The Daily Life of the Immortal King - ตอนที่ 165

ตอนที่ 165 เธอทําได้ยังไง?

มันเป็นเรื่องที่ไม่สามารถยอมรับได้ การที่ล้อมจากบะหมี่กึ่งสําเร็จรูปสามารถขุดอุโมงค์หลบหนี สําหรับคุกที่ขึ้นชื่อว่ามีระบบรักษาความปลอดภัยที่เข้มงวดที่สุดและใช้ขังนักโทษคดีร้ายแรง

พลังวิญญาณของนักโทษหญิงคนนั้นยังถูกผนึก เป็นไปได้ยังไงที่เธอจะทําลายแผ่นเหล็กหนาที่ทําจากคริสตัลอมตะได้?

นั่นคือหนึ่งข้อสงสัย

และหลังจากทําลายแผ่นเหล็กได้แล้ว เธอขุดผ่านทั้งอิฐ หินและดินได้ยังไง?

และนั่นก็เป็นอีกข้อสงสัย

โจวยี่ถึงที่เกิดเหตุหลังเลขาซุนดาคงไม่นาน เมื่อเขาเข้ามาในคุกเขาเริ่มรู้สึกมึนหัว เมื่อผู้คุมนักโทษเห็นโจวยี่มีอาการมึนงง เขาจึงเดินเอาสร้อยคออันหนึ่งสวมให้แก่โจวยี่ ซึ่งมันช่วยบรรเทาอาการมึนหัวได้

“ มันคืออะไรหรอครับ?”

ผู้คุ้มอธิบาย “คุณโจวยี่ นี่เป็นเครื่องรางป้องกันซึ่งสร้างขึ้นโดยองค์กรวิทยาศาสตร์แห่งชาติ มันลดผลกระทบจากเครื่องกําเนิดพลังวิญญาณได้ ทุกคนที่ทํางานในคุกแห่งนี้จะมีสร้อยคอ นี้คนละเส้น”

เมื่อได้ยินดังนั้นโจวยี่จึงพยักหน้าเป็นเชิงเข้าใจ

เครื่องกําเนิดพลังวิญญาณในคุกแห่งนี้มีพลังน่ากลัวมาก ทันทีที่เขาย่างก้าวเข้ามาเขารู้สึกหายใจไม่ออก ทั้งยังมีอาการแทรกซ้อนหลายอย่าง อธิเช่น แน่นหน้าอก หายใจติดขัด น้ำตาลในเลือดต่ำ หัวใจเต้นเร็ว และเวียนหัว พวกนักโทษที่มีโทษหนักจะไม่ได้รับเพียงแค่นี้ พวกเขายังโดนใส่กุญแจมือผนึกพลังอีกด้วย

ดูจากตัวแปรเหล่านี้ มันแทบจะเป็นไม่ได้เลยสําหรับใครที่จะสามารถแหกคุกนี้ออกไปได้

“เหตุการณ์ในครั้งนี้เป็นสิ่งที่คาดไม่ถึง แต่โชคดีที่เราพบเจอความบิดปกติเสียก่อน กุญแจมือของนักโทษนั้นมีเครื่องส่งสัญญาณติดตามอยู่ สัญญาณมันบอกว่านักโทษหลบหนียังคงซ่อนตัวอยู่ภายในคุกแห่งนี้” น้ำเสียงของผู้คุมพูดออกมาด้วยความโล่งอก อาจเป็นเพราะถ้าหากนักโทษคนนี้สามารถหลบหนีไปได้จริง อาชีพการงานของเขาคงจะจบลงเพียงเท่านี้ เขาอาจจะถูกไล่ออกกลับไปทําสวนที่บ้านนอกของเขา

ผู้คุมนำโจวไปที่สถานที่เกิดเหตุ บรรดาตํารวจพิสูจน์หลักฐานกําลังก้มหน้าก้มตาเก็บหลักฐานอยู่ พวกเขายืนอยู่รอบทางหนีซึ่งนักโทษสาวได้ใช้มันเพื่อหลบหนี โจวยี่เห็นเลขาซุนดาคังท่ามกลางกลุ่มคนแต่ไกลและวันนี้ท่านมาในชุดกันลม

“ว่าไงโจวยี่น้อยในที่สุดก็มาถึงจนได้!” เมื่อเลขาซุนดาคงเห็นโจวเขาก็รีบกล่าวทักทายด้วยท่าทีผ่อนคลาย “ต้องขอบใจเธอนะที่เราสามารถจับนักโทษคนนี้ได้ก่อนหน้านี้”

“…”

“ฉันพอจะเข้าใจสถานการณ์โดยรวมของที่นี่แล้ว ถ้าหากเธอมีคําถามหรือข้อสงสัยอะไรก็ถามฉันมาได้เลย หรือถ้าเธอมีข้อคิดเห็นยังไงก็บอกฉันได้เช่นกัน ทุกคนที่อยู่ที่นี่เชื่อฟังเธอ พวกเราจะต้องจับนักฆ่าสาวคนนั้นกลับเข้าสู่กระบวนการยุติธรรมให้ได้ ก่อนที่เธอจะลอยนวล!” เลขาซุนดาคังแตะไหล่โจวมี่ “น้องโจว!! ทุกอย่างมันขึ้นอยู่กับเธอแล้ว! ฉันเชื่อในตัวเธอ เธอเคยจับนักโทษสาวคนนี้มาแล้วหนนึง เธอต้องสามารถจับนักโทษคนนี้ได้อีกครั้งอย่างแน่นอน!”

“…” โจวมี่รู้สึกว่าเลขาซุนดาคงไม่เปิดโอกาสให้เขาโต้เถียงเลย

เรื่องของเรื่องก็คือมันไม่ใช่ฝีมือเขาเนี่ยน่ะสิ!

“แล้วนักโทษเธอหลบหนีไปได้ยังไงหรอครับ?”

เลขาซุนดาลังหันมาตอบ “ตามหลักฐานเบื้องต้นที่เราได้รับ นักโทษใช้ส้อมจากบะหมี่กึ่งสําเร็จรูปขุดทางหนี และหนีออกไปด้วยอุโมงค์นั้น แม้ว่ามันจะไม่ใหญ่มากแต่จากที่เราทราบเธอเป็นนักฆ่าอันดับต้นๆขององค์กรเงาสายธาร เธอคงชํานาญวิชาย่อกระดูก เธอจึงสามารถมุดอุโมงค์เล็กขนาดนี้ออกไปได้ และสําหรับแผ่นเหล็กที่พื้นนี่ นักโทษใช้สารกัดกร่อนบางอย่างย่อยสลายมัน”

สารกัดกร่อน?

โจวยี่รู้สึกสงสัยอะไรบางอย่าง “ไม่ใช่ว่ามีการตรวจร่างกายก่อนที่จะนําเธอเข้าคุกแห่งนี้แล้วไม่ใช่หรอครับ แล้วเธอนํามันเข้ามาได้ยังไง?”

เมื่อเจอคําถามนี้ผู้คุมจึงตอบด้วยความละอายใจ “ถ้าหากสิ่งที่พวกเราคิดไว้ไม่ผิดนะครับ นักโทษน่าจะซ่อนมันไว้ที่ส่วนนั้นของเธอ ซึ่งเป็นจุดที่เราจะไม่ตรวจ…”

โจวยี่ “ตรงนั้นระหว่างขา?”

เลขาซุนดาคังพยักหน้าให้ “ขอสรุปมันอาจจะดูตลกแต่มันก็ดูสมเหตุสมผล จริงๆแล้วมันง่ายมากเลยนะที่จะแอบซ่อนของไว้ในส่วนนั้นของร่างกายผู้หญิง แม้แต่ลูกระเบิดยังสามารถใส่เข้าไปได้ นับภาษาอะไรกับขวดของสารกัดกร่อน”

“…”

เป็นเวลากว่าสองชั่วโมงแล้วที่เจียงหลิวหยิงแหกคุกหลบหนีออกมา โลกภายนอกอาจจะดูสงบสุข แต่ภายในคุกสูงสุดแห่งนี้นั้นโกลาหลวุ่นวายมาก

ไม่มีใครสามารถบอกได้ว่าอะไรมันเกิดขึ้นกันแน่ในชั่วโมงนี้ แต่เป็นที่ยืนยันแล้วว่านักโทษสามารถหลบหนีจากห้องขังได้สําเร็จ

นักโทษคนนี้ทํางานให้กับองค์กรนักฆ่าชื่อดังอย่างองค์กรเงาสายธาร ถ้าหากพวกเขาปล่อยให้นักโทษคนนี้ออกไปได้ พวกเขาก็ไม่สามารถยืนยันได้ว่านักโทษคนนั้นจะไม่ทําอันตรายต่อสาธารณะชน

ไกลออกไปกว่าสามไมล์จากอาคารใหญ่ภายในคุกสูงสุด เจียงหลิวหยิงกลานออกมาจากกองหญ้า ภายในมือของเธอยังคงกําร้อมบะหมี่กึ่งสําเร็จรูปและใส่กุญแจมืออยู่ ส้อมนั้นถูกเสริมพลังด้วยเครื่องราง “เจาะเกราะ” ซึ่งผลลัพธ์ของมันก็คือเธอสามารถขุดอุโมงค์ได้อย่างง่ายดาย

ในระหว่างที่เธอกําลังขุดดินอยู่นั่นเอง พลังของเครื่องรางเจาะเกราะก็หมดลงและทันทีที่ผลของมันหมดลง ส้อมอันนั้นก็หักเป็นสองท่อนอย่างง่ายดาย

แต่ก่อนหน้านั้นเธอเอาเครื่องรางเจาะเกราะออกมาจากจุดตรงระหว่างขาของเธอจริง

“ต้องขอบคุณอุปกรณ์หลบหนีที่พี่เตรียมไว้ให้” เจียงหลิวหยิงพลิกขวดแก้วขนาดเท่านิ้วในมือของเธอ มันเป็นแคปซูลอเนกประสงค์ซึ่งเก็บของวิเศษที่ใช้ในการหลบหนี

ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาเธอแอบมันไว้ในจุดนั้นไม่เคยเอาออกไปไหน

ที่จริงแล้วเธอสามารถหลบหนีได้อย่างง่ายดาย แต่โชคไม่ดีที่เธอดันถูกทําให้สลบ และกว่าที่เธอจะรู้สึกตัว เธอก็พบว่าตัวเธอเองนั้นอยู่ในคุกแห่งนี้ไปเรียบร้อยแล้ว แม้ว่ามันจะใช้เวลานาน แต่โชคดีของเธอที่เธอสามารถหนีออกมาได้

เจียงหลิวหยิงนอนอยู่ในกองหญ้า เธอจ้องมองขวดแก้วในมือและกัดฟันด้วยความโกรธ “ไอฝูงแมวและเด็กบ้านั่น กล้าทํากับแม่ได้อย่าให้แม่ออกไปได้นะ!”

เจียงหลิวหยิงหรี่ตาลง

ตอนนี้เป้าหมายแรกคือต้องหนีออกไปจากที่แห่งนี้เสียก่อน เธอนั้นรู้ตัวดีว่าต่อให้เธอหนีออกมาจากห้องขังได้แล้ว เธอยังคงไม่ได้หนี้ได้อย่างสมบูรณ์ ยิ่งไปกว่านั้นเธอยังคงถูกจับตาอยู่ตลอดเวลา

“ฉันจะต้องเอาไอกุญแจมือบ้านออกไป” หลังจากที่ใจเย็นลงหญิงสาวมองไปยังกุญแจมือ

กุญแจมืออันนี้ทํามาจากเหล็กกล้า วัสดุที่ทําก็ค่อนข้างพิเศษสามารถผนึกพลังวิญญาณได้ ลําพังแค่เพียงคลื่นผนึกพลังวิญญาณก็แย่แล้ว พลังวิญญาณที่เธอสามารถใช้งานได้มีเพียงน้อยนิด…อย่างไรก็ตามดูเหมือนเธอจะคิดอะไรบางอย่างออก

เธอเอาเครื่องรางเจาะเกราะออกมาจากแคปซูลอเนกประสงค์

เธอนําเอาเครื่องรางนั้นทาบลงบนหน้าอก 36D คู่ใจของเธอด้วยความที่มันคือความหวังสุดท้ายของเธอ

จากนั้นเธอจึงสูดหายใจเข้าเต็มปอด

เธอวางมือของเธอลงบนหินและแยกมือทั้งสองข้างออกจากกันให้มากที่สุดเท่าที่จะทําได้

หลังจากนั้นเธอจึงยกลําตัวส่วนบนขึ้นและทันใดนั้นเองเธอก็เคลื่อนตัวลงอย่างรวดเร็ว

*ปัง!!**

กุญแจมือถูกทําลายโดยอาวุธคู่ใจของเธออย่างไม่มีชิ้นดี