The Divine doctor : ชายาข้าคือแพทย์เทวะ - ตอนที่ 1010 ขันทีไม่สามารถจากฮ่องเต้ได้

เฟิงหยูเฮงก็ตระหนักได้ว่า”ท่าน” ที่คนสองคนนี้กำลังพูดถึง มีแนวโน้มที่จะเป็นจางหยวน ซวนเทียนหมิงได้บอกนางเกี่ยวกับวิธีที่พระสนมหยวนชูใส่ร้ายจางหยวนกับฮ่องเต้ ทำให้เขาโดนโบยและส่งตัวไปยังฝ่ายบ่าวรับใช้ที่มีความผิด เมื่อคิดถึงเรื่องนี้แล้ว ยังไม่ถึงเวลาที่เขาจะต้องถูกส่งไปยังฝ่ายบ่าวรับใช้ที่มีความผิด เมื่อได้ยินการสนทนาระหว่างสองคนนี้ ดูเหมือนว่าอาการบาดเจ็บของจางหยวนนั้นน่าเป็นห่วง
นางจ้องมองไปที่ตำหนักชุนชานจากนั้นระงับความโกรธที่ยังคงอยู่ในใจของนางจากตำหนักจางหนิง เมื่อหันกลับมา นางก็มุ่งหน้าไปยังที่พักของขันทีที่อยู่ใกล้กับห้องโถงจาวเหอที่จางหยวนยังมีชีวิตอยู่
ลืมไปเถิดไม่ว่าอย่างไร ไม่มีทางที่วันนี้จะสงบสุข นางอาจจะไปตรวจสอบตำหนักชุนชานในคืนพรุ่งนี้ ! หากอาการบาดเจ็บของจางหยวนเป็นสิ่งที่น่ากลัวจริง ๆ เพราะนางเคยได้ยินเรื่องนี้นางไม่สามารถเพิกเฉยได้ ยิ่งไปกว่านั้นจางหยวนเคยอยู่กับฮ่องเต้มาโดยตลอด นางต้องการถามจางหยวนเป็นการส่วนตัวเกี่ยวกับเรื่องของฮ่องเต้
มีสถานที่พิเศษทางตะวันตกของห้องโถงจาวเหอที่จัดทำขึ้นเป็นพิเศษสำหรับขันทีที่รับใช้ห้องโถงจาวเหอก่อนหน้านี้จางหยวนจะอาศัยอยู่ในห้องที่ใหญ่ที่สุดของที่พักนั้นเสมอ และของตกแต่งทั้งหมดเป็นของกำนัลที่ได้รับจากฮ่องเต้ แม้ว่ามันจะเป็นเพียงห้องของขันที แต่มันก็ค่อนข้างงดงาม ในขณะที่มันไม่ได้มีทุกสิ่งที่ห้องโถงจาวเหอมี แต่ก็หรูหราพอสมควรครึ่งหนึ่ง แต่เมื่อเฟิงหยูเฮงมาถึง นางก็พบว่าห้องนี้ว่างเปล่า นางค้นหาทั้งห้องและไม่พบร่องรอยของจางหยวน
ความคิดของนางแล่นไปขณะที่นางจำได้ว่าซวนเทียนหมิงบอกว่าฮ่องเต้ได้เปลี่ยนขันทีส่วนตัวของเขา และจางหยวนถูกลงโทษ เมื่อคิดเกี่ยวกับมัน ห้องนี้ต้องเปลี่ยนเจ้าของใช่หรือไม่ ?
ดังนั้นนางจึงรีบออกจากห้องและค้นหาทั่วพระราชวังในท้ายที่สุดนางตั้งเป้าไปที่โรงเก็บฟืน
ประตูโรงเก็บฟืนถูกปิดเล็กน้อยเมื่อนางเข้ามาใกล้ นางได้ยินเสียงเบา ๆ มันเป็นน้ำเสียงที่เจ็บปวดและอ่อนแอมาก นางบอกได้เลยว่ามันคือจางหยวน ในเวลาเดียวกัน ก่อนที่นางจะเข้าไปนางก็สามารถยืนยันได้ว่าไม่มีใครนอกจากจางหยวน หลังจากพิจารณาสิ่งนี้ นางผลักประตูเข้าไปแล้วปิดประตูด้านหลังของนาง
ในขณะนี้จางหยวนถูกวางบนกองฟืนผมของเขายุ่งเหยิงและดูเหมือนว่าเขาจะอยู่ในสภาพที่น่ากลัว เมื่อเฟิงหยูเฮงเข้ามาในโรงเก็บฟืน นางก็ไม่ได้เคลื่อนไหวใด ๆ เพื่อซ่อน คนที่นอนหลับได้ยินการเคลื่อนไหวและคิดว่าขันที 2 คนกลับมาจากการไปหาหมอหลวง เขาจึงถามอย่างอ่อนแรง “เป็นอย่างไรบ้าง ? มีใครยินดีมารักษาอาการบาดเจ็บของข้าหรือไม่ ? ” หลังจากถามเรื่องนี้ เขารออยู่นานแต่ไม่ได้รับคำตอบ จากนั้นเขาก็ถอนหายใจกับตัวเองและพูดว่า “ข้าบอกแล้ว มันจะไม่มีใครมาอย่างแน่นอน สถานการณ์ตอนนี้ไม่เหมือนในอดีต เมื่อพิจารณาสถานการณ์ในพระราชวัง หากหมอหลวงเก่งกาจ พวกเขาจะไม่ขัดต่อความต้องการของฝ่าบาท ยิ่งไปกว่านั้นยังมีพระสนมหยวนชูและองค์ชายแปดคอยจับตาดูสิ่งต่าง ๆ ใครจะกล้ามารักษาอาการบาดเจ็บของข้า พวกเจ้าสองคนกลับไปได้ ไม่จำเป็นต้องเป็นห่วงข้า หากมีคนเห็นพวกเจ้ามาหาข้า ข้ากลัวว่าพวกเจ้าจะถูกตี ไปเลย ไปทำตัวราวกับว่าเจ้าไม่มีข้าเป็นนายของเจ้า อย่ามายุ่งกับข้าเลย” เขาพูดทั้งหมดนี้ในครั้งเดียวและจบลงด้วยความเหนื่อยเล็กน้อย เขานอนลงบนกองฟืนและสูดลมหายใจอย่างหนัก
เฟิงหยูเฮงส่ายหัวของนางอย่างไร้ประโยชน์และเดินไปไม่กี่ก้าวนางนั่งข้างเขานางพูดว่า “ในขณะที่เจ้ามีน้ำใจต่อคนอื่น ใครจะรู้ว่าพระราชวังจะจัดการกับมันอย่างไรถ้าเจ้าตายจากความเจ็บปวด”
จางหยวนใช้จิตใต้สำนึกตอบ“ข้าจะถูกห่อด้วยพรมแล้วโยนลงไปในหลุมศพ มีอะไรอีกที่คนที่ไม่มีรากฐานจะหวังได้ หากสิ่งนี้เคยเกิดขึ้นเมื่อก่อน ฮ่องเต้จะมอบหีบศพที่ทำจากวัสดุอย่างดีมาให้ข้า แล้วหาที่ฝังศพอันงดงามให้ข้า” ในขณะที่พูดสิ่งนี้เขาสูดหายใจเข้าและดูเหมือนจะร้องไห้ “แต่ตอนนี้สิ่งต่าง ๆ กลับแย่ลง ฝ่าบาทไม่ต้องการข้าอีกต่อไป” หลังจากพูดอย่างนี้เขาก็ฝังหัวของเขาลงในกองฟืนและเริ่มร้องไห้ เขาร้องไห้มาพักหนึ่งก่อนจะตระหนักรู้อย่างฉับพลัน ทันใดนั้นเขาก็เงยหน้าขึ้น อาการบาดเจ็บเกือบจะทำให้เขาเป็นลม แต่เขายังคงดิ้นรนที่จะหันไปมองคนที่พูดกับเขา เพียงแค่ดูเกือบทำให้เขาอุทานออกมาด้วยความตกใจ
เฟิงหยูเฮงพูดอย่างไร้จุดหมาย“ถ้าเจ้าปลุกทุกคนขึ้นมา ข้าจะไม่สามารถรักษาอาการบาดเจ็บของเจ้าได้” ในขณะที่พูดสิ่งนี้ นางยื่นมือออกเพื่อดึงกางเกงของจางหยวน จางหยวนรู้สึกหวาดกลัวและพยายามอย่างยิ่งที่จะหนี น่าเสียดายที่อาการบาดเจ็บในร่างกายของเขาเจ็บปวดมากเกินไปและเขาก็ไม่สามารถทำได้ การเคลื่อนไหวเหล่านี้ทำให้แผลเริ่มมีเลือดออก “ถ้าเจ้ายังเคลื่อนไหวต่อไป ข้าจะกลับไป” เฟิงหยูเฮงทำให้เขากลัว “เจ้าไม่อยากตายแบบไม่ยุติธรรมใช่หรือไม่ ? เป็นไปได้หรือไม่ที่เจ้าจะรู้สึกว่าสภาพของฝ่าบาทมีเหตุผล ? เจ้าไม่ต้องการที่จะช่วยฝ่าบาทพิจารณาคดีนี้หรือ ? ”
เมื่อได้ยินเรื่องของฮ่องเต้ขันทีจางหยวนก็มีกำลังใจและพูดอย่างรวดเร็วว่า “ข้าจะทำ ข้าทำได้พะยะค่ะ ข้าต้องการช่วยฮ่องเต้ แต่ข้าจะช่วยได้อย่างไรพะยะค่ะ” จางหยวนเริ่มร้องไห้อีกครั้ง อย่างไรก็ตามเขาไม่ปฏิเสธที่จะให้เฟิงหยูเฮงตรวจสอบอาการบาดเจ็บของเขาอีกต่อไป
เฟิงหยูเฮงประสบความสำเร็จในการถอดกางเกงของจางหยวนแม้ว่าจะไม่ได้มีเจตนาที่จะเอาชีวิตของเขาด้วยการโบย 30 ครั้ง ปัญหาอยู่กับการขาดการรักษาที่เหมาะสม ไม่เพียงแต่เขาถูกไล่ออกจากห้องเดิมของเขาเท่านั้น แต่เขายังถูกโยนเข้ามาในโรงเก็บฟืนด้วย โรงเก็บฟืนนั้นค่อนข้างแย่อยู่แล้ว ดังนั้นมันจะดีต่อการรักษาอาการบาดเจ็บได้อย่างไร ?
“กัดสิ่งนี้”นางดึงผ้าออกจากมิติของนาง “มันจะเจ็บ แต่เจ้าไม่สามารถส่งเสียงได้ เจ้าเข้าใจหรือไม่ ? ในเวลานี้มีคนเข้าเวรยามแน่นหนามาก ถ้าเจ้าส่งเสียงดังเกินไป มันจะทำให้พวกเขาหาเราเจอ”
จางหยวนพยักหน้าและเชื่อฟังเขายัดผ้าไว้ในปากของเขา ทันทีหลังจากนี้เฟิงหยูเฮงก็เริ่มดึงสิ่งต่าง ๆ ออกจากมิติของนาง โดยเริ่มจากการฆ่าเชื้อโรคด้วยแอลกอฮอล์ทางการแพทย์ ยาชาและยาแก้อักเสบทุกอย่างถูกนำออกมาอย่างรวดเร็วเพื่อรักษาอาการบาดเจ็บของจางหยวน
นอกจากการฆ่าเชื้อเบื้องต้นที่สร้างความเจ็บปวดเพียงเล็กน้อยเฟิงหยูเฮงก็ฉีดสเปรย์ยาชาลงบนแผลโดยตรง ความเจ็บปวดจะหายไปอย่างรวดเร็ว นางดึงผ้าออกจากปากจากนั้นก็เริ่มทำงาน ในขณะที่รักษาอาการบาดเจ็บ นางถามจางหยวน “เมื่อเจ้ายังดูแลเสด็จพ่อ เจ้าสังเกตเห็นอะไรบ้างหรือไม่ ? หรือว่าฝ่าบาททำอะไรที่ไม่คาดคิด ? คิดให้รอบคอบ ไม่ต้องรีบที่จะตอบ เจ้าต้องคิดให้รอบคอบ”
คำถามของเฟิงหยูเฮงทำให้จางหยวนคิดอย่างรอบคอบและนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาคิดเกี่ยวกับมัน แต่เมื่อเขาคิดถึงมัน เขาไม่สามารถคิดอะไรได้เลย สิ่งเดียวที่เขาคิดได้คือ “ฝ่าบาทปวดหัวตลอดเวลา เคยปวดครั้งหนึ่งในตำหนักศศิเหมันต์ หลังจากนั้นเมื่อข้าพูดถึงตำหนักศศิเหมันต์ ฝ่าบาทจะรู้สึกปวดหัวอยู่พักหนึ่งและดูเหมือนว่าฝ่าบาทจะสับสนมาก ข้าจะพูดบางสิ่งที่เป็นปฏิปักษ์ต่อฝ่าบาท แต่สภาพนั้นราวกับว่าฝ่าบาทถูกครอบงำหรือถูกทำบางสิ่งบางอย่าง ไม่ว่าจะเป็นตำหนักศศิเหมันต์หรือพระชายาหยุน ดูเหมือนว่ามันจะเป็นสายที่ติดอยู่กับเส้นประสาทของฝ่าบาท ไม่สามารถพูดถึงพวกเขาได้ หากมีการกล่าวถึง ฝ่าบาทจะมีปฏิกิริยาทันที แต่ปฏิกิริยาแบบนี้จะหายไปทันทีเมื่อพระสนมหยวนชูมา… ในการเปรียบเทียบ หากอาการปวดหัวเป็นอาการป่วย พระสนมหยวนชูเป็นยารักษาโรคนั้น ตราบใดที่นางมา ฝ่าบาทจะดีขึ้นทันทีพะยะค่ะ”.ไอรีนโนเวล.
คำพูดของจางหยวนทำให้เฟิงหยูเฮงจดจำถึงเงื่อนไขที่พระชายาหยุนพูดถึงในวันนั้นนางรู้สึกมั่นใจมากขึ้นในการวิเคราะห์ของท่านปู่ ฮ่องเต้เป็นเช่นนี้นั้นชัดเจนว่าเขาตกเป็นเหยื่อของทักษะการใช้กู่ มีบางคนใช้กู่เพื่อควบคุมเขา !
”ข้าเข้าใจแล้ว”นางพูดกับจางหยวน “ข้ารักษาอาการบาดเจ็บของเจ้า ตอนนี้ฤทธิ์ของยาชายังไม่หมด และเจ้าจะไม่รู้สึกเจ็บปวด หลังจากนั้นอีก 1 ชั่วยาม ฤทธิ์ของยาชาจะหมดลง และเจ้าจะรู้สึกเจ็บปวดเล็กน้อย แต่มันจะไม่แย่เหมือนเมื่อก่อน” ในขณะที่พูดสิ่งนี้ นางส่งยากล่องเล็ก ๆ ให้จางหยวน “รับไปเลย ยาเม็ดใหญ่สีขาวจะช่วยลดไข้ หากมีอาการของไข้หลังจากที่ยาชาหมด ให้ทานยาสีขาว 2 เม็ด สีแดงเป็นยาแก้อักเสบ ไม่ว่าเจ้าจะมีไข้หรือไม่ก็ตาม ให้ทาน 2 เม็ดทุก 6 ชั่วยาม เพื่อป้องกันแผลติดเชื้อ นอกจากนี้ยาเม็ดสีขาวเล็ก ๆ ก็เพื่อบรรเทาอาการปวด หากปวดจนทนไม่ได้อย่างแท้จริง อย่าใช้มากเกินไป เจ้าเข้าใจหรือไม่ ? ” หลังจากพูดแบบนี้ นางส่งกล่องขี้ผึ้งให้เขา “นี่เป็นยาที่ต้องใช้กับแผลด้านนอก หากเจ้าไม่สามารถทาได้ เจ้าต้องหาคนที่ไว้ใจได้มาช่วยเจ้า ถูกต้อง ขันที 2 คนที่ไปขอความช่วยเหลือจากหมอหลวงถูกทหารลาดตระเวนนำตัวไป ข้าไม่รู้ว่าพวกเขาจะกลับมาได้หรือไม่ ตอนนี้แม้ข้าเองก็ไม่สามารถช่วยชีวิตผู้คนในพระราชวังได้ เจ้าควรทำสิ่งที่เจ้าสามารถทำได้เพื่อป้องกันตัวเอง การปกป้องตัวเจ้าเองเป็นสิ่งสำคัญที่สุด การไปที่ฝ่ายบ่าวรับใช้ที่มีความผิดนั้นเป็นเรื่องปกติ แค่อดทนนิดหน่อย องค์ชายเก้าและข้าจะคิดวิธีที่จะช่วยเสด็จพ่อจากข้างนอก เราจะเข้ามาในพระราชวังบ่อยครั้ง ระวังตัวด้วย ครั้งต่อไปที่ข้าเข้ามาในพระราชวัง ข้าจะมาหาเจ้า”
หลังจากที่นางพูดแบบนี้นางไม่ได้อยู่อีกต่อไป นางแนะนำยาให้จางหยวนก่อนที่จะออกไปในความมืดของยามค่ำคืน
จางหยวนพยุงตัวเองขึ้นมาและมองดูเฟิงหยูเฮงจากไปเขาอดไม่ได้ที่จะฉีกขาด ในความเป็นจริง เขาไม่กลัวที่จะตายแม้แต่น้อย และไม่กลัวความเจ็บปวดและความทุกข์ แต่เมื่อเขาคิดว่าเขาจะไม่อาจรับใช้ฮ่องเต้ได้อีกต่อไป เขารู้สึกไม่สบายใจอย่างยิ่ง เขาเข้ามาในพระราชวังตั้งแต่อายุ 4 ขวบ หลังจากเข้าไปในพระราชวัง เขาดูแลฮ่องเต้กับอาจารย์ของเขาเสมอ ในเวลานั้นเขายังเด็กและมักจะทำผิดพลาด ฮ่องเต้จะตะโกนใส่เขาเสมอ แต่ฮ่องเต้ไม่เคยสั่งให้เขาถูกตี มีหลายครั้งที่อาจารย์ตีเขา และฮ่องเต้จะแอบมอบขนมหวานให้เขาด้านหลังอาจารย์ของเขา ต่อมาเมื่ออาจารย์ของเขาแก่ตัวลงแล้ว และองค์ชายเก้าออกไปอยู่ตำหนักของตัวเอง อาจารย์ของเขาไปดูแลองค์ชายเก้า เหลือเขาเพียงคนเดียวที่เคียงข้างฮ่องเต้
อาจกล่าวได้ว่าขันทีตัวเล็กๆ และฮ่องเต้พึ่งพากันเพื่อความอยู่รอดในช่วงหลายปีที่ผ่านมา เขาเฝ้าดูฮ่องเต้เริ่มจากหนุ่ม ๆ ไปจนถึงปีที่เขาเริ่มชราภาพลง เขาได้เฝ้าดูฮ่องเต้ใช้เวลาของเขาคิดเกี่ยวกับพระชายาหยุน เขายุ่งกับอีกฝ่ายและมีบางครั้งที่ทั้งสองจะโต้เถียงกัน มันเป็นเวลานานที่ไม่มีความรู้สึกที่เหนือกว่าหรือด้อยกว่า หรือความรู้สึกของเจ้านายและบ่าวรับใช้ระหว่างทั้งสอง ต่อหน้าฮ่องเต้ ไม่มีอะไรที่เขาไม่กล้าพูด ถ้าฮ่องเต้โกรธ เขาก็จะถูกเตะ แต่การเตะก็ไม่รุนแรง มันก็แค่เล่น ๆ ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา เขากินสิ่งที่ดีที่สุดจากบ่าวรับใช้ในพระราชวังเสมอ และสิ่งที่เขามีดีที่สุด เมื่อใดก็ตามที่ฮ่องเต้มีสิ่งที่ดี เขามักจะได้รับส่วนแบ่ง เขาจะได้รับการปฏิบัติราวกับว่าเขาเป็นบุตรชายของฮ่องเต้
เมื่อจางหยวนคิดเรื่องนี้เขารู้สึกแย่อย่างยิ่ง เขายึดติดกับความรู้สึกบางอย่าง หากมีวันหนึ่งที่เขาพบคนที่ทำอันตรายต่อฮ่องเต้ เขาจะต้องต่อสู้กับคน ๆ นั้นอย่างแน่นอน แม้ว่าเขาจะตาย เขาจะต้องกระชากหน้ากากของคนผู้นั้น ฮ่องเต้ที่ดีได้รับอันตรายและกลายเป็นแบบนี้ เขารู้สึกเศร้าใจอย่างแท้จริง โชคดีที่ยังมีองค์ชายหยูและพระชายาหยูอยู่ ในปัจจุบัน เขาฝากความหวังทั้งหมดของเขาไว้กับองค์ชายหยู
เขาเก็บยาไว้ในแขนเสื้อของเขาแล้วใส่กางเกงของเขาอีกครั้งจิตใจของเขารู้สึกอบอุ่น พระชายาหยูเป็นพระโพธิสัตว์จริง ๆ องค์ชายเก้าของเขาโชคดีมากจริง ๆ !
เมื่อเฟิงหยูเฮงกลับมาที่ตำหนักหยูดวงอาทิตย์ก็กำลังขึ้นมาแล้ว ซวนเทียนหมิงไม่ได้นอนตลอดทั้งคืนและยังอยู่ในห้องหนังสือเพื่อรอนาง เมื่อเห็นนางกลับมา เขาก็รีบไปถามด้วยความเป็นห่วงอย่างรวดเร็ว “เจ้าไปนานมาก ? เจ้าใช้เวลาทั้งคืน ! เจ้าค้นพบอะไรหรือไม่ ? ”
เฟิงหยูเฮงรีบวิ่งไปที่โต๊ะแล้วจิบชาที่ซวนเทียนหมิงดื่มจากนั้นนางเล่าเรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นรวมถึงเรื่องที่องค์ชายหกกลับมาเมืองหลวง และงานศพที่พระสนมหลี่จัด ยังรวมถึงเรื่องของการรักษาอาการบาดเจ็บของจางหยวนและสิ่งที่จางหยวนพูดถึงเรื่องการปวดศีรษะของฮ่องเต้เมื่อพูดถึงตำหนักศศิเหมันต์
เมื่อนางพูดจบซวนเทียนหมิงไม่ได้พูดอะไรเลยและพูดง่าย ๆ ว่า “ไม่ดี พี่หกกลับมาครั้งนี้ ข้ากลัวว่าจะมีอันตราย… ”
ตอนที่ 1,011 เฟิงจื่อหรูกลับมาแล้ว
ตอนที่1,011 เฟิงจื่อหรูกลับมาแล้ว
เฟิงหยูเฮงไม่เข้าใจความหมายของมันว่าอาจเป็นอันตรายต่อองค์ชายหกและซวนเทียนหมิงอธิบายให้นางฟัง “ถ้าข้าเดาไม่ผิด พี่หกกลับมาเพื่อขอสิทธิ์ในกองทัพ 30,000 นาย เสด็จพี่ไม่ควรยอมแพ้อย่างง่ายดาย แต่เสด็จพ่อได้ออกพระราชโองการแล้ว เสด็จพี่สามารถคัดค้านพระราชโองการได้หรือ… ข้ากลัวว่าพี่แปดจะดำเนินคดีกับพี่หกได้”
“คัดค้านพระราชโองการหรือ? มันทำได้อย่างไร ? ” ความเข้าใจของเฟิงหยูเฮงในยุคนี้ไม่ค่อยดีนักและนางไม่สามารถคิดได้ว่าองค์ชายหกจะต่อต้านฮ่องเต้ได้อย่างไร
ซวนเทียนหมิงบอกนางว่า“วิธีที่ดีที่สุดที่คือหายไปและหลบซ่อนตัว เนื่องจากเสด็จพี่กลับมาที่เมืองหลวงในเวลานี้ นั่นหมายความว่าเสด็จพี่ไม่ต้องการทำให้ใครตกใจ ไม่สามารถหาตัวเสด็จพี่ได้ในมณฑลจี่อันหรือเมืองหลวง ดังนั้นป้ายพยัคฆ์จะยังคงอยู่ในมือของเสด็จพี่ ในที่สุดกองทัพ 30,000 นายนั้นเป็นของเสด็จพี่ สำหรับป้ายพยัคฆ์ที่เสด็จพี่ควบคุม ไม่คำนึงว่าเมื่อใดที่เสด็จพี่ตะโกนออกมา กองทหาร 30,000 นายจะตอบทันที ต้องบอกว่าการซ่อนตัวแบบนี้พี่แปดจะพยายามค้นหาตัวพี่หกออกมา ด้วยนิสัยของพี่หก เขาอาจจะไม่สามารถหนีพี่แปดได้พ้น”
“ถ้าอย่างนั้นจะทำอะไรได้บ้าง? ” เฟิงหยูเฮงเป็นกังวลเล็กน้อย การวิเคราะห์ของซวนเทียนหมิงนั้นถูกต้อง องค์ชายหกไม่สามารถส่งมอบป้ายพยัคฆ์ได้อย่างง่ายดาย ในสถานการณ์แบบนี้ ถ้าเขายอมแพ้ นั่นจะช่วยทรราช และองค์ชายหกคือคนที่มีคุณธรรมมาก เขาทนดูราชสำนักตกไปสู่ความวุ่นวายเช่นนี้ได้อย่างไร “พี่หกจะร่วมมือกับเราหรือไม่ ? ” นางถามว่า “ก่อนหน้านี้พี่หกมอบกองทหาร 30,000 นายให้กับพี่เจ็ด หากคิดเกี่ยวกับมัน พี่หกควรจะอยู่ข้างเราใช่หรือไม่ ? ”
ซวนเทียนหมิงพยักหน้า“ที่จริงแล้วเสด็จพี่อยู่ใกล้เรามากขึ้น นั่นเป็นเหตุผลที่เสด็จพี่กลับมาเมืองหลวง เสด็จพี่จะมาหาเราในไม่ช้า ในเวลานั้นเราสามารถคุยกันได้อย่างเหมาะสม ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เราก็ปล่อยพี่แปดไปไม่ได้”
ทั้งสองพูดกันครู่หนึ่งและซวนเทียนหมิงกล่าวในหัวข้อของพระสนมหลี่ที่จัดงานศพ “พี่หกกลับมาแล้ว ปล่อยให้เสด็จพี่จัดการ พระสนมหลี่นั้นผิดปกติที่นี่” ในขณะที่พูดสิ่งนี้ เขาชี้ไปที่หัวของเขา “ถ้าใครก็ตามที่ขัดแย้งกับนางจริง ๆ เรื่องนี้พวกเขาเป็นคนโง่ ไม่ว่ามันจะเป็นจริงหรือไม่ ข้าก็คิดเหมือนกับพี่หก พระสนมหลี่ไม่ควรมีความสามารถในการทำพิธีกรรมเหล่านั้น นางแค่ทำสิ่งต่าง ๆ ตามข่าวลือที่นางเคยได้ยิน”
ด้วยการที่ซวนเทียนหมิงพูดเช่นนี้เฟิงหยูเฮงจะพูดอะไรได้อีก ทั้งสองคุยกันอีกซักพักหนึ่งและดวงอาทิตย์ก็เริ่มขึ้นแล้ว ซวนเทียนหมิงต้องไปขึ้นราชสำนักอีกครั้ง ก่อนออกเดินทางเขามอบป้ายพยัคฆ์ของเขาให้กับเฟิงหยูเฮง เพื่อให้นางเก็บไว้ในมิติของนาง สำหรับเขา มิติของชายาของเขาเป็นที่ซึ่งปลอดภัยมากที่สุด
หลังจากซวนเทียนหมิงออกไปแล้วเฟิงหยูเฮงก็เริ่มนอนหลับ นางนอนหลับจนกระทั่งเที่ยงวัน เมื่อหวงซวนเข้ามาในห้องอย่างร่าเริงเพื่อปลุกนาง มันเป็นเพียงหลังจากที่นางสามารถลากเฟิงหยูเฮงออกจากเตียง นางพูดดัง ๆ ว่า “นายน้อย! นายน้อยจื่อหรูกลับมาแล้วเจ้าค่ะ ! วังซวนนำข่าวกลับมา พวกเขาจะเข้าประตูเมืองภายในครึ่งชั่วยาม คุณหนูตื่นขึ้นมาเร็วเจ้าค่ะ ไปรับนายน้อยกันเจ้าค่ะ ! ”
เมื่อได้ยินว่าเฟิงจื่อหรูกลับมาถึงแล้วเฟิงหยูเฮงก็มีชีวิตชีวาทันที นางลุกขึ้นจากเตียงเพื่อล้างโดยไม่ทันได้มีโอกาสกินข้าว แต่นางก็รีบตามหวงซวนไป หลังจากรถม้าของพวกนางมาถึงประตูเมือง พวกนางมาถึงก่อนเวลา “ครึ่งชั่วยาม” ที่หวงซวนได้กล่าวถึง
เฟิงหยูเฮงนั่งอยู่ในรถม้าและไม่สามารถนั่งนิ่งๆ ได้ นางจึงลงมาจากรถม้าและให้คนขับรอในพื้นที่ว่างข้าง ๆ จากนั้นนางก็นำหวงซวนไปที่ประตูเมืองและมองไปรอบ ๆ อย่างใจจดใจจ่อ
หวงซวนหัวเราะเยาะนางกล่าวว่า“คุณหนูกังวลมากเกินไปเจ้าค่ะ เมื่อรถม้าของพวกเขาเข้ามาในเมือง เราจะเห็นทันทีเจ้าค่ะ”
นางยอมรับว่านางกังวลมากเกินไปนางส่ายหน้าและยิ้มอย่างขมขื่น “ข้าไม่ได้พบจื่อหรูมานานแล้ว และข้าก็รู้สึกสับสนเล็กน้อย” หลังจากพูดอย่างนี้ นางมองไปที่ทหารที่ยืนเฝ้าอยู่ที่ประตู หลังจากมองไปครู่หนึ่ง นางก็ขมวดคิ้วและกล่าวว่า “พี่แปดได้เปลี่ยนทหารยามที่ยืนเฝ้าประตูเมืองหรือไม่ ? เป็นความรับผิดชอบของเสด็จพี่ตั้งแต่เมื่อไหร่ ? ”
“ข้าคิดว่าคงจะเปลี่ยนเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมาฝ่าบาทเชื่อฟังองค์ชายแปดและพระสนมหยวนชู เพียงแค่สลับทหารยามประจำการที่ประตูเมือง ควรจะง่ายพอ ๆ กับการขอร้องเจ้าค่ะ” หวงซวนมองไปที่ทหารที่ประตูเมืองและพูดด้วยความรู้สึกไม่ยุติธรรม “ใครจะรู้ว่ายามตรงหน้านี้ทั้งหมดถูกวางไว้ที่ไหน กองทัพขององค์ชายหกจำนวน 30,000 นายไปอยู่ที่ไหน ? ”
เฟิงหยูเฮงส่ายหัว“ไม่น่าจะใช่ ประตูเมืองเป็นสถานที่สำคัญ พี่แปดอาจจะไม่สามารถเลือกจากทหาร 30,000 นายนั้นได้ อย่างที่ข้าเห็น มันควรจะได้รับการคัดเลือกจากทหารองครักษ์ ในช่วงไม่กี่เดือนที่เราอยู่ในภาคใต้ พี่แปดต้องเปลี่ยนพวกเขาทั้งหมดออกไป เป็นเรื่องธรรมดาที่คนเหล่านั้นจะใกล้ชิดกับพี่แปดมากขึ้น เมื่อพิจารณาถึงทหารที่พี่แปดวางไว้ในตำแหน่งสำคัญเหล่านั้น จะต้องเป็นแบบนั้นอย่างแน่นอน”
ขณะที่พวกเขาพูดเกี่ยวกับเรื่องนี้พวกเขามองออกไปที่ประตูเมือง ที่นั่นพวกเขาเฝ้าดูคนทั้งหมดที่เข้ามาและออกจากเมืองหลวง ซึ่งผ่านการตรวจสอบอย่างระมัดระวังโดยทหารยามของเมืองหลวง มีบางคนที่ต้องการเปิดหีบที่พวกเขาถืออยู่ รถม้าทั้งหมดที่เข้าออกจากเมืองหลวงถูกค้นอย่างละเอียด ไม่ว่าชายหรือหญิงจะถูกสอบปากคำทุกคน
หวงซวนขมวดคิ้วและกล่าวว่า“พวกเขากำลังทำอะไรอยู่ มันเหมือนกับว่าพวกเขากำลังค้นหาคนร้าย เมืองหลวงมีการตามหาตัวคนร้ายหรือไม่”
เฟิงหยูเฮงยังไม่รู้ด้วยเหตุนี้อย่างไรก็ตามนางสามารถเห็นความระมัดระวังของซวนเทียนโม ไม่ว่าจะมี