The Conquerors Path | เส้นทางผู้พิชิต - ตอนที่ 338 Birds Of Feather Flock Together

ผมนั่งอยู่บนก้อนเมฆขณะรู้สึกได้ถึงลมที่กระทบลงบนใบหน้า แค่มองย้อนกลับไปก็เห็นเหล่าเพื่อนๆ ที่กำลังสนุกสนานกัน ใบหน้าที่มีความสุขของพวกเขาทำให้วันนี้เป็นวันที่ดีสำหรับผม 

ภาพที่สวยงามของต้นไม้สีขาวไม่มีที่สิ้นสุดเติมเต็มวิสัยทัศน์ของผมขณะที่เมฆกำลังเคลื่อนตัวอยู่บินท้องฟ้า

สูงขึ้นไปบนท้องฟ้าผมเห็นเมฆอีกหลายๆ ก้อนที่กำลังเคลื่อนไปมาโดยมีผู้คนอยู่บนนั้นได้ ท้องฟ้าถูกยึดเป็นถนน ผู้โดยสารนั่งอยู่บนก้อนเมฆเล็กๆ และมนุษย์สัตว์หลายคนที่มีธงสีเป็นผู้นำการจราจรบนท้องฟ้าเพื่อไม่ให้เกิดการรบกวนหรือปัญหาใดๆ 

เนื่องจากเราใช้บัตรวีไอพี เราจึงสามารถเคลื่อนผ่านการจราจรที่อยู่ข้างหน้าไปได้อย่างง่ายดายเนื่องจากพวกเขาให้ความสำคัญกับพวกเราเป็นอันดับแรก

“ว้าว ดูนั่นสิคะ!”

เสียงอำทานของเอ็มมาดึงความสนใจของพวกเราไปที่เธอ 

พอมองไปพวกเราก็เห็นฝูงนกพิเศษที่กำลังบินอยู่ พวกมันมีสีขาวและเขียวผสมกัน และมีความยาวประมาณ 1 ฝ่ามือ มีคริสตัลสีแดงแวววาวติดอยู่บนหัวพวกมัน ทำให้พวกมันดูน่ารักเหนือสิ่งอื่นใด เพียงแค่มองดูการบินบนท้องฟ้าก็ช่วยรักษาจิตวิญญาณได้

“พวกมันคือนกโคลเลียนที่พบได้เฉพาะในภูมิภาคนี้เท่านั้นค่ะ อย่าปล่อยให้รูปลักษณ์ที่น่ารักของพวกมันหลอกได้นะคะเพราะพวกมันเป็นนกอันตรายค่ะ”

นาเรพูดขณะมองไปยังฝูงนกหลากสีสันที่บินอยู่บนท้องฟ้า ไม่มีเมฆก้อนไหนเข้าใกล้พวกมันเลย ขณะที่นักท่องเที่ยวที่เหลือจ้องมองภาพนี้ด้วยดวงดาวในดวงตา

“พวกมันมักรวมอยู่กันเป็นฝูงเพื่อปกป้องกันและกัน คริสตัลบนหัวของพวกมันจะส่องแสงเจิดจ้าในตอนที่พวกมันจะโจมตีและพวกมันจะไม่เข้าใกล้คนแปลกหน้าค่ะ มีเพียงเด็กๆ เท่านั้นที่พวกมันจะไม่ค่อยทำอะไรเพราะพวกมันจะรู้สึกถึง-”

นาเรไม่สามารถพูดจบได้เนื่องจากฝูงนกโคลเลียนที่เคลื่อนตัวเข้ามาหาเราอย่างรวดเร็ว

“อะ-”

เป็นอีกครั้งที่นาเรไม่สามารถพูดได้เนื่องจากฝูงนกโคลเลียนมาถึงตำแหน่งของเราในพริบตา ฝูงนกอย่างน้อย 30 ตัวกำลังบินอยู่รอบๆ เมฆของเรา 

เมื่อเห็นสถานการณ์ในตอนนี้ผมก็ยิ้มพร้อมกับยื่นมือไปข้างหน้าและนกตัวที่ดูมีเอกลักษณ์ที่สุดในบรรดาฝูงก็กระพือปีกลงมาบนมือของผม

ไม่ใช่เพียงตัวเดียวเท่านั้น แต่ที่มีนกอย่างน้อย 5 ตัวในฝูงเกาะอยู่บนหัว, ไหล่และลำตัวของผม ดวงตาสีเขียวน่ารักของพวกมันมองมาที่ผมพร้อมเสียงร้องออกมาจากปากของพวกมัน

“แกนี่น่ารักจังนะ”

ผมพูดด้วยรอยยิ้มขณะใช้มือข้างที่ว่างอยู่ลูบหัวบริเวณอัญมณีเรียบๆ บนหัวมัน นกในมือของผมก็ไม่ได้ปฏิเสธอะไรและถูหัวกลับมาด้วยความชอบ เมื่อเห็นเช่นนี้นกที่เหลือก็อยู่บนตัวผมก็ใช้ร่างกายเริ่มถูเข้าหาผม 

“ดะ-ได้ยังไงกัน?”

คำพูดที่เหลือเชื่อของนาเรดังขึ้นมา ขณะที่ผมมองเธอซึ่งตอนนี้กำลังอ้าปากกว้าง

“ฮีโร่ของฉันเป็นที่รักของทุกคนจริงๆ ค่ะ”

เอ็มม่าพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนขณะที่เธอกระโดดเข้ามาข้างผม ดวงตาของเธอจ้องมองไปที่นกโคลเลียนไม่กี่วินาทีหลังจากนั้นเธอก็เงยหน้าขึ้น 

นกที่อยู่ในมือของผมมองระหว่างมือของเธอและผม 2-3 วินาทีก่อนที่มันจะอยู่บนมือผมเหมือนเดิมด้วยความไม่เต็มใจที่จะไป 

เมื่อเห็นอย่างนั้นเอ็มม่าก็หัวเราะเบาๆ ขณะที่ดวงตาของเธออ่อนลง

“ฮิฮิฮิ….ฮีโร่ของฉัน ดูเหมือนฉันจะแพ้อีกแล้วค่ะ”

เอ็มมาพูดด้วยน้ำเสียงภาคภูมิใจและไม่มีความท้อแท้เลยที่สัตว์ปฏิเสธเธอ 

มันเป็นเรื่องปกติหลังจากที่ผมกลายเป็นเจ้าชายแห่งชีวิต ผู้สืบทอดและเป็นลูกของออร์เฟียส ไม่มีสัตว์ชนิดใดในโลกที่จะปฏิเสธความปรารถนาดีของผม โดยเฉพาะอย่างยิ่งหากเป็นสัตว์ที่มุ่งเน้นไปที่ความบริสุทธิ์และความรู้สึกของชีวิต

แต่ถึงแม้นกในมือของผมจะปฏิเสธเอ็มม่า แต่นกตัวอื่นๆ กลับเข้าไปใกล้เธอในขณะที่เพื่อนคนอื่นๆ ของผมไม่แม้แต่สามารถแตะต้องพวกมันได้ด้วยซ้ำ 

ช่วงเวลาที่มีคนพยายามเข้าใกล้พวกมัน คริสตัลสีแดงด้านบนของนกจะเริ่มร้อนขึ้น โดยเฉพาะอเล็กซ์ผู้น่าสงสารที่ถูกนกกว่า 15 ตัวจิกกัดเป็นอย่างน้อย

‘หึหึ…..ดูเหมือนว่านกจะรู้สึกได้ถึงความอาฆาตพยาบาทภายในใจของเขา’

ผมหัวเราะกับสภาพปัจจุบันของอเล็กซ์ที่ตอนนี้หัวและใบหน้าของเขาต่างแดงก่ำ ซึ่งเขาทำได้เพียงบ่นออกมาเท่านั้น หายากที่จะเห็นเขาเป็นฝ่ายพ่ายแพ้แบบนี้ 

หลังจากนั้นผมก็หันไปมองนกตัวอื่นๆ ที่อยู่รอบๆ กลุ่มของตัวเอง ดวงตาส่วนใหญ่ของพวกเขามุ่งความสนใจไปที่ผม

ผมให้เวลาคนในกลุ่มชมฝูงนกใกล้ๆ ไม่กี่นาที ก่อนกระซิบบอกนกที่ยังนั่งอยู่บนฝ่ามือ

“แกพาเพื่อนๆ ออกไปได้แล้ว ยินดีที่ได้รู้จักครอบครัวของแกนะและฉันหวังว่าแกจะมาเยี่ยมฉันบ้างเวลาที่แกว่าง”

“จิ๊บ!…จิ๊บ!…จิ๊บ!”

“แน่นอน ฉันจะเตรียมอาหารมากมายไว้สำหรับครอบครัวของแก”

ผมพยักหน้าพร้อมแสร้งทำเป็นไม่เห็นสายตาแปลกๆ จากเพื่อนๆ ในตอนที่พวกเขาเห็นผมคุยกับนก ข้อดีอีกอย่างคือผมรู้สึกได้ถึงความตั้งใจของพวกมันเวลาพูดคุยกับสัตว์ต่างๆ เป็นพลังที่น่ายินดีอย่างยิ่งที่ฉันใช้เพื่อให้ติดต่อและควบคุมสาวบ้าๆ ที่ผมมุ่งหมายได้มากขึ้น

“จิ๊บ!…จิ๊บ!”

“แกเองก็ขอโชคดีนะ”

พอผมพูดจบ นกตัวนั้นก็บินออกจากมือของไปรวมกับฝูงของมัน

“พวกเขาน่ารักนะคะ…”

ซานะพูดแล้วผมก็ลูบหัวเธอ

“นั่นสินะ”

พูดแล้วผมก็หันไปหานาเรซึ่งตอนนี้มีดวงดาวอยู่ในดวงตาของเธอ ขณะที่สีแดงระเรื่อปรากฏอยู่เต็มแก้มของเธอ 

ผมมั่นใจว่าความสนใจในตัวผมของเธอจะต้องเพิ่มขึ้นเป็น 3 เท่าอย่างแน่นอน

“เราไปกันเลยไหม?”

ผมถามขึ้นมา ซึ่งเธอก็รีบออกจากภวังค์ก่อนจะผงกหัวแล้วขับเมฆออกไป

“อุ๊ฟ….ฮ่าฮ่า…..อเล็กซ์ นายดูเหมือนคนโดนจิกจริงๆ!”

เจค็อบตะโกนและหัวเราะและจับท้องขณะที่เขามองอเล็กซ์ หัวเราะให้กับใบหน้าของอเล็กซ์ที่เต็มไปด้วยรอยขีดข่วน

“ไอ้นกเวรพวกนั้น! คราวหน้าฉันจะย่างพวกมันให้หมด!”

อเล็กซ์พูดด้วยความไม่พอใจขณะที่เขาดื่มยารักษาจนหายดีอย่างรวดเร็ว

“ฉันไม่เห็นรู้เลยว่านายจะเป็นที่รักของสัตว์ขนาดนี้ ไม่น่าเชื่อว่านกโคลเลียนจะเข้าใกล้นายขนาดนี้”

ทันใดนั้นรินะก็ถามขณะที่เธอนั่งลงข้างผมโดยที่สายตาแข็งกร้าวของเธอกำลังมองไปทางนาเร

“อ่า เธอจะพูดแบบนั้นก็ได้ แล้วมีอะไรพิเศษเกี่ยวกับนกโคลเลียนบ้างหล่ะ?”

ผมตอบแล้วถามกลับไป

“พวกมันสามารถสัมผัสถึงความดีและความปรารถนาของผู้อื่นได้ ดังนั้นพวกมันจึงใกล้ชิดกับเด็กที่มีจิตใจดีเท่านั้น”

เมื่อพูดเช่นนั้น รินะก็ยิ้มให้ผมและผมก็ยิ้มตอบไป 

ผมเองก็รู้ว่าตัวเองมีความ “ดีย์” อยู่ข้างในแค่ไหน เกี่ยวกับสิ่งที่ผมได้ทำ แต่ผมได้เรียนรู้ที่จะไม่ปล่อยให้ความรู้สึกผิดครอบงำ ผมทำสิ่งที่ต้องทำเพื่อความอยู่รอด นั่นคือทั้งหมดและในการทำเช่นนั้น ผมแค่ต้องพยายามค้นหาความรักและความสงบสุขในสิ่งที่ผมทำ

“เธอได้เพิ่มหนึ่งในนั้นเข้าไปในครอบครัวของเธอไหม?”

ผมถามเอ็มม่าที่กำลังฮัมเพลงอย่างมีความสุข

“แน่นอนค่ะ พวกเขาบางตัวมีความสุขมากเช่นกันที่ได้เจอคุณ! โม่วว~ฮีโร่ของฉัน คนขี้แกล้ง!”

เอ็มม่าพูดคำพูดสุดท้ายของเธอพร้อมกับทำหน้าบูดบึ้งจนทำให้ผมหัวเราะ 

หลังจากที่ผมได้รับตำแหน่งบุตรแห่งชีวิต ผมก็ได้ไปเยี่ยมเอ็มม่าบ่อยขึ้นและใช้เวลาอยู่กับสัตว์ต่างๆ ความสามารถของผมในการใกล้ชิดกับสัตว์และครอบครัวของเธอมีแต่ทำให้เอ็มม่ารักผมมากขึ้นเรื่อยๆ

“ต่อไปนี้เป็นช่วงพักให้ทุกท่านได้เพลิดเพลินค่ะ”

ทันใดนั้นนาเรก็พูดขึ้นในขณะที่ขนมและเครื่องดื่มบนก้อนเมฆเล็กๆ เริ่มลอยมาหาเรา

“รับชาพิเศษด้วยไหมคะ?”

นาเรถามขึ้นมา ซึ่งผมก็พยักหน้า เมื่อได้ยินดังนั้นเธอจึงถือถ้วยหลายใบในมือก่อนจะเริ่มทำท่าทางและเคลื่อนไหวหลายครั้งโดยลอยขึ้นไปบนท้องฟ้า ชาทำให้เกิดสายรุ้งขณะที่เธอโยนมันจากถ้วยหนึ่งไปยังอีกถ้วยหนึ่ง มันเป็นอาหารตาที่ดีจริงๆ และหลังจากครึ่งนาทีผ่านไปชาร้อนพิเศษก็พร้อมแล้ว 

ผมเป่ามันเล็กน้อยก่อนจะลิ้มรส

“ชาดี”

ผมพูดขึ้นมาอย่างจริงจังขณะเอนหลังพิงเมฆพร้อมกับจิบชาที่ช่วยให้ร่างกายอบอุ่น ซึ่งทำให้นาเรยิ้ม 

-Donate-

True Money Wallet ID : mraxzy 

ไทยพาณิชย์ : 4051572923 //ชาคริต