The Divine doctor : ชายาข้าคือแพทย์เทวะ - ตอนที่ 1053 เจ้ากล้าแตะเงินของข้างั้นหรือ ?

พระชายาหยวนกุ๋ยไม่ได้อยู่ในห้องน้ำนานและออกมาอย่างรวดเร็วก่อนออกไปข้างนอกนางหยิบยาชาชนิดหนึ่งจากอาจารย์กู่ และทำให้ฮ่องเต้หมดสติโดยที่ไม่รู้ตัว จากมุมมองของคนนอก ฮ่องเต้นอนหลับสนิทมากกว่าปกติ
นางแต่งตัวเงียบๆ แล้วเดินผ่านประตูห้อง และมองไปที่ขันทีหวู่หยิง หวู่หยิงไปเอาเกี้ยวมา และพาพระชายาหยวนกุ๋ยออกจากตำหนัก
จุดหมายของพวกเขาคือสถานที่จัดการฝึกอบรมพี่เลี้ยงส่วนตัวเมื่อถึงเวลาที่พระชายาหยวนกุ๋ยไปถึง บ่าวรับใช้ข้างในก็ยังหลับอยู่ นางไม่ได้เตือนคนอื่น และขอให้หวู่หยิงหาห้องว่าง จากนั้นก็เรียกยายที่จัดการเรื่องต่าง ๆ
ยายคนนั้นได้ยินเรื่องเกี่ยวกับองค์ชายแปดที่ป่วยกะทันหันในระหว่างงานเลี้ยงของฮ่องเต้แต่ไม่คิดว่าพระชายาหยวนกุ๋ยจะมาพบนางกลางดึก ครู่หนึ่งนางมีความรู้สึกไม่ดีและเริ่มระวังตัว คุกเข่าต่อหน้าพระชายาหยวนกุ๋ยด้วยการเหยียดตรง ไม่กล้าพูดมากกว่าที่ควร
พระชายาหยวนกุ๋ยจ้องที่หญิงชราคนนี้และถามอย่างเยือกเย็น“เมื่อข้าขอให้เจ้าหาพี่เลี้ยงส่วนตัวเพื่อสอนนายน้อยตระกูลเฟิง เจ้าหาคนแบบไหนไป ? เจ้าทำอะไรกับร่างกายของหญิงสาวคนนั้น ? ”
ยายตัวนั้นสั่นเทาและไม่เข้าใจว่าคำถามนั้นมีความหมายอย่างไรนางจึงตอบอย่างตรงไปตรงมาโดยกล่าวว่า “นางถูกเลี้ยงดูมาในพระราชวังตั้งแต่เด็ก ! นางมีพื้นฐานศิลปะการต่อสู้พื้นฐาน นางได้รับเลือกตามคำแนะนำของพระองค์เจ้าค่ะ”
“ข้าไม่ได้ถามเรื่องนี้”พระชายาหยวนกุ๋ยระงับความโกรธของนาง และถามอีกครั้ง “เจ้าทำอะไรกับร่างกายของผู้หญิงคนนั้นเพื่อที่จะได้รับความโปรดปรานจากข้าหรือไม่ ? ตัวอย่างเช่นการที่ผู้หญิงคนนั้นติดเชื้อ และส่งต่อไปยังนายน้อยตระกูลเฟิง ? ”
ยายส่ายหัวของนางซ้ำๆ หลังจากได้ยินสิ่งนี้ “ไม่เจ้าค่ะ พระองค์ไม่ได้ให้คำแนะนำในการทำเช่นนั้น ข้าไม่กล้าตัดสินใจเอง นอกจากนี้นายน้อยตระกูลเฟิงยังเป็นน้องชายของพระชายาหยู ส่งพี่เลี้ยงส่วนตัวคนนี้ไปก็ทำให้ข้าคนนี้รู้สึกประหม่าแล้ว ข้ากล้าที่จะยุ่งเกี่ยวกับเรื่องอื่นอย่างไรเจ้าค่ะ พระองค์ได้โปรดสอบสวนให้ชัดเจนเจ้าค่ะ ! ”
“เจ้าไม่ได้ทำมันหรือ? ” พระชายาหยวนกุ๋ยขมวดคิ้ว นางแค่คิดว่ายายอาจจะพยายามส่งเด็กผู้หญิงที่ติดเชื้อไปให้นาง จากนั้นผู้หญิงคนนั้นก็ถูกส่งไปที่ตำหนักเซียง และส่งความเจ็บป่วยไปยังโมเอ๋อของนาง แต่ตอนนี้ยายบอกว่านางไม่ได้ทำมัน แล้วมีเหตุผลอะไร ?
เมื่อเห็นว่าพระชายาหยวนกุ๋ยไม่ได้พูดกันมานานยายยิ่งกลัว เมื่อพระชายาหยวนกุ๋ยลุกขึ้นยืนทันทีและเดินออกไปข้างนอกโดยไม่พูดอะไรเลย ประสาทของนางก็ใกล้จะถึงจุดแตกหักแล้ว
ตามที่คาดไว้เท้าหน้าของพระชายาหยวนกุ๋ยเพิ่งก้าวออกไปข้างนอก เมื่อขันทีหวู่หยิงหันกลับมาแล้ววิ่งเข้าหานาง นางต้องการหลบ แต่นางจะทำเช่นนั้นได้อย่างไร หวู่หยิงรวดเร็วในการกระทำของเขาและทรงพลัง โดยคล้องเชือกรอบคอของนาง ยายเบิกตาของนางอย่างช่วยไม่ได้ และด้วยอากาศที่ออกมามากกว่าเข้าไป ในที่สุด นางก็ตายภายใต้เชือกของหวู่หยิง
มีหลายสถานที่ที่จะจัดการกับคนประเภทนี้เช่น บ่อร้างที่ถูกทิ้งร้างหรือหาสถานที่ฝังหลุมลึก สำหรับเรื่องนี้ หวู่หยิงจัดการกับสิ่งต่าง ๆ อย่างรวดเร็ว และพระชายาหยวนกุ๋ยไม่ต้องกังวลอะไรเลย
และพระชายาหยวนกุ๋ยไม่ได้มีความกังวลใจเกี่ยวกับเรื่องแบบนี้หัวของนางเต็มไปด้วยความกังวลเกี่ยวกับสภาพของซวนเทียนโม นางเตรียมพร้อมสำหรับสิ่งที่เลวร้ายที่สุด เมื่อซวนเทียนโมเป็นแบบนี้ นางต้องตั้งท้องบุตรของฮ่องเต้โดยเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ แล้วเพิ่มการควบคุมของฮ่องเต้ทำให้เขามอบตำแหน่งองค์รัชทายาทให้กับบุตรของนาง ไม่ว่าเขาจะเติบโตในท้องของนางหรือไม่
คราวนี้ไม่มีใครสามารถนอนหลับได้มันเป็นเช่นนั้นสำหรับผู้คนในพระราชวังฮ่องเต้เช่นเดียวกับคนในพระราชวัง
เฟิงหยูเฮงตื่นแต่เช้าและท้องฟ้ายังไม่สว่างซวนเทียนหมิงดึงนางออกมาหนึ่งครั้งและพูดด้วยความง่วง “ไม่จำเป็นต้องไปราชสำนักในตอนเช้า ขอนอนอีกสักพัก”
“ข้านอนไม่หลับ”นางถอนหายใจอย่างนุ่มนวลมองลงมาเล่นด้วยนิ้วมือของเขา “ข้าไม่ได้หลับสบายเลยในคืนนี้ มันเป็นฝันร้าย”
เมื่อเขาได้ยินสิ่งนี้เขาก็นั่งลงและถามด้วยเสียงเบา ๆ “เจ้ากำลังคิดถึงปัญหาเหล่านั้นในพระราชวังหรือ ? ”
“ใช่”นางพูดอย่างตรงไปตรงมาว่า “เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับจื่อหรูและสิ่งที่เกิดขึ้นในงานเลี้ยงของฮ่องเต้ ทำให้ข้านึกถึงว่าฝ่ายขององค์ชายแปดไม่เพียงแต่ต้องการที่จะจัดการกับพวกเรา 2 คนเท่านั้น เมื่อคืนคือเซียงหรูและเฟิงเทียนหยู ใครจะเป็นคนต่อไป” ทันใดนั้นนางก็นึกถึงบางสิ่งบางอย่าง “วันหนึ่งเขาอาจจะกระตุ้นและมอบชายารองให้กับเจ้าหรือบางอย่าง ? ตำหนักหยูของเราเงียบเกินไปจริง ๆ ”
“เอาล่ะ!”ซวนเทียนหมิงยักไหล่ “แต่ใครก็ตามที่พี่แปดส่งมาจะเป็นใครสักคนจากฝ่ายเขาอย่างแน่นอน ดังนั้นไม่ว่าพวกเขาจะส่งมาสักกี่คน เราก็จะเก็บพวกมันไว้ให้ซางคังทำการทดลอง”
เฟิงหยูเฮงพยักหน้า“นั่นเป็นความคิดที่ดี ข้าสับสนไปหมด และไม่สามารถคิดถึงการฝึกฝนลูกศิษย์ของข้า ! ” ในที่สุดนางก็ยิ้มด้วยความเคารพในเรื่องของชายารอง คำตอบของซวนเทียนหมิงทำให้นางพึงพอใจอย่างมาก นางยังคงมีความคิดที่หมุนอยู่ในหัวของนางและพูดออกมาตอนนี้เพื่อแบ่งปันกับซวนเทียนหมิง “ข้าต้องการขโมยสมบัติในท้องพระคลังจริง ๆ ! ทำให้ท้องพระคลังว่างเปล่าโดยสิ้นเชิง จากนั้นเฝ้าดูพี่แปดนั่งอยู่บนบัลลังก์ แล้วมองดูเขาจ้องมองท้องพระคลังที่ว่างเปล่าด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง ฉากนั้นคงเป็นเรื่องตลกมาก น่าเสียดาย ! ท้องพระคลังมีขนาดใหญ่เกินไป แม้ว่าข้าจะขโมยทุกอย่างได้ข้างใน แต่ไม่มีสถานที่เก็บพวกมันได้ ในมิติของข้าเล็กเกินไป”
นางพูดถึงปัญหาของความมั่งคั่งและซวนเทียนหมิงก็มีบางอย่างที่จะพูดเกี่ยวกับเรื่องนั้น เขากล่าวว่า “ถ้าเราไม่จัดการเรื่องนี้โดยเร็วที่สุด แม้ในเมืองหลวงจะไม่ปลอดภัย สิ่งที่เจ้าเก็บไว้ในห้องใต้ดินของคฤหาสน์นั้นมากเกินไป และตำหนักหยูก็ยิ่งร่ำรวย ถ้าพี่แปดมุ่งเป้าไปที่เรื่องนี้ มันจะดีถ้าเสด็จพ่อไม่ช่วย แต่เมื่อเสด็จพ่อช่วย สิ่งที่ไม่ดีอาจเกิดขึ้นอีกครั้ง”
“อะไรเขายังต้องการเอาเงินของข้าไปอีกหรือ ? ” เฟิงหยูเฮงวิตกกังวล “เอ่อ เขากล้าแตะคนของข้า แล้วยังจะแตะต้องเงินของข้า และสัมผัสอาหารอร่อยของข้า นั่นยังไม่พอหรือ ? ซวนเทียนหมิง ข้าต้องบอกเจ้าก่อนนี้ ข้าปล่อยให้พวกเขามีชีวิตอยู่เพราะพิษกู่ในตัวเสด็จพ่อไม่ได้ถูกกำจัด ดังนั้นข้าไม่กล้าทำอย่างประมาท เพราะกลัวว่าข้าจะทำร้ายเสด็จพ่อแทน แต่ผู้คนมีขีดความอดทน ถ้าเขากล้าแตะทรัพย์สมบัติของข้า อย่าโทษข้าเพราะเขาจะถูกยิงตาย ! ” ไอลีนโนเวล
ซวนเทียนหมิงไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดีเมื่อได้ยินเรื่องนี้เขาแต่งงานกับชายาที่โลภเช่นนี้ได้อย่างไร “เจ้าอย่าลืมในคลังใต้ดินของเจ้า สิ่งเหล่านั้นมากมายถูกขโมยมาจากตำหนักเซียง ! ”
“นั่นเป็นเพราะเขาไม่มีความสามารถในการปกป้องความมั่งคั่งของเขาเองเนื่องจากมันถูกขโมย พวกมันย่อมกลายเป็นของข้าไปแล้ว ลืมเรื่องขอให้ข้าคืนสิ่งที่มีอยู่ในมือข้า ไม่ว่าจะด้วยวิธีใด ข้าจะทิ้งคำพูดเหล่านี้ไว้ที่นี่ เขาสามารถทำสิ่งรอบตัวตาที่เขาต้องการ แต่เขาไม่สามารถแตะเงินของข้าได้ ข้าจะยิงและฆ่าเขาจริง ๆ ” นางกล่าวย้ำอีกครั้งว่า “ข้าไม่ได้ล้อเล่นนะ”
”ข้ารู้”เขารีบแปรงขนของสิงโตตัวเล็กที่พองตัวนี้ขึ้น “มันจะไม่เกิดขึ้น ข้าจะไม่ปล่อยให้เขาทำให้คฤหาสน์องค์หญิงของเจ้าว่างเปล่า”
“ไม่ได้! ตำหนักหยูก็ไม่ได้เช่นกัน! ตำหนักหยูเป็นของข้าด้วย ! ” มีคนระเบิดอีกครั้ง ! “เจ้าหมายถึงอะไร ? ซวนเทียนหมิง เจ้าคิดว่าตำหนักหยูเป็นของเจ้าใช่หรือไม่ ? มันไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับข้างั้นหรือ ? ซวนเทียนหมิง เจ้าช่างอวดดี ! ” นางกังวลด้วยความโกรธและพลิกไปที่คร่อมสามีของนางและตะโกน “วันนี้เจ้าควรอธิบายให้ชัดเจน ข้ามีส่วนในตำหนักหยูนี้หรือไม่ ? เราแต่งงานแล้วไม่ควรแบ่งปันความมั่งคั่งหรือ ? เจ้าไม่ใช่ของข้าใช่หรือไม่ และไม่ใช่ของข้า พูด ! ”
ด้วยคำว่า“พูด” นางรู้สึกกระวนกระวายมากจนนางคว้าคอของเขา ซวนเทียนหมิงกระแอมไอ
“แค่กๆ ! สาวน้อย เจ้าวางแผนที่จะฆ่าสามีของเจ้า ! ” หลังจากพูดอย่างนี้ เขาก็ใช้พลังของผู้ชายคนหนึ่งและพลิกผู้หญิงที่อยู่ด้านบนของเขา “ข้าเป็นของเจ้า ไม่ต้องพูดถึงแค่ตำหนักหยู เจ้าสามารถใช้มัน ข้าพูดผิด แต่ชายา กฎคือสามีอยู่ด้านบนและเจ้าอยู่ที่ด้านล่าง เจ้ายังต้องเรียนรู้กฎนั้น ! ”
เฟิงหยูเฮงต้องการที่จะต่อต้านแต่ในกรณีนี้นางโชคดีที่ล้มเหลวในการต่อต้าน และสามารถสาปแช่งได้อย่างไร้ประโยชน์ ในขณะที่สามีอยู่ด้านบน เขากินนางทั้งตัว เหลือเพียงเสียงครวญคราง
เมื่อทำเรื่องเช่นนี้ในตอนเช้าตรู่มันค่อนข้างสดชื่นซวนเทียนหมิงคิดว่าพี่แปดผิดปกติในงานเลี้ยงของฮ่องเต้ และถามนางว่า “อาการป่วยของพี่แปด หมอหลวงสามารถรักษามันได้หรือไม่ ? ”
เฟิงหยูเฮงเงยหน้าขึ้นและพูดอย่างร่าเริง“เชื้อกามโรคที่ข้าฉีด นอกจากข้าและท่านปู่ ไม่มีใครในโลกนี้ที่สามารถรักษาได้ และเราสองคนจะไม่รักษาเขาอย่างแน่นอน ลองดูสิ พี่แปดที่ทนทุกข์ทรมานยิ่งกว่าตาย จะดีกว่าเมื่อเปรียบเทียบกัน มันค่อนข้างน่าตื่นเต้น”
ซวนเทียนหมิงพยักหน้าอย่างพอใจแต่ยังคงเตือนนางว่า “เจ้าต้องควบคุมการพัฒนาของอาการป่วย พี่แปดไม่สามารถตายก่อนที่จะกำจัดพิษกูได้”
“ไม่ต้องกังวล”เฟิงหยูเฮงกล่าวว่า “ข้าคำนวณทุกอย่างแล้ว อาการป่วยนี้จะไม่ฆ่าใครอย่างรวดเร็ว แต่มันจะทำให้ส่วนนั้นเน่าเสียไปทีละน้อย กระบวนการนี้น่าพอใจมาก”
ในตอนเช้าของวันที่สองของปีใหม่ความรื่นเริงของปีใหม่ได้แพร่กระจายไปทั่วพระราชวัง ฮ่องเต้มีพระชายาหยวนกุ๋ยเป็นเพื่อนในปีนี้ และอารมณ์ของเขาก็ดี ยิ่งกว่านั้นหมอหลวงทั้งสามคนบอกเขาว่าองค์ชายแปดไม่ได้มีอาการร้ายแรงและแพ้สิ่งที่เขากินเพียงอย่างเดียว ทำให้เขารู้สึกผ่อนคลาย
เพียงว่าการสนับสนุนนี้ไม่ได้แพร่กระจายไปยังตำหนักทุกแห่งตัวอย่างเช่นตำหนักจิงซียังมีบรรยากาศที่หนักหน่วง ฮ่องเต้ปฏิเสธแม้แต่คำแนะนำของบ่าวรับใช้เพื่อเดินเล่นในอุทยาน
อย่างไรก็ตามตำหนักจิงซียินดีต้อนรับแขกที่ไม่คาดคิดในวันนี้แขกคนนั้นไม่มีใครอื่นนอกจากหมอหลวงจากสำนักหมอหลวง ซุนชิ
ฮองเฮาไม่ได้มีปฏิสัมพันธ์มากมายกับสำนักหมอหลวงแม้จะมีการตรวจชีพจรเป็นประจำ นางก็ไม่ได้มีหมอประจำตัวและใช้ใครก็ตามที่มีอยู่ หลังจากหลายปีที่ผ่านมา สำนักหมอหลวงก็คุ้นเคย ในความเป็นจริงมันเป็นพระสนมและท่านผู้หญิงในตำหนักในจะมีหมอประจำของตนเอง และเป็นฮองเฮาที่ง่ายที่สุดในการรับใช้
เมื่อซุนชิมาในวันนี้ฮองเฮาไม่ได้คิดมากและกล่าวว่า “วันนี้เป็นวันที่สองของปีใหม่ ทำไมเจ้าต้องตรวจชีพจรเป็นประจำ ? เมื่อก่อนข้าตรวจหลังจากวันที่ห้าของปีใหม่เท่านั้น ? ”
ซุนชิคุกเข่าต่อหน้าฮองเฮาและกล่าวด้วยความเคารพ“เพราะองค์ชายแปดป่วยอย่างกะทันหัน หมอหลวงบอกมันเป็นเพราะอาการแพ้อาหาร ดังนั้นร้านห้องโถงสุขภาพของฮ่องเต้จึงจัดให้มีการตรวจการเต้นของชีพจร พระราชวังในเช้าวันนี้ สิ่งนี้เกิดขึ้นเพียงครั้งเดียวที่ถูกส่งมายังฮองเฮาพะยะค่ะ”
“โอ้เป็นอย่างนั้น” ฮองเฮาพยักหน้าจับข้อมือของนาง “จากนั้นเจ้าสามารถตรวจสอบได้ ! ”
ซุนชิก้าวไปข้างหน้าขณะที่ยังคุกเข่าและวางผ้าผืนหนึ่งของข้อมือของฮองเฮาจากนั้นเอื้อมมือจับชีพจรของนางเบา ๆ หลังจากนั้นไม่นานเขาก็วางมือหนุนหลังอีกครั้ง และพูดว่า “ไม่มีอะไรผิดปกติกับฮองเฮา เป็นแค่เรื่องที่พระองค์รู้สึกร้อนเล็กน้อย หลังจากกลับไปข้าจะสั่งชาสมุนไพรให้กับพระองค์เพื่อกำจัดความร้อนบางส่วน พระองค์ควรดื่มบ่อย ๆ พะยะค่ะ”
“รู้สึกร้อนหรือ! ” ฮองเฮายักไหล่พูดอย่างเย็นชา “ตอนนี้พระราชวังอยู่กับใคร ใครจะไม่ร้อน การดื่มชานั้นไร้ประโยชน์เจ้าไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้ และไม่จำเป็นต้องนำยามาให้ข้า”
โดยไม่คาดคิดซุนชิเงยหน้ามองจ้องมองไปที่ฮองเฮา และพูดทันที “ฮองเฮายังคงเป็นมารดาของแผ่นดินและไม่ควรยอมแพ้พระชายาหยวนกุ๋ยพะยะค่ะ ! ”
ฮองเฮาตกตะลึงและจ้องมองซุนชิจ้องด้วยสายตาที่แหลมคม…