The Conquerors Path | เส้นทางผู้พิชิต - ตอนที่ 283 A Mastermind Behind The Battle

โลกปีศาจนั้นซับซ้อนมากและยากที่จะรับมือ ขนาดของสถานที่สำคัญนั้นใกล้เคียงกับทวีปซิลวิยา แต่ละด้านมีมวลแผ่นดินเท่ากัน 

สถานที่ขนาดใหญ่เช่นนี้มีเพียง 2 อาณาจักรเท่านั้นหรือ? ใช่ นั่นเป็นความจริง แต่มีบางอย่างที่ลึกกว่านั้น ความจริงที่ว่าแต่ละส่วนของอาณาจักถูกแบ่งออกเป็นอาณาเขตซึ่งมีขนาดเท่ากับประเทศ

และผู้ปกครองของประเทศนั้นถูกเรียกว่าราชา แต่สุดท้ายผู้ที่อยู่สูงสุดจะเป็นจักรพรรดิแห่งอาณาจักรปีศาจ ด้วยเหตุนี้เราอาจยกตัวอย่างราชาแวมไพร์และราชามนุษย์หมาป่าซึ่งทั้งคู่เป็นราชา ปกครองอาณาเขตขนาดใหญ่ อันที่จริงพวกเขานั้นมีอาณาเขตที่ใหญ่ที่สุดและมีอำนาจมากที่สุดอีกด้วย

แต่สุดท้ายแล้วพวกเขาจะอยู่ภายใต้การปกครองของอาณาจักรเสมอ แม้ว่าความขัดแย้งระหว่างแวมไพร์และมนุษย์หมาป่ายังคงน่าตื่นเต้น แต่สิ่งนี้เกิดขึ้นอีกครั้งเนื่องจากความแตกต่างในอาณาจักรของพวกเขา แวมไพร์เป็นคนของอาณาจักรโอลฟานซึ่งอยู่ภายใต้การปกครองของแองเจลิน่า ในขณะที่มนุษย์หมาป่าเป็นคนของอาณาจักรเอฟเฟธซึ่งอยู่ภายใต้การปกครองของรอน

เป็นเวลานานแล้วที่ทั้งคู่ต่อสู้กัน, ดึงคอกันและไม่เคยสงบเลย แวมไพร์และมนุษย์หมาป่าไม่ควรถูกปล่อยให้อยู่ตามลำพังในห้องเดียวกัน เป็นวลีที่ดังมาก

‘ทำไมจู่ ๆ เรื่องนี้ถึงทำให้นึกถึงไนร่ากันนะ?’

เมื่อนึกถึงแวมไพร์สาวที่ตั้งใจจะซัดกับผม ผมก็รู้สึกปวดหัวมาก 

คนเดียวที่สนุกกับสถานการณ์ปัจจุบันของกลุ่มผมคือไนร่า ไม่ว่าเธอจะต่อสู้ไปกี่ครั้ง เธอก็ยังคงตื่นเต้นมากขึ้นเรื่อยๆ และจะยิ่งแย่ลงไปอีกหากเธอพ่ายแพ้ เพราะสิ่งนี้ยิ่งผลักดันให้เธอแข็งแกร่งขึ้น

โชคดีที่ตอนนี้ผมปล่อยให้เธอยุ่งอยู่โดยตั้งเงื่อนไขให้เธอว่าต้องเอาชนะ ‘ผู้ใต้บังคับบัญชา’ ของผมซะก่อน ซึ่งเป็นกำแพงชนิดหนึ่งที่ทำให้เธออยู่ในการควบคุม 

ปกติผมจะจัดการกับเธอหรือไม่ก็ผลักเธอออกไป แต่ความคิดนั้นก็จบลงเมื่อข้อความนี้แวบเข้ามาในตาของผม

อีเว้นท์ : เป้าหมายในการจีบคนใหม่

คำอธิบาย: เนื่องจากชิร่าถูกถอดออกไป ทำให้รู้สึกว่าขาดเป้าหมายในการจีบไปคนหนึ่ง หากปราศจากกรรมและโชคชะตาจะพลิกผัน ก่อให้เกิดความโกลาหลอย่างสร้างสรรค์ต่อโลก ด้วยเหตุนี้หลังจากไตร่ตรองอย่างยาวนานและคัดกรองเป้าหมายการในจีบรายใหม่เราจึงได้เลือก!

เป้าหมายในการจีบ : ไนร่า แดร๊กคูล่า

หมายเหตุ : ดูเหมือนสวรรค์จะบันดาลให้คนบ้า 2 คนมาเจอกัน! จงสรรเสริญพระเจ้า!

ผมหลีกเลี่ยงการพูดถึงส่วนที่เหลือของหัวข้อพวกนั้นไป ข้อความนี้พึ่งมาถึงผมเมื่อประมาณ 2 วันก่อน แม้ว่าผมจะคาดไม่ถึงก็ตาม 

อย่างไรก็ตามผมก็ไม่ได้ไร้เดียงสาถึงขนาดที่จะเชื่อว่าการพราก ‘สถานะ’ ของชิร่าออกไปจะไม่นำปัญหามาให้ โชคดีที่นี่คือปัญหาที่ผมสามารถจัดการได้ ปัญหาเดียวคือผมเห็นว่าไนร่ามีความสนใจในเรื่องรักๆ ใคร่ๆ เป็น 0% เนื่องจากทั้งหมดที่เธอมีในหัวคือการต่อสู้และอาจจะต่อสู้มากกว่านี้

‘ค่อยๆ เป็น ค่อยๆ ไปออสติน..…ค่อยๆ ก้าว’

ผมดึงความสนใจของตัวเองกลับมาจดจ่ออยู่กับการแสดงดีๆ ที่กำลังจะเริ่มขึ้น

มุมมองบุคคลที่สาม :

“ดูเหมือนนายจะไม่ใช่แมวขี้กลัวสินะ”

โยฮันบุตรชายคนที่ 4 ของราชามนุษย์หมาป่าพูดขึ้น ดวงตาที่เหมือนสุนัขของเขาเปล่งประกายในขณะที่ใบหน้าของเขายิ้มจนเห็นฟัน โดยที่มีบรรยากาศแห่งความเย่อหยิ่งล้อมรอบตัวเขา 

ผู้ชมมนุษย์หมาป่าต่างตะโกนเชียร์เสียงดังด้วยความกระตือรือร้นเพื่อยกย่องชื่อของโยฮัน พวกเขาทุกคนทำตัวเหมือนหมาป่าที่รวมตัวกันเป็นฝูง และตอนนี้ลูกชายของราชาฝูงกำลังจะต่อสู้

โยฮัน! โยฮัน! โยฮัน!

เหล่ามนุษย์หมาป่าทำให้แน่ใจว่าชื่อของเขาจะดังก้องอยู่ในสนามเท่านั้น จนทำเอาเสียงอื่นๆ ทั้งหมดถูกกลบไป คนอื่นต่างรู้สึกกดดันในขณะที่เลโอนาร์โดยืนหยัดต่อสู้กับโยฮันอย่างใจเย็น เสียงตะโกนของฝูงชนแทบจะกลืนกินเขา ตอนนี้จิตใจของเขากำลังปั่นป่วนด้วยความโกรธที่พลุ่งพล่าน

ความโกรธของเขามุ่งตรงไปที่ชายคนนั้นโดยสิ้นเชิง….ไม่สิ ดีที่สุดแล้วที่อีกฝ่ายอยู่ตรงหน้าเขา เมื่อระลึกถึงเหตุการณ์ที่ตัวเองได้เห็นความเดือดดาลในก็ลุกไหม้อยู่ในดวงตาของเลโอนาร์โด

‘ใจเย็นๆ ไว้ นี่คงจะเป็นการต่อสู้ที่ยากลำบาก จงอย่าเสียความสงบไป’

ทันใดนั้นดูแรนดัลก็พูดขึ้นเพื่อดึงเลโอนาร์โดออกจากความคิดของเขา สาเหตุที่เขาโกรธเป็นฟืนเป็นไฟก็เพราะภารกิจที่เขาพึ่งทำสำเร็จไป 

เมื่อ 3 วันก่อนเลโอนาร์โดได้พบกับบาร์เลย์ที่ซึ่งมอบภารกิจแรกให้เขาอีกครั้ง แต่รายละเอียดของภารกิจทำให้เขาประหลาดใจ และเมื่อเขาเห็นความโหดร้ายที่แท้จริงด้วยตาของเตัวเอง ความเดือดดาลก็ก่อตัวขึ้นในตัวเขา

องค์กรมืดที่ควบคุมความโกลาหลในโลก พวกมันกำลังฆ่าเด็กเล็กๆ และเอาเลือดของพวกเขาไปทำพิธีกรรมอยู่ ซึ่งเลโอนาร์โดได้ทำลายฐานที่มั่นเล็กๆ ของพวกมันไป และสายตาที่ทักทายเขาที่นั่นทำให้หัวใจของเขาเย็นชา และสิ่งที่ทำให้เขาโกรธก็คือมนุษย์หมาป่าที่อยู่ตรงหน้าเขาเกี่ยวข้องกับเหตุการณ์นี้

จากข้อมูลที่เขาเห็นจากบาร์เลย์นั่นคือโยฮันมีความเชื่อมโยงกับองค์กรมืด และเลือดของเด็กผู้หญิงก็เป็นสิ่งที่เขาใช้เพื่อเติมพลังให้กับตัวเอง สุดท้ายแล้วเด็กๆ ก็ไม่ได้มีค่าอะไรมากไปกว่าสารอาหารสำหรับเขา สิ่งนี้ทำให้หัวใจของเลโอนาร์โดเดือดดาล เขาอยากจะจัดการโยฮันซะเดี๋ยวนั้นเลย แต่บาร์เลย์ก็ห้ามเขาไว้โดยบอกว่ามันยังไม่ถึงเวลา

เลโอนาร์โดถูกบังคับให้ดูภาพนั่นโดยไม่สามารถทำอะไรได้ แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเขาไม่สามารถใช้ความยุติธรรมของตัวเองได้ 

เมื่อมองไปที่ชายตรงหน้าตัวเอง ดวงตาของเลโอนาร์โดก็ฉายแววด้วยความเกลียดชัง

“ฉันจะทำให้แน่ใจว่าแกจะรู้สึกเหมือนตายทั้งเป็น”

เลโอนาร์โดพึมพำช้าๆ

“หืม? ว่าไงนะ?”

โยฮันถามกลับด้วยรอยยิ้ม แต่เลโอนาร์โดกลับหุบปากขณะรอให้การต่อสู้เริ่มขึ้น

‘การต่อสู้ด้วยมีดที่ยืมมานั้นดีที่สุด’

ออสตินคิดขณะที่จ้องมองไปยังการต่อสู้ที่กำลังจะเริ่มขึ้น ทุกอย่างเป็นไปด้วยดี เขาค่อยๆ สร้างเลโอนาร์โดให้เป็นอาวุธของตัวเองด้วยบางสิ่งที่ดึงดูดความสนใจของเขาเป็นเหยื่อล่อ ในขณะที่เขาจะค่อยๆ คืบคลานจากด้านหลังและรับเอาสิ่งที่ดีทั้งหมดมาเป็นของตัวเองแทน

การทำให้เลโอนาร์โดทำตามความประสงค์ของเขานั้นเป็นส่วนที่ง่ายมาก และตอนนี้เขาอยู่ที่นี่เพื่อต่อสู้กับโยฮัน และจากนี้ไปสิ่งต่างๆ ก็มีแต่จะบานปลายขึ้น

“พี่ชายกำลังสนุกกับอะไรอยู่เหรอคะ?”

เอลด้าถามขณะที่เธอส่งสายตาเปี่ยมรักมาที่เขา ในขณะที่สาวๆ ที่เหลือเองก็จดจ่ออยู่กับพี่น้องคู่นี้ 

ออสตินหันไปหาเอลด้าก่อนจะตอบกลับเธอไป

“ไม่มีอะไรหรอก แค่ฉากนี้คุ้นเคยเกินไปจนพี่นึกถึงการผจญภัยในความทรงจำหน่ะ”

“โอ้ เรื่องเป็นยังไงเหรอคะ?”

เอลด้าถามด้วยดวงตาเป็นประกาย แต่แทนที่จะตอบ ออสตินกลับตอบเธอด้วยคำถามแทน

“เธอจะว่ายังไงถ้าพี่โชว์บางอย่างให้เธอดูแทนหล่ะ?”

“จะให้หนูดูอะไรงั้นเหรอคะ?”

“อนาคตไง”

ออสตินพูดในขณะที่เขาเริ่มควบคุมเสียงของตัวเองและในไม่ช้าเขาก็พูดขึ้นด้วยท่าทางหยิ่งยโส

“ฮึ่ม แกรู้สถานะของข้าแล้วยังกล้ามาท้าทายอีกงั้นเหรอ?”

ไม่กี่วินาทีหลังจากออสตินพูดบทสนทนาเดียวกันก็ถูกพูดขึ้นโดยโยฮันที่อยู่ในสนามซึ่งทำให้สาวๆ ในห้องต้องประหลาดใจ แต่ออสตินยังไม่จบเพียงเท่านั้น น้ำเสียงของเขาเปลี่ยนไปอีกครั้ง โดยที่คราวนี้นั้นนุ่มนวลขึ้น

“แล้วไงหล่ะ? สถานะนายไม่มีความหมายอะไรสำหรับฉันเลย!”

และคราวนี้เลโอนาร์โดก็พูดประโยคนั้นออกมาด้วยท่าทางที่กล้าหาญ ทำเอาสาวๆ สะดุ้งอีกครั้ง

“พี่ชายรู้ได้ยังไงกันคะ?”

เอลด้าถามด้วยดวงตาเป็นประกาย 

ออสตินส่ายหัว

“เรื่องปกติ พอดีพี่เคยเห็นสถานการณ์แบบนี้มาหลายครั้งแล้วหน่ะ ทั้งราชาผู้เย่อหยิ่งและผู้แพ้ที่กล้าหาญ เธอคงจะไม่เชื่อแน่ๆ ว่าพี่เจอสถานการณ์เช่นนี้มากี่ครั้งแล้ว และทั้งหมดก็มักจะเริ่มต้นด้วยประโยคเดียวกันนี้”

“ ‘แกรู้ไหมว่าพ่อของฉันเป็นใคร!’ มันเหมือนกับว่าพวกเขาทุกคนไปโรงเรียนเดียวกันเพื่อเรียนรู้คำศัพท์เหล่านี้ บางทีอาจเรียกว่าโรงเรียนนายน้อยก็ได้นะ”

ออสตินพูดจบก็ส่ายหัว แต่สาวๆ ที่เหลือกลับหัวเราะเบาๆ ยกเว้นอิซาเบลล่า แม้แต่ซาบรีน่าก็ยังยิ้มเล็กๆ บนใบหน้าของเธอ

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า…..มันสมบูรณ์แบบมากเลยค่ะพี่!”

“พี่รู้…..อ๊ะ! มันเริ่มแล้ว”

เมื่อได้ยินดังนั้น ทุกคนก็มุ่งความสนใจไปที่การต่อสู้ ซึ่งจะต้องสนุกสนานอย่างไม่ต้องสงสัย

-Donate-

True Money Wallet ID : mraxzy 

ไทยพาณิชย์ : 4051572923 //ชาคริต