The Dark King – กษัตริย์แห่งความมืด - ตอนที่ 630
The Dark King – Chapter 630 บาป
เกล็นพูดออกมาเบาๆด้วยความลังเลว่า ได้ค่ะ นายท่าน หลังจากนั้นเธอก็โบกมือและวิ่งนํากองทหารเข้าไปในคฤหาสน์หลังนั้นทันที คนนับพันคนล้อมรอบคฤหาสน์หลังนั้นเอาไว้ราวกับฝูงซอมบี้ ไม่นานหลังจากนั้นเสียงร้องไห้และเสียงกรีดร้องก็ดังออกมาจากคฤหาสน์ท่ามกลางคืนที่เงียบสงบ
หลังจากนั้นประมาณครึ่งชั่วโมงเซอร์กี้ก็มาที่คฤหาสน์หลังนี้พร้อมกับแบกซาร่าห์และลิซ่าที่หมดสติมาด้วย ในขณะที่เกว็นเน็ทนั้นกําลังจับตามองมาร์คที่กําลังป่วยและหมอทั้งสองคน
มาร์คไม่ได้หมดสติแต่ร่างกายของเขานั้นนอนติดเตียงจนขยับเขยื้อนไปไหนไม่ได้ เมื่อเขาถูกนําตัวออกมาจากคฤหาสน์เขาก็เห็นเทียนยืนอยู่ด้านนอกคฤหาสน์ สายตาของเขาเต็มไปด้วยความโกรธในขณะที่เขาพยายามพูดออกมาว่า ไอ้สารเลว แกน่าจะลงนรกไปซะ!!
เทียนหันไปมองเขาช้าๆ รู้สึกยังไงที่ต้องเห็นคนของตัวเองตายไปครับ คุณมาร์ค
แกมันปีศาจ!! มาร์คจ้องมองมาที่เขาด้วยความโกรธ แกไม่ใช่คน ถ้าแกทําแบบนี้แกจะต้องชดใช้สักวันหนึ่ง แกมันบาปหนาแม้จะใช้เวลาทั้งชีวิตก็คงล้างบาปของแกไม่ได้ ไอ้ปีศาจจากขุมนรก!!
เทียนยิ้มออกมาทันที ในโลกใบนี้ใครกันที่ไม่มีบาปบ้าง? แม้แต่พระเจ้าก็ทําอะไรผมไม่ได้แล้วคุณเป็นใครกัน?
มาร์คโกรธจนรู้สึกแน่นหน้าอกและต้องไอออกมา เขาไอออกมาอย่างรุนแรงจนมีเลือดออกมาด้วย
เทียนพูดต่อไปว่า พาตัวออกไป
รับทราบค่ะ เกว็นเน็ทพยักหน้าและสั่งให้ทหารรับจ้างทั้ง 2 คนแบกเตียงของมาร์คเดินต่อไปทันที
ในตอนนี้เกล็นกําลังเข้าไปในคฤหาสน์พร้อมกับทหารรับจ้างเป็นจํานวนมาก เธอจับตัวคนรับใช้ที่เป็นผู้หญิง เด็ก และคนชราของคฤหาสน์หลังนี้เอาไว้พร้อมกับถามเทียนด้วยความเคารพว่า จะจัดการกับคนพวกนี้ยังไงดีคะ?
เทียนหันไปมองทุกๆคนที่ถูกจับตัวอยู่จากนั้นก็พูดออกมาว่า ฉันพูดไปแล้วไม่ใช่หรือไงแม้แต่เถ้าถ่านของตระกูลเมลก็ไม่ให้เหลือ!
เกล็นตอบกลับมาว่า แต่คนพวกนี้ไม่ใช่คนของตระกูลเมลนะ พวกเขาเป็นแค่คนธรรมดาที่ถูกจ้างมาทํางานที่นี่
แล้วเธอแน่ใจหรือเปล่าว่าพวกเขาไม่ได้มีความรู้สึกที่ผูกพันกับตระกูลเมล? เทียนตอบกลับมาอย่างเฉยเมย
เกล็นตกตะลึงไปทันที
เจ้านายของตัวเองตายไป ในฐานะที่เป็นคนรับใช้บางที่พวกเขาอาจจะหาวิธีแก้แค้น? เทียนยิ้มออกมา
เกล็นกัดริมฝีปากของตนเองเบาๆและรู้ว่าเทียนได้ตัดสินใจเรื่องนี้ไปแล้ว เธอรับคําสั่งและดึงมีดสั้นของตนเองออกมาทันที
เมื่อพวกคนรับใช้ที่ถูกมัดเอาไว้ได้ยินคําพูดของเทียน พวกเขาต่างก็รีบคุกเข่าลงและร้องขอชีวิตทันที พวกเขาพยายามบอกว่าตนเองไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับตระกูลเมลและไม่ได้มีความรู้สึกผูกพันอะไรเลย
พวกทหารรับจ้างที่คุมตัวพวกคนรับใช้เอาไว้ก็นําอาวุธของพวกเขาออกมาทันที ในตอนนี้พวกคนรับใช้ทุกๆ คนต่างก็กําลังคุกเข่าและกราบอ้อนวอนอยู่ที่พื้น
เมื่อเห็นฉากที่น่าหดหู่ตรงหน้า เกล็นก็ทําได้เพียงถอนหายใจและปิดตาของตัวเองลงเท่านั้น
ฉัวะ! ฉัวะ! ฉัวะ!
เสียงของเนื้อที่โดนมีดฟันและเสียงของเลือดที่กระฉุดออกมาก็ได้ยินอย่างชัดเจน เลือดกระเด็นออกมาอย่างรุนแรงจนมีบางส่วนที่ไปถึงใบหน้าของเกล็นและเธอก็รับรู้ได้ถึงความอุ่นของเลือดได้อย่างชัดเจน
เธอค่อยๆเปิดตาของตนเองขึ้นช้าๆและเห็นว่าพวกคนรับใช้ที่คุกเข่าอยู่นั้นเริ่มแน่นิ่งไปทีละคนและเลือดที่ไหลออกมานั้นก็มากมายราวกับแม่น้ํา ศีรษะของพวกเขาต่างก็ถูกตัดจนกระเด็นออกไปและคนที่เหลือต่างก็กําลังคุกเข่าร้องไห้และสวดอ้อนวอน
ไม่นานหลังจากนั้นเสียงกรีดร้องทั้งหมดก็หายไปเหลือเพียงเสียงร้องไห้ของเด็กทารกเท่านั้น
เมื่อเกล็นเห็นเด็กทารกที่อยู่ในมือของทหารรับจ้างคนหนึ่ง เธอก็รีบวิ่งไปรับตัวมาทันทีและวิ่งกลับไปหาเทียน เมื่อเธอกําลังจะพูดอะไรออกมาเทียนก็ชิงพูดขึ้นมาก่อนอย่างเฉยเมยว่า เธออยากจะพูดอะไร?
เกล็นรีบตอบกลับมาว่า นายท่านคะ เด็กพวกนี้เป็นคนบริสุทธิ์ คุณปล่อยพวกเขาไปไม่ได้หรอ?
บริสุทธิ์หรอ? เทียนจ้องมองที่เธออย่างเย็นชาแล้วพูดว่า แม้แต่คนที่ทํางานอย่างเหนื่อยมานานหลายสิบปียังถูกฆ่าตาย แต่เธอกลับมาสงสารเด็กๆพวกนี้เธอไม่คิดว่ามันไร้สาระไปหน่อยหรอ? หรือเธอคิดว่าเด็กพวกนี้ ไม่มีความผิด เด็กพวกนี้ยังไม่ได้ทําอะไรที่เลวร้ายเลย เธอคงรู้สึกผิดที่ต้องลงมือฆ่าพวกเขาสินะ?
เกล็นตกตะลึงไปทันทีเพราะเธอก็คิดแบบนั้น
เทียนเห็นสีหน้าของเธอแล้วถอนหายใจออกมาก่อนจะพูดว่า พวกนี้ไม่ได้ทําอะไรผิดไม่ใช่เพราะว่าพวกเขาเป็นคนจิตใจดีแต่เพราะว่าพวกเขายังทําไม่ได้! เมื่อพวกเขาโตขึ้นพวกเขาก็เป็นได้เพียงคนธรรมดาเหมือนกับทุกๆคน มีสิทธิ์อะไรที่จะไม่ต้องรับความผิดที่พ่อแม่ของพวกเขาได้สร้างขึ้น? ที่เธอรู้สึกผิดมันก็แค่การมองเห็น การได้ยินการจินตนาการของเธอเท่านั้น!
เกล็นไม่ได้พูดอะไรออกมาในตอนนี้เธอไม่รู้ด้วยซ้ําว่าควรทําอะไร
เธอคิดว่าตรรกะความคิดของเด็กหนุ่มตรงหน้านั้นผิดแต่เธอก็ไม่รู้ว่ามันผิดตรงไหน
ถ้าปล่อยให้เด็กพวกนี้รอดไปได้วันนี้ หลังจากนี้อีก 10 ปีเด็กพวกนี้อาจจะกลายเป็นคนที่ทําให้เราต้องรู้สึกรําคาญหรือว่าระแวงอยู่เสมอ ทรัพยากรบนโลกนี้มีจํากัด อาหารที่เด็กพวกนี้ใช้ประทั้งชีวิตเพียงพอที่จะทําให้ครอบครัวที่กําลังอดตายรอดชีวิตต่อไปได้ เทียนพูดออกมาอย่างเย็นชา ถ้าเธอแน่ใจว่าสามารถทนรับสิ่งที่เกิดขึ้นได้ ก็ตามใจเธอเลย
เกล็นยังคงเงียบเธอเคยเป็นนักล่ามาก่อนและรู้ดีว่าการปล่อยให้ศัตรูรอดชีวิตไปได้นั้นจะมีผลเสียอะไรตามมาบ้าง จิตใจของเธอเคยผ่านการตัดสินใจที่ยากลําบากและความรู้สึกหดหูมากมายแต่สิ่งที่เธอต้องเผชิญในวันนี้มันเกินกว่าเธอจะรับไหว มันทําให้เธอรู้สึกโกรธที่ตนเองไร้พลังจนไม่สามารถทําอะไรได้เลย เธอรู้ดีว่าเธอไม่ สามารถเปลี่ยนใจของเด็กชายคนนี้ได้ และแม้ว่าเธอจะไม่เห็นด้วยอย่างยิ่งแต่เธอก็ต้องปฏิบัติตามคําสั่งของเขา ไม่อย่างนั้นแล้วคนที่ตายก็ต้องเป็นเธอแน่นอน
ทําตามคําสั่งที่ได้รับมาแต่มันจะเป็นบาปติดตัวเธอไปตลอดชีวิต นี่เป็นสิ่งที่ถูกต้องจริงๆหรอ?
เธอกัดริมฝีปากของตนเองและส่งสัญญาณมือให้กับพวกทหารรับจ้าง
เมื่อพวกทหารรับจ้างเห็นสัญญาณมือของเธอแล้วพวกเขาก็หยิบดาบของตัวเองขึ้นมาและเริ่มฆ่าเด็กที่มีอายุตั้งแต่แรกเกิดจนถึง 5 ขวบทันที เลือดจํานวนมากมารวมกันจนเป็นแอ่งเลือดขนาดใหญ่ราวกับว่าที่นี่คือแท่นพิธีกรรมของปีศาจจากนรก
ในตอนนี้ซาร่าห์และลิซ่าค่อยๆตื่นขึ้นมา พวกเธอเห็นเซอร์กี้กําลังแบกพวกเธอออกไปและเห็นเทียนที่ยืนอยู่ไกลๆ ซาร่าห์รู้สึกโกรธจนกรีดร้องออกมาแต่ทันใดนั้นเธอก็ได้กลิ่นคาวเลือดอย่างรุนแรง สีหน้าของเธอเปลี่ยนไปทันทีเมื่อเธอได้เห็นรอบๆคฤหาสน์หลังนี้เต็มไปด้วยศพมากมาย
เธอตกตะลึงไปทันทีจากนั้นก็จ้องมองไปที่เทียนด้วยสายตาที่ว่างเปล่าและพูดออกมาว่า แกมันไม่ใช่มนุษย์ แกมันไม่ใช่มนุษย์ แกมันปีศาจร้าย ปีศาจร้ายที่น่ารังเกียจ!!
เทียนยกมือของเขาขึ้นมาและสะบัดออกไปทันที
เซอร์กี้เข้าใจสัญญาณมือทันที เขาทําให้ซาร่าห์กลับไปอีกครั้ง
เทียนเห็นเกว็นเน็ทที่กําลังกลับมาก็พูดกับเธอว่า เก็บกวาดที่นี่ให้หมด จําไว้ว่าแม้แต่หนูสักตัวก็อย่าปล่อย ให้รอดไปได้!
เกว็นเน็ทพยักหน้าเบาๆ เข้าใจแล้วค่ะ
เทียนเดินออกไปทันที เขามั่นใจในตัวเกว็นเน็ทมากกว่า เพราะเธอผ่านความโหดร้ายมามากและคงไม่ใจอ่อนเหมือนกับเกล็นแน่นอน