SWEET ADORABLE WIFE, PLEASE KISS SLOWER! ภรรยาผู้น่ารัก ได้โปรดจูบช้าๆ! - บทที่ 287-288 : ช่วงเวลาแสนอันตราย

บทที่ 287-288 : ช่วงเวลาแสนอันตราย

ถังเฉิน : “ผมเป็นคนแรกที่รู้เรื่องนี้ แม้ว่าผมจะรักหลินว่านว่านไม่ว่าเธอจะเป็นอย่างไร นับตั้งแต่เธอฉลาดขึ้น การหลอกเธอยากขึ้นเรื่อยๆ ผมจะทําอย่างไรเพื่อหลอกเธอและทําให้เธอเป็นของฉัน?”

“…” หลินว่านว่านพูดไม่ออกด้วยความสิ้นหวังของเธอ

เธอไม่เคยได้ยินถังเฉินมาระยะหนึ่งแล้ว ในตอนแรกเธอคิดว่าเขาได้พบความรู้สึกผิดชอบชั่วดีของเขาแล้วและในที่สุดก็ตัดสินใจเลิกแกล้งเธอ ในท้ายที่สุดเขาก็ไม่ยอมแพ้ การออกแบบที่น่ากลัวของเขา

หลินว่านว่านทําหน้ามุ่ยและยึดหลังของเธออย่างเกียจคร้าน

สุดท้าย เธอไม่ต้องแสร้งเป็นคนโง่อีกต่อไปและสามารถพูดได้เหมือนคนทั่วไป นอกจากนี้เธอยังไม่ต้องกังวลว่าจะถูกสงสัยอีก

ในเย็นวันอาทิตย์ทีมผู้ผลิตได้เดินทางโดยรถยนต์ไปยังวิลล่าบ่อน้ําพุร้อนเพื่อจัดงานเลี้ยง สิ่งนี้ดําเนินการโดยเพื่อนของหยูซี เนื่องจากสภาพแวดล้อมเป็นธรรมชาติและบริการชั้นหนึ่ง มีแขกหลั่งไหลเข้ามาไม่ขาดสาย

เพียงแค่ว่าสถานที่นั้นเงียบสงบเล็กน้อยและใช้เวลาขับรถสามชั่วโมงเพื่อไปที่นั่น

เมื่อถึงที่หมาย หลินว่านว่านไม่มีโอกาสได้พักผ่อน เมื่อหรวนเบ้าเอ๋อโทรมา เธอฟังดูอ่อนแอ

“พี่สาวมาเร็วเข้ามาช่วยฉันที…”

“เกิดอะไรขึ้น?”

“แค่กลับมาเร็วๆ ฉันรู้สึกแย่มาก…”

หลินว่านว่านพูดทันทีเมื่อรู้สึกว่าเธอทําอะไรไม่ถูก “ฉันออกมาข้างนอกแล้วและจะรีบไปทันที รอฉัน”

หลังจากวางสาย หลินว่านว่านไม่ได้แจ้งเตือนใครจากทีมผู้ผลิตและออกจากบ้านพักน้ําพุร้อน

เธอยืนรออยู่ข้างถนน รอมาครึ่งชั่วโมง แต่แท็กซี่ไม่ผ่านมาเลย

เมื่อเห็นท้องฟ้ามืดลงไม่มีใครอื่นนอกจากเธอที่ถนนว่างเปล่าและเธอไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับหรวนเบาเอ๋อ หลินว่านว่านรู้สึกกังวลมากขึ้นเรื่อยๆ

ขณะที่เธอกําลังจะกลับไปขอความช่วยเหลือจากหยูซี เธอเห็นจากมุมตาของเธอรถคันเล็กขับตรงมาในทิศทางที่เธอยืนรออยู่

เธอรอดแล้ว!

ดวงตาของหลินว่านว่านเป็นประกาย และเธอก็โบกมือทันที

รถคันนั้นขับมาอย่างสบายๆและใช้เวลาสักพักก่อนที่มันจะหยุดอยู่ตรงหน้าหลินว่านว่าน ในที่สุดเธอก็สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจนว่ารถหน้าตาเป็นอย่างไร

รถสปอร์ตเฟอร์รารี่สีน้ําเงินราคาแพงระยับและดูคุ้นตาเธอมาก!

“สวัสดี”

รถสปอร์ตมาจอดอย่างเอื่อยๆ ชายที่ศอกพิงหน้าต่างเอียงศีรษะ เขาถอดแว่นกันแดดออกด้วยมือของเขาและเผยให้เห็นใบหน้าที่ดูดีนั้น รอยยิ้มล้อเลียนสามารถมองเห็นได้จากมุมริมฝีปากของเขา

“ไม่น่าแปลกใจที่ฉันได้ยินเสียงนกกางเขนร้อง เมื่อฉันออกไปข้างนอกในวันนี้ พระเจ้าให้สัญญาณแก่ฉันว่าฉันจะได้พบคนรักเพ้อฝันของฉันโดยบังเอิญ

หลินว่านว่านจับหน้าผากของเธอ มันเป็นการเผชิญหน้าที่เหมือนพระเจ้ากลั่นแกล้งจริงๆ

เธอถอนหายใจดึงเปิดประตูรถ แล้วเข้าไปในรถ ภายใต้การจ้องมองที่มีความหมายของถังเฉิน เธอยิ้มและถามว่า “คุณรังเกียจที่ฉันนั่งรถไหม?”

ถังเฉินเลิกคิ้วและไม่ตอบคําถามนี้ แต่เขากลับพูดบางอย่างที่ทําให้เธอรู้สึกสับสน

“หลินว่านว่านฉันจะให้คําแนะนําสองอย่าง คุณต้องเก็บไว้ในใจ”

“คะนายน้อยถัง โปรดบอกมา”

เมื่อเห็นใบหน้าที่ไม่พอใจของเธอร่องรอยของความแวววาวแปลกๆ ฉายผ่านดวงตาของถังเฉิน เขาพูดแบบติดตลกว่า “หนึ่งเชื่อในสิ่งที่ฉันพูดเสมอ ฉันจะไม่มีวันโกหกคุณ”

ในตอนแรกตกตะลึงหลินว่านว่านตกตะลึง จากนั้นเธอก็ทําหน้ามุ่ย เธอคงจะเห็นผีถ้าเธอเชื่อเขา!

เธอกําลังวิพากษ์วิจารณ์เขาอยู่ในใจ แต่ภายนอกดูเชื่อฟัง “ตกลง หมายเลขสองล่ะ?”

“ หมายเลขสองลงจากรถเดี๋ยวนี้”

อะไรวะ!

อันที่จริงผู้ชายในยุคนี้และเวลานี้ไม่สามารถเชื่อได้ เทพเจ้าแห่งโรคระบาดคนนี้เพิ่งสารภาพรักกับเธอบนเว่ยป๋อเมื่อวานนี้ วันนี้เขาไม่ยอมให้เธอขึ้นรถด้วยซ้ํา

หากไม่ใช่เรื่องเร่งด่วน หลินว่านว่านคงจะออกไปทันที

เมื่อพิจารณาถึงสถานการณ์ เธอจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องเข้าไปอยู่ในถ้ํา เธอหายใจเข้าลึกๆและดูน่าสงสาร มือของเธอจับกันแน่น

บทที่ 288 : ช่วงเวลาแสนอันตราย

“กรุณาช่วยพาฉันออกไป ฉันมีเรื่องด่วนที่จะต้องกลับไปที่เมืองจริงๆ ฉันจะไม่กินเวลาของคุณมากนัก อย่างมากที่สุด ฉันจะเลี้ยงคุณในครั้งต่อไป”

ถังเฉินมองไปที่เธอและถามเธออย่างจริงจัง “คุณจะไม่ลงจริงๆเหรอ?”

หลินว่านว่านนึกถึงหรวนเป่าเอ๋อ และพยักหน้าอย่างแน่วแน่ “ฉันไม่ลง!”

“โอเค แล้วฉันก็หวังว่าคุณจะไม่เสียใจภายหลังนะ”

เมื่อได้ยินเขาพูดเช่นนั้น หลินว่านว่านก็เริ่มรู้สึกถึงความเสียใจ

ถังเฉินไม่ให้เวลาเธอลังเลอีกต่อไป เขาเหยียบคันเร่งรถก็พุ่งออกไปเหมือนเปลวเพลิงที่ลุกโชน มุ่งตรงไปข้างหน้าด้วยความเร็วสูงมาก

หลินว่านว่านซึ่งนั่งอยู่ในที่นั่งผู้โดยสาร ขยับขาของเธอไปมา บังเอิญเตะเข้าบางอย่างเบาๆ

“เอ๊ะ? นี่คืออะไร?”

เธอก้มศีรษะลงและตระหนักว่ามีกระเป๋าห่อด้วยผ้าสีดํายัดไว้ใต้เบาะ มันดูปูดๆ และไม่รู้ว่ามีอะไรอยู่ข้างใน

ถังเฉินพูดอย่างสบายๆ “ของขวัญจากเพื่อน”

“มีของดีอะไรบ้าง?” หลินว่านว่านถามอย่างไม่เป็นทางการ

“ขยะ”

หลินว่านว่านกลอกตาของเธอ ถ้าเขาไม่ต้องการบอกเธอ แล้วเขาควรพูดเช่นนี้ ทําไมเขาถึงปฏิบัติกับเธอเหมือนคนงี่เง่าอีกแล้ว?

ถังเฉินเห็นการแสดงออกของเธอและหัวเราะ “คุณเป็นอย่างไรบ้างกับลู่ซานเปยเมื่อเร็วๆนี้?”

“อะไรยังไง?

พวกเราสบายดี

“แกล้งโง่กับฉันเหรอ?”

ถังเฉินจับพวงมาลัยด้วยมือข้างหนึ่งและอีกมือหยิบบุหรี่ออกมาจากกระเป๋าเสื้อ หลังจากจุดไฟแล้วเขาก็ทิ้งมันไว้ในปากของเขา

“ครั้งสุดท้ายที่พวกคุณพบกันคือประมาณครึ่งเดือนที่แล้วที่ภัตตาคารจินตง ก่อนหน้านั้นพวกคุณแอบเดทลับหลังฉันเป็นครั้งคราว เมื่อเร็วๆนี้พวกคุณไม่เคยพบกันเลยแม้แต่ครั้งเดียว ทะเลาะกันเหรอ?”

ใบหน้าของหลินว่านว่านสลดลงและเธอจ้องมองเขา “คุณส่งคนมาตรวจสอบฉันเหรอ?”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ถังเฉินก็กดมือของเขาไว้ที่หน้าอกของเขา การแสดงออกของเขาดูเกินจริงราวกับว่าเขาได้รับบาดเจ็บสาหัส

“คุณถือว่าการป้องกันความลับของฉันเป็นการสอดส่องจริงๆหรือ? ไม่เพียงแต่ฉันไม่ได้ห้ามคุณและลู่ซานเปยจากการออกเดท ฉันยังช่วยคุณด้วยการเฝ้าระวัง มีแฟนที่มีคุณสมบัติเหมาะสมกว่าฉันในโลกนี้หรือไม่?”

เขายังเหมือนเดิมและชอบคุยกับตัวเอง หลินว่านว่านโกรธมากและทําอะไรไม่ได้นอกจากส่งเสียง

ราวกับว่าถังเฉินกําลังเสพติดในขณะที่เขายังคงแสร้งทําเป็นคนบูชาความรัก “เมื่อคุณเล่นกับเขาเหนื่อยแล้ว อย่าลืมบอกฉัน ตัวสํารองที่ดีที่สุดของประเทศเซีย หัวใจของฉันเป็นนิรันดร์”

“คุณจะไม่หยุดใช่ไหม! ช่างเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการแสดงจริงๆ!”

หลินว่านว่านไม่สามารถทนต่อไปได้อีกต่อไปและกําลังจะให้บทเรียนแก่เขาเมื่อเธอเห็นเขาเหลือบมองกระจกมองหลังและเม้มริมฝีปาก

“ในที่สุดก็มา”

สุดท้ายอะไรมาที่นี่?

โดยไม่ต้องรอให้หลินว่านว่านตอบกลับ ถังเฉินก็เหยียบคันเร่ง รถซึ่งขับตามมาด้วยก็รีบเร่งออกตัวด้วยความเร็วสูงตามมาเช่นกัน

“จับให้แน่นๆ!”

ความเร็วที่เพิ่มขึ้นอย่างกะทันหันและไม่หยุดยั้งทําให้หลินว่านว่าน ที่ไม่ได้คาดเข็มขัดนิรภัยเอนร่างกายไปด้านหลังอย่างหนัก โชคดีที่มีดวงตาที่เฉียบคมและการเคลื่อนไหวที่ว่องไว เธอจับประตูรถไว้แน่น ในเวลาเดียวกันเธอหันศีรษะและมองกลับไป

ในขณะที่เธอมอง เธอดูดอากาศเย็นๆทันที

ก่อนหน้านั้นเธอไม่รู้ว่ามีฮาร์เล่ย์สีดํามากกว่าสิบคันตามอยู่ข้างหลัง ชายทั้งหมดแต่งกายด้วยชุดเสื้อผ้าหนังสีดําและสวมหมวกกันน็อก ขณะที่พวกเขาควบคุมมอร์เตอร์ไซต์ด้วยมือเดียว อีกมือของพวกเขาถือปืน ปากกระบอกปืนชี้ตรงมาที่เฟอร์รารีข้างหน้า

ปัง! กระสุนพุ่งตรงมา!

ถังเฉินกระแทกพวงมาลัยและหักหลบเลี่ยงอย่างว่องไว

อย่างไรก็ตามในวินาทีถัดมามีกระสุนจํานวนมากพุ่งเข้ามา

บ้าเอ้ย!

ขณะที่หลินว่านว่านก้มหัวลง เธอส่งเสียงคํารามอย่างโกรธเคือง “ถังเฉินรีบยกหลังคารถเดี๋ยวนี้! คุณอยากโดนยิงเหรอ!”

ถังเฉินปิดประทุนหลังคาและกระสุนหลายชุดพุ่งเข้าที่เปลือกนอกของรถ ประกายไฟถูกจุดจากทุกด้าน แต่ฟังก์ชั่นกันกระสุนนั้นแข็งแกร่งมาก