The Conquerors Path | เส้นทางผู้พิชิต - ตอนที่ 189 Life’s Choices

“เซอร์ไพรส์ไหมคะ?”

“สุดๆ เลย”

ผมพยักหน้าตามคำพูดของเอลด้าขณะที่มองดูทิวทัศน์ที่สวยงามตรงหน้า ตอนนี้เราทั้งคู่กำลังนั่งอยู่บนยอดของลำต้นของต้นไม้ขณะมองทิวทัศน์ที่สวยงามของโลกนี้ เอลด้าพาผมมาที่นี่เพื่อให้ผมสงบลงหลังจากที่เห็นว่าผมตกตะลึงมากที่ได้มาอยู่ที่นี่ ลมอ่อนๆ พัดผ่านโลกขณะที่มันลูบไล้ใบหน้าของเราทั้งคู่ขณะที่เอลด้าพูดพลางมองออกไปด้านนอก

“หนูชอบมาที่นี่บ่อยๆ มันมักจะทำให้หนูผ่อนคลาย คงเพราะมีบางอย่างเกี่ยวกับโลกนี้ที่ทำให้หนูสงบ?”

คำพูดสุดท้ายของเอลด้านั้นทำให้เธอสับสนเล็กน้อย

ผมมองดูใบหน้าของเธอที่ดูเหมือนจะซ่อนความเจ็บปวดเอาไว้ ในขณะที่สีหน้าของเธอลุกโชนไปด้วยความสับสน แสงจากท้องฟ้าก็ส่องลงมากระทบกับความงามของเธอ ทำให้ความงามของเธอน่าหลงใหลมากขึ้น ขณะที่ขาของเธอเลื้อยผ่านลำต้นของต้นไม้ซึ่งบางครั้งขาที่สวยงามและสวยงามของเธอก็จะโผล่ออกมา

ผมไม่ตอบสนองต่อคำพูดของเอลด้า ขณะที่ผมขยับเข้าไปใกล้เธอโดยวางมือบนเอวของเธอเพื่อดึงเธอเข้ามาใกล้ เธอไม่รีรอที่จะเอาหัวมาซบไหล่ผมก่อนที่ความเงียบจะเข้าครอบงำพวกเรา

มุมมองบุคคลที่ 3 :

เอลด้ารู้สึกเหมือนว่าจิตใจของตัวเองผ่อนคลายลงและความเจ็บปวดที่เธอรู้สึกก็ลดลงขณะที่เธอซบอยู่ในอ้อมกอดของพี่ชายของเธอ ชั่วขณะหนึ่งเธอรู้สึกเหมือนออสตินและเธอเป็นเพียง 2 คนในโลก และเธอปรารถนาให้สิ่งนี้คงอยู่ตลอดไปโดยที่ทั้งคู่ใช้ชีวิตร่วมกันโดยที่ความปรารถนาของเธอหลุดออกจากปากเธอโดยไม่รู้ตัว

“หนูหวังว่าช่วงเวลานี้จะคงอยู่ตลอดไป”

ออสตินซึ่งอยู่ข้างๆ เธอได้ยินคำพูดของเธอ การครุ่นคิดเบาๆ เผาไหม้ลึกอยู่ข้างในดวงตาสีม่วงของเขา ไม่กี่วินาทีผ่านไปก่อนที่เขาจะพูด

“โลกแห่งความจริงไม่เคยสวยงามหรอกนะ ไม่ว่าจะเป็นใครก็ล้วนต้องพบเจอเรื่องในชีวิตที่ไม่อยากเจอ แต่การหนีปัญหานั้นไม่เคยช่วยอะไรได้ ในโลกนี้อาจมีเรื่องเป็นร้อยเรื่องที่ทำให้เราต้องเสียใจ แต่ในบรรดาทั้งหมดนั้นเราต้องการเพียงเหตุผลเดียวเท่านั้นที่จะก้าวไปข้างหน้า”

“สถานที่ตอนนี้ไม่มีสิ่งเจือปน มันสะสมความบริสุทธิ์และความปลอดภัย ไม่มีอะไรที่นี่จะโกหกเรา ไม่มีใครที่นี่จะแทงข้างหลังเราถ้าแสดงให้พวกเขาเห็น และทุกคนที่นี่จะไว้วางใจเราอย่างไม่มีเงื่อนไข มันวิเศษมากที่ได้มาที่นี่ แต่มันจะเป็นการทิ้งตัวตนของเราไปรึเปล่าถ้าเราอยู่ที่นี่?”

“เราเป็นอย่างที่เราเป็นอยู่ทุกวันนี้ได้เพราะสิ่งที่เราได้เผชิญมา อาจมีความมืดและความสกปรกมากมายในโลกแห่งความจริงที่จะผลักเราให้คุกเข่าลง แต่เรายังคงเดินหน้าต่อไป ทำไมหล่ะ? มันง่ายมาก แม้จะมีทุกสิ่งในโลกนี้ที่เราต้องเกลียด แต่ก็ยังมีสิ่งหนึ่งให้เรารักและนั่นก็เกินพอสำหรับเราที่จะเดินหน้าต่อไป”

คำพูดที่แผ่วเบาของออสตินดังก้องไปทั่วโลก 

ดวงตาของเอลด้าเป็นประกายด้วยความเข้าใจบางอย่างเมื่อเธอได้ยินคำพูดของพี่ชายของเธอ น้ำตาเล็กน้อยปรากฏขึ้นที่ขอบตาของเธอเมื่อเธอเข้าใจว่าพี่ชายของตัวเองกำลังชี้ให้เห็นอะไรและดูเหมือนว่าจะดึงดูดใจเธอมากขึ้นเท่านั้น เมื่อออสตินดูเหมือนจะเข้าใจความเจ็บปวดที่เธอต้องเผชิญ

ชีวิตของเอลด้าไม่ได้สวยงามเพียงแค่การมีสายเลือดของนางฟ้า นางฟ้าโดยธรรมชาติเป็นสิ่งมีชีวิตที่บริสุทธิ์ พวกเธอสามารถเห็นอะไรในโลกนี้ได้มากกว่าคนอื่นๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเป็นเรื่องของความสกปรกและความมืดที่มีอยู่ในโลกนี้

นั่นเป็นเหตุผลหลักที่นางฟ้าทั้งหมดอาศัยอยู่ในโลกที่ถูกปิดนี้ เป็นเพราะพวกเธอไม่สามารถจัดการกับความมืดทั้งหมดที่พวกเธอเห็นที่ภายนอกได้ และเอลด้าที่มีสายเลือดนางฟ้าเองก็เหมือนกัน จุดเริ่มต้นของเส้นทางสายเลือดของเธอไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับเธอเลย เธอสามารถ ‘มองเห็น’ ได้มากกว่าคนอื่นๆ และมันก็ถือเป็นเรื่องยาก

ในตอนแรกสายเลือดของเธอถือเป็นคำสาปสำหรับเธอ และทุกคนที่เธอ ‘เห็น’ นั้นมากเกินไปสำหรับเธอ แต่ภายในทั้งหมดนี้มีคนเดียวที่ไม่เหมือนคนอื่น นั่นคือพี่ชายของเธอ ซึ่งแตกต่างจากคนอื่นๆ เขาเป็นเหมือนแสงที่ส่องสว่างและความสบายใจที่นำแสงสว่างมาสู่โลกของเธอ เขาเป็นจุดยึดเหนี่ยวของเธอและเป็นคนที่ช่วยให้เธอเห็นแสงสว่างในทุกๆ ครั้งที่เธอหมดศรัทธา

แม้จะอยู่ในหลุมแห่งความสิ้นหวังที่ลึกที่สุด เขาก็เป็นคนเพียงคนเดียวที่ส่องแสงเจิดจ้าจนขับไล่ความมืดมิดที่คุกคามและกัดกินเธอ มีเพียงพี่ชายของเธอเท่านั้นที่จะทำให้เธอสงบและผ่อนคลายได้ เฉพาะตอนที่เธออยู่กับออสตินเท่านั้นที่เธอจะมีความสุขได้

ไม่มีสิ่งใดในโลกที่ทำให้เธอมีความสุขได้มากเท่ากับการได้อยู่ในอ้อมกอดของเขา สายเลือดที่ให้ความแข็งแกร่งแก่เธอควรเป็นคำสาปสำหรับเธอ แต่พี่ชายของเธอคือร่มที่ถูกกางออกเพื่อปกป้องเธอจากทุกสิ่งที่ต้องการทำร้ายเธอ 

ไม่มีสิ่งใดในโลกนี้ที่จะมีความสำคัญต่อหัวใจของเธอเท่ากับออสติน และไม่มีใครสามารถแทนที่เขาได้เช่นกัน

ขณะที่จิตใจของเอลด้ากำลังโลดแล่น ออสตินก็รู้สึกคิดถึงเช่นกัน 

เขาไม่ได้เป็นอะไรมากไปกว่านักศึกษาทั่วไปก่อนที่จะถูกโยนเข้ามาที่นี่ เขาสูญเสียครอบครัวและต้องอยู่คนเดียว มีหลายครั้งที่เขาคิดที่จะยอมแพ้กับสิ่งที่เป็นอยู่ เขาต่อสู้เพื่ออะไร? แต่ในช่วงเวลานี้ได้มีใครบางคนที่จะช่วยเขาผ่านมันไปได้และพวกเขาก็กลายเป็นเหตุผลที่เขาพยายาม

ฮาเร็มเหรอ? แน่นอนว่ามันฟังดูน่าสนใจ แต่นั่นคือเหตุผลเดียวที่ทำให้เขาต้องมีชีวิตอยู่งั้นเหรอ? เขามุ่งมั่นเพื่ออะไรกัน? ครั้งหนึ่งคำถามเหล่านี้ทำให้เขาจมดิ่งลงสู่ก้นบึ้ง แต่โชคดีที่มีใครบางคนอยู่ข้างๆ และช่วยเขาแยกความคิดที่บีบคั้นเขาออก

‘วีน่าจะสบายดีไหมนะ?’

ความคิดของออสตินโลดแล่นไปกับภาพของมังกรแสนสวยที่ติดตามเขาในช่วงแรกของการเดินทาง ผู้หญิงที่เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในหัวใจของเขา เขาปรารถนาอย่างยิ่งที่จะได้รับรู้สึกอบอุ่นจากเธออีกครั้ง แต่เขารู้ว่าตัวเองต้องรอไปก่อนในตอนนี้จนกว่าโอกาสของเขาจะมาถึง

“เอลด้า…พี่ไม่สามารถรู้สึกหรือเข้าใจความเจ็บปวดของเธอได้ แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าพี่จะเป็นต้นไม้ให้เธอพึ่งพิงไม่ได้นะ ในตอนที่อยู่กับพี่ เธอเป็นตัวของตัวเองได้เพราะเธอคือน้องสาวสุดที่รักของพี่”

ขณะที่ออสตินพูดคำสุดท้ายของเขา เขาก็ลูบหัวของหญิงสาวผู้เปี่ยมไปด้วยความรักด้วยความรัก ผู้ที่ส่งรอยยิ้มที่สวยงามที่สุดที่เธอทำได้ในขณะที่น้ำตาไหลลงมาบนใบหน้าของเธอ เอลด้ารู้อยู่แล้วและเธอก็รู้แล้วในตอนนี้ และเธอก็รู้ไปจนถึงอนาคตว่า…

“หนูรักพี่นะคะ!”

ด้วยคำพูดเหล่านั้น เอลด้าก็ดำดิ่งสู่อ้อมกอดของออสติน โดยที่เธอกอดเขาแน่นไม่ยอมปล่อย 

เมื่อรู้สึกถึงอ้อมกอดของเอลด้า ออสตินก็ยิ้มอย่างน่าพิศวงขณะที่เขากอดเธอกลับ คลื่นสีรุ้งที่สวยงามยังคงลอยอยู่เหนือพวกเขา ชั่วขณะหนึ่งหัวใจทั้ง 2 ดวงได้เต้นเป็นหนึ่งเดียวกัน

-Donate-

True Money Wallet ID : mraxzy 

ไทยพาณิชย์ : 4051572923 //ชาคริต