The Divine doctor : ชายาข้าคือแพทย์เทวะ - ตอนที่ 1090 สุนัขไม่สามารถเปลี่ยนพฤติกรรมการกินอึได้

ตอนที่1,090 สุนัขไม่สามารถเปลี่ยนพฤติกรรมการกินอึได้
ด้วยเสียงตะโกนดังกล่าวพ่อบ้านและยามลับของตระกูลหลู่จึงเห็นซวนเทียนหมิงและเฟิงหยูเฮงที่กลับมาด้วยม้า และยังเป็นประตูของตำหนักหยูซึ่งปิดครึ่งเปิดครั้ง เจียนเอ๋อเห็นความหวัง และตะโกนเสียงดัง “พระชายาได้โปรดช่วยข้าด้วยเพคะ ! บ่าวรับใช้ผู้นี้เป็นบ่าวรับใช้ส่วนตัวของคุณหนูใหญ่ตระกูลหลู่, หลู่ปิง ข้าต้องการเข้าเฝ้าพระชายาเพคะ ! ”
เฟิงหยูเฮงและซวนเทียนหมิงอยู่บนหลังม้าตัวเดียวกันพวกเขายังนำม้าอีกตัวหนึ่งไปด้วย และสัตว์ป่าต่าง ๆ ที่พวกเขาล่านั้นก็ห้อยอยู่ด้วย ผู้คนออกมาจากตำหนักหยูเพื่อพาสัตว์ลงจากม้า ทหารยามเฝ้าประตูที่พูดกับเจียนเอ๋อก่อนหน้านี้ก็วิ่งไปข้างหน้าและสรุปสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้
เฟิงหยูเฮงมองไปที่เจียนเอ๋อซึ่งยังคงลอยอยู่ในอากาศจากนั้นมองไปที่พ่อบ้านจากตระกูลหลู่แล้วถามว่า “เจ้าไม่ได้ยินสิ่งที่พระชายาผู้นี้พูดในตอนนี้หรือ”
พ่อบ้านคนนั้นตะลึงและตอบกลับมาว่า “เป็นไปได้อย่างไรที่พระชายาจะนัดพบบ่าวรับใช้คนนี้ได้ ? เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อไหร่ ? ”
“หืม? ” คนที่แสดงความสงสัยคือซวนเทียนหมิง “อะไรนะ ? พระชายาขององค์ชายผู้นี้ต้องการพบใคร นางต้องรายงานต่อบ่าวรับใช้อย่างเจ้าด้วยหรือ ? คฤหาสน์ของเสนาบดีฝ่ายซ้ายของเจ้าไม่บังอาจเกินไปหน่อยหรือ ? ”
เมื่อซวนเทียนหมิงพูดแบบนี้ผู้คนในคฤหาสน์ของตระกูลหลู่ก็กลัวจนพวกเขาคุกเข่าลงบนพื้นทีละคน พร้อมกับวางเจียนเอ๋อลงบนพื้นในเวลาเดียวกัน ฤดูใบไม้ร่วงนี้ไม่สว่าง และเจียนเอ๋อกัดฟันด้วยความเจ็บปวด แต่มันดีที่นางยังสามารถเดินได้ นางรีบลุกขึ้นวิ่งต่อหน้าม้าของเฟิงหยูเฮงก็คุกเข่าเช่นกัน แต่ไม่พูด เนื่องจากเฟิงหยูเฮงกล่าวว่านางได้นัดไว้ จึงไม่ดีที่นางจะพูดอะไรอีก การพูดมากขึ้นก็ทำให้วุ่นวาย และในขณะนี้คนเหล่านี้จากคฤหาสน์ของตระกูลหลู่ไม่กล้าพูดอะไรเกี่ยวกับการจับคน พวกเขาเพียงแต่จ้องมองซวนเทียนหมิงซึ่งช่วยเฟิงหยูเฮงลงจากม้า จากนั้นทั้งคู่ก็เดินไปข้างหน้า และเจียนเอ๋อกำลังเดินอยู่ข้างหลังรวมถึงกลุ่มบ่าวรับใช้จากตำหนักหยู พวกเขาเข้าไปในพระราชวังอย่างวุ่นวาย จากนั้นประตูพระราชวังปิดด้วยเสียงดัง “คลิ๊ก” ทำให้ทหารสองคนยืนอยู่ข้างนอกไม่ต้องห่วงคนเหล่านี้อีกต่อไป
ยามลับจากตระกูลหลู่รู้สึกผิดเล็กน้อยพวกเขาถามพ่อบ้านว่า “เราจะทำอย่างไรดี ? เราควรเคาะและถามหาคน ๆ นี้หรือไม่?”
พ่อบ้านคนนั้นกระทืบเท้าของเขาด้วยความโกรธและพูดเสียงดังว่า “เจ้าโง่หรือ ฦ เจ้ามีความกล้าหาญขนาดไหนที่ต้องการขอคนจากตำหนักหยู ? แม้ว่าพวกเขาจะตัดหัวของเรา ท่านใต้เท้าของเราก็ยังไม่กล้าจะเอ่ยปากทักท้วง เข้าใจหรือไม่ ? ” หลังจากพูดอย่างนั้นเขากล่าวเสริมว่า “และแม้ว่าเขาจะทักท้วง นั่นก็จะไร้ประโยชน์ในโลกนี้ไม่มีใครสามารถให้เหตุผลกับตำหนักหยูได้ ! ” เขามองไปที่ประตูตำหนักที่ปิดด้วยความหงุดหงิดและรู้สึกท้อแท้ เขาไม่รู้จริง ๆ ว่าบ่าวรับใช้ช่างโชคดีจริง ๆ แล้วสามารถทำให้พระชายาหยูดำเนินการเพื่อช่วยชีวิตนางได้ และพวกเขาก็มีจังหวะเวลาโดยบังเอิญ เมื่อพวกเขาจะพานางกลับ สำหรับความพยายามนี้ พวกเขาเริ่มต้นด้วยการเดินผิด !
เมื่อรู้สึกลำบากผู้คนในตระกูลหลู่กลับไปที่คฤหาสน์เพื่อรายงานและเจียนเอ๋อติดตามเฟิงหยูเฮงไปที่ห้องโถงใหญ่ ซวนเทียนหมิงไม่ได้สนใจที่จะมีส่วนร่วมในสิ่งเล็กน้อยเหล่านี้ที่เกี่ยวข้องกับบ่าวรับใช้และคุณหนู เขาจึงไปที่ห้องหนังสือ และเฟิงหยูเฮงถามตรง ๆ “เจ้าหนีออมาจากตระกูลหลู่หรือ ? ”
เจียนเอ๋อคุกเข่าตรงหน้าเฟิงหยูเฮงพูดด้วยท่าทางที่น่ายินดี“พระชายาพูดถูกเพคะ สัญญาบ่าวรับใช้ของข้าหมดแล้ว คุณหนูของข้าก็หนีไปด้วย คุณหนูหนีออกจากเมืองหลวงไปแล้ว ก่อนออกเดินทาง นางบอกข้าว่าหากไม่มีที่ที่ให้ไป ให้ข้ามาขอความช่วยเหลือจากพระชายาหยู พระชายากรุณาช่วยชีวิตบ่าวรับใช้คนนี้ด้วยเพคะ”
“โอ้? ” เฟิงหยูเฮงรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยเมื่อได้ยินเรื่องนี้ “เจ้าพูดว่าหลู่ปิงหนีออกจากเมืองหลวงหรือ ? ทำไมถึงเป็นอย่างนั้น ? ”
เจียนเอ๋อไม่ได้ปิดบังมันนางพูดอย่างซื่อ ๆ “เพราะท่านใต้เท้าต้องการส่งคุณหนูใหญ่ให้องค์ชายหกในฐานะอนุ คุณหนูใหญ่ไม่เห็นด้วย ดังนั้นนางจึงหนีออกจากคฤหาสน์ บ่าวรับใช้ผู้นี้รีบไปส่งคุณหนูออกไปประตูเมืองก่อนที่ประตูจะปิด และดูรถม้าหัวไปทางทิศตะวันตก แต่คุณหนูใจแข็ง ไม่พาข้าไปด้วยเพคะ พระชายาได้โปรดช่วยเหลือด้วย คุณหนูของข้าไม่ได้คิดเช่นเดียวกับท่านใต้เท้าและท่านฮูหยิน พวกเขามุ่งเน้นไปที่การใช้คุณหนูปีนป่ายขึ้นไปและแต่งงานกับองค์ชายหก พวกเขาคิดว่าเป็นไปได้ที่องค์ชายหกจะขึ้นครองบัลลังก์ในอนาคต ดังนั้นพวกเขาจึงต้องการใช้ประโยชน์จากรูปลักษณ์ที่งดงามของคุณหนูเพื่อเกี่ยวดองกับตระกูลฮ่องเต้เพคะ” เจียนเอ๋อพูดครั้งเดียว
เจียนเอ๋อเปิดเผยแผนการของตระกูลหลู่แต่เฟิงหยูเฮงก็หัวเราะหลังจากได้ยินสิ่งนี้ หลังจากหัวเราะไปสักพัก สีหน้าของนางมืดลงอย่างรวดเร็ว นางเพียงพูดว่า “ตามที่คิดไว้ ! บรรดาผู้ที่เป็นเสนาบดีล้วนแต่มีจิตใจที่ไม่พอใจในตัวเอง เฟิงจินหยวนเป็นเช่นนี้ในอดีตที่ผ่านมา ปัจจุบันหลู่ซ่งก็เหมือนกัน และก่อนหน้านี้ข้าคิดว่าคนผู้นี้กำลังเดินอยู่บนเส้นทางที่ถูกต้องแล้ว ตอนนี้ข้าเข้าใจแล้วสำหรับคนที่ดูพวกเขาตั้งแต่สาม” ที่จริงแล้วนางต้องการพูดว่า “สุนัขไม่สามารถเปลี่ยนพฤติกรรมการกินอึได้” แต่คิดอีกครั้ง ประโยคนี้ฟังดูไม่ดี แต่นางก็คิดอย่างนี้ “มันเป็นเพียงแค่ที่หลู่ซ่งกำลังพุ่งเป้าไปที่คนผิด องค์ชายหกเป็นผู้ที่สามารถจัดการได้หรือไม่” นางคุยกับเจียนเอ๋ออีกครั้งโดยกล่าวว่า “เป็นที่น่าเสียดายสำหรับคุณหนูหลู่ปิง นางเป็นผู้หญิงที่ค่อนข้างโชคดี เกิดในคฤหาสน์ของเสนาบดีฝ่ายซ้าย นางควรจะมีชีวิตที่สมบูรณ์แบบ แต่นางก็ยังยึดติดอยู่กับบิดาผู้ให้กำเนิดและมารดา โชคชะตาของนางค่อนข้างคล้ายกับพระชายานี้ในอดีต ! ”
เจียนเอ๋อขอร้องเฟิงหยูเฮงขณะที่ร้องไห้“พระชายาได้โปรดช่วยคุณหนูด้วยเพคะ ! ข้าขอร้องพระชายา มีเพียงพระชายาเท่านั้นที่สามารถช่วยชีวิตคุณหนูของข้าได้ ! ”
“ข้าจะช่วยนางได้อย่างไร? ” เฟิงหยูเฮงส่ายหน้าแล้วพูดว่า “นางไม่เหมือนเจ้าที่มาขอร้องที่หน้าประตูตำหนักของข้า เพื่อที่ข้าจะพาเจ้าเข้ามาในตำหนักและหลบภัยได้อย่างง่ายดาย คุณหนูของเจ้าหนีไปที่ไหน ? เจ้ารู้หรือไม่ ? ” 　　เจียนเอ๋อส่ายหน้าของนาง“ข้าไม่รู้เพคะ ข้ารู้เพียงว่ารถม้ามุ่งหน้าไปทางตะวันตก แต่ไม่รู้ว่าจะไปยังที่ใดเพคะ”
“นั่นแหละ”เฟิงหยูเฮงบอกนางว่า “ปล่อยนางไป ตอนนี้นางคงได้ไปไกลแล้วแม้ว่านางจะขอร้องที่หน้าประตูตำหนักหยูในวันนี้ มันเป็นเรื่องยากสำหรับข้าที่จะเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้ นอกจากนี้แต่งงานเน้นที่การตัดสินใจของผู้ปกครองของนางและแม่สื่อ ข้ามีความสัมพันธ์กับคุณหนูของเจ้าเล็กน้อย แต่ก็ไม่ลึกซึ้งมากพอที่ข้าสามารถเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องส่วนตัวของคฤหาสน์เสนาบดีฝ่ายซ้าย ข้าไม่เคยได้ยินว่ามีคนนอกขัดขวางคนที่แต่งบุตรสาวแต่อย่างใด มันก็ไม่สมเหตุสมผลเลย”
เจียนเอ๋อไม่ได้คิดในระดับนี้แต่หลังจากได้ยินการวิเคราะห์ของเฟิงหยูเฮง นางก็รู้สึกว่านางร้องขอมากเกินไป นางกังวลเกี่ยวกับความปลอดภัยของหลู่ปิงและคิดว่ามันคงดี ถ้าเฟิงหยูเฮงสามารถส่งผู้คนไปทางตะวันตกและตามทัน โดยให้การคุ้มครองในเงามืด แต่เฟิงหยูเฮงยังกล่าวอีกว่าความสัมพันธ์ของทั้งคู่ไม่ได้สนิทกันมากนักจนถึงขั้นที่จะทำสิ่งนั้นได้มาก ดังนั้นคำพูดของนางจึงติดอยู่ในลำคอของนาง และนางพูดไม่ได้ ไอรีนโนเวล
เฟิงหยูเฮงมองเห็นสิ่งที่นางกำลังคิดอยู่จึงได้เตือนนางอีกครั้งว่า “ระหว่างหลู่ปิงกับข้า นางช่วยข้าและข้าได้ช่วยเหลือนาง เราไม่ได้ติดค้างกันเลย แต่เมื่อเจ้าขอร้องที่หน้าประตูตำหนักของข้า ข้าสามารถช่วยนางได้โดยช่วยให้เจ้าปักหลัก สำหรับหลู่ปิง นางมีชะตากรรมของนางเอง ไม่ว่าชะตากรรมนี้จะดีหรือไม่ดีก็คือโชคชะตาของนาง คนอื่นไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้” หลังจากพูดอย่างนี้เฟิงหยูเฮงลุกขึ้นยืน และพูดกับวังซวนผู้ซึ่งยืนอยู่ข้าง ๆ นางในการรับใช้ “ส่งนางไปที่คฤหาสน์ขององค์หญิงจี่อันในฐานะบ่าวรับใช้ ! ” จากนั้นนางบอกเจียนเอ๋ออีกครั้ง “ไม่ต้องกังวล คนของตระกูลหลู่นั้นไม่ใช่คนกล้าที่จะสร้างปัญหาให้กับคฤหาสน์ของข้า เจ้าสามารถอยู่ที่นั่นได้โดยไม่ต้องกังวล หากวันหนึ่งคุณหนูของเจ้ากลับมา เจ้าสามารถกลับไปอยู่กับนางได้”
เมื่อเจียนเอ๋อได้ยินสิ่งนี้นางก็ขอบคุณและโขกคำนับ จากนั้นหลังจากคิดเล็กน้อย นางก็เอาสัญญาออกมาจากอกเสื้อของนางและยื่นมันออกมา “พระชายา นี่คือสัญญาของบ่าวรับใช้ผู้นี้ คุณหนูมอบมันให้ข้าก่อนออกเดินทาง แต่ตอนนี้ผู้คนจากตระกูลหลู่กล่าวว่าเจ้าหน้าที่ยังไม่ได้ลบบันทึกดังกล่าว ข้ายังถือว่าเป็นคนของตระกูลหลู่เพคะ”
วังซวนกล่าวอย่างรวดเร็วบอกนางว่า“เจ้ากังวลสำหรับเจ้าหน้าที่บางคนจะช่วยเจ้าจัดการเรื่องนี้ เมื่อเจ้าเข้าสู่คฤหาสน์ขององค์หญิงจี่อัน เจ้าจะไม่เกี่ยวข้องกับตระกูลหลู่อีกต่อไป สำหรับสัญญานี้ให้เก็บไว้ พระชายาได้กล่าวว่าเมื่อถึงวันที่คุณหนูของเจ้ากลับมา เจ้าสามารถกลับไปรับใช้นางได้” หลังจากพูดแบบนี้นางก็ดึงเจียนเอ๋อออกไปข้างนอก
เฟิงหยูเฮงมองวังซวนวังซวนเข้าใจเจียนเอ๋อเป็นคนที่ออกมาจากคฤหาสน์ของตระกูลหลู่ และพวกเขาไม่รับสัญญาของนาง ดังนั้นแม้ว่าเจียนเอ๋อจะถูกส่งไปยังคฤหาสน์ขององค์หญิงจี่อันซึ่งไม่สามารถรับงานที่สำคัญ และน่าจะได้งานแปลก ๆ ที่เรือนด้านนอก
พาเจียนเอ๋อออกไปอย่างรวดเร็วสำหรับเฟิงหยูเฮง นางสีหน้าเย็นชา นางนำหวงซวนไปกับนาง แล้วเดินไปที่ลานบ้านที่ซวนเทียนหมิงอยู่ในห้องการศึกษา เมื่อนางไปถึง เป่ยจื่อยืนเฝ้าระวังอยู่ข้างนอก หวงซวนรู้วิธีปฏิบัติตน นางยืนติดกับเป่ยจื่อและหยุดติดตาม เฟิงหยูเฮงเปิดประตูเข้าไปโดยไม่มีการรายงาน นางเปิดปากของนางเมื่อนางเข้าไป “มีคนจำนวนมากที่ชอบฝันหวาน ซวนเทียนหมิง เจ้าคิดว่าขุนนางทุกคนเป็นคนสำคัญ เมื่อครอบครัวของพวกเขามีบุตรสาวที่งดงาม พวกเขาจะนึกถึงแต่การส่งนางเข้ามาในพระราชวังเท่านั้นหรือ ? ”
ซวนเทียนหมิงกำลังอ่านหนังสือเมื่อเห็นว่านางมาแล้ว เขาก็ดึงความสนใจของเขาออกจากหนังสืออย่างรวดเร็ว และต่อคำพูดของเฟิงหยูเฮง เขาครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง และเข้าใจความหมายของสิ่งนั้น ดังนั้นเขาจึงยิ้ม “งั้นหรือ ? ตระกูลหลู่ต้องการส่งบุตรสาวไปให้พี่หก ? ”
นางพยักหน้านั่งบนโต๊ะของซวนเทียนหมิง หัวเล็ก ๆ ของนางเอนไปข้างหน้า และพูดด้วยท่าทางหงุดหงิด “หลู่ปิงงดงามกว่าเฟิงเฉินหยูในอดีตมาก ในความเป็นจริงนางเป็นคนดีและไม่เหมือนเฟิงเฉินหยูในอดีต แต่เมื่ออยู่ร่วมกับพี่หก ข้ารู้สึกว่ามีบางอย่างขาดหายไป และสำหรับเรื่องนี้ถ้าทั้งสองฝ่ายเต็มใจก็ถือว่าดี แต่สำหรับตระกูลหลู่ที่จะคำนวณเช่นนี้ มันจะสกปรก”
ซวนเทียนหมิงเอื้อมมือจับใบหน้าของนางแล้วบอกกับนางว่า“จริง ๆ แล้วเจ้ากำลังยุ่งกับปัญหามากขึ้นโดยคิดถึงเรื่องนี้มากกว่านี้เป็นเรื่องปกติ ลองคิดดูสิว่าพระสนมและท่านผู้หญิงแต่ละคนในพระราชวังของฮ่องเต้ ตระกูลใดของพวกเขาที่ไม่มีอำนาจในระดับหนึ่ง สำหรับผู้ที่สามารถนั่งในตำแหน่งฮองเฮาพลังของครอบครัวเกิดของพวกนางมีบทบาทสำคัญ แน่นอนว่านอกจากฮองเฮาในปัจจุบัน แต่คิดย้อนกลับไปสองสามชั่วอายุคน มันไม่ได้เป็นอย่างนี้หรือ ? บุตรสาวของเสนาบดีกลายเป็นพระสนมของฮ่องเต้หรือฮองเฮาซึ่งฟังดูเป็นเรื่องปกติ”
เฟิงหยูเฮงตกใจเล็กน้อยนางไม่มีความรู้ลึกซึ้งพอที่จะคิดเกี่ยวกับคนรุ่นหลัง ท้ายที่สุดนางไม่เข้าใจคนรุ่นก่อน ๆ เลย นางนึกถึงยุคที่นางคุ้นเคยเท่านั้น คิดถึงพื้นหลังทางประวัติศาสตร์ที่มีอยู่ในไทม์ไลน์ของนาง และแม้แต่คิดถึงเรื่องราวทางประวัติศาสตร์หลายเรื่อง…… คิดเช่นนี้นางรู้สึกว่าซวนเทียนหมิงนั้นมีเหตุผล
มันเป็นเรื่องจริง! เมื่อฮ่องเต้คนใดคนหนึ่งเลือก พวกเขาไม่ได้เลือกจากตระกูลผู้มีอำนาจ นางไม่เคยได้ยินว่ามีใครไปตามถนนเพื่อดึงบุตรสาวจากครอบครัวสามัญเข้ามาในพระราชวัง นางย่นจมูกของนาง “งั้นก็พูดอย่างนั้น หลู่ซ่งไม่ผิดหรอกหรือ ? ” 　　“ไม่”ซวนเทียนหมิงส่ายหัว “เขาผิด เขาผิดกำลังพยายามที่จะจัดการราชสำนัก ในแบบผิด ๆ พยายามที่จะเปลี่ยนสถานการณ์ทางการเมือง และได้ทำผิดพลาดใหญ่หลวงโดยมีนิสัยที่ไม่ดี สำหรับคนอย่างเขา เขาไม่ได้รับอนุญาตให้เป็นขุนนางอาวุโส บ่าวรับใช้ผู้นั้นจากตระกูลหลู่ที่มารายงานควรได้รับรางวัล”