The Divine doctor : ชายาข้าคือแพทย์เทวะ - ตอนที่ 955-956

ตอนที่ 955 พระราชโองการทำให้เกิดระลอกคลื่นบางส่วน
ตอนที่955 พระราชโองการทำให้เกิดระลอกคลื่นบางส่วน
พระราชโองการของฮ่องเต้นำความดีทั้งหมดที่กงซานได้ทำเพื่อองค์ชายแปดมามอบให้พระสนมหลี่ ฮองเฮายังคงแช่แข็งอยู่กับที่ หลังจากถามคำถามนั้น นางเห็นว่าฮ่องเต้มองนางด้วยความสับสนและถามนางว่า “อะไร ? เจ้าคิดว่าไม่เหมาะสมหรือ ? มีการคัดค้านการจัดการของเรางั้นหรือ ? ”
ฮองเฮาจะกล้าที่จะคัดค้านการจัดการของฮ่องเต้ได้อย่างไรอย่างไรก็ตามนางมาวันนี้เพื่อประโยชน์ของเรื่องนี้ ตอนนี้สิ่งต่าง ๆ ไปในทิศทางตรงกันข้าม ไม่เพียงแต่นางไม่ได้ทำตาม “คำขอ” ของท่านผู้หญิงหยวนเท่านั้น แต่มันก็มีโอกาสมากที่นางจะทำให้ผู้หญิงคนนั้นเดือดร้อน นางรู้สึกกระวนกระวายใจเล็กน้อยและคิดในใจตัวเองอย่างรวดเร็วเกี่ยวกับปฏิกิริยาของท่านผู้หญิงหยวนหลังจากทราบเรื่องนี้
“เนื่องจากไม่มีการคัดค้านจางหยวน ! ไปประกาศพระราชโองการนี้อย่างรวดเร็ว ! ”
เมื่อเห็นจางหยวนออกจากห้องโถงของฮ่องเต้ไปแล้วฮองเฮาจึงคิดและถามอย่างไม่เต็มใจ “พวกเขาทั้งสองเป็นป้า ดังนั้นท่านผู้หญิงหยวน…”
“ฮะ! ” ฮ่องเต้โบกมือของเขา “เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ได้ทำความดีบางอย่าง แม้ว่านางจะได้รับการยกย่อง แต่ก็ยังไม่เพียงพอที่จะทำให้ท่านผู้หญิง 2 คนกลับมาอยู่ในตำแหน่งพระสนม พระสนมหลี่และท่านผู้หญิงหยวนเป็นพี่น้องกัน และท่านผู้หญิงหยวนเป็นพี่สาว เมื่อมีสิ่งดี ๆ มันเป็นเรื่องธรรมดาที่พี่สาวจะต้องมอบให้น้องสาวก่อน ไม่ว่าจะด้วยวิธีใด มันเป็นเรื่องของครอบครัว เราเชื่อว่าท่านผู้หญิงหยวนนั้นเป็นคนมีเมตตาและไม่โต้เถียงกับเรื่องนี้อย่างแน่นอน”
มีเมตตา? ฮองเฮารู้สึกว่าผู้ปกครองคนนี้ไม่เคยมีความเข้าใจที่ชัดเจนในสิ่งที่คำว่ามีเมตตา ถ้าท่านผู้หญิงหยวนถือได้ว่ามีเมตตากรุณา ก็จะไม่มีคนใจแคบในโลกนี้ นางพยักหน้าอย่างช่วยไม่ได้ เป็นคู่สามีภรรยามาสองสามทศวรรษ นางเข้าใจผู้ปกครองคนนี้เป็นอย่างดี ไม่มีใครสามารถคัดค้านคำพูดของฮ่องเต้และตัดสินใจที่จะอยู่ข้างเขา แน่นอนถ้ามีใครบางคนที่จะต่อต้านเขาจริง ๆ แล้วมันจะเป็นพระชายาหยุน และบุตรชายของนางเท่านั้น
“ฝ่าบาททำถูกแล้วเพคะ”ฮองเฮาบีบคำเหล่านี้ออกมาอย่างอ่อนแอ แล้วพาเขาไปที่ห้องโถงสวรรค์สักพักหนึ่งก่อนที่จะหาข้ออ้างที่จะออกไป หลังจากที่นางออกจากห้องโถง ร่างกายของนางก็ซวนเซไปมาและนางเกือบจะล้มลง
เมื่อจางหยวนไปถึงตำหนักจิงซีเพื่อประกาศพระราชโองการท่านผู้หญิงหลี่ยังคงวิเคราะห์ความเป็นไปได้ที่จะทำหน้าที่เป็นแม่สื่อให้กับเฟิงหยูเฮงและซวนเทียนเฟิง ตามที่นางเห็นแม้ว่าเฟิงหยูเฮงจะแต่งงานไปแล้ว ตราบใดที่บุตรชายของนางชอบ นางก็สามารถเพิกเฉยต่อสิ่งอื่นได้ นอกจากนี้เฟิงหยูเฮงไม่ใช่ผู้หญิงธรรมดา ในโลกนี้ใครจะรู้ว่าจะพบผู้หญิงคนอื่นเช่นเฟิงหยูเฮง มีเพียงคนที่มีความสามารถเช่นนี้เท่านั้นที่ควรอยู่ข้างเฟิงเอ๋อ และการมีคนที่มีความสามารถแบบนี้ข้างกายบุตรชายของนาง นางก็จะสามารถสนับสนุนเฟิงเอ๋อให้ประสบความสำเร็จได้
จูเอ่อยืนอยู่ข้างๆ และดูแลนาง เมื่อเห็นท่าทางสุภาพของท่านผู้หญิงหลี่ นางไม่จำเป็นต้องคิดเพื่อรู้ว่าเจ้านายของนางกำลังคิดอะไรอยู่ นางรู้สึกว่าท่านผู้หญิงหลี่บ้าไปแล้วอย่างแน่นอน กล้าที่จะคิดเรื่องเช่นนี้และกล้าที่จะตระหนักถึงมัน หากสิ่งต่าง ๆ ดำเนินต่อไปเช่นนี้ บางสิ่งนี้จะต้องเกิดขึ้นแน่นอน !
เช่นเดียวกับที่นางต้องการก้าวไปข้างหน้าและพูดคำแนะนำท่านผู้หญิงหลี่สักสองสามคำเพื่อกำจัดความคิดนี้นางได้ยินเสียงมาจากนอกประตู ผู้คนจำนวนมากเข้ามาที่ตำหนักจิงซี ดังที่พวกเขาได้ยินขันทีประกาศว่า “พระราชโองการมา ! ท่านผู้หญิงหลี่มารับพระราชโองการ ! ”
ท่านผู้หญิงหลี่ตกตะลึงทันใดนั้นก็รีบกล่าวว่า “พระราชโองการอะไร ? เป็นไปได้หรือไม่ที่ฮ่องเต้ต้องการที่จะมีการหมั้นระหว่างองค์หญิงจี่อันกับเฟิงเอ๋อ”
จูเอ่อรีบปิดปากเจ้านายของนางด้วยความกลัวอย่างรวดเร็วและกล่าวอย่างประหม่า “ท่านพูดอย่างนี้ไม่ได้นะเจ้าค่ะ ! คนที่มาส่งพระราชโองการของฮ่องเต้ดูเหมือนขันทีจาง จะเกิดอะไรขึ้นถ้าขันทีได้ยินเสียงของท่าน ? ไม่พูดถึงเราว่าไม่สามารถมีชีวิตอยู่ได้ แต่แม้กระทั่งองค์ชายหกก็จะต้องทนทุกข์ทรมาน ! ” นางรู้ว่าไม่มีอะไรจะทำให้ท่านผู้หญิงหลี่กลัว อย่างไรก็ตามมีเพียงสิ่งเดียวที่เกี่ยวข้องกับองค์ชายหกที่จะทำให้นางตกใจ ดังนั้นนางจงใจกล่าวอย่างนี้ ท่านผู้หญิงหลี่เชื่อฟังและพยักหน้าอย่างเคร่งขรึม จากนั้นเป็นเพียงจูเอ่อเต็มใจที่จะปล่อยไป และช่วยท่านผู้หญิงหลี่ออกไปรับพระราชโองการ
คำสั่งของฮ่องเต้ที่ประกาศโดยจางหยวนสร้างความตกใจแก่ท่านผู้หญิงหลี่จูเอ่อและทุกคนในตำหนักจิงซีตามคำสั่งของฮ่องเต้ “ตระกูลจู้มีบุตรสาวที่ชื่อจู้กงซานที่แสดงความห่วงใจต่อพลเมือง แจกจ่ายอาหารและเครื่องนุ่งห่มให้กับพลเมืองทั่วไปของราชวงศ์ต้าชุนและแบ่งปันภาระขององค์ฮ่องเต้ เนื่องจากนางเป็นหลานสาวของท่านผู้หญิงหลี่ จึงอนุญาตเป็นพิเศษให้ท่านผู้หญิงหลี่กลับไปดำรงตำแหน่งพระสนมหลี่ เริ่มตั้งแต่วันนี้ เจ้าจะถูกพาตัวออกจากตำหนักจิงซี และมองตำหนักจางหนิงเป็นที่อยู่อาศัย ! ”
พระสนมหลี่งงงวยจู้กงซาน ? หลังจากคิดไปซักพัก นางก็อดไม่ได้ที่จะถามว่า : ใครคือจู้กงซาน ?
จูเอ่อรู้สึกว่าหัวใจของนางบีดรัดตัวและกล่าวอย่างเงียบ ๆ “เป็นผู้หญิงที่มาในวันนั้น นางเป็นบุตรสาวของน้องสาวพระสนมที่ไปแต่งงานที่เป็งโจว นางเป็นหลานสาวของท่านเจ้าค่ะ ! ”
“โอ้”จากนั้นพระสนมหลี่ก็จำได้ อย่างไรก็ตามนางจำเรื่องนี้ได้เท่านั้น นางยังคงไม่สามารถจดจำกงซานได้อย่างแท้จริง นางถามจางหยวน “จู้กงซานทำความดี แต่ทำไมฝ่าบาทต้องการส่งเสริมข้า ? ”
จางหยวนหัวเราะให้กับตัวเองภายในและคิดกับตัวเองว่าทำไมต้องสนับสนุนเจ้าน่ะหรือ? ไม่ใช่เพราะเจ้าเป็นคนโง่กว่าท่านผู้หญิงหยวนและควบคุมง่ายกว่าหรอกหรือ เมื่อเจ้านั่งอยู่ในตำแหน่งของพระสนม เจ้าจะไม่สามารถกวนใจได้มากนัก แต่ถ้าฮองเฮาได้พูดออกมาก่อนและนำท่านผู้หญิงหยวนกลับมาสู่ตำแหน่งของพระสนม ตำหนักในของฮ่องเต้ก็จะไม่เงียบสงบอีกต่อไป ! นี่คือสิ่งที่เขาคิดแต่เขาไม่สามารถพูดได้ เขาอยู่ข้างกายฮ่องเต้มานานหลายปีและเรียนรู้ที่จะกล่าวเมื่อเผชิญหน้ากับผู้คนที่แตกต่างกันมานาน วันนี้เขามาที่ตำหนักจิงซีเพื่อแจ้งข่าวดี ดังนั้นเขาจึงฝืนยิ้มและกล่าวกับท่านผู้หญิงหลี่ที่คุกเข่า ผู้ซึ่งเพิ่งได้รับตำแหน่งเป็นพระสนม “พระสนมหลี่พูดเช่นนี้ได้อย่างไร ? เนื่องจากกงซานเป็นหลานสาวของท่านและนางมาเมืองหลวงเพื่อเยี่ยมญาติของนาง มันเป็นเรื่องปกติที่การทำความดีของนางอาจเป็นของท่านด้วย หากไม่ใช่คำแนะนำของท่าน เด็กผู้หญิงจะคิดแผนอย่างละเอียดและทำบุญได้อย่างไร ฝ่าบาทยอมรับความเมตตาของท่าน สำหรับฝ่าบาท นี่เป็นสิ่งที่ดี พระสนมหลี่ยืนอยู่ที่นั้นทำไม ? มารับพระราชโองการเร็ว ! ”
จูเอ่อได้ยินเรื่องนี้และกระตุกเสื้อผ้าของพระสนมหลี่อย่างเงียบๆ โดยกระซิบเบา ๆ ว่า “พระองค์รีบไปรับพระราชโองการอย่างรวดเร็ว นี่คือสิ่งที่ดีเจ้าค่ะ” เมื่อเห็นว่าพระสนมหลี่ยังคงรู้สึกงุนงงกับสีหน้าสับสน นางกล่าวเสริมว่า “คิดอีกสักเล็กน้อย เพื่อประโยชน์สูงสุดขององค์ชายหกเจ้าค่ะ”
จากนั้นพระสนมหลี่จึงสามารถรับพระราชโองการและขอบพระคุณเนื่องจากจางหยวนยังคงพูดต่อไป “ตำหนักจางหนิงเป็นรางวัลจากฮ่องเต้ ข้าได้ส่งคนไปทำความสะอาดให้เรียบร้อย เมื่อได้รับการทำความสะอาดแล้ว จะมีคนเข้ามาเชิญท่าน ท่านควรเตรียมตัวให้พร้อมขอรับ ! ”
พระสนมหลี่พยักหน้า“ข้า…คนนี้เข้าใจแล้ว ขอบคุณมากขันทีจางหยวน”
“ท่านพูดเรื่องอะไรพระราชโองการของฮ่องเต้ได้รับการส่งมอบแล้ว ข้าขอตัวกลับก่อน ขอแสดงความยินดีด้วยขอรับ” หลังจากกล่าวจบเขาแสดงความยินดีและได้รับเงินจำนวนเล็กน้อยจากจูเอ่อ ก่อนออกเดินทางพร้อมกลุ่มขันที
หลังการจากไปของจางหยวนทหารของฮ่องเต้ที่ประจำการอยู่ด้านนอกทางเข้าของตำหนักจิงซีก็เริ่มถอนตัวเช่นกัน พระสนมหลี่ไม่ได้เป็นท่านผู้หญิงอีกต่อไปแล้ว และกำลังจะย้ายตำหนักอีกครั้งอย่างรวดเร็ว การกักขังถูกยกเลิกตามธรรมชาติเช่นกัน ดังนั้นจึงไม่ต้องการอีกต่อไป จู่เอ่อดูกองทหารออกไปและถอนหายใจด้วยความโล่งอก นางช่วยประคองพระสนมหลี่และกล่าวอย่างมีความสุข “พระสนม ! ในที่สุดข้าก็สามารถเรียกท่านว่าพระสนม เราอิสระแล้ว ! นับจากนี้เป็นต้นไปเราจะเป็นอิสระแล้วเจ้าค่ะ ! ”
พระสนมหลี่ก็มีความสุขเช่นกันอย่างไรก็ตามมันไม่ได้มีไว้สำหรับอะไรที่เหมือนกับอิสรภาพ แต่เป็นเพราะสิ่งที่จูเอ่อกล่าวไว้ก่อนหน้านี้ “ถูกต้อง ! ข้าต้องคิดอีกสักเล็กน้อยเพื่อเห็นแก่เฟิงเอ๋อ ถ้าข้ายังคงเป็นท่านผู้หญิง เฟิงเอ๋อจะไม่สามารถเงยหัวขึ้นมาได้ ตอนนี้ข้ากลับสู่ตำแหน่งพระสนม เฟิงเอ๋อสามารถเรียกข้าว่าเป็นเสด็จแม่อย่างเปิดเผยและจะไม่มีใครดูถูกเขาเลย ข้าที่มีสถานะนี้กำลังคิดเรื่องนี้อยู่ดี องค์หญิงจี่อันจะมองเฟิงเอ๋อมากขึ้นใช่หรือไม่ ? ”
จูเอ่อรู้สึกหมดหนทาง“ทำไมท่านถึงลงเอยในเรื่องนี้ ? ข้าไม่ได้บอกท่านหรือว่าเรื่องแบบนี้ต้องไม่คิดถึง การคิดถึงมันอีกต่อไปจะนำมาซึ่งอันตรายมากกว่าเดิม อาจเป็นไปได้ว่าท่านจะสบายดี แต่องค์ชายหกยังต้องการมีชีวิตอยู่ต่อไป พระชายาหยูพูดถูก หากท่านคิดห่วงองค์ชายหกจริง ๆ เรื่องแบบนี้เป็นสิ่งที่ไม่ควรนำขึ้นมาพูดเจ้าค่ะ”
“ถ้าอย่างนั้นเราก็ไม่ควรนำมันขึ้นมาพูด! ” พระสนมหลี่ยิ้ม “ไม่ว่าทางใดก็ไม่เร่งรีบ พวกเขาก็ไม่สามารถหย่าร้างกันได้หลังจากแต่งงานไม่นาน ลืมมันไปเถิด อย่าพูดถึงเรื่องนี้ รีบเก็บข้าวของอย่างรวดเร็ว ข้าคิดว่าเราจะอยู่ในตำหนักจางหนิงในคืนนี้ ! ”
จูเอ่อมีความสุขมากที่พระสนมหลี่ยินดีที่จะเปลี่ยนเรื่องและสั่งให้นางกำนัลเริ่มเก็บข้าวของต่าง ๆ อย่างรวดเร็ว จากนั้นนางก็ช่วยพระสนมหลี่กลับไปที่ห้องโถงด้านข้าง ขณะเดินนางกล่าวว่า “ท่านรู้หรือไม่ว่าตำหนักจางหนิงอยู่ที่ไหนเจ้าคะ? เห็นได้ชัดว่ามันอยู่ใกล้กับตำหนักจิงซีของฮองเฮา และพวกมันก็แยกออกจากกันด้วยลานเล็ก ๆ เท่านั้น มันเป็นสถานที่ที่ยอดเยี่ยมในพระราชวัง ! ”
”ถูกต้อง!ข้าจำได้ว่าตำหนักแห่งนั้นว่างตลอด เห็นได้ชัดว่าฝ่าบาทได้มีการวางแผนที่จะมอบให้กับพระชายาหยุน แต่พระชายาหยุนไม่ชอบสถานที่ที่มีชีวิตชีวา และเลือกตำหนักศศิเหมันต์ ข้ามักจะคิดว่าตำหนักจะยังคงว่างเปล่า แต่ใครจะรู้ว่ามันจะจบลงในมือของข้าผู้นี้ ฮะ ? ” ทันใดนั้นนางก็จำบางสิ่งได้ “ความชอบมาจากคุณหนูตระกูลจู้ แต่นางทำอะไรลงไป” ตำหนักจิงซีถูกปิดตายและผู้คนไม่ได้รับอนุญาตให้เข้า ข่าวจากภายนอกค่อนข้างหายาก
เมื่อมันมาถึงคำถามของพระสนมหลี่,จูเอ่อก็ไม่รู้และทำได้แค่ส่ายหน้าของนาง และคาดเดาอย่างคร่าว ๆ ว่า “ขันทีจางกล่าวว่าเป็นการกระทำที่ดีสำหรับราชวงศ์ต้าชุนน่าจะเป็นเพราะนางทำสิ่งที่ดี และฝ่าบาทก็มีความสุขมาก ! ”
พระสนมหลี่ขมวดคิ้วและคิดอยู่พักหนึ่งก่อนที่จะกล่าวว่า“ข้ากลัวว่าเรื่องนี้ผิดพลาด ผู้หญิงคนนั้นไม่ได้มาหาข้า เหตุผลที่นางมาเยี่ยมญาติไม่ใช่เพราะข้าเป็นป้ารอง แต่เป็นเพื่อมารดาขององค์ชายแปด ซึ่งคือท่านผู้หญิงหยวนในปัจจุบัน ฝ่าบาทมอบรางวัลนี้ผิดคนหรือไม่ ? ”
จูเอ่อรู้สึกว่าคุณหนูตระกูลจู้ใกล้ชิดท่านผู้หญิงหยวนแต่นางก็ยังบอกกับพระสนมหลี่ว่า “ไม่ว่ามันจะถูกหรือผิดก็ตาม ไม่มีสิ่งใดที่จะเอากลับคืนไปได้ ท่านสบายใจได้และกลับสู่ตำแหน่งพระสนม หากฝ่าบาทต้องการที่จะทำให้มันขึ้นอยู่กับท่านผู้หญิงหยวน จะมีรางวัลอื่น ๆ ตามธรรมชาติ นี่ไม่ใช่สิ่งที่เราต้องกังวล ในทางกลับกัน หากผู้ที่ได้รับรางวัลเป็นฝ่ายท่านผู้หญิงหยวน ก็คงเป็นไปไม่ได้ที่ฝ่าบาทจะไม่แม้แต่จะกังวลกับตัวเอง ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดเพียงแค่สบายใจและยอมรับมันเจ้าค่ะ”
พระสนมหลี่รู้สึกว่าจูเอ่อค่อนข้างสมเหตุสมผลนอกจากนี้นางยังคงคิดถึงซวนเทียนเฟิงและชอบเฟิงหยูเฮง นางรู้สึกว่าตำแหน่งที่ต่ำของนางเมื่อรวมกับการถูกคุมขังนั้นไม่ค่อยมีประโยชน์ พระราชโองการของฮ่องเต้มาถึงช่วงเวลาที่ดีมาก ๆ ! ดังนั้นนางจึงรู้สึกสบายใจและมั่นใจในการยอมรับมัน จากนั้นนางก็เริ่มทำงานกับจูเอ่อเพื่อจัดข้าวของของนาง
ตำหนักจิงซีได้รับข่าวดีและยินดีบ่าวรับใช้ก็มีความสุขกับเจ้านายเช่นกัน ท้ายที่สุดแล้วการติดตามพระสนมก็ดีกว่าติดตามท่านผู้หญิง
แต่เมื่อกลุ่มหนึ่งมีความยินดีอีกกลุ่มหนึ่งย่อมรู้สึกไม่พอใจ ข่าวการออกพระราชโองการของฮ่องเต้เพื่อ “คืนสถานะให้พระสนม” แพร่กระจายอย่างรวดเร็วผ่านตำหนักในของฮ่องเต้ ข่าวนี้ไปถึงตำหนักชุนชาน เมื่อท่านผู้หญิงหยวนได้ยินสิ่งนี้ นางก็เกือบจะโกรธแล้ว องค์ชายแปดเพิ่งส่งชุดน้ำชาหยกขาวไปยังพระราชวัง ก่อนที่นางจะมีโอกาสชื่นชมมัน นางก็ปามันลงบนพื้นอย่างรุนแรง
“พระสนมหลี่? บ้าจริง ข้าจะไปพบฮองเฮา…”
ตอนที่ 956 จะต้องไม่เกลียดเพียงแค่วางแผน
ตอนที่956 จะต้องไม่เกลียดเพียงแค่วางแผน
เต็มไปด้วยความโกรธท่านผู้หญิงหยวนรีบไปที่ตำหนักจิงซีกับหยูซู่ อย่างไรก็ตามประตูของตำหนักจิงซีก็ปิดอย่างแน่นหนา และนางก็ได้รับการบอกว่าฮองเฮารู้สึกไม่สบาย หมอหลวงกำลังเฝ้าดูนางอยู่และนางจะไม่พบใครเลย นางกำนัลยังกล่าวอีกว่า “ด้วยเหตุผลบางอย่าง พระนางดูไม่สบายหลังจากกลับมาจากห้องโถงสวรรค์ ดูเหมือนว่ามีความขัดแย้งระหว่างพระองค์กับองค์ฮ่องเต้ ไม่นานหลังจากที่กลับมาพระองค์ก็ทรุดตัวลง”
ท่านผู้หญิงหยวนไม่สามารถเข้าไปข้างในและได้แต่กลับไปยังตำหนักของนางได้เท่านั้นเมื่อเห็นว่าความโกรธของนางไม่ได้หายไป หยูซู่ทำได้เพียงปลอบใจนาง “ข้ากลัวว่าเรื่องนี้อาจเป็นการตัดสินพระทัยฝ่ายเดียวของฮ่องเต้ หากมีการกล่าวว่าฮองเฮาขัดแย้งกับฮ่องเต้ ฮ่องเต้ก็ควรจะมีรับสั่งเรื่องนี้ ท่านไม่ควรโกรธมากเกินไป บ่าวรับใช้คนนี้คิดว่าฮองเฮาคงจะนำเรื่องขึ้นไป แต่ฮ่องเต้ไม่ยอมรับ ในท้ายที่สุดทุกอย่างขึ้นอยู่กับความคิดของฮ่องเต้ ข้ารู้สึกว่าพระองค์ไม่ได้มีผลกระทบอะไรมากมายนัก”
การวิเคราะห์ของหยูซู่นั้นสมเหตุสมผลและท่านผู้หญิงหยวนเข้าใจดีเหตุผลที่นางไปหาฮองเฮาคือไม่มีสิ่งใดที่นางสามารถทำได้ ในพระราชวังแห่งนี้ นอกจากฮองเฮาไม่มีใครสามารถช่วยนางได้ แต่ตอนนี้ฮองเฮาได้ล้มลงในการต่อสู้ มันคงจะดีถ้าฮ่องเต้ปฏิเสธ แต่ก็มีการส่งเสริมท่านผู้หญิงหลี่กลับไปที่ตำแหน่งพระสนม และทำในนามของกงซาน สถานการณ์แบบนี้คืออะไร ? เป็นไปได้หรือไม่ว่าการที่ตำหนักเซียงให้เงินสำหรับการทำความดีและการบริจาคของนางนั้นมาจากพระสนมหลี่ ? นางไม่สามารถเข้าใจได้อย่างแท้จริง แต่นางก็ไม่กล้าไปและต้องการคำอธิบายที่ยุติธรรมจากฮ่องเต้ ทุกคนรู้ว่าไม่มีความยุติธรรมกับฮ่องเต้ ทุกอย่างเกิดขึ้นตามความคิดความปรารถนาและอารมณ์ของเขา ในเรื่องนี้ ข้อสรุปเดียวที่นางจะทำได้หลังจากที่คิดมากคือ : ความรู้สึกของฮ่องเต้ที่มีต่อพระสนมหลี่นั้นมากกว่าความรู้สึกที่เขามีต่อนาง
“ส่งคนนำสารไปให้องค์ชายแปดพรุ่งนี้ให้เขาเข้ามาในพระราชวังเพื่อพบข้า” ท่านผู้หญิงหยวนระงับความโกรธของนางอย่างแข็งขันและออกคำสั่งนี้ ขันทีได้รับคำสั่งนี้และรีบจัดการมัน จากนั้นนางก็เดินกลับเข้าไปในห้องโถงเพื่อเดินไปรอบ ๆ โดยไม่เต็มใจที่จะอยู่เฉย ๆ แม้แต่ครู่เดียว
ในวันถัดไปซวนเทียนโมมุ่งหน้าไปยังตำหนักชุนชานทันทีหลังจากเลิกราชสำนัก เขาได้รับข่าวเรื่องของพระสนมหลี่และรู้ทันทีว่ามารดาของเขาไม่สามารถรับมือกับความผิดประเภทนี้ได้ เขาคิดที่จะเข้ามาปลอบใจนาง แต่มันก็สายเกินไปแล้วในวันนั้น ประตูของพระราชวังก็ปิดไปแล้ว ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถเข้าไปข้างในได้
วันนี้เขาพบท่านผู้หญิงหยวนแม้ว่านางจะมีเวลาพักฟื้น แต่นางก็ไม่ได้โกรธเป็นฟืนเป็นไฟอีกต่อไป แต่นางก็ยังโกรธอยู่
“เสด็จแม่”เขายังคงคุ้นเคยกับการเรียกนางแบบนั้น “สิ่งต่าง ๆ เกิดขึ้นเช่นนี้ แม้ว่าเสด็จแม่จะยังโกรธ แต่ก็ยังมีประเด็นไม่มากนัก มันจะเป็นการดีกว่าถ้าเสด็จแม่คิดว่าจะเปลี่ยนสิ่งเลวร้ายนี้ไปเป็นสิ่งที่ดี”
“อย่าเรียกข้าว่าเสด็จแม่! ” ท่านผู้หญิงหยวนกล่าวอย่างโกรธเคือง “ข้าไม่ได้เป็นอะไรมากไปกว่าท่านผู้หญิงผู้ต่ำต้อย และไม่มีสิทธิ์ที่จะให้บุตรชายของตัวเองเรียกข้าว่าเสด็จแม่ ! สำหรับป้าของเจ้า นางมีความสุขมาก ๆ เลยตอนนี้ องค์ชายหกสามารถกลับมาเรียกนางว่าเสด็จแม่ แค่คิดเกี่ยวกับมันทำให้ข้าโกรธ ! ” นางถามเซียนเทียนโมด้วยความสับสน “ทำไมพูดอย่างนี้ล่ะ ? เป็นที่ชัดเจนว่าเงินที่ใช้เป็นของเจ้า แม้ว่าฮ่องเต้จะต้องให้รางวัลแก่ใครบางคน มันก็ควรจะเป็นข้า ทำไมมันถึงไม่มีการเคลื่อนไหวใด ๆ ในด้านของข้า แต่ด้านของนางค่อนข้างดีใจที่ได้กลับไปเป็นพระสนม และนางได้รับตำหนักจางหนิง ? เจ้ารู้หรือไม่ว่าตำหนักจางหนิงคืออะไร นั่นคือตำหนักที่ใกล้กับตำหนักกลาง คิดกลับไป ฝ่าบาทต้องการมอบมันให้กับพระชายาหยุน”
“มันคืออะไร? ” ซวนเทียนโมไม่ได้อารมณ์ไม่ดี เขาเพิ่งช่วยประคองท่านผู้หญิงหยวนและให้นางนั่งลง ก่อนที่จะกล่าว “ไม่ว่าเสด็จแม่จะเป็นท่านผู้หญิงหรือพระสนม ท่านก็เป็นเสด็จแม่ของข้า ตอนนี้ไม่มีบุคคลภายนอก ข้าเรียกท่านว่าเสด็จแม่เป็นสิ่งที่ควรทำ ไม่ช้าก็เร็วจะมีวันหนึ่งที่ข้าจะเรียกท่านว่าเสด็จแม่”
ท่านผู้หญิงหยวนถูกกระตุ้นแต่อารมณ์เศร้าโศกของนางกลับมาอย่างรวดเร็ว “วันนั้นจะมาจริงหรือ ดูสถานการณ์ปัจจุบัน องค์ฮ่องเต้จะทำให้ชัดเจนว่าเขาต้องการที่จะปราบปรามเจ้า เจ้าจะต้องระมัดระวังกับการเคลื่อนไหวของเจ้า อย่าปล่อยให้มันกลายเป็นว่าเจ้าจะจบลงด้วยการวางแผนโดยเสด็จพ่อของเจ้า สุนัขจิ้งจอกเฒ่าแทนที่จะเป็นองค์ชายเก้าผู้ชั่วร้าย กำไรจะไม่คุ้มกับต้นทุนในกรณีนั้น”
“เสด็จแม่ไม่ต้องกังวล”เขายังปลอบใจนางต่อไป “ผู้ที่ได้รับเกียรติก่อนนั้นมีไม่มากนัก นานแค่ไหนพวกเขาสามารถรักษาเกียรติของพวกเขาไว้ได้คือสิ่งที่สำคัญอย่างแท้จริง เรื่องปัจจุบันได้เกิดขึ้นแล้ว เราต้องมีความมั่นคงอย่างแน่นอนโดยเฉพาะเสด็จแม่ เสด็จแม่อยู่ในตำหนักใน และเสด็จแม่เป็นพี่สาวของพระสนม เสด็จแม่ต้องไม่ปล่อยให้ฮ่องเต้รู้สึกว่าเสด็จแม่เป็นผู้หญิงที่ใจแคบและพยายามขโมยความชอบจากน้องสาว ข้าจะพูดอีกครั้ง มันเกิดขึ้นแล้ว และมันดีกว่าที่เราจะคิดเกี่ยวกับวิธีเปลี่ยนสิ่งไม่ดีนี้ให้เป็นสิ่งที่ดี”
“มันจะเปลี่ยนได้หรือไม่? ข้าเป็นท่านผู้หญิงและนางเป็นพระสนม มีหลายระดับระหว่างเราสองคน” ท่านผู้หญิงหยวนรู้สึกไร้พลังเล็กน้อย
ซวนเทียนโมบอกกับนางว่า“สิ่งที่สำคัญที่สุดคือเสด็จแม่ต้องไม่ไปก่อเรื่อง หากเสด็จแม่ไม่สามารถอดทนได้ ให้ลองคิดถึงชื่อเสียงที่ได้รับมาด้วยความยากลำบาก อย่างน้อยที่สุดก็ไม่คำนึงถึงสถานการณ์ในพระราชวัง ผู้คนในเมืองหลวงพูดถึงข้าว่าทำได้ดีแค่ไหน ข้าก็ไม่มีแผนที่จะเลิกทำงานหนักเพราะเรื่องนี้ มันเป็นเพราะสิ่งนี้ที่พวกเขาบอกว่าคนที่มีความรักของผู้คนควบคุมโลก นี่เป็นเรื่องยากและต้องไม่ล้มลงเพราะเรื่องเล็กน้อย”
ท่านผู้หญิงหยวนถอนหายใจยาวและพยักหน้ากล่าวว่า“ถ้าเจ้าพูดแบบนั้น ข้ารู้สึกสงบสุขมากขึ้น ข้าแค่รู้สึกเศร้าสำหรับเจ้าและกงซาน เจ้าทำงานหนักมาก แต่ให้รางวัลกับคนอื่น เมื่อเจ้ากลับไป เจ้าต้องพูดกับนางและทำให้แน่ใจว่านางอยู่ในความสงบ นางจะต้องไม่รู้สึกท้อแท้ เจ้าเข้าใจหรือไม่ ? ”
ซวนเทียนโมยิ้มและกล่าวว่า “เด็กผู้หญิงคนนั้นสงบกว่าที่เสด็จแม่คิด ข่าวนี้มาถึงตำหนักเซียงเมื่อคืนที่ผ่านมา และข้าไม่ได้ซ่อนมันอย่างจงใจ ทำให้บ่าวรับใช้นำข้อมูลนี้ไปบอกนาง ข้ากลับมาและรายงาน นางฟังและพยักหน้าก่อนที่จะทำงานต่อ ดูเหมือนว่านางจะไปเยี่ยมครอบครัวที่ได้รับผลกระทบจากยาปลอมเพื่อทำการชดใช้”
ท่านผู้หญิงหยวนรู้ว่ายาปลอมมีความเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้กับหมอชาวเปอร์เซียในครั้งก่อนนางจึงพยักหน้า “นางเป็นเด็กที่ห่วงใยจริง ๆ แล้วเจ้าคิดว่าควรจัดการเรื่องนี้อย่างไร เราควรปฏิบัติต่อมันเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นหรือไม่”
“แน่นอนว่าจะไม่ทำ” ซวนเทียนโมส่ายหัว “เสด็จแม่เป็นทั้งสมาชิกในตำหนักในของฮ่องเต้และเสด็จแม่เป็นพี่สาว เรื่องแบบนี้จะเกิด พี่สาวไม่สนใจน้องสาวที่ได้รับการเลื่อนตำแหน่ง เสด็จแม่ต้องรู้ว่าชื่อเสียงไม่ได้จำกัดเพียงชื่อเสียงของบุตรชายในเมืองหลวง นอกจากนี้ยังมีชื่อเสียงของพระสนมในพระราชวัง ด้านฮองเฮาคือสิ่งที่มันเป็น แต่อย่างน้อยที่สุดเสด็จแม่ต้องทำมันเพื่อให้คนอื่นมีสิ่งที่ดีที่จะพูดเกี่ยวกับเสด็จแม่ อย่างนี้มันจะง่ายขึ้นสำหรับลูกที่จะพูดในหมู่ขุนนาง”
เขากล่าวตามปกติเกี่ยวกับขุนนางที่เป็นส่วนหนึ่งของฝ่ายของเขาท่านผู้หญิงหยวนก็เข้าใจเช่นกัน “ไม่ต้องห่วงข้ากำลังดึงคนเหล่านั้น ไม่เพียงแต่ข้าจะไปเยี่ยมพวกเขาบ่อยเท่านั้น แต่ข้ายังได้แบ่งปันสิ่งดี ๆ ที่ท่านแม่นำเข้าไปในพระราชวังด้วย”
“แค่คนเหล่านั้นจะไม่เพียงพอ”ซวนเทียนโมเกิดความคิดขึ้นมาสำหรับนาง “เสด็จพ่ออายุมากขึ้นและให้ความสำคัญกับความสัมพันธ์ในครอบครัวมากขึ้น ความสัมพันธ์ในครอบครัวเหล่านี้ไม่ได้จำกัดอยู่เฉพาะในราชวงศ์เท่านั้น นอกจากนี้ยังมีความสัมพันธ์ในครอบครัวระหว่างพี่สาวน้องสาว ท่านแม่และพระสนมหลี่เป็นพี่น้องกัน ในเวลาเช่นนี้ถ้าไม่มีคำพูดใด ๆ มันจะทำให้ฮ่องเต้รู้สึกราวกับว่าเสด็จแม่ไม่มีหัวใจ และท่านพ่อจะลำเอียงกับข้า” ในตอนท้ายเขาก็นำมันกลับมาที่ตัวเขาเอง แหย่ที่จุดอ่อนของท่านผู้หญิงหยวน แม้ว่านางจะไม่มีความสุขอย่างยิ่ง นางก็ไม่สามารถเลือกที่จะไม่คิดถึงบุตรชายของนางได้ !
ท่านผู้หญิงหยวนพยักหน้าอย่างไม่มีความสุข“ลืมไป เจ้าคิดว่าควรจัดการเรื่องนี้อย่างไร”
“แสดงความยินดีกับนาง! ” ซวนเทียนโมเกิดความคิดขึ้นกับนาง “เสด็จแม่คือพี่สาวของนาง เสด็จแม่ต้องมอบสิ่งของเพื่อแสดงความยินดีกับนาง นอกจากนี้ตอนนี้นางเป็นพระสนม ในขณะที่ท่านแม่เป็นท่านผู้หญิง ไม่ว่าเสด็จแม่กำลังคิดอะไรอยู่ เสด็จแม่ต้องทำสิ่งนี้อย่างแน่นอน นางเป็นน้าของข้าด้วย อันที่จริงนี่ไม่ใช่สิ่งเลวร้าย gเสด็จแม่ยังจำคุณหนูสี่ตระกูลเฟิงที่มาเยี่ยมตำหนักจิงซีได้หรือไม่ขอรับ ? เสด็จแม่ยังจำความคิดของนางที่ข้าเล่าให้ฟังได้หรือไม่ ? ”
จิตใจของท่านผู้หญิงหยวนเต้นแรง“เจ้ากำลังพูดถึงผู้บัญชาการกองทัพจำนวน 30,000 นายขององค์ชายหก ? ”
”ใช่ขอรับ”ซวนเทียนโมพยักหน้า “ในขั้นต้นกองทัพ 30,000 นายที่ไม่ได้อยู่ในความสนใจของข้า แต่เสด็จแม่ก็รู้เกี่ยวกับสถานการณ์ที่ไม่คาดคิดในภาคใต้ กองทหารที่น้องเก้าและเด็กผู้หญิงผู้นั้นจำนวน 300,000 นายซึ่งถือได้ว่าเป็นเส้นเลือดของข้า ตอนนี้ข้าต้องต่อสู้เพื่อให้ได้มา ยิ่งกว่านั้นมีทหาร 30,000 นายถูกส่งไปยังเมืองหลวงอย่างลับ ๆ และถูกส่งไปยังที่พี่เจ็ด แต่ทว่าป้ายพยัคฆ์และสิทธิทางทหารยังคงอยู่กับพี่หก ถ้าเสด็จแม่และพระสนมหลี่สามารถสร้างความสัมพันธ์ได้อีกครั้ง นางจะช่วยครอบครัวหรือคนนอกขอรับ ? ”
ท่านผู้หญิงหยวนกล่าวว่า“แน่นอน ครอบครัวของตัวเองมีความน่าเชื่อถือมากกว่า” ด้วยสิ่งนี้นางเข้าใจอย่างสมบูรณ์ว่าความหมายของซวนเทียนโมหมายถึงอะไร ความแค้นที่อยู่ในใจนางเริ่มจางหายไปเมื่อนางเริ่มคำนวณ “ข้าเข้าใจ ไม่ต้องกังวลและยุ่งกับเรื่องของเจ้า ฝากทุกสิ่งไว้ในพระราชวังไว้ให้ข้า”
ซวนเทียนโมพยักหน้าและถอนหายใจภายในเขาเป็นห่วงจริง ๆ ว่าท่านผู้หญิงหยวนจะสร้างปัญหา นั่นจะส่งผลต่อเขาในทางลบมากขึ้น และมีผลลัพธ์ที่ยากยิ่งกว่าที่จะฟื้นตัว “หลังจากข้ากลับไปแล้ว ข้าจะพูดกับกงซานเพื่อให้นางเข้ามาในพระราชวัง และไปเยี่ยมตำหนักจางหนิงเพื่อแสดงความยินดีเมื่อนางมีโอกาส ท้ายที่สุดนางได้ใช้ความช่วยเหลือของนางเพื่อให้ท่านป้ารับตำแหน่ง เมื่อท่านป้าคนนั้นเห็นกงซาน นางไม่สามารถเลือกที่จะไม่แสดงอะไรเลย กงซานจะพูดกับนางเล็กน้อย ความสัมพันธ์ของเราจะสามารถฟื้นตัวได้เพียงเล็กน้อย เสด็จแม่ควรไปเยี่ยมตำหนักจางหนิงเพื่อแสดงความยินดี ! อย่าลืมนำของกำนัลไปด้วย ใช่ ข้าจะส่งชุดน้ำชาอีกชุดมาให้เพื่อแทนที่ชุดน้ำชาหยกขาวที่เสด็จแม่ทำแตกเมื่อวานนี้”
ซวนเทียนโมมอบความมั่นใจและการปลอบใจแก่ท่านผู้หญิงหยวนซึ่งในที่สุดก็สามารถรักษาอารมณ์ของท่านผู้หญิงหยวนได้อย่างมั่นคง จากนั้นเขารีบออกจากพระราชวังอย่างรวดเร็วและกลับบ้าน
ในช่วงเวลานี้ในตำหนักเซียงกงซานยังไม่ได้ออกไป ขณะนี้นางกำลังพูดถึงรายชื่อคนที่เคยตกเป็นเหยื่อของยาปลอม รายชื่อนี้เป็นชื่อที่นางทำงานอย่างหนักเพื่อรวบรวมในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา เงินได้ถูกเตรียมไว้แล้วและนางกำลังรอชื่อที่จะตรวจสอบ ก่อนที่จะแจกจ่ายเงินในอีกไม่กี่วันข้างหน้า
เมื่อซวนเทียนโมกลับมาเขาเห็นกงซานนั่งคำนวณลูกคิดอยู่ด้วยรูปลักษณ์ที่มีความสามารถมาก เขารู้สึกพึงพอใจมากขึ้นกับลูกพี่ลูกน้องนี้
เมื่อเห็นเขากลับกงซานไม่ลุกขึ้น ทั้งสองไม่ได้ห่างเหินเท่าที่พวกเขาพบกันครั้งแรกเพราะพวกเขาคุ้นเคยกันดีขึ้น กงซานกล่าวกับเขาว่า “ลูกพี่ลูกน้อง ข้าเอาเงินมา 3,000 เหรียญเงินจากคลังเพื่อใช้ในการชดใช้กับคนที่ตกเป็นเหยื่อของยา ข้าไม่รู้ว่ามันเพียงพอหรือไม่ ข้าจะคำนวณอีกเล็กน้อย และไม่ควรมากเกินไปเจ้าค่ะ”
ซวนเทียนโมพยักหน้า“ข้าบอกไปแล้วว่าเจ้าสามารถไปเอาสิ่งที่เจ้าต้องการจากคลัง ไม่จำเป็นต้องรายงานข้า เจ้าสามารถทำสิ่งที่เจ้าต้องการโดยไม่ต้องบอกข้า ข้าจะสนับสนุนเจ้าจากด้านหลัง”
กงซานยิ้มและกล่าวว่า “อย่างน้อยที่สุดก็ต้องบอกเจ้าค่ะ ท้ายที่สุดมันไม่ใช่เงินจำนวนน้อย เมื่อคืนที่ผ่านมาข้าได้ยินมาว่าในขณะที่เราทำความดีในเมืองหลวง พระราชวังฮ่องเต้ก็เลื่อนตำแหน่งป้ารองขึ้นสู่ตำแหน่งพระสนม นี่เป็นความจริงหรือเจ้าค่ะ ? ”
”ใช่มันเป็นความจริง” ซวนเทียนโมนั่งตรงข้ามจากนางถามว่า “เจ้าคิดอย่างไรกับเรื่องนี้ ? ”
กงซานกล่าวว่า“มันไม่ได้เลวร้ายอะไร นางเป็นป้าของข้า การส่งเสริมนางดีกว่าการส่งเสริมคนอื่น เราควรเฉลิมฉลองและชื่นชมยินดีกับป้ารอง”
“เจ้าต้องไม่ลืมว่าป้ารองก็มีบุตรชายด้วย”ซวนเทียนโมจ้องที่กงซาน “นางเป็นมารดาขององค์ชาย ข้าไม่เชื่อว่านางไม่มีความโน้มเอียงเล็กน้อยในการสนับสนุนบุตรชายของนางสู่บัลลังก์” ซวนเทียนโมไม่ได้นำเรื่องนี้ขึ้นต่อหน้าท่านผู้หญิงหยวน อย่างไรก็ตามเขาเริ่มพูดคุยกับกงซาน…