The Daily Life of the Immortal King - ตอนที่ 170

ตอนที่ 170 สัตว์ทั่วไปมัน “ตื่น” ได้ด้วยหรอ?

เมื่อหวังลิ่งจําแลงกายเป็นราชันย์เหมียวและปรากฏตัวอยู่เบื้องหน้ากลุ่มเสือน้อย พวกมันจ้องหวังลิ่งตาค้างด้วยสายตาที่บ่งบอกว่าพวกมันไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง ส่วนแมวตัวอื่นที่อยู่ในอพาร์ทเม้น พวกมันต่างตกอยู่ในสถานะเช่นเดียวกัน แต่ของพวกมันนั้นลิ้งเพราะพวกมันไม่เคยเจอราชันย์เหมียวมาก่อน แค่เพียงเคยได้ยินคําบอกเล่าจากปากของกลุ่มเสือน้อย

ไม่มีแมวตัวใด ณ ที่แห่งนี้คาดคิดว่าราชันย์เหมียวจะปรากฏตัว

กลุ่มเสือน้อยนั้นรู้สึกดีใจอย่างไม่สามารถหาคําบรรยายใดมาบรรยายจนกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่

การที่หวังลิ่งเห็นถังสี่ ซ่งสือและหยวนชื่ออีกครั้ง หวังลิ่งก็รู้สึกดีใจเช่นกัน เขาไม่เคยคิดว่าลูกแมวสามตัวที่มันพบในลังกระดาษเมื่อตอนนั้นจะโตขึ้นมาได้ขนาดนี้

พวกมันเป็นแมวที่ถูกทิ้ง ตอนนี้เจ้าแมวที่ไม่มีใครเอาเมื่อตอนนั้นได้กลายมาเป็นหัวหน้าของทัพแมวสามกองทัพ และยังสามารถซื้อคอนโดหรูใจกลางเมืองเพื่อใช้เป็นศูนย์บัญชาการใหญ่จริงๆมันก็เป็นเรื่องน่าตกใจสําหรับเขาเช่นกัน

เวลาบ่ายโมงตรงในช่วงบ่าย เวลาผ่านไปประมาณสองชั่วโมงหลังจากเจิ้งทานได้เริ่มเปิดฉากโจมตี การต่อสู้ที่เกิดขึ้นโดยมีเจ๋งทานเป็นจุดศูนย์กลาง นั้นทําให้กองกําลังแมวต่างๆที่อยู่ใกล้เคียงเข้ามามีส่วนช่วยเหลือ

การปรากฏตัวของหวังลิ่งนั้นถือว่าปรากฏตัวขึ้นมาได้เวลาพอดิบพอดี

เขาชี้นิ้วไปยังจุดจุดหนึ่งบนแผนที่

จากพิกัดนั่น ซ่งสือก็เข้าใจขึ้นมาทันที “ไม่ใช่ว่าพิกัดตรงนั้นเป็นพิกัดที่เราสงสัยว่าเป็นศูนย์บัญชาการใหญ่ขององค์กรเงาสายธารงั้นเหรอ? ยังไม่ได้มีการยืนยันตําแหน่งใช่ไหม? การปะทะเริ่มขึ้นแล้วใครเป็นคุมกองทัพนั่นกัน?”

เมื่อพูดจบทั้งซังสือและหยวนชื่อมองไปทางถังชี่อย่างพร้อมเพรียงกัน

ถังชี่: “อะไร…ทําไมพวกนายมองฉันอย่างงี้…”

ซ่งสือและหยวนชื่อพูดออกมาเป็นเสียงเดียวกัน “ถ้าไม่ใช่ลูกน้องของแกเจิ้งทาน คงไม่มีแมวบ้าที่ไหนกล้าทําแบบนี้!”

ถังชี่: “…”

ซ่งสือยกอุ้งมือของมันขึ้นมาเกาหัวจากนั้นจึงหันไปทําความเคารพหวังลิ่ง “ต้องขอบคุณราชันย์เหมียวจริงๆ อย่างน้อยพวกเราก็พบจุดปะทะแล้ว”

“แล้วจากนี้เราจะเอายังไงดี?” หยวนชื่อจับคางอย่างครุ่นคิด

“พวกเราจะทําอะไรได้อีก? การต่อสู้มันเริ่มขึ้นแล้ว ไม่มีประโยชน์อะไรที่จะไปหยุดเจ๋งทาน อันดับแรกเราควรชะลอกําลังเสริมของฝ่ายศัตรู จากนั้นส่งกําลังเสริมเข้าไปช่วยเจิ้งทานในการโจมตีศูนย์บัญชาการของพวกมัน” ซ่งสือถอนหายใจและกุมหัวขณะที่พูดออกมา

หวังลิ่งไม่ได้อยากจะอยู่ที่สํานักงานใหญ่กับพวกถังและคนอื่นๆ กลับกันเขาอยากจะลงพื้นที่ไปดูสถานการณ์ของเจิ้งทาน เมื่อคิดได้ดังนั้นเขาจึงให้เครื่องรางเสริมพลังแก่ถึงที่

เครื่องรางเหล่านั้นคือเครื่องรางเกราะเบาที่มีเสริมพลังป้องกันต่างๆ หวังลิ่งเขียนมันขึ้นมาเมื่อตอนที่เขาอยู่ในห้องแลป หวังลิ่งอยากให้ถังชี่รีบแจกจ่ายเครื่องรางแก่แมวทุกตัวในสมรภูมิ

เขาได้เสริมพลังให้กับเครื่องรางเกราะเบานิดหน่อยด้วยเพิ่มระยะการมองเห็นและส่งสัญญาณ เมื่อเครื่องรางชนิดนี้ทํางานอยู่ในระยะ แมวตัวใดที่ใช้งานอยู่ก็จะส่งสัญญาณทําให้แมวที่อยู่ในระยะใกล้เคียงรับรู้ มันทํางานคล้ายๆกับWIFI – อันที่จริงแล้วหวังลิ่งแอบพัฒนามันมาจากยาWIFIของโทยะจอมอมตะ

เวลา 13:30 ณ สํานักงานใหญ่องค์กรเงาสายธาร

เหล่านักฆ่าเงาสายธารพยายามอย่างที่สุดในการปกป้องฐานที่มั่นของพวกเขาจากฝูงแมวของเจิ้งทาน นักฆ่าของเงาสายธารจํานวนประมาณ20คนกําลังช่วยกันใช้วิชาป้องกันแขนงต่างๆ เพื่อสร้างสนามพลังเกราะป้องกันล้อมรอบฐานของพวกเขา

ก่อนที่กําลังเสริมจะมาถึง ที่ศูนย์บัญชาการมีนักฆ่าแค่เพียง20คน

“นายพล พวกเรากําลังได้เปรียบอย่างเห็นได้ชัด ทั้งแนวหน้าและตรงนี้ยังไม่มีแมวตัวใดเสียชีวิต!” หัวหน้าหน่วยทหารราบหลวงพี่ ผู้ซึ่งทําหน้าที่ลอบโจมตีจากข้างหลังรายงานสถานการ

ทุกอย่างเป็นไปตามที่เจ๋งทานคาดการณ์ไว้

ตอนนี้มีนักฆ่าจํานวนไม่มากในฐานของมัน บางคนอาจจะมีพลังมากกว่ากองกําลังแมวของเขา แต่พวกมันอยู่ในสถานะป้องกันพวกมันจึงไม่น่ากลัวเท่าไรนัก นักฆ่าเหล่านี้จะเก่งก็ต่อเมื่อพวกเขาทําการลอบสังหารเท่านั้น ตราบใดที่เหล่าแมวยังต้านทานไปได้เรื่อยๆแบบนี้ ต้อนให้พวกนักฆ่าต้องสร้างสนามพลังป้องกัน แผนของเจิ้งทานก็สําเร็จไปมากกว่าครึ่งแล้ว

“เรายังมีปืนใหญ่เหลืออีกไหม” เจิ้งทานถามขึ้นขณะที่เขาใช้กล้องส่องทางไกลส่องดูสถานการบนยอดเขา

หลวงพี่ตอบกลับมา “ครับท่านนายพล หัวหน้าทหารราบที่สองขนมันมาเยอะพอสมควร”

เจิ้งทาน: “ดี! ครั้งนี้กองกําลังของเรานําปืนใหญ่อิตาลีมาสามสิบสามกระบอก เรามีกระสุนมากพอที่จะยึดความได้เปรียบ ถ่ายทอดคําสั่งไป: บอกให้หัวหน้าทหารราบที่สองไม่ต้องงกกระสุนปืนใหญ่ ยิงมันเข้าไปเรื่อยๆอย่าหยุด”

“รับทราบครับท่านนายพล!”

ผลจากการระดมยิงปืนใหญ่อิตาลีทําให้บรรดาผู้ช่วยสร้างสนามพลังป้องกันอยากร้องไห้ บางคนชาไปทั้งมือจากแรงระเบิด ปืนใหญ่อิตาลีสามารถใช้ได้แค่เพียงสิบครั้ง มันสามารถยิงได้ถึงสามสิบนัดในครั้งเดียว ถ้าหากว่าพวกมันมีกระสุนปืนมากพอปืนใหญ่อิตาลีสามารถยิงได้ถึงสามร้อยนัดต่อปืนหนึ่งกระบอก!

สิ่งที่สําคัญก็คือกระสุนปืนค่อนข้างจะทรงพลังเทียบเท่าการโจมตีของผู้ฝึกตนระดับแก่นแท้ปราณทองคําขั้นกลาง สิ่งที่น่ากลัวที่สุดของมันคือพลังทําลายของปืนใหญ่จะรุนแรงขึ้นตามจํานวนผู้หญิงที่เป็นเป้าหมาย…หากรวมเขียงหลิวเย่นักฆ่าของเงาสายธารที่เป็นผู้หญิงจะมีทั้งหมดหกคนติดอยู่บนยอดเขา!

ดังนั้นพลังทําลายของปืนใหญ่อิตาลี่จึงเพิ่มขึ้นอีก60%

เสียงระเบิดดังต่อเนื่องจากข้างนอก โหมวลีมองไปยังสนามพลังอย่างหวั่นวิตก เขาทําทุกอย่างเพื่อเสริมการป้องกันไปแล้ว ถ้าหากกําลังเสริมยังมาไม่ถึงอีก พวกเขาคงไม่สามารถรอดไปจากที่แห่งนี้ได้เป็นแน่แท้

นักฆ่าผู้ซึ่งมีอาการบาดเจ็บภายในมาจากแรงระเบิดทนความเจ็บปวดไม่ไหวกระอักเลือดออกมา “ท่านโหมวลี เราควรจะยอมแพ้ดีไหม…”

ยอมแพ้?

โหมวลีกัดฟันตนเองแน่นอย่างโมโห “ยอมแพ้ให้กับพวกแมวเนี่ยนะ? มันเรื่องตลกบ้าบออะไรกัน?!”

“หัวหน้าเราจะทํายังไงกันดี?” แม้ว่าโหมวลีจะไม่อยากยอมแพ้ แต่สถานการณ์มันเกินกว่าที่เขาจะรับไหว นับตั้งแต่ประเทศนี่ก่อตั้งขึ้น ไม่ใช่ว่ามีการพิสูจน์มาแล้วเหรอว่าพวกสัตว์ไม่สามารถ “ตื่น” ขึ้นมาได้? แล้วทําไมเจ้าแมวพวกนี้มันดูเก่งขนาดนี้![ตื่นในที่นี้ภาษาอังกฤษใช้ว่า Awakened…ผู้แปล]

“มีทางไหนที่สามารถติดต่อน้องหยิงได้บ้างไหม? บอกเธอว่าให้หนีไปก่อนอย่าพึ่งกลับมา!” เจียงหลิวเยู่กัดฟันทนส่งพลังเพื่อเสริมพลังให้กับเกราะป้องกัน เธอมีความรู้สึกไม่ดีบางอย่าง

*วึ้งวึ้ง!*

ทันใดนั้นเองมีแสงสีขาวสว่างขึ้นมาบนอากาศบริเวณยอดเขา และสิ่งมีชีวิตตัวสีขาวราวกับหิมะก็ปรากฏตัวออกมา

เจียงหลิวหยิ่งมีสายตาที่ดี เธอมองเห็นทันทีว่ามันคือแมวเปอร์เซียสีขาว

สัญชาตญาณของเธอบอกว่าแมวเปอร์เซียตัวนี้เป็นพวกเดียวกันกับฝูงแมวที่ตีนเขา

แต่ทําไมมันถึงมาโผล่ที่นี่ได้? มันถูกส่งมาด้วยของวิเศษหรือ?

เธอไม่มีเวลาให้คิดอะไรมากโดยเฉพาะในสถานการณ์แบบนี้ เธอหันไปมองเจ้าแมวสีขาวตัวนั่นและก้มลงไป

หวังลิ่งผู้ซึ่งเทเลพอร์ทมาเมื่อสักครู่ เขามัวแต่สนใจมองหาเพิ่งทานข้างล่าง เขาไม่คิดว่าผู้หญิงคนนี้จะโจมตีเขาด้วย “ลูกบอลสองลูก” ของเธอ หวังลิ่งรู้สึกตัวอีกที่ตัวเขาก็อยู่ระหว่าง “ลูกบอลสองลูก” ไปเสียแล้ว

ก่อนที่หวังลิ่งจะทันได้คิดอะไร เจียงหลิวเย่ก็ยกตัวเขาสูงขึ้นและขยายเสียงของเธอด้วยพลังวิญญาณตะโกนลงไปข้างล่าง “เจ้าพวกแมวทุกตัวที่อยู่ข้างล่างฟังเดี๋ยวนี้! เพื่อนของพวกแกถูกเราจับเป็นตัวประกันแล้ว! หยุดเดี๋ยวนี้! ไม่อย่างนั้นฉันจะฆ่ามันเดี๋ยวนี้!”

หวังลิ่ง: “…”