The Bloodline System ศึกแห่งสายเลือด - ตอนที่ 88

ตอนที่ 88: การเรียกหา

[ภารกิจที่ซ่อนอยู่เสร็จสิ้น]

[ครอบครองเพื่อนร่วมห้องของคุณ]

»รางวัล

<+10000 ประสบการณ์>

<+5 คะแนนคุณสมบัติพิเศษ>

————————–

กุสตาฟยิ้มขณะเดินทางไปยังห้องโถง

‘ดูเหมือนว่าการจัดการกับคนงี่เง่ามักจะมาพร้อมกับรางวัลเสมอ’

—

ภายในห้องโถงขนาดใหญ่ที่ดูหรูหรา สามารถมองเห็นวัยรุ่นในชุดต่าง ๆ ที่หลั่งไหลเข้ามา

พวกเขาย้ายเป็นกลุ่ม ขณะที่เดินเข้าไปในห้องโถง พวกที่ใส่ชุดสีเดียวกันก็ย้ายมาอยู่ด้วยกัน

เหล่านี้เป็นนักเรียนจากโรงเรียนต่าง ๆ ในเมืองใกล้เคียงที่ได้รับเชิญให้เข้าร่วมในกิจกรรมแลกเปลี่ยน

นักเรียนจากโรงเรียนเดียวกันนั่งใกล้กันจึงเหมือนกับมัดสีต่างๆ มารวมกัน ทำให้ห้องโถงดูมีเอกลักษณ์เฉพาะตัว

กุสตาฟนั่งอยู่ท่ามกลางฝูงชนจำนวนมากอย่างแน่นอน

ครูใหญ่ของโรงเรียนมัธยมเมืองเอเทรียม เดินไปที่แท่นเพื่อกล่าวปราศรัยกับนักเรียน

ครั้งแรกที่เขาต้อนรับพวกเขาสู่เมืองเอเทรียม และอธิบายต่อว่างานจะเป็นอย่างไรในอีก 3 วันข้างหน้า

นักเรียนจากโรงเรียนอื่นจะไปเที่ยวชมเมืองและไปเยี่ยมชมโรงเรียนมัธยมเมืองเอเทรียม ในวันรุ่งขึ้น

วันต่อมาพวกเขาจะแลกเปลี่ยนความรู้ในหัวข้อและหัวข้อต่างๆ

แม้ว่าจะเรียกว่าการแลกเปลี่ยนความรู้ แต่จริงๆ แล้วมันเป็นแบบทดสอบตามความรู้และความฉลาดของนักเรียน

การเรียกมันว่าการแลกเปลี่ยนเป็นการปกปิดความหมายที่แท้จริง

วันที่ 3 ซึ่งเป็นวันสุดท้ายคือวันที่การดวลจะเกิดขึ้น

นักเรียนรู้สึกตื่นเต้นมากที่ได้ยินเกี่ยวกับเรื่องนี้ทั้งหมด แต่พวกเขาไม่ได้คาดหวังว่าจะมีการแลกเปลี่ยนความรู้ด้วย

‘นักเรียนคนไหนที่ฉันสามารถเลือกให้เป็นตัวแทนของเราในการแลกเปลี่ยนความรู้ได้’ อาจารย์ใหญ่เออร์วิน ซึ่งนั่งอยู่ด้านหลังแท่นพร้อมกับบุคคลสำคัญคนอื่นๆ กำลังคิดหนักเกี่ยวกับเรื่องนี้

ความจริงก็คือเมื่อพูดถึงความรู้ในวิชาปกติ นักเรียนเลือดผสมของเอชชีลอนในชั้นเรียนที่ 3 ไม่ค่อยเก่งเรื่องนี้

น่าเสียดายที่ไม่มี สลาคอฟ หรือ มนุษย์ธรรมดา มาด้วย

เฉพาะเลือดผสมจากคลาส 3 เท่านั้นที่เข้าร่วมกิจกรรมแลกเปลี่ยนนี้ เลือดผสมเหล่านี้ส่วนใหญ่สนใจแต่วิธีเพิ่มความแข็งแกร่งและแทบไม่กังวลเรื่องการเรียน

แน่นอน ครูใหญ่เออร์วินไม่คิดว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้นถ้าเขาทำ เขาจะพานักเรียนที่ไม่ได้มีแค่กล้ามเนื้อแต่มีสมองมาด้วย

ครูใหญ่ของโรงเรียนมัธยมปลายเมืองเอเทรียม ยังคงพูดถึงเรื่องอื่นๆ อยู่ 2-3 นาทีก่อนจะออกจากแท่น

เสียงปรบมือดังขึ้น ขณะที่เขาเดินกลับไปที่ที่นั่งของเขา

รองอธิการบดีขึ้นมาบนเวทีและประกาศชื่อโรงเรียนที่เข้าร่วมกิจกรรมแลกเปลี่ยน

โดยมีโรงเรียนเข้าร่วมกิจกรรมมากถึง 12 แห่ง 2 โรงเรียนแรกมาจากเมืองแพลงก์ตอน คือ โรงเรียนเอชชีลอน และ โรงเรียนแบลคร็อค

โรงเรียนที่เหลือ ได้แก่ เชอริล, แบร์บูลเล็ท, อีเกิ้ลวิงค์, โรงเรียนรีเฟล็กชัน, เมาท์อีฟ ฯลฯ โรงเรียนเหล่านี้ทั้งหมดมาจากเมืองใกล้เคียง

พวกเขามีนักเรียนประมาณ 1000 คนอยู่ในห้องโถงในเวลานี้

หลังจากที่รองอธิการบดีประกาศรายชื่อโรงเรียนที่เข้าร่วมงานเสร็จแล้ว เขาก็กล่าวถึงเวลาที่นักเรียนควรจะมารวมตัวกันเพื่อทัวร์และจัดกลุ่มอย่างไร

เนื่องจากพวกเขาต้องการให้นักเรียนจากโรงเรียนอื่นมาพบปะสังสรรค์กัน พวกเขาจึงตัดสินใจว่าจะรวมกลุ่มนักเรียนจากโรงเรียนต่างๆ เข้าด้วยกัน

กุสตาฟเพียงแค่ฟังจากตำแหน่งปัจจุบันของเขา ในขณะที่หาวเป็นครั้งคราว เขาไม่สนใจแม้แต่งานแลกเปลี่ยนอีกต่อไป

เขาไม่เพียงแค่สนใจที่จะได้เห็นส่วนต่างๆ ของเมืองเท่านั้น

อีกไม่กี่นาทีต่อมา การประชุมก็จบลงและอนุญาตให้นักเรียนกลับห้องได้

แน่นอนว่าพวกเขายังมีอิสระที่จะเดินเตร่ไปรอบๆ

นักเรียนออกจากห้องโถงไปเป็นฝูง

กุสตาฟกำลังเดินอยู่ในฝูงชนจำนวนมากเมื่อเขาได้ยินชื่อของเขา

“กุสตาฟ ออสโลฟ มาทางทิศตะวันออกของห้องโถง!” เสียงอันดังประกาศ.

นักเรียนของเอชชีลอน จำเสียงนี้ได้ มันเป็นของอาจารย์ใหญ่เออร์วิน

เสียงของเขาดังกว่าลำโพงขนาดใหญ่ ซึ่งเป็นสาเหตุที่ทำให้เสียงก้องกังวานไปทั่วทั้งห้องโถง

นี่คือความสามารถทางสายเลือดของอาจารย์ใหญ่เออร์วินในที่ทำงาน เขาสามารถขยายเสียงได้หลายครั้งหากต้องการ

‘หึ เขาต้องการอะไร’ กุสตาฟหงุดหงิด เมื่อถูกเรียกแบบนั้นและถูกเรียกว่าออสโลฟ

นักเรียนจากโรงเรียนอื่นต่างสงสัยว่ากุสตาฟคนนี้เป็นใครถึงถูกเรียกแบบนี้ พวกเขาไม่รู้ว่าเขาถูกเรียกมาเพื่ออะไร แต่พวกเขารู้สึกว่าเขาต้องเป็นคนสำคัญ

มีเพียงนักเรียนของเอชชีลอน เท่านั้นที่ตกใจและสับสนในการเรียกของอาจารย์ใหญ่เออร์วิน พวกเขาสงสัยว่าทำไมอาจารย์ใหญ่เออร์วินถึงอยากพบกับพวกขยะที่มีชื่อเสียงในชั้นเรียน

หญิงสาวผมยาวสีดำรู้สึกอึดอัดเมื่อได้ยินชื่อกุสตาฟ ดูเหมือนว่าเธอจะย้ายไปอยู่กับกลุ่มเพื่อนก่อนหน้านี้ แต่หยุดนิ่งเมื่อได้ยินชื่อของเขา

“เธอกำลังทำอะไรยูฮิโกะ ไปกันเถอะ” เด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่อยู่รอบตัวเธอพาเธอออกจากความคิดด้วยการเรียกเธอ

“งั้นเราไปกันเถอะ” เธอพึมพำเสียงต่ำและเดินไปกับเพื่อนของเธอต่อไป

กุสตาฟต้องหันหลังกลับและเริ่มมุ่งหน้ากลับเข้าไปในห้องโถงหลังจากได้ยินเสียงเรียก

เขาเคลื่อนตัวสวนทางกับกระแสน้ำ เนื่องจากทุกคนกำลังมุ่งหน้าออกไป แต่ก็น่าแปลกที่ไม่มีใครติดต่อกับเขาจนกว่าเขาจะไปถึงที่หมาย

เขามาถึงทางด้านตะวันออกของห้องโถงและสังเกตเห็นอาจารย์ใหญ่เออร์วินและรองอาจารย์ใหญ่มาร์ครออยู่ที่ด้านข้าง

อาจารย์ใหญ่ดูโล่งใจเมื่อเห็นกุสตาฟเดินเข้ามาหาพวกเขา

กุสตาฟมาถึงข้างหน้าพวกเขาและจ้องไปที่อาจารย์ใหญ่เออร์วินด้วยสายตาที่ห่างเหิน

“ท่านเรียกผมมามีอะไรครับ อาจารย์เออร์วิน” กุสตาฟถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“ดีที่คุณอยู่ที่นี่กุสตาฟ” อาจารย์ใหญ่เออร์วินเริ่มพูด

“อย่างที่คุณเคยได้ยินมา พรุ่งนี้จะมีการแลกเปลี่ยนความรู้กัน… นั่นคือสิ่งที่พวกเขาเรียก แต่ฉันแน่ใจว่าคนที่ฉลาดอย่างคุณคงคิดว่านี่เป็นเพียงการแข่งขันอีกประเภทหนึ่ง” อาจารย์ใหญ่เออร์วินเสริม