The Bloodline System ศึกแห่งสายเลือด - ตอนที่ 198: การตัดสินใจที่ชาญฉลาด

ตอนที่ 198: การตัดสินใจที่ชาญฉลาด

“ไม่ เราจะต้องผ่านหนึ่งในนั้นด้วย หลังจากนี้ ฉัน จะศึกษาให้เพียงพอเพื่อหาความแตกต่าง” เด็กชายใน ชุดบอดี้สูทสีน้ําเงินเต็มตัวตอบ ขณะที่พวกเขาก้าวไปข้างหน้า

“ยังมีน้ําผลไม้เพียงพอที่จะพาพวกเราทุกคนกระ โดดขึ้นไปได้หรือไม่” หนึ่งในนั้นถามอีกครั้ง เด็กชาย ตอบด้วยการพยักหน้า

ข้างหน้าพวกเขามีประตูเงิน 2 บาน

ดูเหมือนว่าผู้เข้าร่วมเหล่านี้จะระบุตําแหน่งที่ประตูปรากฏขึ้นได้

จากการสนทนาของพวกเขา แองจี้ ได้อนุมานว่าพวกเขา วางแผนที่จะเข้าไปในประตูแห่งใดแห่งหนึ่งโดยสุ่มสี่สุ่มห้า

ซูมมม!

เธอรีบวิ่งไปข้างหน้าและมาถึงหน้ากลุ่ม

กลุ่มคนทั้งกลุ่มหยุดการเคลื่อนไหวและจ้องมองที่เธอด้วย สายตาที่น่าสงสัย

ในที่สุดเธอก็วางสิ่งมีชีวิตที่มีขนยาวอยู่ในอ้อมแขนของ เธอตลอดเวลานี้บนพื้นหลายฟุตข้างหน้าประตูทั้งสอง

“เฮ้ เธอเป็นใคร ออกไปจากทางของเราซะ!” หญิงสาวใน ชุดสีชมพูตะโกนออกมา

แองจี้หันกลับมามองพวกเขา

“ถ้าอยากสอบเสร็จตอนนี้ ตามฉันมา” แองจี้พูดแล้วตั้งห น้าตั้งตารออีกครั้ง

“นี่เธอ เราจะตามเธอไปทําไม” หญิงสาวที่อยู่ข้างห ลังตะโกนออกมาอีกครั้ง แต่แองจี้ เพิกเฉยต่อเธอและเพ่งค วามสนใจไปที่สิ่งมีชีวิตที่มีขนยาว ซึ่งเธอวางไว้บนพื้น

ร่างของสิ่งมีชีวิตนั้นลุกเป็นไฟอีกครั้ง ในขณะที่มันเริ่ม เคลื่อนไปข้างหน้าไปทางประตูทางขวา

ผู้เข้าร่วมที่อยู่เบื้องหลังกําลังจะโจมตีแองจี้ เพื่อที่เธอจะ ได้ออกไปให้พ้นทาง

ทันทีที่แองจี้พิจารณาว่าสัตว์ที่มีขนยาวกําลังเคลื่อนไป ทางประตูทางขวา เธอรีบไปที่ประตูทางด้านซ้าย

พวกเขาประหลาดใจกับการกระทํากะทันหันของเธอและ ไม่สามารถตอบสนองได้จนกระทั่งเธอมาถึงหน้าประตูทาง ด้านซ้าย

“หยุดเธอ!”

“เธอจะทําลายทุกอย่าง!”

แม้จะตะโกนออกไป แต่ก็ไม่มีใครเร็วพอที่จะหยุดเธอได้

เด็กชายในชุดสูทสีน้ําเงินเต็มตัวหายตัวไปและป รากฏขึ้นอีกครั้งที่หน้าประตู แต่ก็สายเกินไปแล้ว

แองจี้ผ่านมันไปได้แล้ว

สิ่งมีชีวิตที่มีขนยาวที่เธอวางไว้บนพื้นยังคงเคลื่อนไปข้า งหน้าไปทางประตูทางด้านขวา

ประตูทั้งสองเริ่มหรี่ลงแล้ว

“ไปเถอะ เราต้องออกไปจากที่น” เด็กชายในชุดสีน้ําเงิน เต็มตัวตะโกนออกมา

คนอื่นๆ ในกลุ่มวิ่งไปข้างหน้าเพื่อพบเขา แต่นั่นคือ เมื่อพวกเขาสังเกตเห็นบางอย่าง

“พวก สิ่งมีชีวิตพวกนั้นยังไม่ออกมา…”

“นอกจากนี้ ผู้หญิงคนนั้นไม่ปรากฏตัวอีกฝั่งหนึ่งหลัง จากผ่านประตูเข้ามาแล้ว”

“เธอหายไปทันทีหลังจากผ่านประตูนี้”

พวกเขาทั้งหมดหันไปมองสิ่งมีชีวิตที่มีขนยาว ซึ่งยังคง เคลื่อนไปทางประตูทางขวา

พวกเขาจําได้ว่าเป็นหนึ่งในสิ่งมีชีวิตที่หลั่งไหลออกมาจาก ประตูลวงตาอย่างต่อเนื่อง

“นั่นหมายความว่าประตูนี้เป็นของจริง” พวกเขาตระ หนักได้ในทันที

โดยไม่ต้องกังวลใจอีกต่อไป กลุ่มนี้จึงเดินผ่านประตูไปอ ย่างรวดเร็ว

ภายในห้องโถงซึ่งมีพอร์ดอยู่มากมาย มีพอร์ด 2-3 เครื่อง เปิดออกในส่วนต่างๆ ของห้องขนาดใหญ่

หึหึ! หึหึ! หึหึ!

ในเวลาเดียวกัน แองจี้กับผู้เข้าร่วมคนอื่นๆ ก็ผ่านการทด สอบพร้อมๆเธอด้วย

กลุ่มที่เธอทิ้งไว้ข้างหลังก็ตื่นขึ้นหลายวินาทีหลังจากที่เธอตื่น

พวกเขาปืนออกจากพอร์ดและจ้องมองไปที่ผนังกระจก ด้านบน ทางด้านตะวันออกของห้องโถง

“ยินดีด้วยที่ผ่านด่านที่ 3 ! ตอนนี้คุณจะถูกพาไปที่ห้อง รับรองแล้ว” เสียงของกราเดียร์ ซานาทัส ดังก้องไปทั่วห้อง ก่อนที่ผู้เข้าร่วมทั้งหมดจะหายไปพร้อมกับแสงจ้า

“นั่นเป็นการเคลื่อนไหวที่ฉลาดมาก ผู้สมัคร 00121” กรา เดียร์ ซานาทัสกล่าว ขณะที่เขาจ้องไปที่ห้องโถงผ่านผนังก ระจกเป็นเวลา 2-3 วินาทีก่อนที่จะหันไปเผชิญหน้ากับการ ฉายภาพโฮโลแกรมอีกครั้ง

“มาดูกันว่าคนอื่นๆ มีอะไรรออยู่บ้าง”

ภายในห้องโถงบนชั้น 602 มีผู้เข้าร่วมประมาณ 7 คน ปรากฏตัวขึ้น

แองจี้เป็น 1 ใน 7 คนและเกลด สาวผิวเขียว

พวกเขาไม่เห็นกันเมื่ออยู่ในห้องโถงก่อนหน้านี้ ถึงกระนั้น พวกเขาสังเกตเห็นกันและกันทันทีที่ปรากฏขึ้นภายในห้องโถง

“ฉันเห็นว่าเธอก็เป็นหนึ่งในคนที่เสร็จก่อนอีกครั้ง เช่นกัน” เกลดพูดด้วยรอยยิ้ม

“เธอก็เหมือนกัน” แองจี้ตอบด้วยรอยยิ้ม ขณะที่พวกเขา เดินไปที่พื้นที่นั่งเล่น

กลุ่มที่ตามหลังแองจี้เมื่อเธอเข้าไปในประตูเข้ามาหาเธอ

“เราขอโทษสําหรับเรื่องก่อนหน้านี้” พวกเขาขอโทษที่เกือบทําร้ายเธอและขอบคุณเธอสําหรับความ ช่วยเหลือของเธอ

แน่นอนว่าแองจี้ไม่โกรธพวกเขาและยิ้มอย่างไม่ใส่ใจเมื่อ พวกเขาขอโทษ

“แล้วกุสตาฟล่ะ เขายังไม่เสร็จเหรอ?” เกลดถามเมื่อเดินมาถึงบริเวณที่นั่งเล่น

“เขาอยู่ตรงนั้น” แองจี้ชี้ไปที่ด้านหน้า ซึ่งกุสตาฟอยู่ในพื้นที่นั่งเล่น ไขว้ขาโดยหันหน้าไปทางด้านข้าง

“เขาไม่ได้มากับเรา… หมายความว่าเขาเป็นคนแรกอีกแล้วเหรอ?” เกลดพูดออกมาด้วยสีหน้างุนงง

“แน่นอน ฮิฮิ” แองจี้หัวเราะคิกคักอย่างไพเราะหลังจากตอบขณะที่พวกเขาเดินไปที่ตําแหน่งที่นั่งของกุสตาฟ

ผู้เข้าร่วมที่เพิ่งมาถึงรู้สึกหวาดกลัว เมื่อเห็นผู้คนในชุดขาว พวกเขาจําพวกเขาได้บางส่วนและตระหนักในทันที่ว่า นี่จะต้องเป็นกลุ่มจากโรงเรียนต่างๆ ในเมืองที่ผ่านการทด สอบพิเศษ

บางคนไม่กล้าแม้แต่จะนั่งแถวเดียวกับพวกเขาและไปหา แถวที่ว่าง อย่างไรก็ตาม กุสตาฟ แองจี้ และเกลดไม่ได้สนใจเรื่องนี้ด้วยซ้ํา

ตอนนี้พวกเขานั่งรวมกันที่ด้านหน้า ซึ่งนักเรียนเหล่านี้อัด แน่นไปด้วย พวกเขาไม่ได้ดูถูกรบกวนหรือข่มขู่แต่อย่างใด อันที่จริงคนที่นั่งข้าง ๆ พวกเขาเป็นคนที่ดูหวาดกลัว

“เธอทําได้ดีมาก แองจี้” กุสตาฟชมเธอด้วยรอยยิ้ม

“อ่า ไม่ ไม่มีอะไร…. เมื่อเทียบกับนายแล้ว ฉันยังขาดอยู่” แองจี้ตอบด้วยท่าทางเขินอาย

“อย่าประเมินตัวเองต่ํา” กุสตาฟพูดอีกครั้งขณะหันมามองเธอ

หูของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดง เมื่อสังเกตเห็นการชําเลืองมองของเขา

“พวกเขาเป็นเหมือนคู่รักหรืออะไรซักอย่าง” เกลดเริ่มรู้สึกเหมือนส่วนเกินรอบตัวพวกเขา

“เธอคิดว่าการใช้สิ่งมีชีวิตนั้นเป็นวิธีการแยกความแตกต่างระหว่างประตูของจริงและของปลอมได้อย่างไร” กุสตาฟถามด้วยความประหลาดใจ