The Alchemist God ทะลุมิติเทพศาสตรา - EP.432 ทะเลปราณเสียหาย
EP.432 ทะเลปราณเสียหาย
“อึก...”
หลินมู่อวี่ก้าวถอยหลังด้วยความเจ็บปวดอย่างรุนแรงจากช่องท้อง มันเป็นบริเวณของทะเลปราณ ลูกศรนี้ทรงพลังมากจนทะลวงเกราะปราณยุทธ์ของเขา!
ปราณยุทธ์พลันหลั่งไหลออกมาขณะที่ใบหน้าของเขาซีดเซียว เขายกมือดึงลูกศรออกพร้อมวางนิ้วทั้งห้า “ฟู่” ปราณควบแน่นเป็นเกล็ดน้ำแข็งปิดปากแผลทันที ขณะเดียวกันทั่วทั้งร่างกายอ่อนแรงจนแทบหมดสติ เขาชักกระบี่ขึ้นพร้อมคำราม “เจ้าเป็นใคร?!”
ท่ามกลางฝูงชน ผู้บัญชาการบนหลังม้าชักดาบออกมาด้วยท่าทางเคร่งขรึมพร้อมกล่าวว่า “ถังจั่ว ผู้บัญชาการทหารกองหน้ามณฑลชางหนาน พวกเรามารออยู่ที่นี่นานแล้ว! หลินมู่อวี่ผู้เป็นกบฏและยอมจำนนต่อศัตรูมีค่าหัวเท่ากับหนึ่งแสนเหรียญทอง!”
ทหารมณฑลชางหนานชักดาบและอาวุธอื่นๆ พร้อมควบม้าตรงเข้ามาอย่างรวดเร็ว!
…
“วิ้ง!”
ราวกับภายในจิตใจส่งเสียงขึ้น นี่อาจเป็นผลจากการสูญเสียปราณยุทธ์อย่างรวดเร็วใช่หรือไม่? เขากระชับกระบี่ไว้แน่น ขณะที่ในหัวใจเต็มไปด้วยความเกลียดชัง ถังจั่วผู้นี้จะต้องถูกส่งมาโดยเซี่ยงอวี้เพื่อสังหารเขาก่อนที่จะกลับไปยังเมืองหน้าด่านโม่ซง
ไม่! เขาจะนั่งรอความตายอยู่ที่นี่ไม่ได้ ฉินอิน เฟิงจี้สิง และเว่ยโฉวจะต้องออกตามหาเขาและอยู่ใกล้ๆ นี้แน่!
“วิ้ง!!”
โซ่เทวะสีทองปกคลุมรอบกระบี่ก่อนที่จะบินออกไปด้วยพลังจิตควบคุมกระบี่ธาตุไฟ “ฉัวะ ฉัวะ!” คมกระบี่สังหารทหารมณฑลชางหนานหลายสิบนาย ก่อนที่เถาวัลย์น้ำเต้าทองจะพุ่งขึ้นมาจากพื้นพันธนาการทหารม้าที่กำลังควบเข้ามา
มีดเสียงปีศาจ!
มีดไร้ลักษณ์พุ่งไปในอากาศอย่างรวดเร็ว เขาฝึกฝนวิทยายุทธ์นี้ด้วยจิตกระบี่ จึงไม่จำเป็นต้องใช้หมัดเสียงปีศาจเพื่อขับเคลื่อนมันอีก มันบินฉวัดเฉวียนอยู่ในอากาศพร้อมสังหารทหารหลายสิบนายในพริบตาจนทำให้ถังจั่วและคนอื่นๆ ตกตะลึง
“เปลี่ยนไปใช้ธนู!” ถังจั่วออกคำสั่งขณะนั่งอยู่บนหลังม้า
ทหารม้าพลันยกคันศรขึ้นมาพร้อมยิงออกไปอย่างบ้าคลั่ง ทะเลปราณของหลินมู่อวี่ได้รับความเสียหายจึงทำให้ร่างกายของเขาแทบไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ เขาทำได้เพียงควบแน่นกำแพงน้ำเต้าเพื่อรับลูกศร กระนั้นมันใช้ปราณยุทธ์อย่างมหาศาลจนทำให้เขาสูญเสียพลังไปอย่างรวดเร็ว
“อึก!”
หลินมู่อวี่สูดหายใจอย่างยากลำบาก เหงื่อผุดไหลอาบหน้าผาก วันนี้เขาจะต้องตายตกอย่างทรมานด้วยน้ำมือคนชั่วช้าหรือ?
“โจมตี!” ถังจั่วตะโกนออกคำสั่ง ขณะที่หลินมู่อวี่หมดแรงจนแทบสิ้นสติ พลังกายเหือดหายไปพร้อมกับปราณยุทธ์ที่รั่วไหลออกมา เป็นความรู้ที่น่าหวาดผวาซึ่งครอบงำตัวเขา
“เปรี้ยง!”
หอกของถังจั่วพุ่งใส่กำแพงน้ำเต้าทองจนแตกออกทันที ร่างกายหลินมู่อวี่สั่นสะท้าน แต่ก่อนจะหมดสติ เขารีบฟาดฟันดาบออกไปอย่างรวดเร็ว!
“ฉัวะ!” ม้าถูกฆ่าตายทันทีขณะที่ถังจั่วกลิ้งตกพื้นด้วยความอับอาย ทหารด้านข้างพลันชักดาบพุ่งตรงไปหวังสังหารหลินมู่อวี่ แต่ทันใดนั้น! หลินมู่อวี่ผู้น่าเกรงขามดั่งเทพสงครามกลับล้มลง ด้วยอาการบาดเจ็บสาหัสทำให้เขาถึงขีดจำกัดของพลังกายในที่สุด
“ไอ้สารเลว!”
ถังจั่วลุกขึ้นจากโคลนพร้อมตะโกนด้วยความโกรธเกรี้ยว “ฆ่ามัน!”
“ขอรับ!”
นายกองคนหนึ่งลงจากหลังม้า ก่อนจะพุ่งตรงไปพร้อมง้างดาบขึ้นสูง
…
ทันใดนั้น! ดาบขนาดใหญ่พุ่งตกลงมาจากฟากฟ้า!
“ฉัวะ!”
ใบดาบบินตัดศีรษะนายกองผู้นั้นทันทีพร้อมสายฟ้าสีม่วงเปล่งประกายทั่วนภา ทันใดนั้นนายพลคนหนึ่งกระโดดขึ้นคว้าด้ามดาบและกวาดไปรอบบริเวณตัดหัวทหารห้านายจนขาดสะบั้น! แสงของหมาป่าเปลวอัสนีม่วงพวยพุ่งขึ้นสู่ท้องนภา ขณะที่ชายผู้นั้นตวัดคมดาบและตวาดด้วยความโกรธเกรี้ยว “ไอ้พวกเดรัจฉาน!”
ถังจั่วและคนอื่นๆ ต่างตกตะลึง นายกองมณฑลชางหนานจดจำใบหน้าของผู้มาเยือนได้ เขารีบคุกเข่าลงพื้นพร้อมกล่าวน้ำเสียงสั่นเครือว่า “คะ…คารวะผู้บัญชาการเฟิงจี้สิง!”
ถังจั่วค่อยๆ คุกเข่าลง ขณะที่ยังถือดาบยาวในมือพร้อมกล่าวว่า “ถังจั่วคารวะท่านผู้บัญชาการเฟิงขอรับ”
เฟิงจี้สิงหันมองหลินมู่อวี่ที่หมดสติบนพื้น เมื่อเห็นศีรษะของฉินเหลยที่ผูกติดเอวไว้ เขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเศร้าหมอง
เขากัดฟันแน่นพร้อมตวาดเสียงดัง “จะ…เจ้า!” เฟิงจี้สิงรีบคุกเข่าลงพยุงหลินมู่อวี่พร้อมร้องเรียกอย่างกังวล “อาอวี่…อาอวี่!”
แต่หลินมู่อวี่ยังคงหมดสติ
เสียงเกือกม้าดังขึ้นกึกก้องจากด้านหลังพร้อมธงรบกองทัพองครักษ์และกองทัพมังกรผงาดปลิวไสว ขณะที่ฉินอินสวมเสื้อคลุมควบม้าอยู่หน้ากองทหารกว่าห้าพันนาย เมื่อเห็นหลินมู่อวี่นอนอยู่บนพื้น ใบหน้าของนางพลันบิดเบี้ยวทันที ก่อนจะทอดสายตาคู่งามบนบาดแผลและพึมพำ “พี่อาอวี่…”
เฟิงจี้สิงเงยหน้าขึ้นพร้อมกล่าวว่า “ฝ่าบาท ถังจั่วและคนอื่นๆ มาที่นี่เพื่อลอบสกัดกั้นและสังหารอาอวี่…ทันทีที่พระองค์มีพระราชโองการ กระหม่อมจะนำกองทัพแห่งจักรวรรดิออกไปจัดการทันที โทษฐานที่ก่อกบฏขัดขืนคำสั่งองค์จักรพรรดินี!”
ถังจั่วรีบกล่าว “ผู้บัญชาการเฟิงอภัยให้ข้าด้วย…เราเพียงทำตามคำสั่งเท่านั้น!”
“ใครเป็นผู้สั่งการให้เจ้าทำ?”
ฉินอินกอดหลินมู่อวี่ไว้ในอ้อมแขนพร้อมวางมือลงบนทะเลปราณอย่างแผ่วเบา พลังโซ่เทวะบินออกจากร่างแปรเปลี่ยนเป็นมังกรทองทันที ก่อนจะบินวนรอบบาดแผลของหลินมู่อวี่เพื่อรักษาอาการบาดเจ็บ ขณะเดียวกันโซ่เทวะในร่างเขาตอบสนองและส่องประกายสะท้อนซึ่งกันและกัน ราวกับมีสายสัมพันธ์อันลึกซึ้งระหว่างโซ่เทวะทั้งสอง
“ฝะ…ฝ่าบาท…” หน้าผากถังจั่วเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อพร้อมกล่าวว่า “ระ…เราไม่ได้รับสารใดๆ เกี่ยวกับคำสั่งของหลินมู่อวี่ นอกจากได้รับสารที่ว่าเขายอมจำนนต่อจักรวรรดิอี้เหอ นั่นจึงเป็นสาเหตุที่กระหม่อมออกไล่ล่าเขา”
“บังอาจ!”
ดวงตาฉินอินเต็มไปด้วยความโกรธ “เจ้าลอบสกัดกั้นผู้บัญชาการหลิน มันจะเป็นสิ่งที่เจ้าไม่รู้ได้รึ?!”
ถังจั่วรีบวิงวอนขอความเมตตา “ฝ่าบาท…กระหม่อมไม่รู้จริงๆ กะ…กระหม่อมเป็นสายเลือดตระกูลท่านหลานกง โปรดไว้ชีวิตกระหม่อมด้วยพ่ะย่ะค่ะ”
“หยุดพูดเสีย” ฉินอินมองด้วยความเกลียดชังพร้อมกล่าวว่า “ผู้บัญชาการเฟิง นำคนเหล่านี้ไปยังเมืองหน้าด่านโม่ซงพร้อมพาพี่อาอวี่กลับไปพักฟื้น และส่งสารบอกท่านอาวุโสฉู่ให้เขาเดินทางมารักษาอาการบาดเจ็บของท่านพี่โดยเร็ว”
“พ่ะย่ะค่ะ!”
เฟิงจี้สิงโบกมือเรียกเว่ยโฉว จางเว่ย และกองทัพทั้งสองออกไปล้อมทหารม้ามณฑลชางหนาน พวกเขาถูกปลดอาวุธและมัดมือด้วยเชือก จากนั้นมัดบังเหียนม้าต่อกันเป็นขบวน ก่อนที่ทั้งหมดจะเดินทางกลับไปยังเมืองหน้าด่านโม่ซง
…
หลินมู่อวี่นอนบนรถม้าภายใต้อ้อมกอดของฉินอิน ขณะที่เฟิงจี้สิงด้านข้างปลดผ้าสีดำออกและพบว่ามันคือศีรษะของฉินเหลยที่ถูกผนึกด้วยน้ำแข็ง ซึ่งทำให้เขาเข้าใจทุกสิ่งทันที
หยาดน้ำตาใสเอ่อล้มจากสองตาของฉินอินขณะที่พึมพำ “เพื่อที่จะนำพี่ฉินเหลยกลับบ้าน...พี่อาอวี่เกือบต้องทิ้งชีวิตในจักรวรรดิอี้เหอ...”
เฟิงจี้สิงกล่าวด้วยดวงตาแดงก่ำ “ไม่มีผู้ใดหาญกล้าเฉกเช่นหลินมู่อวี่อีกแล้ว…อาอวี่เป็นคนดีจริงๆ…”
ขณะที่ฉินเหยียนบนม้าศึกข้างรถม้าน้ำตาไหลรินอย่างเงียบงัน
บนภูเขามีชายคนหนึ่งควบม้าเข้ามาพร้อมเสื้อคลุมสีขาวปลิวไสว เขาคนนั้นคือชวีฉู่
“เกิดอะไรขึ้นกับอาอวี่?!” ชวีฉู่รีบลงจากหลังม้าพร้อมมองบาดแผลทั่วร่างกายหลินมู่อวี่ เขาตื่นตกใจและเอ่ยคำเบา “นี่มันอะไรกัน…ใคร…เป็นคนทำกับอาอวี่เช่นนี้…”
เฟิงจี้สิงเงยหน้ามองพร้อมกล่าวว่า “คงเป็นจอมยุทธ์ขอบเขตปราชญ์ของจักรวรรดิอี้เหอ มิเช่นนั้น…หลินมู่อวี่คงไม่ได้รับบาดเจ็บสาหัส ท่านฉู่โปรดรีบมาดู ทะเลปราณของอาอวี่ถูกทำลายจากลูกศรของถังจั่ว”
“อืม…”
ชวีฉู่สูดลมหายใจก่อนจะวางมือปิดทะเลปราณของหลินมู่อวี่พร้อมส่งพลังศักดิ์สิทธิ์เข้าไป เขาขมวดคิ้วและกล่าวว่า “โชคดีที่อาอวี่ปิดผนึกทะเลปราณด้วยพลังกฎแห่งน้ำแข็ง บาดแผลเหล่านี้ได้รับการรักษาจากวิญญาณยุทธ์บ้างแล้ว เสี่ยวอินใช้ทักษะสยบมังกรรักษาเขาได้หรือไม่?”
ฉินอินพยักหน้า “เจ้าค่ะ”
“โชคดีเหลือเกิน” ชวีฉู่มองนางพร้อมกล่าวว่า “เป็นเพราะพระองค์ช่วยรักษาพลังยุทธ์ของอาอวี่ไว้ มิเช่นนั้นอาจสายเกินไป”
“แต่ข้าจะช่วยพี่อาอวี่ได้อย่างไร? ตอนนี้เขายังคงสลบไสลไม่ได้สติ…” ใบหน้างามเต็มไปด้วยความกังวล
“ไม่เป็นไร”
ชวีฉู่ยิ้มเล็กน้อย “โชคดีที่อาอวี่เคยปรุงโอสถหยกบริสุทธิ์คราที่องค์หญิงซีปลุกผลึกจิ้งจอกอัคนี และกระหม่อมยังพอมีเหลืออยู่บ้าง โอสถนี้จะต้องสามารถช่วยอาอวี่ซ่อมแซมร่างกายที่เสียหายได้อย่างแน่นอน”
“อื้ม เช่นนั้นรีบใช้เถิด”
ชวีฉู่หยิบขวดโอสถจากถุงสรรพสิ่งและให้หลินมู่อวี่ดื่ม
รถม้าสั่นไหวเล็กน้อย แต่หลินมู่อวี่ยังคงหมดสติ ซึ่งทำให้ฉินอินกังวลยิ่งขึ้น “เหตุใดพี่อาอวี่จึงไม่ฟื้น?”
“ฝ่าบาทโปรดวางพระทัย”
ชวีฉู่ทำสิ่งใดไม่ถูกจึงกล่าวว่า “ร่างกายของเขาได้รับบาดเจ็บสาหัสและถูกลูกศรยิงทะลุหน้าท้อง หากเป็นคนธรรมดาคงเสียชีวิตไปแล้วหลายครั้ง แต่อาอวี่กลับรอดชีวิตกระทั่งตอนนี้ หลังจากกลับไปเมืองหน้าด่านโม่ซงและพักผ่อน อาการบาดเจ็บของเขาจะต้องทุเลาลงจนสามารถรอดพ้นตลอดฤดูหนาวนี้”
เฟิงจี้สิงเผยยิ้ม “ฝ่าบาทอย่าทรงกังวล อาอวี่อาจยังไม่ตื่นจนกว่าจะถึงวันพรุ่งนี้ เนื่องจากเขาใช้พลังงานจนสิ้น เมื่อถึงที่หมายแล้ว กระหม่อมจะป้อนข้าวต้มเพื่อช่วยเขาฟื้นฟูกำลัง”
“ป้อนข้าวต้มอย่างไรหรือ?” ฉินอินเงยหน้ามองเฟิงจี้สิง
เฟิงจี้สิงเกาจมูกพร้อมกล่าว “นั่น…พระองค์คงต้องทอดพระเนตรเอง”