The Divine doctor : ชายาข้าคือแพทย์เทวะ - ตอนที่ 843-844

ตอนที่ 843 ทหารพิเศษที่สร้างปัญหา
ตอนที่843 ทหารพิเศษที่สร้างปัญหา
นางถูกโจมตีโดยไม่มีสัญญาณเตือนแต่เฟิงหยูเฮงเชื่อว่านางระมัดระวังมาก เมื่อเข้าสู่เส้นทางผ่านภูเขา นางก็เริ่มให้ความสนใจกับการเคลื่อนไหวเล็ก ๆ โดยรอบโดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่ครอบครัวชาวนาได้พูดถึงโจร แต่นางไม่ได้สังเกตอะไรที่ดูเหมือนโจว แต่ตอนนี้การโจมตีของศัตรูก็มาถึง และมันก็เกิดขึ้นอย่างดุเดือดเกือบจะคร่าชีวิตนาง นี่หมายความว่าศัตรูได้เตรียมพร้อม และพวกเขาเป็นผู้เชี่ยวชาญในหมู่ผู้เชี่ยวชาญ
“ทุกคนระวังตัวด้วย! คนที่ไม่รู้จักศิลปะการต่อสู้เข้าไปในรถม้า ! ” นางตะโกนแล้วดึงแส้ของนางออกมาและเหวี่ยงมันไปที่ชายชุดดำ แส้ไม่ได้โดนใคร แต่อีกฝ่ายก็ถอยกลับไปหลายก้าว และไม่ได้รับบาดเจ็บและได้เปรียบ
วังซวนและหวงซวนดึงอาวุธคู่กายออกมาและองครักษ์เงาอยู่ก็เริ่มก่อตัวเป็นวงกลมป้องกันรอบตัวนาง อย่างไรก็ตามนางไม่ชอบวิธีการต่อสู้นี้ นางไม่อ่อนแอและไม่คุ้นเคยกับการได้รับความคุ้มครอง วิธีการเช่นนี้จะส่งผลต่อความสามารถในการต่อสู้ของนาง บานซูเข้าใจนาง เมื่อเห็นว่าเจ้านายของเขาเปิดเผยท่าทางที่ดูน่ารำคาญ เขาเรียกองครักษ์เงาให้รีบออกไปข้างนอกเพื่อให้แน่ใจว่านางจะได้รับความตื่นเต้นจากการฆ่า องครักษ์เงาอีกคนหนึ่งอุ้มเฟิงเซียงหรูและชานชา จากนั้นก็โยนพวกนางเข้าไปในเรือนของครอบครัวชาวนานั้น
เฟิงเซียงหรูรู้ว่าสถานการณ์นั้นรุนแรงเกินไปและนางจะเป็นภาระหากนางยังอยู่ ดังนั้นนางจึงพาชานชาไปซ่อนตัวที่ในเรือน โชคดีที่กลุ่มชายชุดดำที่ปรากฏขึ้นในทันทีนั้นมุ่งเป้าไปที่เฟิงหยูเฮงเพียงคนเดียว พวกเขามีประมาณ 10 คนและพวกเขาทั้งหมดถือดาบยาว พวกเขาร่วมมือกันเพื่อโจมตีเฟิงหยูเฮง ในขณะที่ไม่สนใจคนอื่น ๆ
องครักษ์เงาเห็นสิ่งนี้และเข้าใจสถานการณ์ที่เกิดขึ้นเพื่อจัดการกับศัตรูเฟิงหยูเฮงไม่ได้รับมือได้โดยง่าย แม้ว่าองครักษ์เงาและบ่าวรับใช้ 2 คนของนางก็ตอบโต้เช่กัน เมื่อพวกเขาเข้าตาจน มีคนทั้งหมด 14 คนที่มุ่งเป้ามาที่นาง สายตาของพวกเขาเย็นชาเพราะพวกเขายินดีที่จะแลกชีวิตเพื่อชีวิต พวกเขาไม่สนใจว่าร่างกายของพวกเขาซึ่งเต็มไปด้วยรูพรุนโดยองครักษ์เงา ทักษะดาบของพวกเขาดุร้ายและเร็วมาก ราวกับว่าพวกเขาเป็นหุ่นยนต์ พวกเขาไม่สนใจเรื่องความเจ็บปวดและไม่สนใจเรื่องการมีชีวิตรอด ตราบใดที่พวกเขาสามารถดับชีวิตของนางได้ มันก็ถือว่าคุ้มค่า
แส้ในมือของเฟิงหยูเฮงสร้างกระแสลมแรงนางไม่ได้ออกกำลังกายมานานเกินไปและนางรู้สึกว่าถ้านางไม่ออกกำลังกาย ในไม่ช้านางก็จะเริ่มขึ้นสนิม การต่อสู้ที่สนุกสนานและไร้กังวลแบบนี้เป็นสิ่งที่นางไม่เคยเจอมานาน เฟิงหยูเฮงก็รู้สึกขอบคุณชายชุดดำเป็นอย่างมาก นางได้พบความรู้สึกของการอยู่ในโลกโบราณอีกครั้ง มิฉะนั้นชีวิตที่สงบสุขที่นางได้แต่คอยสั่งการนั้นจะทำให้นางรู้สึกสับสน และทำให้นางรู้สึกไม่แน่ใจว่านางอยู่ที่ไหน
“พวกเจ้าเป็นใคร? ” ในระหว่างการต่อสู้ หวงซวนไม่ลืมที่จะสื่อสารกับฝ่ายตรงข้าม น่าเสียดายที่พวกเขาไม่ตอบสนอง
เฟิงหยูเฮงแนะนำนางว่า“ไม่ต้องถาม แน่นอนว่าเป็นกลุ่มทหารพิเศษ* มันยากเกินไปที่จะง้างปากของพวกเขา แต่…” นางเหล่ตา และใช้ความแข็งแกร่งภายในของนาง เมื่อเผชิญหน้ากับชายชุดดำที่เกือบจะถึงตัวนาง นางก็หันแส้เหมือนงูไปเป็นดาบ และแทงไปที่คอของคนนั้น คนผู้นั้นหลบและหลีกเลี่ยงอันตราย แต่แส้ที่กลายเป็น “ดาบคม” ยังคงเจาะผ่านหน้าอกของเขา ในขณะเดียวกันเฟิงหยูเฮงยังคงประโยคที่ยังพูดไม่จบของนาง “แต่มีความต้องการที่จะถามว่าคนเหล่านี้คือใคร ? พี่แปดเป็นคนสุภาพจริง ๆ ด้วยความกลัวว่าข้าจะเบื่อหน่ายจากการเดินทางของข้า เขาส่งพี่น้องจำนวนมากให้ต่อสู้กับข้า ไม่ต้องกังวล ข้าจะยอมรับข้อกังวลทั้งหมดของพี่แปด ข้ายังจำได้ว่าต้องปล่อยให้บางคนมีชีวิตอยู่เพื่อส่งข้อความของข้าไปขอบคุณพี่แปด” หลังจากนางพูดสิ่งนี้ “ดาบยาว” ในมือของนางหมุนเปิดรูเลือดในเนื้อของคนผู้นั้น หลุมถึงหัวใจของเขา และคนผู้นั้นเปล่งเสียงครวญครางก่อนที่จะล้มลงกับพื้นและตาย
นี่เป็นคนแรกที่เฟิงหยูเฮงฆ่าในคืนนั้นเมื่อการฆ่าเริ่มขึ้น นางก็หยุดไม่ได้ ราวกับว่าแส้ในมือของนางมีตา ทุกครั้งที่นางสะบัดแส้ มันก็จะพุ่งชนเป้าหมาย มีแม้กระทั่งแขนของชายชุดสีดำ
สำหรับผู้หญิงที่จะต่อสู้อย่างบ้าเลือดเช่นนี้แม้แต่ทหารพิเศษก็รู้สึกตกใจเล็กน้อย พวกเขาไม่กลัวความตายและพวกเขาเตรียมตัวที่จะตายมานานแล้ว อาจกล่าวได้ว่าก่อนที่พวกเขาจะมาทำงานนี้ พวกเขาไม่ได้คิดว่าพวกเขาจะรอดชีวิตกลับไปและพวกเขาก็ไม่มีความหวังใด ๆ ที่จะทำให้องค์หญิงจี่อันเสียชีวิตในระหว่างการต่อสู้ครั้งนี้ แต่ถึงแม้ว่าพวกเขาจะพร้อม พวกเขาก็ไม่คิดว่าความแข็งแกร่งขององค์หญิงจี่อันจะดุร้ายนัก รูปแบบการต่อสู้เช่นนี้แม้แต่ผู้ชายก็ไม่สามารถทำให้พวกเขารู้สึกคลื่นไส้อย่างมาก
แต่เฟิงหยูเฮงยังคงอาละวาดต่อไปสะบัดแส้ใส่ผู้คนต่อไปเรื่อย ๆ เพื่อเอาชีวิตรอด แต่ในที่สุดนางก็ไม่ใช่เครื่องจักร จะมีช่วงเวลาที่นางเริ่มเหนื่อย นอกจากนี้ด้วยผู้คนมากมายที่อยู่โดยรอบและโจมตีนาง แม้จะได้รับความช่วยเหลือ มันก็เหนื่อยมาก
เมื่อพูดถึงการต่อสู้เฟิงหยูเฮงดูถูกเหยียดหยามการต่อสู้โดยตรง นางไม่สามารถทำอะไรเช่นชีวิตแลกชีวิต ในตอนแรกมันเป็นจริงมากและนางเต็มไปด้วยความโกรธ แต่ในตอนท้ายนางเริ่มเหนื่อยและเริ่มโกง นางดึงปืนพกขนาดเล็กออกมาจากมิติของนาง นางติดตั้งกระบอกเก็บเสียงและใช้แขนเสื้อเพื่อซ่อนมัน สะบัดข้อมือของนางราวกับว่านางกำลังใช้อาวุธลับ
ชายชุดดำพยายามหลบอาวุธลับแต่ไม่ว่าอาวุธลับของคนโบราณนั้นเร็วแค่ไหน พวกมันจะไม่เร็วกว่าปืน ผู้คนค่อย ๆ เริ่มพบกับความสยองขวัญ ทุกครั้งที่องค์หญิงจี่อันยกมือขึ้น หลุมเลือดก็จะปรากฏขึ้นกับพวกเขา นอกจากนี้แต่ละหลุมจะปรากฏในตำแหน่งที่อันตรายถึงตาย พวกมันปรากฏตัวที่หน้าอก หน้าผากและส่วนอื่น ๆ ของศีรษะ แต่ละหลุมเลือดเอาชีวิตของพวกเขาและเร็วมาก เหลือชายชุดดำเพียงคนเดียว
ในเวลานี้เฟิงหยูเฮงหยุดยิงและกลิ้งก่อนที่จะลงจอดอย่างมั่นคงบนพื้นดินนางหายใจแรงขึ้นเล็กน้อยและนั่งรถม้าของนางเอง ในขณะที่คลายมือของนางที่ถือปืน นางสั่งหวงซวนว่า “รีบชงชาให้ข้า ข้าเหนื่อยมาก” ภาพทำให้ดูเหมือนว่านางเพิ่งวิ่งเล่นไปรอบ ๆ ไม่มีความประหม่าแม้แต่น้อยในการต่อสู้ที่มีชีวิตเป็นเดิมพันของนาง แม้แต่องครักษ์เงาที่มากับนางก็ต้องชื่นชมมัน เพื่อที่จะสามารถติดตามเจ้านายประเภทนี้ แม้ว่านางจะเป็นเด็กผู้หญิงก็ตาม แต่มันก็ดียิ่งกว่าการติดตามผู้ชาย
“เฮ้! ” นางยกมือขึ้นและชี้ไปที่ชายชุดดำที่เหลืออยู่เพียงคนเดียว แค่การเคลื่อนไหวนี้ทำให้คน ๆ นั้นสั่นสะเทือนด้วยความกลัวและถอยห่างออกไปสองสามก้าวโดยไม่รู้ตัว อย่างไรก็ตาม เขาพบว่านางเพิ่งพูดกับเขาและกำลังทำท่าทางอย่างไม่ตั้งใจ มันไม่มีความหมายอื่นใด
เขานั่งลงและจ้องมองเฟิงหยูเฮงแต่ไม่พูด
เฟิงหยูเฮงส่ายหน้าอย่างไร้จุดหมาย“ทหารพิเศษ เจ้าสร้างปัญหามากมายจริง ๆ เจ้าอ่อนแอกว่าองครักษ์เงาอีก พี่แปดได้ปรับเปลี่ยนเจ้ามากเกินไปหรือไม่ จนเจ้าไม่รู้จักวิธีที่จะพูด ? มันไม่ดีเลย ไม่มีเจ้านายคนไหนที่ชอบคนที่อ่อนแอ ความสามารถในการพูดกับพวกเขาคือสิ่งที่เป็นที่ชื่นชอบมากที่สุด”
องครักษ์เงาทุกคนที่ได้ยินเช่นนี้เอามือก่ายหน้าผากและขมวดคิ้วของพวกเขาเป็นไปได้หรือที่พวกเขาจะต้องเรียนรู้วิธีการพูดกับเจ้านายของพวกเขาด้วย ? ไม่จำเป็นต้องโกหกเช่นนี้ ! องครักษ์เงาที่คุยกับคนอื่น จะเป็นไปได้เช่นไร ?
ชายชุดดำยังไม่พูดแต่ไม่ได้ปฏิเสธเมื่อเฟิงหยูเฮงพูดถึงองค์ชายแปดในลักษณะนี้เขารู้ว่าสิ่งนี้ไม่สามารถปิดบังได้ ถ้าองค์หญิงจี่อันไม่สามารถแม้แต่จะเดาได้ว่าใครเป็นคนสั่งเขา ผู้หญิงคนนี้คงไม่ลึกลับ
“ลืมมันซะเถิด”เฟิงหยูเฮงโบกมือและหมดความสนใจ “ข้าจะไม่รบกวนเจ้า ถ้าเจ้าไม่อยากพูดก็อย่าพูด ! ข้าจะให้เจ้ากลับไป แต่จะไม่มีเหตุผลอื่นนอกจากจะนำข้อความไปบอกพี่แปด แค่บอกว่าข้าขอบคุณมากสำหรับการต้อนรับขับสู้ของพระองค์ ส่งคนมากมายมาต้อนรับข้าเช่นนี้ องค์หญิงผู้นี้จะจดจำไว้และตอบแทนความเมตตาครั้งนี้ ไปได้แล้ว แม้ว่าเจ้าอยากตาย เจ้าต้องรอจนกว่าเจ้าจะส่งข้อความของข้า เจ้าต้องไม่ยอมแพ้และฆ่าตัวตาย ! ผู้ชายมีความแข็งแกร่งและต้องไม่ฆ่าตัวตาย นอกจากนี้ข้าจะบอกเจ้าว่าคนที่ฆ่าตัวตายไม่สามารถกลับชาติมาเกิด การตกสู่นรกขุมที่ 18 นั้นค่อนข้างโชคร้าย เจ้าจะถูกทอดในน้ำมัน กลิ้งไปบนหนามแหลม ต้มในน้ำเดือดให้เป็น… ”
”หยุดพูด! ” ในที่สุดก็มีคนที่ทนฟังไม่ไหว คนเดียวที่กล้าพูดเช่นนี้ไม่ใช่ใครอื่น นอกจากบานซู เขากลอกตาของเขาและพูดตัดบทเฟิงหยูเฮง “โดยสรุปคุณหนูอนุญาตให้เจ้ามีชีวิตอยู่ อย่างน้อยที่สุดจงมีชีวิตอยู่จนกว่าเจ้าจะเห็นองค์ชายแปด และส่งสารถึงพระองค์ แล้วเจ้าถึงจะตายได้ เข้าใจหรือไม่ ? ” หลังจากถามเขาไม่รอให้อีกฝ่ายตอบ ก่อนยกเท้าและเตะก้นของคนผู้นั้น “ออกไปอย่างรวดเร็ว ! ”
ชายชุดดำหันมามองคนกลุ่มนี้มีความรู้สึกว่ามันเหมือนกับว่านี่เป็นความฝัน เขารีบออกไปอย่างรวดเร็วและกลมกลืนไปในตอนกลางคืน อย่างไรก็ตามไม่มีใครรู้ว่าเฟิงหยูเฮงทิ้งความรู้สึกสยองขวัญที่ยากจะลบออกจากความคิดของคนผู้นั้น
“ตรวจสอบดูว่ามีผู้บาดเจ็บหรือไม่”เมื่อเห็นชายชุดดำจากไป เฟิงหยูเฮงกระโดดลงมาจากรถม้าและเช็ดเหงื่อออกจากหน้าผากของนาง นางรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย นางจะต้องหาเวลาสักครู่เพื่อเข้าสู่มิติของนาง แน่นอนเพื่ออาบน้ำแล้วเปลี่ยนเสื้อผ้าของนาง ปัจจุบันนางเปียกเหงื่อ นางรู้สึกเหนียวและอึดอัดมาก
เมื่อรู้ว่าผู้คนที่อยู่ข้างนอกได้รับการดูแลองครักษ์เงาอยู่ในรถม้าก็ออกมาอย่างรวดเร็วและทำท่าให้รู้ว่าพวกเขาสบายดี มันเป็นเพียงแค่รถม้าคันหนึ่งถูกชนและต้องการการซ่อมแซม องครักษ์เงารีบขึ้นสนามรบ ลากศพและส่วนต่าง ๆ ของร่างกายขึ้นสู่ภูเขา เพื่อไม่ให้เกิดผลเสียต่อพลเมืองและโจรที่อาศัยอยู่ในพื้นที่ เฟิงหยูเฮงจึงสั่งให้ฝังศพ
ไม่นานชาวบ้านก็ได้ยินว่ามีการเคลื่อนไหวจากภายนอกไม่มากนักและพวกเขาทั้งหมดก็ออกมา คนที่โดดเด่นยิ่งกว่านั้นใช้เวลาไม่กี่ก้าวในทิศทางของพวกเขา เมื่อเห็นว่ามีเลือดอยู่บนพื้นดินที่ยังไม่ได้ทำความสะอาด พวกเขาก็วิ่งกลับเข้าไปข้างในด้วยความกลัว ผู้คนมาถึงและสลายตัวกันอย่างรวดเร็ว ในพริบตาทุกสิ่งที่เหลืออยู่คือหญิงชราและหญิงสาว
หญิงชรากล่าวด้วยความกังวลอย่างมากว่า“ต้องเป็นโจรที่ลงมา โชคดีที่เจ้ารู้ศิลปะการต่อสู้ และไม่ให้พวกเขาเอาอะไรไปได้” นางมองเลือดบนพื้นและสั่นเล็กน้อย “แต่เจ้าฆ่าคนไปแล้ว ไม่ควรมีการแก้แค้นใด ๆ ใช่หรือไม่ ? ”
หญิงสาวถอนหายใจและกล่าวกับหญิงชราว่า“ท่านแม่ไม่ต้องกังวลเรื่องการแก้แค้นตอนนี้ เพียงแค่ปล่อยให้คุณหนูเข้าไปข้างในเพื่ออาบน้ำเปลี่ยนชุดก่อนเจ้าค่ะ” จากนั้นนางก็กล่าวกับเฟิงหยูเฮงว่า “ไม่มีอาหารให้กิน แต่ยังมีฟืนอยู่บ้าง ข้าจะไปต้มน้ำให้เจ้าอาบน้ำ” หลังจากกล่าวแบบนี้นางมองคนอื่นและพูดด้วยท่าทางที่มีปัญหา “เจ้าก็เห็น ที่นี่มีแต่ผู้หญิงและไม่สะดวกที่จะอนุญาตให้ผู้ชายเข้ามาข้างใน”
เฟิงหยูเฮงพยักหน้าและเข้าใจเหตุผลนี้นางพูดว่า “ให้ข้าและบ่าวรับใช้สองคนเข้าไปก็เพียงพอแล้ว” นางไปตรวจเฟิงเซียงหรู เมื่อเห็นว่าเฟิงเซียงหรูไม่เป็นไร นางบอกให้อีกฝ่ายรอในรถม้า จากนั้นก็จัดให้มีองครักษ์เงาคอยดูแลนาง จากนั้นนางนำวังซวนและหวงซวนเข้ามาในห้องที่สร้างขึ้นมาอย่างหยาบ ๆ
——————————————————————————————————
*TN: พวกเขาปรากฏตัวครั้งแรกในบทที่ 339
ตอนที่ 844 การลงโทษโจร
ตอนที่844 การลงโทษโจร
ในความเป็นจริงนางต้องการอาบน้ำและเปลี่ยนชุดในมิติของนางแต่ที่นี่ไม่สะดวก นางคิดและทำอะไรกับการซักผ้าที่นี่ เมื่อพวกเขาไปถึงฮายโจว นางจะพักผ่อนในเวลานั้น
หญิงชราให้ความสนใจอย่างใกล้ชิดกับปัญหาการโจมตีของพวกโจรในตอนกลางคืนเนื่องจากนางแนะนำเฟิงหยูเฮงให้ออกเดินทางอย่างรวดเร็วในเช้าวันรุ่งขึ้น ทุกอย่างจะดีขึ้นเมื่อนางจากไป เฟิงหยูเฮงรู้ว่าพวกเขาไม่ใช่โจร แต่นางไม่มีทางอธิบายกับหญิงชรา นางพยักหน้าและขอบคุณนางสำหรับความตั้งใจของอีกฝ่าย และไม่ได้พูดอะไรอีก มันเป็นเพียงว่าเด็กชายวัยสามขวบตกใจและร้องไห้ตลอดเวลา ไม่ว่ามารดาของเขาจะกล่อมเขาแต่ก็ไม่ได้ผล เขาร้องไห้นานกว่า 1 ชั่วยามและยังไม่มีสัญญาณที่จะหยุด เขาเริ่มเสียงแหบลงทีละน้อย
เฟิงหยูเฮงกลับไปที่รถม้าของนางและเมื่อนางกลับมา นางถือถ้วยไม้ไผ่ในมือของนางซึ่งเต็มไปด้วยนมที่นางนำมาจากมิติของนาง นางบอกหญิงสาวให้อุ่นและให้อาหารกับเด็กเล็ก แน่นอนหลังจากที่เด็กเล็กดื่ม เขาก็หยุดร้องไห้ หญิงสาวพร่ำขอบคุณซ้ำ ๆ และบอกว่าครอบครัวไม่มีเงินสำหรับสิ่งที่ดี นางโบกมือและแสดงว่านางไม่ได้สนใจเรื่องแบบนี้
หญิงชราเห็นว่านางใจดีและรู้สึกขอโทษนางไปหาเพื่อนบ้านของนางและพยายามที่จะขูดแป้งข้าวโพดออกมาได้ครึ่งชามด้วยกัน เมื่อไปที่เตา นางทำโจ๊กข้าวโพด มันมีแต่น้ำ แต่มันก็เป็นสิ่งที่ดีที่สุดที่ชาวบ้านสามารถจัดให้ได้
เฟิงหยูเฮงให้หวงซวนและวังซวนไปบอกกับผู้คนข้างนอกและพวกเขาใช้ชามที่พวกเขานำมา แต่ละคนจะได้รับเพียงครึ่งชาม แต่ในกรณีใด ๆ มันก็อบอุ่น มันค่อนข้างดี นางคิดเล็กน้อย มีข้าวและบะหมี่มากมายในมิติของนาง เมื่อพวกเขาจากไป นางจะแอบทิ้งเงินไว้ให้อย่างลับ ๆ เพื่อแสดงความขอบคุณ
พวกเขาผ่านคืนเช่นนี้ไปและวังหลินก็เริ่มจัดเตรียมให้พวกเขาออกเดินทางอีกครั้งในเช้าวันรุ่งขึ้น หญิงชราขอให้พวกเขาออกไปอย่างรวดเร็ว มิฉะนั้นพวกเขาอาจถูกโจมตีอีกครั้งหากพวกเขาไม่สามารถออกจากภูเขาได้
เฟิงหยูเฮงไม่ต้องการที่จะชะลอมันอีกต่อไปนางทิ้งนมไว้สองสามถ้วยสำหรับเด็ก จากนั้นนางก็นำเฟิงเซียงหรูและคนอื่น ๆ กลับไปที่รถม้า หญิงชราและหญิงสาวส่งพวกเขาออกไปจากเรือน และเด็กหนุ่มขอบคุณเฟิงหยูเฮงซ้ำ ๆ เขาเป็นเด็กที่ค่อนข้างเฉียบแหลม แต่ก่อนที่นางจะปีนเข้าไปในรถม้า ก็มีบางอย่างที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้น โจรมาจากภูเขาจริง ๆ !
คราวนี้โจรเข้ามาปล้นจริงๆ นางก็ยังสามารถแยกแยะความแตกต่างระหว่างโจรกับทหารพิเศษได้ มันเป็นเพียงว่าคนเหล่านี้สวมเสื้อผ้าธรรมดา แต่จากลักษณะการปรากฏตัวของพวกเขา พวกเขาไม่ได้มีกลิ่นอายโจรมาก พวกเขาดุร้ายมากขณะที่พุ่งตรงไปยังเรือนเล็ก ๆ จากภูเขา หวงซวนคิดว่าพวกเขามาดื่ม ขณะที่นางกล่าวกับบานซู “มันเป็นแค่คนไม่กี่คนนี้ เจ้าสามารถจัดการได้ด้วยตัวเองใช่หรือไม่ ? พวกเขาดูถูกพวกเรามากเกินไป หากพวกเขาต้องการให้เราจับพวกเขา พวกเขาคงส่งคนมาเพิ่ม”
อันที่จริงมีโจรทั้งหมด6 คน ผู้นำคือผู้ชายที่มีเคราขนาดใหญ่ และเขามีรูปร่างที่ดูเป็นลูกผู้ชาย แต่ผู้คนไม่ใส่ใจ พวกเขาไม่ได้หยุดอยู่หน้ารถม้าของกลุ่มเฟิงหยูเฮง พวกเขาเดินตรงไปที่หญิงสาวคนนั้น และชายผู้มีหนวดเคราก็คว้าแขนนางพลางตะโกนดัง ๆ “มากับข้า ! ”
หญิงสาวกลัวและร้องออกมาดังเด็กเล็กเริ่มร้องไห้และตะโกนร้องซ้ำ ๆ ว่า “ท่านแม่ ปล่อยท่านแม่”
แต่ก็ถูกชายผู้มีหนวดเคราเอาตัวไปแล้วนางจะปล่อยให้เป็นแบบนี้ได้อย่างไรในขณะที่ชายผู้มีเคราตะโกนเสียงดัง “เจ้าร้องไห้ทำไม ? พวกเราผู้ยิ่งใหญ่ได้มาช่วยเจ้า ! หมู่บ้านเล็ก ๆ ที่น่าสงสารแห่งนี้ เจ้าคงอดตายถ้าพวกเราไม่มาช่วยเจ้า ! ” ในขณะที่พูด เขามองหญิงสาวแล้วหันไปพูดกับสหายของเขาว่า “สิ่งที่เจ้าพูดถูกต้อง ในบริเวณใกล้เคียงหญิงสาวคนนี้เท่านั้นที่ดูดี นางคือคนนั้น ! ” จากนั้นเขาก็ยื่นมือออกไปบีบแก้มนางและพูดด้วยน้ำเสียงที่น่าพอใจ “ดีมาก นุ่มนวลและอ่อนโยน ถ้าไม่มีเด็กมันง่ายมากที่จะเชื่อว่านางเป็นผู้หญิงที่ไม่ได้แต่งงาน แม่นาง เจ้าถือว่าเป็นผู้โชคดีที่ได้รับเลือกจากพวกเรา วันนี้เจ้าจะมากับพวกเราที่ในภูเขา ในอนาคตเจ้าจะเป็นภรรยาของผู้นำของเรา และเจ้าจะให้กำเนิดบุตรชายและบุตรสาว ! ไม่ต้องกังวล ตราบใดที่เจ้าเชื่อฟังคำสั่ง ญาติที่ยากจนของเจ้าในหมู่บ้านนี้จะได้รับการดูแล ข้ารับประกันได้ว่าพวกเขาจะไม่ขาดอาหารหรือเสื้อผ้า” หลังจากพูดอย่างนี้เขาก็โยนถุงเงินให้กับหญิงชราอย่างมาก “30 เหรียญเงิน ใช้ซื้อลูกสะใภ้ของเจ้า มันเพียงพอแล้ว ไปกันเถิด ! ” หลังจากพูดอย่างนี้เขาก็ลากนางออกไป
หญิงสาวพยายามกรีดร้องน่าเสียดายที่ไม่มีแม้แต่ครอบครัวเดียวซึ่งกล้าพอที่จะปรากฏตัวเพื่อช่วยเหลือ แม่สามีของนางเริ่มวิตกกังวลและขอร้องซ้ำ ๆ เพื่อให้ปล่อยลูกสะใภ้ของนาง แต่โจรจะฟังนางได้อย่างไร ? นางระงับอารมณ์ไม่อยู่ และดึงเคราของชายผู้มีหนวดครา สิ่งนี้ทำให้เขารู้สึกเจ็บ แต่ความเจ็บปวดทำให้เขากลายเป็นคนดุ เขายกเท้าขึ้นเตะหญิงชราถอยหลังไปหลายก้าว นางชนเข้ากับต้นไม้ข้างทางและกระอักเลือดออกมาเต็มปาก
”ท่านแม่! ” หญิงสาวรีบไปส่งเสียงร้องอันดัง อย่างไรก็ตามเมื่อเห็นว่าพวกโจรกำลังพุ่งไปหาบุตรชายของนาง นางก็ไปจับลูกชายของนาง การปกป้องของทั้งสองทำให้นางมีความสุขมาก
เฟิงหยูเฮงทนไม่ได้ที่จะเฝ้าดูและส่งสัญญาณให้องครักษ์เงาจัดการโจรหกคนจะเป็นคู่มือขององครักษ์เงาได้อย่างไร ไม่มีที่ว่างสำหรับพวกเขาที่จะต่อสู้กลับ ในขณะที่พวกเขาพ่ายแพ้ พวกเขาคุกเข่าต่อองครักษ์เงาในเวลาเพียงไม่กี่นาที โจรดูไม่พอใจอย่างมาก ในขณะที่ชายผู้มีหนวดเคราตะโกนเสียงดังขึ้นมา “ผู้คนเดินผ่านไปเรื่อย ๆ เจ้าเดินไปตามถนนเปิด และเราจะเดินต่อไปตามทางแคบ แม้ว่าเราจะอ้างว่าภูเขาเป็นของเราเอง เราไม่ได้ลงมาทำอะไรกับเจ้า เจ้าไม่แสดงความขอบคุณ เจ้ากลับมาทำร้ายพวกเราแทน เจ้ารู้จักคุณธรรมของเจียงฮู่หรือไม่ ? ”
เฟิงหยูเฮงกล่าวอย่างเย็นชา“คุณธรรมของเจียงฮู่? นั่นคือบางสิ่งที่ผู้คนในเจียงฮู่ตามมา เราไม่ใช่คนของเจียงฮู่ ทำไมเราต้องสนใจคุณธรรมเหล่านั้น เจ้าอ้างว่าภูเขาเป็นของเจ้าเอง แต่เจ้าเป็นคนที่อยู่บนนั้นใช่หรือไม่ การลักพาตัวผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่งในตอนกลางวันแสก ๆ และทำร้ายหญิงชรา กฎหมายของราชวงศ์ต้าชุนไม่มีความหมายในสายตาของเจ้างั้นหรือ ? ”
”หึ! ” ชายผู้มีหนวดเครายังคงทำให้เกิดเหตุ “กฎหมายของราชวงศ์ต้าชุนหรือ ? พวกเราเป็นโจร ใครบ้างที่เคยได้ยินโจรทำตามกฎหมาย เจ้าพูดว่าเจ้าไม่ใช่คนของเจียงฮู่ ดังนั้นเจ้าจึงไม่ปฏิบัติตามคุณธรรม ในทำนองเดียวกัน เราไม่ได้เป็นพลเมืองที่ปฏิบัติตามกฎหมาย ดังนั้นเราไม่จำเป็นต้องปฏิบัติตามกฎหมายของราชวงศ์ต้าชุน ! ”
“โอ้? ” เฟิงหยูเฮงมองไปที่เขา “เจ้าสามารถเลือกที่จะไม่ปฏิบัติตามกฎหมายเพราะเจ้าไม่ใช่พลเมืองที่ปฏิบัติตามกฏหมายงั้นหรือ ? ดีมาก ดูเหมือนว่ามันจะดีถ้าข้าฆ่าโจร ทุกคนรู้ว่าสามารถฆ่าพวกโจรได้”
“เจ้ากล้าหรือ! ” ชายผู้มีหนวดเคราจ้องตาถลน “ถ้าเจ้ากล้าที่จะสัมผัสผมบนหัวของข้า ผู้นำของเราจะพาพี่น้องลงมาจากภูเขาบดขยี้เจ้าให้เละเป็นโจ้กอย่างแน่นอน ! ”
พลั่ก!
หวงซวนยกเท้าของนางเตะหน้าอกของชายผู้มีหนวดเคราการเตะนี้ใช้ความแข็งแกร่งภายในของนางถึงเจ็ดในสิบส่วน และเกือบจะฆ่าชายผู้มีหนวดเครา ขณะที่เขากระอักเลือดออกมา เขาเซไปมาสองสามครั้ง แต่ด้วยการสนับสนุนขององครักษ์เงา เขาไม่ได้ล้มลง จากนั้นเขาก็มองที่หวงซวนพร้อมกับความกลัว ผู้หญิงคนนี้ทำร้ายผู้คนโดยไม่มีการเตือนใด ๆ และนางได้โจมตีอย่างดุดัน คนกลุ่มนี้คือใครกันแน่ ?
“บดขยี้เจ้าให้เละเป็นโจ้กงั้นรึ! ” หวงซวนมองดูชายผู้มีหนวดเคราด้วยการดูถูกเหยียดหยาม “เจ้าต้องการเป็นโจรแต่มีทักษะเพียงเล็กน้อยแค่นี้ ? อย่าคิดว่าเจ้าจะทำให้ผู้คนแตกตื่นเพราะเจ้าน่าเกลียด ใครไม่รู้วิธีโบยอย่างรุนแรง ? เจ้าไม่มีพลังภายในเลยแม้แต่น้อย ย่าผู้นี้สามารถจัดการพวกเจ้านับร้อยคนได้” นางไม่ได้พูดเกินจริงไปแม้แต่น้อย ความล้มเหลวประเภทนี้จะไม่เป็นปัญหา
เฟิงหยูเฮงหยุดให้ความสนใจกับคนทั้งหกและให้คำแนะนำกับองครักษ์เงาเพื่อจับตาดูพวกเขา เนื่องจากพวกเขายังคงคุกเข่าใกล้ทางเข้าเรือน จากนั้นนางก็ไปตรวจอาการบาดเจ็บของหญิงชรา
หญิงชราทรุดตัวลงอยู่ใต้ต้นไม้และมีอาการไอเป็นเลือดนางหมดสติไปแล้ว เฟิงหยูเฮงเดินไปตรวจดูชีพจรของนาง จากนั้นนางจับดูหน้าอกที่หญิงชราถูกเตะ และตัดสินว่าไม่มีกระดูกหักซึ่งทำให้นางถอนหายใจด้วยความโล่งอก อย่างไรก็ตามนางยังไม่สามารถระบุได้ว่ามีความเสียหายต่ออวัยวะภายในหรือไม่ หลังจากคนแก่ตัวขึ้น อวัยวะภายในก็จะเปราะบางอย่างยิ่ง นางไม่สามารถรับประกันได้ว่ายาจีนจะช่วยหญิงชราได้อย่างแน่นอน อย่างน้อยที่สุดก็จะไม่มีผลทันที
นางคิดสักพักก็กลับไปที่รถม้าของนางเฟิงเซียงหรูออกมาจากรถม้าและมองดูด้วยความกระตือรือร้น เมื่อเฟิงงหยูเฮงอยู่คนเดียวในรถม้า นางหยิบชุดยาที่นางเก็บไว้ในรถม้าแล้วดึงชุดยาและหูฟังออกมาจากมิติของนาง จากนั้นนางก็กลับไปข้างหญิงชรา
หลังจากการตรวจร่างกายหลายครั้งนางก็สามารถระบุได้ว่าไม่มีความเสียหายต่ออวัยวะภายใน นี่เป็นสิ่งที่ดี แต่ความเสียหายของเนื้อเยื่ออ่อน เฟิงหยูเฮงให้คนพาหญิงชราเข้าไปในห้อง แล้วนางก็ตามพวกเขาไป ถอดเสื้อผ้าชั้นบนของหญิงชราออกไป นางเริ่มทำการฝังเข็มเพื่อรับมือกับเลือดที่ไหลเวียนไม่หยุด เมื่อคิดดูเล็กน้อยนางดึงหลอดไฟอินฟราเรดเล็ก ๆ ออกมาเพื่อให้ความร้อนแก่หญิงชรา ผู้ป่วยสามารถตื่นจากการกระตุ้นภายนอกได้ ดังนั้นนางจึงให้ยาแก้ปวดที่มีคุณสมบัติระงับความเจ็บปวดแก่หญิงชราเพื่อหลีกเลี่ยงความเสียหายที่เกิดจากความเจ็บปวด
ไม่นานหลังจากยาเข้าปากนางหญิงชราตื่นด้วยความเจ็บปวด อย่างไรก็ตามใจของนางยังไม่ชัดเจน นางยังคงงุนงงและรู้สึกว่าหน้าอกของนางร้อน อย่างไรก็ตามนางไม่รู้ว่ามีอะไรอยู่บนหน้าอกของนาง เฟิงหยูเฮงเห็นว่านางต้องการขยับ จึงรีบกล่าวทันทีว่า “ท่านอย่าพึ่งลุก ข้าช่วยรักษาอาการบาดเจ็บของท่าน ท่านถูกโจรเตะและกระอักเลือดเล็กน้อย แต่ไม่จำเป็นต้องกังวล ทุกอย่างปกติดี ข้าทำการฝังเข็มเพื่อกำจัดเลือดที่ไหลออกมา ท่านจะดีขึ้นหลังจากพักสักสองสามวัน” เฟิงหยูเฮงเชื่อเสมอว่าการใช้ยาจีนในการรักษาผู้ป่วยสูงอายุนั้นดีที่สุด แม้ว่าการรักษาแบบตะวันตกนั้นรวดเร็วกว่ายาจีนและกำจัดความเจ็บป่วย แต่ก็มีผลกระทบด้านลบบางอย่าง การฟื้นตัวจากการผ่าตัดก็เป็นอุปสรรคที่ยากเช่นกัน ผู้สูงอายุไม่สามารถทนต่อปัญหาดังกล่าวได้ และมีผู้ป่วยจำนวนหนึ่งที่เสียชีวิตบนเตียงผ่าตัด ในส่วนที่เกี่ยวกับหมอของร้านห้องโถงสมุนไพร นางได้สอนพวกเขาในลักษณะนี้โดยให้พวกเขาพิจารณาการรักษาตามผู้ป่วยแทนที่จะเป็น “การรักษาที่เหมาะกับทุกคน” ที่ได้ตกลง
หญิงชราได้ยินคำพูดของเฟิงหยูเฮงและสงบลงนางเอาหลอดไฟออกแล้วห่มผ้าห่มให้หญิงชราก่อนที่จะให้คนภายนอกเข้าไปในห้อง
นางไม่ชอบมีคนนอกอยู่รอบๆ เมื่อทำการรักษา นี่เป็นกฎที่วังซวนและหวงซวนเข้าใจ ดังนั้นพวกเขาจึงยืนเฝ้าอยู่ด้านนอก เมื่อได้ยินว่าพวกเขาสามารถเข้ามาได้ พวกเขาก็อนุญาตให้หญิงสาวและเด็กเข้าไปได้อย่างรวดเร็ว เมื่อเห็นว่าไม่มีอะไรผิดปกติอย่างร้ายแรงกับหญิงชรา หญิงสาวรู้สึกสบายใจและฟังคำแนะนำจากเฟิงหยูเฮง และขอบคุณซ้ำแล้วซ้ำเล่า โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเฟิงหยูเฮงให้ยาแก้ปวดแก่นาง ตอนนี้ไม่มีแม้แต่ความรู้สึกเจ็บปวด มันลึกลับมากจริง ๆ
หวงซวนกล่าวกับหญิงสาวคนนั้น“เจ้าไม่เคยได้ยินหรือว่าเจ้าเกือบจะได้เป็นภรรยาของหัวหน้าโจร ? ! มันไม่บ่อยนักที่โจรลักพาตัวผู้หญิง ไม่มีอะไรแปลกเกี่ยวกับมัน แล้วเราจะเรียกโจรเหล่านั้นเข้ามาและสอบถามพวกเขา ไม่ว่าจะด้วยวิธีใด พวกเขาจะถูกจัดการ” นางมองไปที่เฟิงหยูเฮง เมื่อเห็นว่าคุณหนูของนางผงกศีรษะ นางออกไปข้างนอกและมีองครักษ์เงาพาพวกเขาเข้าไปข้างใน
ชายผู้มีหนวดเคราซึ่งบาดเจ็บปางตายจากการเตะและตอนนี้เขาก็ถูกลากเข้ามาพร้อมกับเงยหน้าลง เขาเห็นหญิงชราที่ดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัดในทันทีและอดไม่ได้ที่จะรู้สึกตกใจ “เจ้าหายเร็วเช่นนี้ได้อย่างไร ? เป็นไปได้หรือไม่ว่ามีหมอเทวดาอยู่ที่นี่ บอกข้าว่ามีหมอเทวดาหรือไม่ ? ”