The Conquerors Path | เส้นทางผู้พิชิต - ตอนที่ 320 The Beginning Of Another Hunt

“ฉันมีความสุขจริงๆ ค่ะ”

ชิร่ากระซิบข้างหูขณะนอนโอบกอดผมโดยที่ยังเปลือยเปล่า ขณะที่ร่างกายของเธอแนบชิดกับผมโดยมีหัวของเธอแนบอยู่บนอกของผม และเธอก็นอนอยู่บนร่างของผมด้วยรอยยิ้มที่พึงพอใจด้วยดวงตาเป็นประกาย เธอสนุกกับการกอดผมขณะที่เธอพูดต่อไป 

“ฉันไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าตัวเองจะรู้สึกแบบนี้ได้ค่ะ หัวใจของฉันคิดถึงคุณเสมอเลยในตอนที่คุณไม่อยู่ คุณอยู่กับฉันตลอดเลยไม่ได้เหรอคะ?”

คำถามของชิร่าเต็มไปด้วยความปรารถนา ซึ่งผมก็ส่ายหัว

“เธอก็รู้หนิว่าฉันทำแบบนั้นไม่ได้ ไม่ใช่ว่าพ่อของเธอจะสืบเรื่องความสัมพันธ์ของเราไม่ได้ แถมคนอื่นๆ ที่เฝ้าดูเธออยู่อาจทำให้เรามีปัญหาก็ได้หากเราอยู่ด้วยกันบ่อยๆ”

คำตอบของผมทำให้เธอไม่พอใจ ขณะที่เธอทำหน้าบูดบึ้งและกอดผมแน่นขึ้น

“ฉันแค่ไม่อยากให้คุณอยู่ห่างจากฉันเอง”

‘เธอหลงเราหัวปักหัวปำเลยสินะ’

ผมคิดว่าขณะมองดูผู้หญิงที่ไม่ยอมปล่อยผมไป

“ฉันก็เหมือนกัน ฉันไม่อยากที่จะอยู่ห่างจากเธอเลย แต่สถานะของเรานั้นต่างกันเกินไป”

ผมตอบด้วยเสียง ‘เศร้า’ ทำให้ชิร่าเงียบลงขณะที่เธอกอดผมแน่นขึ้น

“ถ้าฉันเจอคุณเร็วกว่านี้หล่ะก็…”

ชิร่ากระซิบด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความเคร่งเครียด 

ผมกอดเธอแล้วลูบหลังเธอ

“ยังไงก็ตามตระกูลเธอจะไม่เคลื่อนไหวเร็วๆ นี้ใช่ไหม?”

ผมถามเพื่อดึงความสนใจของชิร่าไปยังหัวข้อที่ผมต้องการ

“ใช่ค่ะด้วยแผนของเรา ในไม่ช้าอำนาจของตระกูลฉันจะเพิ่มขึ้นค่ะ”

ชิร่าพูดด้วยน้ำเสียงไม่สนใจ ตอนนี้หัวใจส่วนใหญ่ของเธออยู่กับผมแล้ว เธอคอยช่วยผมติดตามการเคลื่อนไหวของตระกูลฮิลโคลว์ดมาตลอด และยิ่งผมเจาะลึกเข้าไปในเรื่องนี้มากเท่าไร ขุมอำนาจที่อยู่เบื้องหลังพวกเขาก็ยิ่งลึกลับมากขึ้นเท่านั้น ความลับที่มีแต่คนระดับสูงเท่านั้นที่จะรู้กำลังถูกเปิดเผยอย่างช้าๆ

และแล้วผมก็ใช้เวลาชั่วโมงต่อมาในการพูดคุยกับชิร่าเพื่อเติมเต็มความปรารถนาที่เธอสั่งสมมา จากนั้นผมก็ออกจากหอพักไปภายใต้สายตาเศร้าโศกของชิร่า ผู้ไม่ยินยอมที่จะปล่อยผมไปอย่างที่สุด แต่สุดท้ายผมก็จากไปอยู่ดี 

ผมยังมีอีกหลายอย่างที่ต้องทำ หลังจากเดินไม่กี่นาทีผมก็มาถึงจุดเทเลพอร์ตและกลับมาปรากฏตัวใกล้กับคฤหาสน์ของผม

ไม่นานหลังจากที่ถอดหน้ากากออก ผมก็กลับมาที่ห้องทำงานเพื่อตรวจดูสิ่งที่สำคัญที่สุด

“คลาร่า…โซเนียเป็นยังไงบ้าง?”

ผมถามเมดสาวที่อยู่ข้างๆ ขณะดูเอกสารในมือ

“เธออาการดีขึ้นแล้ว อีกประมาณ 2 วันก็น่าจะตื่นแล้วค่ะ”

คลาร่าตอบขณะช่วยผมทำงานที่ถูกสะสมไว้

“ดี…จับตาดูเธอไว้ แล้วสถานการณ์ในกลุ่มหล่ะเป็นยังไงบ้าง?”

“ทุกอย่างมั่นคงดี แต่สาวๆ เริ่มกระสับกระส่ายแล้วค่ะ พวกเธอต้องการเวลาของคุณมากกว่านี้ค่ะ”

คลาร่าพูดขณะประทับตราเอกสารในนามของผม ทำให้ผมคิดว่าเป็นเรื่องจริงที่ผมไม่ได้ใช้เวลามากนักกับสาวๆ ที่ถูกพิชิตแล้วในกลุ่มของผม แม้ว่าเมื่อไหร่ก็ตามที่ผมว่าง ผมจะไปหาพวกเธอทุกคนก็เถอะ โดยเฉพาะอย่างยิ่งมิกะและริกะ ผมได้ไปเดทกับพวกเธอ 2 คนแล้ว

ในเมื่อพวกเธอสารภาพรักกับผมและผมก็สารภาพรักกลับไปแล้วเลยทำให้พวกเราเป็นคู่รักกัน ดังนั้นผมเลยไม่อยากปล่อยให้พวกเธอรอนาน อย่างน้อยผมต้องมีเวลาอย่างน้อย 1 ชั่วโมงให้กับพวกเธอ 2 คน โชคดีที่ภายใต้ข้ออ้างที่ว่าสการ์เล็ตเป็นอันตรายเลยทำให้พวกเธอยอมเก็บเรื่องความสัมพันธ์ของพวกเราไว้เป็นความลับในตอนนี้

ในเรื่องนั้นทุกอย่างเป็นไปด้วยดี ทั้งมิกะและริกะก็เข้ากันได้ดี แต่ยังเหลืออะไรให้ผมจัดการอยู่อีก

“คลาร่าแสดงรายละเอียดตารางเวลาที่เธอทำไว้ให้ฉันดูหน่อยสิ”

หลังจากผมพูดจบแล้วคลาร่าก็ส่งตารางเวลาของสาวๆ ในกลุ่มของผมมาให้ แม้ว่าพวกเธอจะอยู่ในกำมือของผมแล้ว แต่ผมก็ยังคอยจับตาดูกิจกรรมของพวกเธออยู่ ผมจำเป็นต้องมอบความรักให้พวกเธอให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ 

ผมจะเอาแต่พูดคุยกับพวกเธอและทำให้พวกเธอรู้สึกว่าได้รับความรักได้ยังไงกัน?

แค่ความรู้สึกนั้นไม่เพียงพอที่จะสานต่อความสัมพันธ์ ผมจำเป็นต้องรู้ว่าเมื่อไรควรลงมือ, ควรพูดและควรพูดยังไงเพื่อที่ความโรแมนติกจะยังคงอยู่ ใครว่าการมีฮาเร็มเป็นเรื่องง่ายหล่ะ?

อาจจะเป็นแบบนั้นสำหรับฮาเร็มธรรมดาๆ แต่การควบคุมฮาเร็มที่เต็มไปด้วยเหล่ายันเดเระนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายเลย โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อผู้หญิงทุกคนนั้นมีพลังพอที่จะส่งผลกระทบต่อโลกได้ 

ดวงตาของผมมุ่งความสนใจไปที่ข้อมูลในขณะจดจำเกี่ยวกับวิถีชีวิตของพวกเธอ

‘ทุกอย่างเรียบร้อย’

ผมหรี่ตาลงครู่หนึ่งขณะครุ่นคิด

“คลาร่า”

“คะ?”

คลาร่าก็มองมาที่ผมหลังจากได้ยินเสียงเรียก 

ผมมองเธอก่อนจะออกคำสั่ง

“บอกทุกคนให้เคลียร์ตารางเวลาหลังจากนี้ 1 สัปดาห์เอาไว้ พวกเราจะไปเที่ยวกัน”

“รับทราบค่ะ”

เมื่อได้ยินคำพูดของผม คลาร่าก็พยักหน้าด้วยรอยยิ้ม และไม่นานเราก็เริ่มทำงานของเรากันต่อ 

1 ชั่วโมงต่อมาผมก็จัดการทุกอย่างที่ต้องทำจนเสร็จ

“นายท่าน…ไม่ใช่ว่าฉันต้องได้รางวัลเหรอคะ?”

ทันใดนั้นคลาร่าก็เข้ามาหาผมด้วยรอยยิ้มและนั่งลงบนตักของผมพร้อมกับเบียดก้นของเธอลงบนเป้าของผม

“แน่นอน”

ผมพูดด้วยรอยยิ้มขณะที่เราพุ่งเข้าหากัน 

ไม่กี่วินาทีต่อมาเสียงครวญครางอย่างมีความสุขของคลาร่าก็ดังขึ้นในห้อง

“อาณาเขตของสถาบันจะเปิดเร็วๆ นี้ และพวกคุณทุกคนจะเข้าไปข้างในเป็นครั้งแรก พวกเธอพร้อมกันหรือยัง?”

ลอเรน อาจารย์ประจำชั้นของผมพูดขณะยืนอยู่หน้าห้องเรียน 

ตอนนี้ผมอยู่ในห้องเรียนโดยนั่งอยู่ที่เดิมขณะรับข่าวที่รู้อยู่แล้ว อาณาเขตลับที่เป็นของสถาบันจะเปิดทุกๆ 2 ปี และเฉพาะผู้ที่มีอายุ 18 ปีขึ้นไปเท่านั้นถึงจะเข้าไปได้

มันเป็นโลกที่มีสมบัติทางธรรมชาติอันทรงพลังมากมาย ถือเป็นโอกาสสำหรับนักเรียนหลายคนที่คิดจะเปลี่ยนแปลงชะตากรรมของพวกเขา ดินแดนที่เต็มไปด้วยมานาสูงและกฎที่ผันผวน ทำให้นักเรียนสามารถเลื่อนระดับได้ง่ายขึ้น แต่ในกรณีของผม มันถือเป็นดินแดนที่ผมจะได้มุ่งความสนใจไปที่เป้าหมายในการจีบ เรื่องเล็กเรื่องใหญ่จะเกิดขึ้นที่นั่นและผมต้องอยู่เคียงข้างพวกเธอเพื่อช่วยเหลือ

“ออสติน…นายเข้าไปที่นั่นไหม?”

อาวิก ปีศาจที่นั่งข้างผมถามก่อนผมจะพยักหน้าตอบ

“แน่นอน ใครหล่ะจะอยากจะปล่อยสมบัติพวกนั้นไป?”

ฉันถามกลับ ซึ่งทำให้อาวิกพยักหน้า

“นายอยากไปกับพวกเราไหม?”

ทันใดนั้นฮอลลี่ก็ถามผมด้วยน้ำเสียงคาดหวัง แต่ผมทำได้เพียงส่ายหัวให้เธอ

“ขอโทษที ฉันมีแผนอยู่แล้วหน่ะ”

“งั้นเหรอ….”

เมื่อได้ยินเสียงของผม เธอก็รู้สึกผิดหวังและเงียบลง 

เมื่อเห็นเช่นนั้นผมก็พูดขึ้นมา

“แต่ถ้าเราเจอกัน ไว้เรามาร่วมมือกันก็ได้”

“จริงนะ?”

“อ่า”

ผมตอบเด็กสาวที่กำลังตื่นเต้นและพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม

“ทำไมไม่ชวนเธอไปเดทหล่ะ? ดูเหมือนเธอจะชอบนายนะ”

อาวิกกระซิบข้างหูผม ซึ่งผมก็ได้แต่ยิ้มเจื่อนๆ

“สถานการณ์เพื่อน สถานการณ์…

-Donate-

True Money Wallet ID : mraxzy 

ไทยพาณิชย์ : 4051572923 //ชาคริต