “คุณก็เหมือนกันไม่ใช่เหรอ? ทําไมยังไม่พักผ่อน?”

“ถ้าฉันบอกว่าฉันคิดถึงเธอล่ะ?”

ทันทีที่ลู่ซานเป่ยพูดทีเล่นทีจริง เปลือกตาของหลินว่านว่านก็กระตุก ในทํานองเดียวกันเธอถามติดตลกว่า “พูดคํากํากวมแบบนี้ตอนดึกๆ คุณต้องการไล่ฉันไปนอนหรือต้องการนอนกับฉัน?”

“ไล่ก่อน นอนที่หลัง”

ในชั่วขณะ หลินว่านว่านไม่รู้ว่าจะตอบสนองอย่างไร ความรู้สึกแปลกๆนั้นกลับมาอีกครั้ง

หลังจากดิ้นรนอยู่พักใหญ่ ในที่สุดหลินว่านว่านก็พูดติดตลกอีกว่า “ ถ้าอย่างนั้น คุณก็ช้าไปหน่อย ฉันจอง ลั่วหานไว้แล้ว อย่าลืมว่าต้องเร็วกว่านี้ในชีวิตหน้า”

ลู่ซานเป่ยหัวเราะเบาๆ ตรวจไม่พบสิ่งแปลกประหลาด “ตกลง”

หลินว่านว่านถอนหายใจอย่างโล่งอก ที่จริงเธอคิดมากเกินไป

ถ้าลู่ซานเป่ยชอบเธอจริงๆเขาจะไม่ตอบสนองแบบนี้แน่นอน

“ฉันจะนอนแล้ว คุณพักผ่อนเร็วๆด้วย”

ซานเป่ยหยุดเธอทันที “วางแผนจะทําอะไรเกี่ยวกับซูม่านเอ๋อ? เธอจะกลืนมันลงไปหรือเปล่า”

“ไม่แน่นอน!”

ลู่ซานเป่ยกําลังจะจัดการทุกอย่างเมื่อเขาได้ยินเธอพูดว่า “ฉันได้ไปขอความช่วยเหลือจากซีหานแล้ว ในฐานะผู้จัดการของฉันเขาควรจะช่วยฉันจัดการเรื่องนี้”

อู่ซานเป่ยกําโทรศัพท์ที่ถือไว้แน่นโดยไม่รู้ตัว คิ้วขมวดของเขาบ่งบอกถึงความบีบคั้น

เขามีความสนิทสนมกับหลินว่านว่านอยู่สองสามครั้ง อย่างไรก็ตาม เขารู้สึกว่าเธออยู่ห่างไกลจากเขาในบางครั้ง ราวกับว่าเขาไม่สามารถเดินเข้าไปในหัวใจของเธอได้ ไม่ว่าเขาจะพยายามแค่ไหนก็ตาม

เขายังรู้สึกว่า หลินว่านว่านไว้ใจซีหานมากกว่าเขา

เธอจะขอความช่วยเหลือจากซีหาน อย่างไม่ใส่ใจ แต่ก็พยายามขีดเส้นแบ่งระหว่างตัวเธอกับเขาเสมอ

ยิ่งเขาคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ใบหน้าของลู่ซานเป่ยก็ยิ่งก้มลง

ในอีกด้านหนึ่ง หลินว่านว่านหาว “ฉันเหนื่อยมาก ราตรีสวัสดิ์”

”… ราตรีสวัสดิ์”

สายถูกวางสาย ลู่ซานเป่ยมองไปที่ดวงจันทร์ที่ห้อยอยู่บนท้องฟ้าดวงตารูปนกฟีนิกซ์ที่สวยงามของเขามืดและมืดมน

ถ้าเธอกล้าวิ่ง…

คําใบ้ของความมืดแวบผ่านดวงตาของลู่ซานเป่ยและร่างกายของเขาหลั่งอันตรายออกมาเหมือนหม้อต้ม

เว้นแต่จะเป็นทางเลือกสุดท้าย เขาไม่ต้องการไปถึงขั้นตอนนั้นหรือให้เธอเห็นด้านที่บ้าคลั่งที่สุดของเขา

“หลินว่านว่าน” ลู่ซานเป่ยหลับตาและพึมพําชื่อของเธอราวกับทองคําสาป

เมื่อคืนมืดลงและสภาพแวดล้อมเงียบลงร่างเพรียวที่ยืนอยู่หน้าหน้าต่างไม่ได้ขยับตัวเป็นเวลานานมาก

เรื่องที่หลินว่านว่านร้องขอความช่วยเหลือจากซีหานได้ผลอย่างรวดเร็ว

บ่ายวันหนึ่ง คนที่รู้จักกันในชื่อ “ V” โพสต์ยาวๆในเว่ยป๋อ ซึ่งสร้างความโกลาหล

“เปิดโปงเรื่องราวเบื้องหลังเทพธิดาแห่งชาติซูม่านเอ๋อ”

บทความนี้ระบุถึงความผิด 7 ประการของซูม่านเอ๋อซึ่งรวมถึงการกระทําที่เป็นเหตุใหญ่ แย่งซีนผู้คน ตบผู้ช่วยหญิงที่สตูดิโอ ฯลฯ

ทุกความผิดมาพร้อมกับรูปภาพ โดยเฉพาะคนสุดท้าย ซูม่านเอ๋อถูกสงสัยว่าเป็นผู้บงการอยู่เบื้องหลังเซี่ยอวี่ลี่ และการถ่ายทอดสดของหลินว่านว่าน” นั้นถูกวางแผนโดยเธอคนเดียว และใช้เชี่ยอวี่ลี่เป็นเพียงเครื่องมือ

เมื่อข่าวออกมาก็ดึงดูดผู้คนจากทุกสารทิศ

เมื่อเผชิญคําถามจากแฟนๆของ ซูม่านเอ๋อ บล็อกเกอร์ได้ทําการวิเคราะห์โดยละเอียด

ตัวอย่างเช่นเหตุใดซูม่านเอ๋อจึงพัฒนามิตรภาพกับเชี่ยอวี่ลี่ แล้วทําไมซูม่านเอ๋อถึงไม่พูดอะไรสักคําหลังจากที่เชี่ยอวี่สี่ได้รับความเมินเฉย?