The Divine doctor : ชายาข้าคือแพทย์เทวะ - ตอนที่ 1141 มีการเปิดเผยตัวตน

ตอนที่1,141 มีการเปิดเผยตัวตน
เฟิงหยูเฮงรู้สึกว่านางดูเหมือนจะบ้าไปแล้วเพราะสงสัยว่าคนผู้นั้นเป็นเจ้าของร่างเดิม ! นางมักจะมีความระมัดระวังสูง แต่นางไม่ได้สังเกตว่ามีใครบางคนกำลังติดตามนางจนต้องได้รับการเตือนจากองครักษ์เงาซึ่งปลอมตัวเดินบนถนน
นางยืนและหันไปรอบๆ อย่างช้า ๆ เพื่อสังเกต และตามที่คาดไว้นางเห็นคนสวมเสื้อคลุมสีน้ำเงินพร้อมรัศมีของบัณฑิตที่เดินอยู่ข้างหลังนาง เมื่อคนคนนั้นเห็นนางหยุด พวกเขาก็หยุดไม่ได้หลีกเลี่ยงนาง เพียงแค่จ้องมองนาง ดวงตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความสงสัย
“หลิงเอ๋อ”บัณฑิตเสื้อคลุมสีน้ำเงินพูดกับเฟิงหยูเฮงแบบนี้ จากนั้นก็ก้าวไปข้างหน้าและหยุดอยู่ตรงหน้าเฟิงหยูเฮง เขาพูดอีกครั้ง “เจ้าคือหลิงเอ๋อใช่หรือไม่ ? ” 　　เฟิงหยูเฮงไม่เข้าใจและถามกลับไปว่า“หลิงเอ๋อคือใคร ? ”
คนผู้นั้นยังตกตะลึงจ้องมองนางและประเมินนางอย่างระมัดระวังก่อนจะพึมพำ “เจ้าไม่ใช่หลิงเอ๋อ เจ้าไม่ใช่หลิงเอ๋อจริง ๆ หรือ ? ” หลังจากที่เขาพูดประโยคสุดท้าย สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปจากคนที่ได้รับความเคารพแต่เดิมนั้นกลายเป็นแสดงอาการรุนแรงบางอย่างแล้ว เฟิงหยูเฮงได้ยินเขาพูดอย่างดุดันว่า “เจ้าไม่ใช่หลิงเอ๋อ แล้วเจ้าเป็นใคร ? เจ้าไม่ใช่ชุนหยูหลิงและไม่ใช่เฟิงหยูเฮง ถ้างั้นเจ้าก็เป็นใครกันแน่ ? ”
นางตกตะลึงมากจนถอยหลังกลับ2 ก้าว มองคนที่อยู่ตรงหน้านางอีกครั้ง หัวใจนางเต้นแรง ความกลัวที่มาจากการปรากฏตัวของเจ้าของร่างเดิมลุกขึ้นอีกครั้ง พยายามอย่างหนักที่สุดเพื่อตัดสินว่าคนที่อยู่ตรงหน้านางเป็นใคร แต่มันก็เป็นเพียงใบหน้าที่ไม่คุ้นเคย
”เจ้าคือใคร? ทุกคนรู้ว่าข้าคือเฟิงหยูเฮง ทำไมเจ้าถึงบอกว่าข้าไม่ใช่นาง ? ” นางต้องการที่จะบังคับให้ตัวเองสงบลง แต่เสียงของนางสั่น เรื่องนี้ไม่เคยเกิดขึ้นในหลายปีที่ผ่านมา นับตั้งแต่นางเดินทางมาถึงโลกนี้ นางก็ดื้อมาก นางต่อต้านทุกอย่าง แต่โดยไม่คาดคิดจะมีวันหนึ่งที่นางจะพ่ายแพ้เช่นกัน
นางต้องการที่จะเรียกองครักษ์เงาที่อยู่ใกล้ๆ เพื่อจับคนผู้นี้ หลังจากค้นหามานาน จนในที่สุดพวกเขาก็ค้นพบเบาะแส ไม่ว่าจะเป็นบัณฑิตหรือผู้หญิงคนนั้น เขาจะไม่ได้รับอนุญาตให้หนีไปแบบนั้น !
สายตาที่ดุร้ายปรากฏขึ้นในดวงตาของเฟิงหยูเฮงนางก็พร้อมที่จะพูด แต่บัณฑิตที่สวมเสื้อสีฟ้าพูดให้นางฟังด้วยเสียงเบา ๆ “อย่าทำอย่างประมาท แม้ว่าพระชายาจะเรียกคนอื่นมาช่วย ข้าจะถูกจับโดยไม่ต้องต่อสู้ แต่ข้าอาจพยายามเพิ่มเล็กน้อยเพื่อเปิดเผยความลับทั้งหมดเกี่ยวกับพระชายาหยู พระชายาหยู แม้ว่าความลับเหล่านั้นจะน่าตกใจ แม้ว่าเจ้าจะบอกว่าเรื่องที่ข้าจะพูดนั้นเป็นเพียงเรื่องไร้สาระ แต่หัวใจของมนุษย์เป็นเช่นนี้ แม้ว่าพวกมันจะเป็นคำพูดที่ดูบ้าคลั่ง เมื่อมีการกระจายคำพูดออกไป มันจะเข้าสู่หัวใจ เวลาผ่านไปนาน พระชายาหยู เจ้าไม่กลัวคนที่มองว่าพระชายาหยูเป็นสัตว์ประหลาดใช่หรือไม่ สิ่งผิดปกติจะกลายเป็นวิญญาณชั่วร้ายในราชสำนักของราชวงศ์ต้าชุน วิญญาณชั่วจะถูกเผาทั้งเป็น ! ”
เฟิงหยูเฮงหน้าซีดมันน่ากลัวจริง ๆ รู้สึกกลัวอย่างแท้จริงเพราะคำพูดอื่น ๆ ที่คุกคามโดยอีกฝ่าย คนที่อยู่ตรงหน้านางเดินเข้าหานางทีก้าว มีคนของนางรอบตัวนางเข้ามาอย่างช้า ๆ เข้ามาใกล้ทั้งคู่ ทำให้นางได้รับการปกป้อง แต่นางโบกมือของนางในการไล่พวกเขาออกไป ขณะที่นางกำลังใช้ความคิด นางก็จ้องมองว่าบุคคลนี้อยู่ตรงหน้านาง และถามทันทีว่า “บุชง ? เจ้าคือบุชงใช่หรือไม่ ? ”
บัณฑิตเสื้อคลุมสีน้ำเงินคนนั้นหัวเราะเขาไม่ยอมรับมันแต่ก็ไม่ปฏิเสธมันเช่นกัน เขาเพียงแต่เล่าเรื่องราวให้ผู้หญิงคนหนึ่งที่อยู่ตรงหน้า ประโยคต่อประโยค ประโยคหนึ่งเขาพูดความจริงข้อหนึ่งว่า “ข้าคุ้นเคยกับตระกูลเฟิง คุณหนูรอง, เฟิงหยูเฮง แม้ว่าเราจะไม่ได้มีความสัมพันธ์มากนัก นี่เป็นคนที่ข้าชอบตั้งแต่เด็ก ข้าก็เลยให้ความสนใจเป็นพิเศษ จะบอกได้ว่าข้าเข้าใจนางทุกการกระทำ แต่อย่างน้อยข้าก็ยังรู้เกี่ยวกับสิ่งที่นางรู้และสิ่งที่นางไม่รู้ คุณหนูรองตระกูลเฟิงเป็นคนอ่อนแอ นางไม่ค่อยมีปฏิสัมพันธ์กับโลกภายนอก นางไม่ใช่คนที่ชอบยามากจนกระทั่งนางสามารถเรียนรู้ทักษะการปฏิบัติการของหมอเทวดาเหยาได้ จนกระทั่งนางจะเก่งกว่าเขา นางรู้เกี่ยวกับศิลปะการต่อสู้น้อยมาก และไม่ได้รับการพิจารณาว่ามีทักษะในศิลปะทั้งสี่ของการเล่นพิณ หมากรุก การเขียนตัวอักษร และการวาดภาพ อาจกล่าวได้ว่าถึงแม้นางจะเป็นบุตรสาวฮูหยินใหญ่ของคฤหาสน์ตระกูลเฟิง แต่เฟิงหยูเฮงเป็นคนที่มีความถนัดเท่าเทียมกันในทุกด้านอย่างแน่นอน แต่พระชายาหยูปัจจุบัน ทักษะศิลปะการต่อสู้นั้นหาที่เปรียบไม่ได้ ทักษะการยิงธนูอยู่ในขอบเขตของพระเจ้า ทักษะทางการแพทย์นั้นแปลกและเขาพูดความจริงข้อหนึ่งว่า “ข้าคุ้นเคยกับตระกูลเฟิง คุณหนูรอง, เฟิงหยูเฮง แม้ว่าเราจะไม่ได้มีความสัมพันธ์มากนัก นี่เป็นคนที่ข้าชอบตั้งแต่เด็ก ข้าก็เลยให้ความสนใจเป็นพิเศษ จะบอกได้ว่าข้าเข้าใจนางทุกการกระทำ แต่อย่างน้อยข้าก็ยังรู้เกี่ยวกับสิ่งที่นางรู้และสิ่งที่นางไม่รู้ คุณหนูรองตระกูลเฟิงเป็นคนอ่อนแอ นางไม่ค่อยมีปฏิสัมพันธ์กับโลกภายนอก นางไม่ใช่คนที่ชอบยามากจนกระทั่งนางสามารถเรียนรู้ทักษะการปฏิบัติการของหมอเทวดาเหยาได้ จนกระทั่งนางจะเก่งกว่าเขา นางรู้เกี่ยวกับศิลปะการต่อสู้น้อยมาก และไม่ได้รับการพิจารณาว่ามีทักษะในศิลปะทั้งสี่ของการเล่นพิณ หมากรุก การเขียนตัวอักษร และการวาดภาพ อาจกล่าวได้ว่าถึงแม้นางจะเป็นบุตรสาวฮูหยินใหญ่ของคฤหาสน์ตระกูลเฟิง แต่เฟิงหยูเฮงเป็นคนที่มีความถนัดเท่าเทียมกันในทุกด้านอย่างแน่นอน แต่พระชายาหยูปัจจุบัน ทักษะศิลปะการต่อสู้นั้นหาที่เปรียบไม่ได้ ทักษะการยิงธนูอยู่ในขอบเขตของพระเจ้า ทักษะทางการแพทย์นั้นแปลกและอธิบายไม่ได้ แม้แต่หมอเหยาก็บอกว่าเขามีทักษะที่น้อยกว่า แต่คนที่ได้รับการฝึกฝนด้านศิลปะการต่อสู้จะรู้ดีว่าในเรื่องของศิลปะการต่อสู้ บางทีทักษะอาจสร้างขึ้นภายในสามปี แต่ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะบรรลุมาตรฐานของเจ้า นอกจากนี้ทักษะการยิงธนู ! พระชายาหยู พระชายาซ่อนทุกอย่าง แต่พระชายาไม่สามารถป่าวประกาศให้ทุกคนรู้ได้ พระชายาไม่ใช่เฟิงหยูเฮง แต่เฟิงหยูเฮงตัวจริงนั้นตายไปแล้ว พระชายาใช้ร่างกายนี้เท่านั้น พระชายาเป็นใครกันแน่ ? ”
ในขณะนี้เฟิงหยูเฮงหน้าซีดแม้กระทั่งการหายใจของนางก็ไม่มั่นคงอีกต่อไปความรู้สึกว่าอารมณ์ของนางกำลังหมุนวนอยู่นอกการควบคุมที่แข็งแกร่งขึ้น และแม้ว่านางพยายามที่จะปราบปรามด้วยพลังทั้งหมดของนางก็ตาม มันไม่สามารถทำได้ นางต้องการคว้าคนที่อยู่ตรงหน้านางและไปถึงจุดต่ำสุดของเรื่องนี้ แต่นางกลัวว่าบุคคลอื่นจะพูดว่าเขาสามารถเผยแพร่สิ่งเหล่านี้กับทุกคนเมื่อพวกเขาต่อสู้ ในระยะสั้น ทุกคนจะไม่นึกถึงมันและคิดว่ามันเป็นคำพูดที่บ้าคลั่ง แต่ในอนาคตล่ะ ? นางทำหลายสิ่งหลายอย่างที่ไม่ได้ทำตามสามัญสำนึก จะมีคนที่จะทำตามคำพูดของคนนี้ และคิดอย่างมากยิ่งขึ้น เรื่องนี้คาดเดาไม่ได้เมื่อมีคนดูอย่างนี้ นางจะไม่สามารถรับผลที่ตามมาได้
ถ้าอย่างนั้นฆ่าเขา? ความคิดนี้เพิ่มขึ้น เฟิงหยูเฮงคิดในทันทีว่านางสามารถใช้วิธีที่เร็วที่สุดเพื่อกำจัดบุคคลนี้ ! นางไม่สามารถปล่อยให้เขามีโอกาสที่จะเปิดปากของเขา และใช้ชีวิตด้วยกระสุนปืนเพียงนัดเดียว
เมื่อคิดอย่างนี้มือของนางเอื้อมมือไปที่ข้อมือของนาง สติของนางได้เข้าสู่มิติแล้วและนางกำลังจะถือปืน แต่ในขณะนี้ความคิดนี้ถูกระงับโดยนาง !
ไม่นางไม่สามารถดึงปืนออกมาต่อหน้าคนอื่นได้อย่างแน่นอน นี่จะเป็นการกระทำอื่นที่ไม่สามารถเข้าใจได้ ตอนนี้บุคคลนี้สงสัยว่านางทำการโจมตีทางวิญญาณ แต่ไม่ได้สงสัยว่านางยังคงครอบครองมิติอยู่ แต่เมื่อนางหยิบปืนออกมาตอนนี้ มันจะทำให้เกิดการคาดเดารอบใหม่อย่างแน่นอน
ความคิดของนางหมดไปชั่วครู่หนึ่งและเมื่อนางกลับมาสู่ความรู้สึก นางจะมีร่องรอยของคนที่อยู่ตรงหน้านางได้อย่างไร? เมื่อนางงงงวย บัณฑิตเสื้อคลุมสีน้ำเงินคนนั้นก็หายไปแล้ว ผู้คนเดินทางไปตามถนนที่วุ่นวายทั้งสองทิศทาง เสียงตะโกนของพ่อค้าก็ดังขึ้นและกลับมาคึกคักอีกครั้ง นางรู้สึกว่าทุกสิ่งในตอนนี้เป็นเพียงแค่ความฝันที่มันไม่ได้เกิดขึ้นจริง
เฟิงหยูเฮงตกตะลึงในจุดนี้เท้าของนางดูเหมือนว่าบวมโตขึ้นอย่างรวดเร็ว องครักษ์เงาที่อยู่ใกล้นางบางคนถามว่า “พระชายาหยู ไม่อะไรใช่หรือไม่ขอรับ ? บุคคลนั้นจากไปแล้ว เรามีคนตามพวกเขาไปขอรับ เราจะพบที่ซ่อนของพวกเขาอย่างแน่นอน เรา……”
“ไม่! ” เฟิงหยูเฮงก็ตะโกนมองไปที่องครักษ์เงาด้วยดวงตาเบิกกว้าง พูดเสียงดัง“ใครบอกให้เจ้าตามไป ? ใครขอให้เจ้าไปค้นหา เรียกพวกเขากลับมาอย่างรวดเร็ว ! ” ขณะที่นางพูด นางผลักองครักษ์เงาอย่างแรง “เจ้าไม่ได้รับอนุญาตให้ไล่ตามพวกเขา ! ไม่มีใครได้รับอนุญาต ! เข้าใจหรือไม่ ? ”
องครักษ์เงานั้นไม่เข้าใจแต่สำหรับพวกเขาแล้ว คำสั่งของเจ้านายนั้นถือเป็นที่สุด สำหรับคำสั่งทั้งหมด ไม่มีเหตุผล เพียงทำตามคำสั่งอย่างเคร่งครัด ดังนั้นแม้ว่าองครักษ์เงานั้นมีความสงสัยในใจของเขา แต่เขาก็ยังยอมรับมันในทันทีโดยหันหลังกลับ และไล่ตามเพื่อนที่ติดตามบัณฑิตเสื้อคลุมสีน้ำเงินไป ไอลีนโนเวล
เฟิงหยูเฮงเครียดมากนางคิดว่าความลับของนางต้องไม่เป็นที่รู้จัก แม้ว่านางจะต้องยอมรับสิ่งเหล่านี้ นางก็ต้องยอมรับพวกมันต่อหน้าซวนเทียนหมิงเพียงคนเดียว ซวนเทียนหมิงสามารถยอมรับเกี่ยวกับความจริงที่แปลกประหลาดที่นางมีพื้นที่มิติ ดังนั้นเขาอาจจะยอมรับปรากฏการณ์นี้โดยใช้ศพเพื่อฟื้นคืนชีพวิญญาณที่ตายไปแล้ว แต่คนนอกไม่สามารถยอมรับได้ เมื่อมีการเผยแพร่ความลับ นางจะกลายเป็นคนนอกในโลกทั้งใบ
“พระชายาหยูขอรับ”องครักษ์เงาที่อยู่อยู่ข้าง ๆ เห็นว่าผิวของนางซีด และรู้สึกกังวลบางอย่าง “ถ้าพระชายาไม่สบาย ข้าจะส่งพระชายาหยูกลับไปที่ตำหนักขอรับ ! ”
นางพยักหน้าไม่ปฏิเสธแต่เมื่อนางต้องการเดิน นางค้นพบว่าขาทั้งสองของนางดูเหมือนเต็มไปด้วยตะกั่วที่หนักและไม่สามารถยกขึ้นได้ นางแสดงรอยยิ้มที่มีปัญหาบอกองครักษ์เงาที่อยู่ข้าง ๆ นาง “ดูเหมือนว่าข้าจะเดินไม่ไหว”
“ข้าจะพาพระชายาไปเองขอรับ”องครักษ์เงานั้นหมอบให้เฟิงหยูเฮง รอให้เฟิงหยูเฮงขึ้นหลัง แต่หลังจากรอมานาน เขาก็ไม่รู้สึกว่ามีน้ำหนักลงมา ดังนั้นเขาจึงหันหลังกลับ เขาเห็นเฟิงหยูเฮงกดมือจับหน้าผาก หลับตาเล็กน้อย คิ้วของนางขมวดแน่น ใบหน้าและริมฝีปากของนางซีดจางราวกับว่านางกำลังจะเป็นลม ด้วยความตกใจ เขาลุกขึ้นและพยุงแขนของนางอย่างรวดเร็ว แต่หลังจากมือทั้งสองของเขาแตะนาง นางก็ล้มตัวลงในอ้อมแขนของเขาด้วยความงุนงง
พระชายาหยูเป็นลมบนท้องถนนนี่เป็นปัญหาใหญ่ที่ทำให้เกิดความโกลาหลทุกคนต่างก็เป็นห่วงเฟิงหยูเฮง ทุกคนกำลังเข้ามาใกล้และถามถึงเรื่องนี้ แต่พวกเขาก็รู้ว่าการช่วยชีวิตบุคคลนั้นเป็นงานเร่งด่วนที่สุด ดังนั้นจึงไม่มีใครปิดกั้นพวกเขา องครักษ์เงาคนหนึ่งพานางไปและมุ่งไปที่ตำหนักหยู องครักษ์เงาอีกคนหนึ่งไปที่ร้านห้องโถงสมุนไพรเพื่อเชิญแพทย์
เฟิงหยูเฮงถูกส่งกลับไปที่ตำหนักอย่างรวดเร็วหมอจากร้านห้องโถงสมุนไพรแพทย์เข้ามาดู และบอกเพียงว่ามันเกิดจากความเครียดที่โจมตีหัวใจ จากนั้นจึงจัดยา และแนะนำให้เฟิงหยูเฮงพักผ่อนมากขึ้น
หมอจากร้านห้องโถงสมุนไพรทำการวินิจฉัยที่ถูกต้องเฟิงหยูเฮงประสบกับความวิตกกังวลจากความร้อนใจของนาง นางกลัวใครซักคน และนี่ก็เกิดจากปีศาจในใจนางด้วย หากจะพูดไป นี่ไม่ถือว่าเป็นอาการป่วย ดังนั้นยาจึงสามารถปรับปรุงสภาวะของนางได้เพียงเล็กน้อย แต่ไม่สามารถกำจัดสาเหตุที่แท้จริงได้
นางนอนด้วยความงุนงงนอนทั้งวันไม่ตื่นขึ้นมา เมื่อท้องฟ้ามืด วังซวนและหวงซวนอยู่หน้าที่นอน ฟังคุณหนูของพวกนางพูดพึมพำบางอย่าง แต่เมื่อพวกนางต้องการฟังดี ๆ พวกนางไม่สามารถจับใจความได้ พวกนางเดินวนเป็นวงกลมด้วยความวิตกกังวล
หวงซวนกล่าวว่า“หากองค์ชายอยู่ที่นี่ ในโลกนี้มีเพียงองค์ชายเท่านั้นที่สามารถจัดการคุณหนูได้ และคุณหนูจะพูดกับองค์ชายเท่านั้นหากนางอยากพูดอะไร”
วังซวนถอนหายใจด้วยอารมณ์“ถูกต้อง ! มันยากมากที่จะได้เห็นสามีและภรรยาที่มีความสัมพันธ์ที่ดีเช่นนี้ มันเป็นเรื่องน่าเสียดายที่องค์ชายเดินทางทิศตะวันออก แม้แต่องค์ชายเจ็ดก็ไม่ได้อยู่ในเมืองหลวงอย่างทุกครั้งมีบางสิ่งที่ไม่ดีเกิดขึ้นกับคุณหนูในตอนนี้ เราควรทำอย่างไรดี ? ”
บ่าวรับใช้สองคนกังวลนั่งอยู่ข้างเตียงเฟิงหยูเฮงที่นอนหนึ่งคืนและคืนนี้เป็นการทรมานอย่างมากสำหรับเฟิงหยูเฮงเพราะนางกำลังฝัน
นั่นเป็นความฝันที่น่ากลัวมากในความฝันบัณฑิตเสื้อคุลมสีน้ำเงินที่นางพบในวันนั้นบอกกับสาธารณชนเกี่ยวกับทุกสิ่งที่เขารู้ และด้วยเหตุนี้ทุกคนจึงก่อกบฏ ! พลเมืองที่ดูใจดีมากคนที่นางช่วยเหลือและช่วยชีวิตในอดีต ทั้งผู้ชายและผู้หญิงที่ได้รับความเมตตาจากนาง หันหลังให้นางทันที เมื่อพวกเขาเผชิญหน้ากับนาง มีเพียงความตกใจและความกลัวอยู่บนใบหน้า มีเฟิงเซียงหรูและเฟิงเฟินได, ซวนเทียนเก้อ, เฟิงเทียนหยู, เหรินซีเฟิงในฝูงชนนั้น ครอบครัวและเพื่อนๆ ของนางมากมายในอดีต ผู้คนมากมายที่อยู่ใกล้นางยืนเคียงข้างนาง
นางได้ยินซวนเทียนหมิงถามนางว่า“เจ้าเป็นมนุษย์หรือปีศาจ ? ”
นางร้องไห้ด้วยความกลัวพยายามอธิบายด้วยพลังทั้งหมดของนาง แต่อีกฝ่ายไม่ฟังแม้แต่พูดซ้ำ ๆ ว่า “ในอดีตองค์ชายผู้นี้คิดว่าเจ้าเป็นเทพธิดา แต่ไม่คาดคิดเจ้าไม่ใช่เทพธิดา แต่เจ้าเป็นปีศาจ ! ”
ขณะที่นางร้องไห้นางบอกว่านางไม่ใช่ปีศาจ แต่ไม่มีใครเต็มใจฟัง ทุกคนทำงานร่วมกันและล้อมนาง มัดเชือกไว้จากนั้นนางถูกพาตัวไปที่กองไฟเพื่อเตรียมพร้อมที่จะจุดไฟ นางถูกมัดมือไว้ และในบรรดาคนที่อุ้มนางนั้น มีมือของซวนเทียนหมิงและซวนเทียนฮั่ว……