The Bloodline System ศึกแห่งสายเลือด - ตอนที่ 135

ตอนที่ 135: บทสนทนาตอนเที่ยงคืนของแองจี้และกุสตาฟ

กุสตาฟเริ่มสงสัยว่ามนุษย์ต่างดาวในอดีตเรียกกระต่ายว่าไร้เดียงสาและน่ารักได้อย่างไร เพราะเขาไม่พบความน่ารักหรือความไร้เดียงสาในสัตว์เลือดผสมที่เขากำลังต่อสู้ด้วยเลย

บึ้ม! บึ้ม! บึ้ม! บึ้ม!

กำปั้นของกุสตาฟกระแทกเข้าที่ด้านข้างของใบหน้าสัตว์ร้ายซ้ำแล้วซ้ำเล่า ขณะที่กระต่ายยังคงฟาดฟันไปมาด้วยความเจ็บปวด

มันยกมือขึ้นและพยายามจับกุสตาฟเป็นครั้งที่ 100

กุสตาฟกระโดดและทุบลงบนไหล่อีกข้าง ซึ่งทำให้เขาสามารถหลบแขนที่แกว่งไปมาของกระต่ายได้

กระต่ายลงเอยด้วยการทุบเข้าที่ตัวเองอีกครั้ง ขณะที่กุสตาฟเริ่มชกเข้าไปที่มันอีกชุดที่ใบหน้าอีกด้าน

บึ้ม! บึ้ม! บึ้ม!

‘มันวิเศษมาก… หลังจากเพิ่มระดับจนถึงจุดนี้ ความแข็งแกร่งปกติของฉันสามารถจัดการกับสัตว์เลือดผสมระดับ 3 ได้อย่างง่ายดาย’ กุสตาฟกล่าวภายในใจ ขณะที่เขาเหวี่ยงหมัดไปมาซ้ำแล้วซ้ำเล่า

เขาสัมผัสได้ถึงความแข็งแกร่งของเขาที่พัฒนาขึ้นจริงๆ หลังจากที่เลเวลอัพก่อนหน้านี้

จากข้อมูลที่เขาได้รวบรวมเกี่ยวกับสัตว์เลือดผสม เขารู้ว่ากระต่ายตัวนี้มีความแข็งแกร่งของสัตว์เลือดผสมระดับ 3

เดิมทีจะใช้คน 2 คน ในระดับของสายเลือดขั้นที่ 3 ของอันดับเลือดผสมซูลู หรือคน 1 คนในขั้นซูลูของเลือดผสมขั้นที่ 4 เพื่อเอาชนะสัตว์เลือดผสมในระดับนี้ แต่ตอนนี้ กุสตาฟสามารถทำได้ง่ายๆ และเขายังไม่ถึงขั้นที่ 2 ด้วยซ้ำ

กรรรร์!

กระต่ายคำรามด้วยความเจ็บปวดอีกครั้ง ทำให้คลื่นเสียงพุ่งออกมาจากปากของมัน

ปัง ปัง

ต้นไม้เล็ก ๆ 2 ต้นถูกทุบเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย

เดิมทีมันพยายามเล็งไปที่กุสตาฟ แต่มันเป็นไปไม่ได้ที่จะตีกุสตาฟในมุมนั้น

ไม่กี่นาทีต่อมา กระต่ายก็ล้มลงกับพื้นและตายไป ดวงตาสีดำของมันเปลี่ยนเป็นสีเทาเมื่อเลือดสีน้ำตาลไหลออกจากหัว

รู 2 รูขนาดเท่ากำปั้นสามารถมองเห็นได้บนหัวทั้งสองข้าง

<คุณได้ฆ่า ปีศาจกระต่ายคลื่นโซนิก ระดับ 3 แล้ว>

<+4000 ประสบการณ์>

ป๋อม

กุสตาฟเหยียบเท้าทั้ง 2 ข้างหลังจากกำจัดกระต่ายเสร็จ

‘หืม… ฉันควรเอาสายเลือดของมันมาด้วยไหม? มันดูไม่ค่อยมีประโยชน์เท่าไหร่’ กุสตาฟสงสัย

ร่างกายของกระต่ายไม่แข็งแรงนัก แต่เสียงคำรามของมันก็ค่อนข้างทรงพลัง กุสตาฟไม่เคยโดนการโจมตีของมัน เพราะเขาสามารถหลบเลี่ยงทุกการโจมตีของมันได้ แต่เขาสามารถบอกได้ว่าเขาจะได้รับความเสียหายค่อนข้างมาก หากการโจมตีด้วยคลื่นเสียงครั้งหนึ่งได้โจมตีโดนเขา

‘อุปกรณ์เก็บข้อมูลของฉันใกล้จะเต็มแล้ว ฉันจะต้องซื้ออีกอันหนึ่ง หลังจากเก็บมันเต็มแล้ว’ กุสตาฟหยิบปุ่มสีน้ำเงินจากกระเป๋าของเขาแล้วแตะ 2 ครั้ง

ศพของกระต่ายหายไปพร้อมกับแสงสีฟ้าวาบหลังจากที่เขาทำแบบนั้น

‘ฉันจะตัดสินใจในภายหลัง’ กุสตาฟกล่าวภายในใจ และเริ่มลาดตระเวนสิ่งแวดล้อมโดยรอบ

เขารู้ว่าสัตว์เลือดผสมอื่นไม่น่าจะปรากฏขึ้น แต่เขาจะไม่เสี่ยงกับมัน

ไม่มีอะไรแน่นอน โดยเฉพาะอย่างยิ่ง หลังจากความล้มเหลวทั้งหมดที่เกิดขึ้นกับเพื่อนบ้านก่อนหน้านี้ เมื่อมีสัตว์เลือดผสมอื่นๆปรากฏขึ้นในขณะที่เขาไม่อยู่ที่นี่

–

3 ชั่วโมงต่อมา กุสตาฟกำลังกลับไปที่อพาร์ตเมนต์ของเขา

เที่ยงคืนแล้ว งานของเขาจึงจบลงในคืนนี้

‘ฉันต้องเปลี่ยนเวลาไปเที่ยวชายแดน… การไปช่วงกลางคืนจะส่งผลต่องานของฉัน’ กุสตาฟกล่าวภายในใจ ขณะขึ้นบันได

เหตุผลที่เขาคิดแบบนี้ก็เพราะเรื่องที่เกิดอะไรขึ้นในคืนนี้

ถ้าเขาไปในตอนกลางวัน เขาสามารถลาดตระเวนย่านนั้นในตอนกลางคืนโดยไม่มีสิ่งรบกวนใดๆ

กุสตาฟขึ้นไปที่ชั้นบนสุดในไม่กี่วินาทีและกำลังเดินผ่านทางเดิน เมื่อเขาสังเกตเห็นใครบางคนยืนอยู่หน้าอพาร์ตเมนต์ของเขา

เขาเดินไปข้างหน้าโดยปราศจากความระแวดระวังบนใบหน้าของเขา

บุคคลนั้นยังสังเกตเห็นเขาและหันไปทางด้านข้างเพื่อเผชิญหน้าเขา

“ตอนนี้ยังไม่นอนอีกเหรอ?” เขาถามเมื่อมาถึงหน้าคนๆนั้น

คนที่ยืนอยู่หน้าประตูของเขาคือแองจี้

เธออยู่ในกางเกงขาสั้นสีแดงและเสื้อกล้ามสีน้ำเงิน มันเป็นเวลากลางคืนดังนั้นส่วนต่าง ๆ ของร่างกายของเธอจึงถูกเปิดเผยรวมถึงหน้าอกที่ราบรื่นของเธอทำให้เธอดูน่าดึงดูด

นิ้วของเธอสั่นคลอน ขณะที่เธอหมุนผมด้วยท่าทางเขินอายขณะยิ้มให้กุสตาฟ

“ฉันอยากคุยกับนาย” เธอพูด

กุสตาฟสัมผัสได้ถึงความจริงจังในน้ำเสียงของเธอ ดังนั้นเขาจึงไม่ถามเธอเกี่ยวกับเวลาอีกต่อไป

ทั้งสองคนนั่งอยู่หน้าประตูของกุสตาฟและเอนหลังพิงประตูของเขา

‘เขาไม่ได้เชิญฉันเข้าไปงั้นเหรอ…’ แองจี้ครุ่นคิดด้วยสีหน้าผิดหวัง

เธอคาดหวังว่ากุสตาฟจะบอกให้เธอเข้าไปเพื่อที่พวกเขาจะได้พูดคุยกัน แต่เขากลับนั่งที่หน้าอพาร์ตเมนต์ของเขา

สิ่งที่เธอไม่รู้คือกุสตาฟกำลังคิดถึงเวลาปัจจุบัน เป็นเวลากลางดึก กุสตาฟรู้สึกว่ามันไม่สมควรที่จะเชิญเธอเข้าไปในเวลานี้

“แล้วเรื่องที่อยากคุยล่ะ?” กุสตาฟทำลายความเงียบหลังจากสังเกตเห็นว่าแองจี้ไม่พูดอะไรซักพัก

“กุสตาฟ… นายจะ…” แองจี้หันมามองหน้าเขาและจับมือขวาของเขา

“นายจะ… ถ้าฉันเปลี่ยนไป นายจะยังเป็นเพื่อนร่วมกันกับฉัน แม้อยู่ในค่าย MBO ใช่หรือไม่?” เธอถามด้วยสายตาอ้อนวอน

“เปลี่ยน? หมายถึงประเภทไหนของการเปลี่ยน?” กุสตาฟถามด้วยสายตาสงสัย

“ก็.. สมมุติว่าฉัน… กลายเป็นคนโหดเหี้ยมอีกหน่อย… นายจะยังทิ้งฉันไหม” แองจี้ถามขณะเบือนหน้าหนี

“อืม… มันขึ้นอยู่กับเรื่องของความโหดเหี้ยมของเธอน่ะ… หากเป็นศัตรูของเธอ รับรองได้เลยว่าฉันจะไม่ทำลายความสัมพันธ์กับเธอ” กุสตาฟตอบด้วยสายตาที่ลึกซึ้ง

แองจี้ปล่อยมือกุสตาฟอย่างช้าๆ ขณะที่ใบหน้าของเธอแสดงอาการไม่เต็มใจ “ฉันอยากจะลอง แต่ฉันไม่รู้ว่าฉันจะยอมทำร้ายใครได้หรือเปล่า” เธอพูดเบาๆ ขณะจ้องมองไปที่พื้น

“ฟังนะ แองจี้… ฉันไม่ได้ขอให้เธอทำร้ายหรือโหดเหี้ยมกับใครเลย แต่เมื่อพูดถึงคนที่มีเจตนาทำร้ายเธอ จะเป็นเธอหรือพวกเขา… หากเธอตัดสินใจที่จะไม่ง้างหมัดของเธอออกมา นั่นหมายความว่าเธอได้เลือกเป็นกระสอบทรายของพวกเขาแล้ว ซึ่งมันค่อนข้างงี่เง่า”