The Divine doctor : ชายาข้าคือแพทย์เทวะ - ตอนที่ 1023 ข้า เฟิงหยูเฮง จะลงโทษเจ้าด้วยตัวเอง !

ในความเป็นจริงไม่มีสมาชิกในตำหนักในของฮ่องเต้น่าเกลียดนอกจากนี้พวกนางเป็นคนทั้งหมดที่ได้รับเลือกให้เข้าสู่พระราชวัง รูปลักษณ์ของพวกนางทั้งหมดดีมาก แต่ความงามแบบนี้ขึ้นอยู่กับว่าใครถูกเปรียบเทียบ เมื่อเทียบกับใบหน้าของจาวเหลียน ความแตกต่างนั้นมากเกินไป อธิบายว่ามันเป็นความแตกต่างระหว่างฟ้ากับกินนั้นยังไม่เพียงพอ จาวเหลียนแทบไม่ถูกตำหนิในการพูดสิ่งนี้ สามคนนี้ไม่สามารถรวบรวมคำโต้แย้งได้แม้แต่คำเดียว
ฮองเฮามองดูทั้งกลุ่มอย่างเยือกเย็นแล้วมองลงไปในน้ำหลังจากเห็นขันทีปรากฏตัวที่ริมสระน้ำพร้อมกับเฟิงจื่อหรู นางรู้สึกสบายใจขึ้นเล็กน้อย จากนั้นนางก็มองลงไปที่สนมเหม่ยและถามอย่างเยือกเย็น “ใครที่ทำให้เจ้ากล้าทำร้ายแขกที่ได้รับเชิญเข้าสู่พระราชวังโดยฮ่องเต้ ? เจ้ารู้หรือไม่ว่าเด็กคนนี้เป็นน้องชายของพระชายาหยู นั่นเป็นญาติของราชวงศ์ เจ้าไปเอาความกล้าหาญมาจากที่ไหน ? ”
สนมเซียงและท่านผู้หญิงหลิวไม่กล้าส่งเสียงแต่สนมเหม่ยเป็นคนที่โดดเด่นยิ่งขึ้นเล็กน้อยพูดว่า “มันคือนายน้อยตระกูลเฟิงที่เต็มใจลงหามัน ไม่ใช่กลุ่มของสนมผู้นี้ที่หลอกเขาอย่างร้ายกาจ ข้าหวังว่าพระองค์จะตรวจสอบสิ่งนี้อย่างชัดเจน”
“เห็นได้ชัดว่า…”หยูหร่งพูดเพียงครึ่งประโยคของนางแล้วมองไปที่สนมเหม่ย ทันใดนั้นนางก็จำได้ว่าสิ่งที่ฮองเฮาเพิ่งจะพูดกับนางก่อนที่จะมา ตอนนี้พระราชวังของฮ่องเต้อยู่ภายใต้การควบคุมขององค์ชายแปด และตำหนักในนั้นอยู่ภายใต้การควบคุมของพระสนมหยวนชู นางต้องจำไว้ว่าให้พยายามหลีกเลี่ยงพวกเขา หากนางไม่สามารถหลีกเลี่ยงพวกเขาได้ นางควรพยายามประจบพวกเขา นางจะต้องไม่ต่อต้านพวกเขา นั่นจะทำให้เกิดความเสียหายต่อนายน้อยตระกูลเฟิง หยูหร่งคิดเรื่องนี้ และทันใดนั้นนางก็เปลี่ยนคำพูด ลดเสียงของนาง นางพูดกับฮองเฮา “มันคือนายน้อยตระกูลเฟิงผู้ใจดีที่คิดจะช่วยท่านผู้หญิงฉีหาปิ่น ใครจะรู้ว่าเขาพบหรือไม่เจ้าคะ”
ฮองเฮามองหยูหร่งแต่ไม่พบสิ่งที่คาดไม่ถึงนางไม่ได้พูดคุยกับกลุ่มสนมเหม่ยอีกต่อไป และเดินไปที่เฟิงจื่อหรู ผู้ซึ่งถูกนำขึ้นจากน้ำ ในเวลาเดียวกันนางก็สั่งบ่าวรับใช้ของนาง “เรียกหมอหลวงไปที่ตำหนักจิงซีและเรียกเกี้ยวมา ส่งนายน้อยตระกูลเฟิงไปที่ตำหนักจิงซี” หลังจากพูดแบบนี้นางโน้มตัวและดึงปิ่นออกจากมือของเฟิงจื่อหรู เมื่อมองไปครู่หนึ่ง นางกล่าวว่า “มันดูดีทีเดียวและข้าก็จะเก็บไว้ หากไม่มีสิ่งใด เจ้ากลับไปได้ มันเป็นวันที่อากาศหนาวและในอุทยานหลวงไม่มีอะไรให้ดู”
หลังจากพูดแบบนี้นางหันหลังแล้วก็ออกไป จาวเหลียนก้าวไปข้างหน้าทันทีและอุ้มเฟิงจื่อหรูขึ้นมา เพิ่มความเร็วของเขา เขาเดินตามฮองเฮาออกไปที่เกี้ยวซึ่งมาอย่างรวดเร็ว
สำหรับกลุ่มของสนมเหม่ยตะลึงงันและตะโกนเสียงดัง“ท่านผู้หญิงฉียังคงอยู่ในสระ ! ”
อย่างไรก็ตามไม่มีใครสนใจพวกนางดูเหมือนว่าท่านผู้หยิงฉีไม่ได้โผล่ขึ้นมาจากสระ กลุ่มฮองเฮาออกจากอุทยานหลวงอย่างรวดเร็ว กลุ่มของพวกนางถูกทิ้งให้จ้องมองที่พื้นผิวของสระน้ำ และพวกเขาเห็นว่าไม่มีอากาศออกมาจากปากของท่านผู้หญิงฉีอีกต่อไป
สนมเซียงสั่นเทาอย่างลังเลพูดว่า“ไม่มีการช่วยชีวิตนางใช่หรือไม่ ? ”
“มีอะไรที่เราทำได้? ” นางสนมเหม่ยถาม “เจ้าคิดว่าพวกเราคนใดคนหนึ่งสามารถลงไปช่วยนางได้หรือ ? ” หลังจากพูดแบบนี้นางถามบ่าวรับใช้ของนางที่ด้านข้างของนาง “มีใครว่ายน้ำได้บ้าง ? ”
บ่าวรับใช้ส่ายหัว“ข้าว่ายน้ำไม่เป็นเจ้าค่ะ”
“งั้นมันก็เป็นอย่างนั้นแหละ”นางสนมเหม่ยกล่าว “ไม่จำเป็นต้องกลัว มันเป็นแค่คนที่เสียชีวิต มันเป็นเรื่องปกติ ตำหนักในสงบนิ่งมานานกว่า 20 ปี มันเป็นเรื่องของเวลาที่มีคนเสียชีวิต ยิ่งกว่านั้นนางถูกเตะลงไปในน้ำโดยใครบางคนจากทางด้านฮองเฮา ไม่จำเป็นที่เราจะต้องกังวลเกี่ยวกับสิ่งอื่นใด เราเพียงแค่บอกพระสนมหยวนชูเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้ ไม่จำเป็นต้องให้เรากังวลว่าจะไม่มีใครลุกขึ้นยืนเพื่อท่านผู้หญิงฉี ไปกันเถิด ! ”
เพียงไม่กี่คำก็ไม่มีใครเหลือที่จะต้องกังวลเกี่ยวกับคนที่ตกลงไปในน้ำ มีเพียงบ่าวรับใช้ของท่านผู้หญิงฉีเท่านั้นที่ถูกทิ้งไว้ข้างหลัง พวกนางคุกเข่าลงพร้อมกับสะอื้น
ในด้านหมอหลวงมันคือซุนชิที่รับงานนี้ พวกเขานำผู้ช่วยของเขา เสี่ยวเหมามาตรวจเฟิงจื่อหรู คนเหล่านี้เป็นคนที่ส่งไปยังพระราชวังโดยเฟิงหยูเฮง แต่พวกเขาแตกต่างกันมาก คนหนึ่งเคยใส่ร้ายเฟิงหยูเฮงเรื่องพระสนมหลี่ และอีกคนก็คือลูกพี่ลูกน้องของวังหลิน แน่นอนเฟิงหยูเฮงไม่เคยบอกใครเกี่ยวกับสิ่งเหล่านี้ สำหรับฮองเฮา คนเหล่านี้เป็นเพียงหมอธรรมดา 2 คน
ถึงแม้ว่าเฟิงจื่อหรูจะจมน้ำนานแต่ก็ไม่มีอะไรผิดปกติ ให้ความอบอุ่นแก่เขา และให้น้ำขิงแก่เขา อาการของเขาเริ่มดีขึ้นแล้ว ซุนชิเขียนใบสั่งยาสองสามฉบับสำหรับเฟิงจื่อหรู เพื่อช่วยให้เขาอบอุ่นก่อนออกเดินทางกับเสี่ยวเหมา อย่างไรก็ตามก่อนที่จะออกจากตำหนักจิงซีทันที เขาหันมามองที่ฮองเฮา การเหลียวมองครั้งนี้เกิดขึ้นเพื่อประสานสายตากับฮองเฮาและทำให้ฮองเฮาใจหาย นางต้องการเรียกให้เขาหยุดเพื่อขอคำชี้แจง แต่ซุนชิออกจากห้องโถงด้านในไปกับเสี่ยวเหมาแล้ว ในเวลานี้มันเกิดขึ้นอย่างเดียวที่จาวเหลียนพูดกับนางว่า “อะไรนะ? มีหมอหลวงเข้าข้างพระสนมหยวนชูหรือไม่ ? ”
ฮองเฮารู้สึกสับสนเล็กน้อยแต่รู้สึกว่านางไวเกินไป จาวเหลียนพูดถูกต้อง ซุนชิเป็นหนึ่งในคนของพระสนมหยวนชูแน่นอน การมาที่ตำหนักจิงซีก็เป็นแค่คำเตือนจากพระสนมหยวนชู มันไม่เกี่ยวข้องกับสิ่งอื่นใด
นี่เป็นเพียงการปลอบใจตัวเองแต่นอกจากนี้นางจะทำอะไรได้อีก เมื่อหันมานางก็เห็นเฟิงจื่อหรูตื่นขึ้นมาทันที นางส่ายหัวนางพูดว่า “ถ้าสิ่งนี้เกิดขึ้นในอดีต คนแบบไหนในพระราชวังจะกล้ารังแกน้องชายขององค์หญิงจี่อัน ? แม้แต่ฝ่าบาทก็ต้องปฏิบัติต่อเจ้าเช่นเดียวกับเฟยหยู น่าเสียดายที่ทุกอย่างเปลี่ยนไป ไม่ต้องพูดถึงเจ้า แม้แต่ข้าไม่มีอำนาจของฮองเฮาอีกต่อไป” ขณะที่นางพูดสิ่งนี้ นางยื่นมือออกเพื่อสัมผัสถึงผมเปียกของเด็ก แล้วพูดต่อ “พี่สาวของเจ้ากำลังคิดทำอะไรบางอย่างนอกพระราชวังอย่างแน่นอน แค่ทนอีกหน่อย ข้าปฏิเสธที่จะเชื่อว่าพระสนมหยวนชูสามารถทำตัวเย่อหยิ่งต่อไปได้”
จาวเหลียนนั่งข้างๆ และพูดด้วยความรังเกียจ “ในที่สุดพระองค์คือฮองเฮา ฮ่องเต้ไม่ได้พูดอะไรเกี่ยวกับการมอบตำแหน่งให้แก่พระสนมหยวนชูใช่หรือไม่ ? ดังนั้นพระองค์ควรจะใช้อำนาจของฮองเฮาต่อไป ! พระองค์ไม่ควรทำอะไรเกี่ยวกับนิสัยของพระสนมหยวนชูหรือ นี่คือสิ่งที่ควรจัดการโดยผู้รับผิดชอบในการจัดการตำหนักในใช่หรือไม่ ? ”
“ไม่สามารถจัดการได้”ฮองเฮาพูดตามความเป็นจริง “ฐานะของข้ายากที่จะปกป้อง มีอะไรอีกบ้างที่ข้าสามารถทำได้เพื่อคนอื่น ? ”.ไอรีนโนเวล.
เฟิงจื่อหรูรู้สึกกังวลเล็กน้อยจากการได้ยินการสนทนาระหว่างทั้งสองเขาเป็นห่วงว่าทั้งสองจะเริ่มต่อสู้ ดังนั้นเขาจึงรีบลุกขึ้นนั่งและขอบคุณฮองเฮาสำหรับความเมตตาของนาง อย่างไรก็ตามเขาถูกผลักลงโดยฮองเฮา “ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับการมีมารยาทกับข้า ร่างกายของเจ้ายังไม่หายดี แค่นอนราบ ! ในสายตาของข้า เจ้าเป็นแค่เด็ก แต่เจ้าต้องอดทนกับปัญหาแบบนี้ มันน่าเสียใจจริง ๆ ! ในปัจจุบันข้าไม่สามารถปกป้องเจ้าได้ นั่นเป็นสาเหตุที่เจ้าต้องระวังตัวให้มากขึ้น ในอนาคตอย่าไปสถานที่ต่าง ๆ เช่นอุทยานหลวง หากเจ้าสามารถหลีกเลี่ยงได้” หลังจากพูดอย่างนี้นางมองหยูหร่งซึ่งคุกเข่านิ่งเงียบ และพูดว่า “เจ้ามาจากพระสนมชื่อใช่หรือไม่ ? เมื่อเจ้านายส่งเจ้ามา เจ้าควรดูแลนายน้อยตระกูลเฟิงให้ดี เจ้าเป็นคนที่อยู่ในพระราชวังมานานและควรรู้ว่าสถานที่ต่าง ๆ สามารถเยี่ยมชมได้หรือไม่ ข้าไม่ต้องการที่จะเห็นสถานการณ์นี้เกิดซ้ำ เจ้าเข้าใจหรือไม่ ? ”
หยูหร่งตอบอย่างรวดเร็ว“หม่อมฉันผิดเองเพคะ และในอนาคตข้าจะดูแลนายน้อยให้ดีกว่านี้ ได้โปรดยกโทษให้หม่อมฉันด้วยเพคะ”
หลังจากที่นางพูดสิ่งนี้อารมณ์ของจาวเหลียนก็เปล่งประกาย “เจ้ามีท่าทีที่ชัดเจนกับฮองเฮาค่อนข้างมาก เมื่อพูดไป นางกำนัลของพระสนมซื่อ ดังนั้นทำไมเจ้าไม่สามารถทำอะไรได้เมื่ออยู่ต่อหน้าพวกของพระสนมหยวนชู? หากข้ารู้ว่าเจ้ามีความเฉียบคมมาก่อน ข้าควรจะเตะทั้งสี่ลงในสระเพื่อให้พวกนางจมน้ำตาย”
“ฮึ่ม! ” ฮองเฮาตะโกนอย่างเยือกเย็น “เจ้ามีความตื่นเต้น และเจ้าค่อนข้างโดดเดี่ยวในเรื่องนี้ แต่ใครจะรู้ว่าการตายของท่านผู้หญิงฉีนั้นเป็นเช่นไรในพระราชวังชั้นใน เจ้าคิดว่าพระสนมหยวนชูจะปล่อยมือหรือไม่ ? นี่เป็นหนี้ที่ข้าจะต้องแบกรับ”
“มันคืออะไร? ” จาวเหลียนยิ้ม เขาเอ่ยว่า “ข้าจะถามพระองค์พร้อมกับสิ่งต่าง ๆ ในตอนนี้ พระองค์ยังกลัวที่จะสร้างปัญหาอีกหรือ ? พระองค์ยังกลัวที่จะมีคนมาทวงหนี้กับพระองค์หรือ ? ไม่ใช่หนี้ขอฮ่องเต้ที่จะต้องถูกตัดสิน ? ”
ฮองเฮาถอนหายใจและไม่พูดอะไรเพิ่มเติมจาวเหลียนพูดถูกต้อง ตอนนี้นางไม่มีอะไรให้กลัว ชีวิตนี้อยู่ในการควบคุมของเขาเสมอ และนางก็ถูกใช้เป็นเหยื่อล่อเท่านั้น เนื่องจากปลาไม่ปรากฏ ตำแหน่งของนางในตำหนักกลางจึงไม่สามารถแตะต้องได้ สำหรับในอนาคต เมื่อปลางับเหยื่อ มันก็ไม่สำคัญว่านางจะระมัดระวังแค่ไหน เมื่อคิดเช่นนี้นางรู้สึกสบายใจขึ้นอีกเล็กน้อย นางจึงพยักหน้าแล้วพูดว่า “นี่เป็นเรื่องจริง” จากนั้นนางก็พูดกับฟางอี้ “ข้ารู้สึกว่าสนมเหม่ยไม่เป็นคนดี ไปประกาศคำสั่งของข้า สนมเหม่ยจะถูกลดตำแหน่งของนาง และย้ายออกจากห้องโถงหลักของตำหนักเพื่ออาศัยอยู่ในห้องโถงด้านข้าง ! ”
อาการป่วยของเฟิงจื่อหรูนั้นไม่มีอะไรร้ายแรงแต่ฮองเฮาไม่กล้าใช้ยาที่หมอหลวงส่งมาให้เขา นางให้คนในตำหนักจิงซีเตรียมน้ำขิงให้เขาดื่ม เพียงคืนเดียวที่เขาตกน้ำ เขาก็ถูกส่งกลับไปบนเกี้ยว
เฟิงจื่อหรูรู้สึกสำนึกผิดอย่างมากเกี่ยวกับเหตุการณ์ในวันนี้มันเป็นเพียงหลังจากกลับไปที่ห้องของเขา เขาพูดกับหยูหร่ง “พี่หยูหร่ง ข้าขอโทษ ข้าเป็นคนที่ทำให้ท่านต้องเจ็บตัว ข้าเป็นคนยืนยันที่จะออกไปข้างนอก มันไม่ได้เกี่ยวข้องกับท่านพี่ แต่ความผิดทั้งหมดกลับเป็นของท่านพี่ต่อหน้าฮองเฮา จื่อหรูไม่สามารถยอมรับสิ่งนี้ได้” ในขณะที่เขาพูดสิ่งนี้เขามองไปที่ใบหน้าที่บวมของหยูหร่ง และคิดอย่างเงียบ ๆ กับตัวเองว่าเขาจะระวังตัวมากขึ้นในคืนนี้ ถ้าพี่สาวของเขามาคืนนี้ มันจะเป็นการดีที่สุดถ้าเขาเห็นนาง และขอยารักษาอาการบาดเจ็บของหยูหร่ง
อีกครั้งเฟิงหยูเฮงเข้ามาในพระราชวังประมาณเที่ยงคืนและซ่อนตัวอยู่ในห้องของเฟิงจื่อหรูอย่างเงียบ ๆ เพื่อดูเด็กอย่างเงียบ ๆ นางยังไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นในพระราชวัง แต่นางรู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างเกี่ยวกับเด็กคืนนี้ มิฉะนั้นแล้วทำไมเขาถึงยังนั่งอยู่บนเตียงและไม่นอน? ดวงตาของเขามองไปรอบ ๆ ขณะที่เขากำลังมองหาใครบางคน
หลังจากนั้นไม่นานหยูหร่งผลักประตูเข้ามาในห้องอย่างช่วยไม่ได้พูดว่า “ข้าเห็นว่าเทียนในห้องยังไม่ดับ และรู้ว่านายน้อยยังไม่หลับ ทำไมนายน้อยยังไม่นอนเจ้าคะ? นายน้อยนอนไม่หลับหรือเจ้าคะ ? ”
เฟิงจื่อหรูไม่ได้ปิดบังมันจากนาง“ข้ากำลังรอพี่สาวอยู่ ถ้านางเข้ามาหาข้า ข้าจะขอยาให้พี่หยูหร่ง ใบหน้าของท่านบวมขึ้นเรื่อย ๆ มันไม่ดี ยาของท่านพี่ของข้ามีประสิทธิภาพมาก ไม่เจ็บและไม่ขม แม้แต่หมอหลวงก็ยังไม่สามารถเปรียบเทียบกับนางได้”
เมื่อได้ยินคำพูดของเฟิงจื่อหรูในที่สุดเฟิงหยูเฮงก็สังเกตเห็นว่าใบหน้าของหยูโหร่งนั้นบวม นอกจากนี้ยังมีร่องรอยเลือดที่มุมปากของนาง ความสับสนเต็มในใจของนางขณะที่นางขมวดคิ้ว ในเวลานี้เฟิงจื่อหรูและหยูหร่งได้เริ่มพูดคุยเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้ เช่นนี้เฟิงหยูเฮงเข้าใจอย่างชัดเจนว่าเกิดอะไรขึ้น
ปรากฏว่ามีใครบางคนในพระราชวังรังแกน้องชายของนาง!
จาวเหลียนฆ่าคนด้วยการเตะลงในสระน้ำอันนี้ดีมาก ฮองเฮาได้ลดตำแหน่งอีกคนหนึ่งอันนี้ก็ค่อนข้างดี เฟิงหยูเฮงจะจดจำความช่วยเหลือของทั้งสองคนนี้ แต่นางไม่คิดว่าการลดตำแหน่งนั้นเป็นสิ่งที่เหมาะสม นอกจากนี้เฟิงจื่อหรูและหยูหร่งต่างก็ชี้ให้สนมเหม่ยว่าเป็นผู้ร้ายหลัก นางเป็นคนที่กดดันให้เฟิงจื่อหรูกระโดดลงไปในสระ แน่นอนว่ามีอีก 2 คน และนางไม่ควรปล่อยพวกนางไปอย่างง่ายดาย
นางปรากฏตัวขึ้นข้างโต๊ะและวางขวดยาเบาๆ เพื่อป้องกันอาการบวมและป้องกันความเย็นบนโต๊ะ จากนั้นนางซ่อนตัวและจากไป
สำหรับทั้งสามคนที่ยังมีชีวิตอยู่ข้า เฟิงหยูเฮง จะลงโทษพวกเจ้าด้วยตัวเอง