The Divine doctor : ชายาข้าคือแพทย์เทวะ - ตอนที่ 961-962

ตอนที่ 961 มาตรการจะต้องดำเนินการเพื่อจัดการกับชายา
ตอนที่961 มาตรการจะต้องดำเนินการเพื่อจัดการกับชายา
เมื่อเฟิงหยูเฮงถูกผลักนางก็กำลังคิดถึงการต่อสู้ครั้งสุดท้ายในภาคใต้ ทันใดนั้นการถูกผลักลงบนเตียงก็ทำให้นางประหลาดใจจนไม่ทันตั้งตัว และนางก็โจมตีคนที่อยู่ข้างนางอย่างอัตโนมัติ
ซวนเทียนหมิงใช้ทักษะของเขาเพื่อหยุดนางและกล่าวอย่างไร้ประโยชน์ “ชายารัก ทำไมเจ้าถึงใช้ทักษะการต่อสู้ ? ”
จากนั้นนางก็ได้สติขึ้นมาเมื่อเห็นสถานการณ์ปัจจุบันของนาง นางจะไม่เข้าใจได้อย่างไรว่าหมาป่าตัวนี้ต้องการทำอะไร นางอดที่จะยิ้มไม่ได้ “เจ้าคิดเรื่องอื่นบ้างได้หรือไม่ ? ”
เขากล่าวอย่างจริงจัง“ในระหว่างวันเมื่อข้าอยู่ในราชสำนักและในพระราชวัง ข้าคิดเฉพาะเรื่องทางการเท่านั้น แต่ใครบอกว่าข้าต้องคิดถึงเรื่องที่เป็นทางการหลังจากกลับบ้าน ? คนของเจ้าก็ค่อนข้างเหนื่อยล้าและต้องการพักผ่อน”
ใช้แรงงานค่อนข้างเหนื่อยล้างั้นหรือ? นางกลอกตาและพยายามเปลี่ยนหัวข้อ “ข้าต้องพูดกับเจ้าเกี่ยวกับสิ่งที่สำคัญ สองสามวันที่ผ่านมาข้ารู้สึกเสียใจ ย้อนกลับไปในทะเลทราย ข้าไม่ควรฆ่าบีซู่และให้พวกเขาไปกล่าวหาองค์ชายแปด เป็นพี่แปดที่ยังคงก่อให้เกิดระลอกคลื่นในเมืองหลวง พระองค์ก่อความวุ่นวายครั้งใหญ่เช่นนี้ในภาคใต้ของราชวงศ์ต้าชุน แต่พระองค์ยังมีชีวิตอยู่ราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น”
“ฮึ่ม! ” ซวนเทียนหมิงตะคอกอย่างเย็นชา “พี่แปดได้วางกระดานหมากล้อมขนาดใหญ่ มันไม่สามารถถูกทำลายได้อย่างง่ายดาย ยิ่งกว่านั้นดูที่ทัศนคติของตาแก่ เขาจะปรามท่านพี่เป็นครั้งคราว อย่างไรก็ตามมันไม่เป็นอันตรายอย่างแท้จริง ราวกับว่าท่านพี่กำลังเล่นอยู่ ข้าพูดไปแล้ว ตาแก่ชราแล้วและทนไม่ได้ที่จะเห็นบุตรชายของตัวเองต่อสู้ถึงตาย นั่นคือด้านหนึ่งของสิ่งต่าง ๆ ที่สำคัญที่สุดคือเขาไม่ได้สนใจที่จะส่งมอบบัลลังก์อย่างสงบและมีเหตุผล เขาเป็นผู้ปกครองของราชวงศ์ต้าชุนและเขามีภารกิจในการเลือกผู้สืบทอดที่ดี เขาไม่สามารถมอบให้กับบุตรชายคนไหนก็ได้ที่เขาโปรดปราน เขาต้องการเห็นว่าบุตรชายคนไหนมีความสามารถที่จะทำให้ราชวงศ์ต้าชุนประสบความสำเร็จมากยิ่งขึ้น เจ้าคิดว่าเขาไม่สามารถเข้าใจความวุ่นวายที่พี่แปดที่สร้างขึ้นในภาคใต้หรือ? อันที่จริง ตาแก่เข้าใจทุกอย่าง และสิ่งที่เขาเข้าใจมากยิ่งขึ้นคือแม้ว่ากูซูจะยึดเมืองบางเมืองเมื่อพี่แปดขึ้นครองบัลลังก์ ในท้ายที่สุดเขาจะต่อต้านสิ่งที่ท่านพี่พูด เขาก็คือบิดาของพี่แปดเช่นกันและเข้าใจพี่แปดเป็นอย่างดี โดยสรุปตาแก่ไม่ใช่คนโง่ เขาเฉียบคมมาก พี่แปดก็ไม่ได้โง่และเฉียบคมมาก สำหรับชายารัก เจ้าฉลาดกว่า นั่นเป็นเหตุผลที่… อย่าเปลี่ยนหัวข้อกับองค์ชายผู้นี้ ได้เวลากินแล้ว ! ”
เฟิงหยูเฮงรู้สึกว่ามีลมกระโชกแรงมาหานางและนางก็หลับตาของนางโดยไม่รู้ตัวและกล่าวเสียงดังว่า “ข้าจะบอกหวงซวนเตรียมอาหาร”
เขาเพิกเฉยต่อนางแล้วดึงผ้าไหมลงมาปิดปานรูปหงส์เพลิงบนข้อมือซ้ายของนางโดยตรง เฟิงหยูเฮงเห็นแล้วกล่าวด้วยเสียงเย็นชา “เจ้ากำลังทำอะไร ? ”
“ป้องกันเจ้าจากการหลบหนี”
นางร้องไห้! เมื่อคืนก่อนและคืนก่อนหน้านั้นอันเป็นผลมาจากคำอ้อนวอนของหมาป่าผู้หิวโหย นางได้ไปซ่อนตัวในมิติของนางเป็นเวลาสามคืนติดต่อกัน วันนี้นางถูกจับแล้ว เขาก็ขึ้นมาพร้อมกับแผนจู่โจม นางพยายามเอื้อมมือไปหาข้อมือซ้าย แต่พบว่านางไม่สามารถซ่อนตัวอยู่ในมิติได้ด้วยข้อมือที่ถูกปิดผ้าไว้ นางอดไม่ได้ที่จะพูดคำอธิษฐานของนางอย่างเงียบ ๆ โดยหวังว่าหมาป่าตัวนี้จะเป็นมนุษย์มากกว่านี้ในวันนี้…
หิมะตกตลอดทั้งคืนเกล็ดหิมะขนาดใหญ่ปกคลุมฤดูหนาวในผ้าห่มหนา ท่านผู้หญิงหยวนตื่นขึ้นในตอนเช้า เมื่อท้องฟ้าเริ่มจางลงนางก็ไปที่อุทยานหลวงพร้อมบ่าวรับใช้ส่วนตัวของนาง บ่าวรับใช้ของนางกำลังถือเหยือกขนาดใหญ่ ขณะเดินนางกล่าวว่า “ท่าน เรื่องนี้อาจต้องได้รับการดูแลจากบ่าวรับใช้และนางกำนัลบางคน ทำไมต้องมาด้วยตัวเองในวันที่อากาศหนาวเช่นนี้เจ้าคะ”
ท่านผู้หญิงหยวนส่ายหน้าและกล่าวว่า“เนื่องจากต้องทำสิ่งที่ดี ต้องทำอย่างเต็มที่เท่าที่จะทำได้ ทำไมต้องทำอย่างนั้นถ้ามันไม่เพียงพอที่จะได้ตำแหน่งที่สูงขึ้น เมื่อข้าไม่เต็มใจที่จะรับตำแหน่งที่ต่ำกว่า โมเอ๋อพูดถูก มันไม่มีเหตุผลอื่น ข้าจะทำเช่นนี้กับเขา เช่นนี้ข้าจะไม่รู้สึกอึดอัด”
ซูหยู่ถอนหายใจ“ท่านต้องทนทุกข์แล้ว”
แน่นอนนางต้องทนทุกข์เนื่องจากหิมะตกหนักเมื่อคืน นางตื่นเช้าเกินไป มันเป็นเช่นนั้นที่นางกำนัลไม่มีโอกาสที่จะกวาดพื้น เพียงเดินไปที่อุทยานหลวง รองเท้าและถุงเท้าของนางก็เปียกเล็กน้อย แม้กระนั้นนางยังคงทนจนกว่าพวกนางจะอยู่ภายใต้ฤดูหนาว เมื่อหยูซู่ถือขวด นางใช้อุปกรณ์ป้องกันเล็บเพื่อขยับกิ่งไม้เบา ๆ หิมะที่ตกลงมาบนต้นไม้ตกลงไปในเหยือก
“ทุกคนบอกว่าการชงชาจากหิมะที่ละลายที่มาจากบนยอดฤดูหนาวจะทำให้ชามีกลิ่นหอมมากขึ้นในอดีตตัวข้าเองไม่เคยมีความสนใจเช่นนั้น ครั้งแรกที่ข้าทดลองทำกลับทำเพื่อนาง” แม้ว่าท่านผู้หญิงหยวนคิดว่าการเป็นคนใจกว้างมากขึ้น แต่ก่อนนางก็ยังรู้สึกอึดอัดใจ แต่ความรู้สึกแบบนี้ไม่ได้มาในการรวบรวมหิมะ เจ้านายและบ่าวรับใช้ทำงาน 2 ชั่วยามก่อนที่จะหิมะจะเต็มเหยือก
หยูซู่มองเข้าไปข้างในแล้วกล่าวว่า“ได้เยอะพอสมควรแล้วเจ้าค่ะ ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็เพียงพอสำหรับชาหนึ่งกา ไม่จำเป็นต้องเก็บมากเจ้าค่ะ”
ท่านผู้หญิงหยวนพยักหน้า“งั้นเรากลับไปกันเถิด เท้าของข้าเย็นมาก ข้ากลัวว่าคืนนี้ข้าจะทุกข์ทรมาน”
“คืนนี้ข้าใช้ขิงสดให้ท่านแช่น้ำมันจะดีที่สุดถ้าสามารถหลีกเลี่ยงอาการป่วยได้” หยูซู่รีบพาท่านผู้หญิงหยวนกลับไปอย่างรวดเร็ว หลังจากพวกนางกลับไปที่ตำหนักชุนชานแล้ว พวกเขาก็สั่งให้เอาหิมะใช้ทำชา ท่านผู้หญิงหยวนก็ไปเปลี่ยนชุดก่อน เจ้านายและบ่าวรับใช้มุ่งหน้าไปที่ตำหนักจางหนิงพร้อมกับหม้อชา และตั๋วแลกเงินที่มีมูลค่าเงิน 100,000 เหรียญเงิน
หลังจากสองสามวันของความมีชีวิตชีวาที่ตำหนักจางหนิงก็สงบสุขชั่วคราวโดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากได้รับอนุญาตจากฮองเฮาให้เป็นเจ้าภาพงานเลี้ยงเล็ก ๆ ของนาง ทุกคนในพระราชวังรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้ ดังนั้นพวกนางจึงหยุดเยี่ยมและไม่ไปสร้างความวุ่นวาย มีบางคนที่ไม่มีโอกาสส่งสิ่งของและกำลังรองานเลี้ยงที่จะจัดขึ้นเพื่อมอบของกำนัลให้
แน่นอนว่าไม่ใช่ทุกคนในพระราชวังในที่ได้รับคำเชิญจากพระสนมหลี่นางค่อนข้างจู้จี้จุกจิก ผู้ที่ได้รับคือสมาชิกในตำหนักในของจักรพรรดิที่นางกล่าวอย่างน้อย แต่มีคนจำนวนไม่มากที่เหมาะสมกับคำอธิบายนั้น การนับพวกนางมีเพียงสองหรือสามคน นางรู้สึกว่าสิ่งนี้น่าอับอายเกินไปนางจึงเลือกสมาชิกหญิงผู้มีความสามารถอันดับหนึ่งและส่งคำเชิญเพิ่มเติม สำหรับคนเหล่านั้น สถานะของพวกนางในพระราชวังอยู่ในระดับต่ำ เพื่อให้สามารถรับคำเชิญจากพระสนมของฮ่องเต้ พวกนางล้วนมีความสุขอย่างยิ่งเมื่อพวกนางเริ่มเตรียมของกำนัล
เมื่อท่านผู้หญิงหยวนมาถึงนางกำนัลของตำหนักจางหนิงกวาดหิมะออกไป กองหิมะขนาดใหญ่ซ้อนกันสองข้างทาง เนื่องจากเจ้านายของพวกนางอารมณ์ดี นางกำนัลจึงสร้างตุ๊กตาหิมะตัวเล็ก ๆ ขึ้นมาด้วย
ฉากแบบนี้ทำให้ท่านผู้หญิงหยวนปวดใจเล็กน้อยในอดีตนางเคยเป็นเจ้านายใหญ่ของตำหนักด้วย นางกำนัลของตำหนักชุนชานจะทำมนุษย์หิมะสองสามตัวในวันหิมะตก นางจะประดับตุ๊กตาหิมะด้วยเครื่องประดับที่มีค่า เมื่อหิมะละลายอุปกรณ์เสริมเหล่านั้นย่อมจะถูกมอบให้กับนางกำนัลสร้างตุ๊กตาหิมะขึ้นมา
ตอนนี้ภาพแบบนี้ไม่สามารถพบได้ในตำหนักชุนชานอีกต่อไปนางถูกลดระดับให้เป็นท่านผู้หญิง และไม่สามารถอยู่ในห้องโถงใหญ่ได้อีกต่อไป นางยังมีบ่าวรับใช้น้อยกว่าพระสนมหลี่ ตำหนักชุนชานตอนนี้ถูกปกคลุมไปด้วยความเศร้า ใครจะยังมีใจที่จะสร้างมนุษย์หิมะ ?
เมื่อเห็นว่าสีหน้าของท่านผู้หญิงหยวนนั้นไม่ค่อยดีนักหยูซู่จึงปลอบใจนางอย่างรวดเร็ว “ท่านอย่าไปสนใจเลยเจ้าค่ะ นี่อาจเป็นหนึ่งในสิ่งที่ทำให้ฮ่องเต้มีความสุขในขณะนี้ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องใดก็ตาม พระสนมหลี่จะสามารถครองครองตำแหน่งนี้ได้นานหรือไม่”
หลังจากทั้งสองพูดเสร็จทั้งสองมุ่งตรงไปที่กลางเรือน ขณะที่นางกำนัลพบพวกเขาและแสดงความเคารพ พวกเขาถูกพาไปที่ห้องโถงใหญ่ วันนี้มีคนมากมายมามอบของกำนัล การมาถึงของท่านผู้หญิงหยวนนั้นไม่เกินความคาดหมาย ดังนั้นผู้คนจึงไม่สนใจนางมากนัก
ภายในห้องโถงหลักจูเอ่อกำลังช่วยพระสนมหลี่ทำผมของนาง หลังจากปักปิ่นอันสุดท้ายแล้ว นางกำนัลก็มารายงานการมาถึงของท่านผู้หญิงหยวน พระสนมหลี่ตกตะลึงและกล่าวรำพึงออกมาโดยไม่รู้ตัว “นางมาทำไม ? ”
ใครจะรู้ว่าเมื่อนางกล่าวเช่นนี้ท่านผู้หญิงหยวนก็มาถึงประตูแล้ว คำพูดเหล่านี้เข้าไปในหูของนางและได้พบกับเสียงหัวเราะจาง ๆ ขณะที่นางเปล่งเสียงพูด “การที่พี่สาวมาหาน้องสาว นี่ไม่ใช่สิ่งที่ควรทำไม่ใช่หรือ ? ” หลังจากกล่าวอย่างนี้ นางไม่จำเป็นต้องประกาศขณะที่นางเดินเข้ามาเอง ตรงหน้าพระสนมหลี่ นางแสดงความเคารพอย่างเหมาะสมและกล่าวว่า “สนมผู้นี้คารวะพระสนมหลี่ ขอแสดงความยินดีที่กลับไปสู่ตำแหน่งพระสนม”
พระสนมหลี่รู้สึกงุนงงเมื่อเห็นท่านผู้หญิงหยวนกำลังคารวะนางซึ่งเป็นน้องสาวนางเบิกตาโตและปฏิเสธที่จะเชื่อ จูเอ่อเป็นคนที่มีไหวพริบมากที่สุด ในขณะที่นางเตือนพระสนมหลี่อย่างรวดเร็วว่า “พระสนมรีบให้ท่านผู้หญิงหยวนลุกขึ้นเร็วเจ้าค่ะ ! ”
หลังจากนั้นพระสนมหลี่ก็ได้สติขึ้นมาอย่างไรก็ตามคำพูดของนางค่อนข้างแข็งทื่อ “ลุกขึ้นได้ ! ”
ท่านผู้หญิงหยวนสูดหายใจเข้าอย่างเยือกเย็นในใจคิดว่าตัวเองเป็นคนไร้ค่า นางได้รับตำแหน่งสูงส่ง แต่นางไม่สามารถปรากฏตัวต่อหน้าใครบางคนที่มีตำแหน่งดังกล่าวได้โดยไม่ต้องคารวะ แต่นี่ก็เป็นสิ่งที่ดีเช่นกัน สิ่งนี้จะทำให้การจัดการกับนางง่ายขึ้น นางยืนขึ้นและรับสิ่งของที่หยูซู่ถืออยู่ นางวางไว้บนโต๊ะหน้าพระสนมหลี่ นางกล่าวว่า : นี่คือชาที่ต้มด้วยหิมะโดยสนมผู้นี้ ข้าดึงออกมาจากยอดไม้ในฤดูหนาวในอุทยานหลวง ท่านรีบมาชิมเร็วว่าเป็นอย่างไร” ในขณะที่กล่าวสิ่งนี้ นางใช้ความคิดริเริ่มที่จะเทใส่ถ้วยสำหรับพระสนมหลี่ และนำมาให้ “มาดื่มเร็ว ชายังไม่เย็นเลย ! ”
พระสนมหลี่ค่อนข้างกลัวที่จะดื่มความคิดที่อยู่ในใจของนางคือ : ชานี้จะมียาพิษหรือไม่ ?
แต่จูเอ่อรู้สึกว่าไม่มีปัญหากับเรื่องนี้ท่านผู้หญิงหยวนเป็นคนฉลาด แม้ว่านางอยากจะวางยาพิษ มันก็จะไม่เกิดขึ้นอย่างชัดเจน ดังนั้นนางจึงให้คำแนะนำว่า “พระสนม อย่าให้ท่านผู้หญิงหยวนเสียความตั้งใจที่ดีเจ้าค่ะ”
หลังจากนั้นพระสนมหลี่ก็ไม่กล้าดื่มอย่างไรก็ตามนางก็ยังลังเล แต่หลังจากจิบชา นางก็พบว่ามันอร่อยดี หิมะละลายที่มาจากบนยอดไม้ในฤดูหนาวมีกลิ่นหอมจาง ๆ ชาที่ถูกต้มนั้นมีรสชาติที่เป็นเอกลักษณ์ จากนั้นอารมณ์ของนางก็ดีขึ้นเพียงเล็กน้อยในขณะที่นางกล่าวว่า “ท่านพี่นั่งเร็ว”
จูเอ่อรีบนำเก้าอี้มาเมื่อเห็นท่านผู้หญิงหยวนนั่งลง พระสนมหลี่จึงกล่าวว่า “ข้าไม่รู้ว่าท่านพี่จะมา อย่าได้ใส่ใจกับสิ่งที่ข้าเพิ่งพูดไป”
ท่านผู้หญิงหยวนส่ายหัวด้วยรอยยิ้ม“เมื่อเจ้าเรียกข้าว่าท่าน ข้าจะเถียงกับน้องสาวเรื่องนี้ได้อย่างไร” นางมองไปที่พระสนมหลี่และเปิดเผยอารมณ์ หลังจากนั้นไม่นานนางก็กล่าวต่อ “ผ่านมาหลายปี ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา เราไม่ได้มีปฏิสัมพันธ์มากนัก อันที่จริงนี่เป็นสิ่งที่ข้าคิดตลอดเวลา ก่อนที่เจ้าจะเข้ามาในพระราชวัง จดหมายมาจากบ้านบอกให้ข้าดูแลเจ้าให้ดี แต่…” นางถอนหายใจอย่างเงียบ ๆ “ข้าไม่ได้ดูแลเจ้าอย่างดีและทำให้เจ้าต้องทนทุกข์ทรมานมากจากพระราชวัง ต่อมาฮ่องเต้ก็…ลืม อย่าพูดถึงอดีต ตอนนี้เจ้าสามารถเข้าถึงความสุขที่เกิดขึ้นหลังจากความยากลำบาก ข้ามีความสุขกับเจ้าจริง ๆ ” ขณะที่นางกล่าว นางดึงตั๋วแลกเงินที่นางเตรียมไว้สำหรับพระสนมหลี่ออกมา “อย่าคิดมากเกินไป ข้าไม่มีความตั้งใจที่จะติดสินบนเจ้าด้วยเงินนี้ ข้าแค่คิดว่าเจ้าจะต้องการเงินเมื่อกลับมาที่ตำแหน่งพระสนม เจ้าไม่สามารถอยู่ได้โดยไม่มีเงินสำรอง ข้าได้ยินว่ากงซานบอกว่านางเตรียมเงินจำนวนเล็กน้อยจำนวน 3,000 เหรียญเงิน แต่ข้ากังวลว่าเมื่อไหร่ที่เจ้าต้องการเงินจำนวนมาก ดังนั้นข้าจึงเตรียมสิ่งนี้ให้เจ้า”
พระสนมหลี่ได้รับมันตั๋วแลกเงินจำนวน 10,000 เหรียญเงินใบนั้นทำให้ใจของนางสั่น “นี่…มากเกินไป” นางมองที่ท่านผู้หญิงหยวน “ท่านพี่ ถึงแม้ว่าท่านต้องการให้ความช่วยเหลือด้านการเงินแก่ข้า แต่มันก็มากเกินไป”
อย่างไรก็ตามท่านผู้หญิงหยวนส่ายหน้าและกล่าวว่า“เอาไปเถิด มันไม่มากเกินไป เราจำเป็นที่จะต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องเช่นนี้ที่ไหน ? ข้ามาวันนี้เพื่อให้เจ้าดื่มชาเพื่อลิ้มรสความอร่อยและมอบเงินนี้ให้เจ้า นอกจากนี้ยังมีของกำนัลชิ้นที่สามที่ข้าต้องการมอบให้เจ้า…”
ตอนที่ 962 ตอบโต้อุบายด้วยอุบาย ?
ตอนที่962 ตอบโต้อุบายด้วยอุบาย ?
ท่านผู้หญิงหยวนได้เข้ามาในพระราชวังก่อนพระสนมหลี่นางมีอายุมากกว่าไม่กี่ปี แม้ว่าพวกนางจะเป็นพี่น้องกันก็ตาม แต่พระสนมหลี่ก็ไม่ได้มีความทรงจำที่ลึกซึ้งในช่วงเวลาที่อยู่ในคฤหาสน์หลิว เมื่อท่านผู้หญิงหยวนเข้าสู่พระราชวังก่อนหน้านี้ นางก็ไม่ได้รู้สึกประทับใจกับพี่สาวคนนี้มากนัก
ในขณะที่พระสนมหลี่จำไม่ได้แต่ท่านผู้หญิงหยวนมีหลายสิ่งหลายอย่างที่นางจำได้ รวมถึงข้อเท็จจริงที่ว่าพระสนมหลี่ชอบดูละคร นางกล่าวกับพระสนมหลี่ “ข้ายังจำได้ก่อนที่ข้าจะเข้ามาในพระราชวัง ครอบครัวนี้เป็นเจ้าภาพจัดงานเลี้ยงและนำคณะละครมาเล่น เมื่อการเล่นรอบสุดท้ายได้ข้อสรุป นักแสดงได้รับเงินและกำลังจะจากไป อย่างไรก็ตามเจ้าทำให้เกิดความวุ่นวาย เจ้าไม่ปล่อยให้พวกเขาออกไป เจ้าอยากดูละครของพวกเขาอีกสองสามวัน สำหรับสิ่งนี้เจ้าถูกท่านพ่อลงโทษ ต่อมาในพระราชวังก็มีโรงละครด้วย ข้าเห็นความสุขในสายตาของเจ้า แต่เป็นไปได้อย่างไรที่เราจะสามารถดูละครสองสามเรื่องเมื่อเราต้องการในสองทศวรรษที่ผ่านมา ลืมมันไปเถิด อย่าพูดถึงเรื่องนี้ ของกำนัลชิ้นที่สามที่ข้าพูดถึงคือคณะละครเล็ก ๆ เมื่อวานข้าพูดเกี่ยวกับเรื่องนี้กับองค์ชายแปด และองค์ชายแปดได้พบคณะหนึ่งจากภาคใต้เพื่อนำเข้ามาในพระราชวัง ตำหนักจางหนิงมีเวทีเล็ก ๆ ในช่วงสองสามวันนี้เจ้าสนุกในแบบที่เจ้าชื่นชอบในตำหนักของเจ้าเอง ! ”
พระสนมหลี่สนุกกับการดูละครมากและนางจำได้ไม่กี่ครั้งว่าครอบครัวได้นำนักแสดงมาแสดง แต่ละครั้งนางจะพบว่านางไม่สนุกกับการแสดงของพวกเขามากพอ วันนี้ของกำนัลของท่านผู้หญิงหยวนทำให้นางดีใจอย่างมาก นางไม่เพียงแต่ให้เงิน แต่ยังมีการดูละครอีกด้วย ไม่คิดเลยว่าองค์ชายแปดได้เลือกคณะนี้ นางจึงรีบบอกบ่าวรับใช้ให้เริ่มจัดการ ในเวลาเดียวกันนางก็ขยายการเชื้อเชิญไปยังท่านผู้หญิงหยวน “ข้ากำลังเตรียมจัดงานเลี้ยงเล็ก ๆ ในวันพรุ่งนี้ในตำหนักแห่งนี้ เชิญท่านพี่มาร่วมงานด้วย”
โดยธรรมชาติแล้วท่านผู้หญิงหยวนก็ยอมรับหลังจากนั่งพักอีกซักพัก นางก็ออกไปหลังจากเห็นว่าเวทีได้ถูกจัดตั้งขึ้นแล้ว พระสนมหลี่ชวนนางไปดูด้วย อย่างไรก็ตาม นางพบข้อแก้ตัวและจากไป ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ก่อนออกเดินทางนางเตือนพระสนมหลี่ว่า “เจ้าเชิญน้องสาวอีกหลายคนเข้ามาในตำหนักได้ งานเลี้ยงจะจัดวันมะรืน และสิ่งต่าง ๆ จะมีชีวิตชีวาขึ้นอีกเล็กน้อยในอีกไม่กี่วันข้างหน้า แน่นอนอย่าลืมเชิญฮองเฮาด้วย ท้ายที่สุดตำหนักจางหนิงนั้นอยู่ใกล้กับตำหนักจิงซีมาก ด้วยการแสดงที่นี่ ฮองเฮาจะสามารถได้ยินเสียงจากตำหนักของเจ้าได้อย่างแน่นอน จะไม่เป็นการดีหากไม่เชิญนางมาร่วมงาน”
พระสนมหลี่ก็มาถึงข้อสรุปเช่นนี้ดังนั้นนางจึงส่งนางกำนัล 2 คนไปเชิญสมาชิกคนอื่น ๆ ในตำหนักในของฮ่องเต้ ในขณะที่นางไปเชิญฮองเฮา
ในตอนแรกฮองเฮาไม่ได้มีความตั้งใจที่จะเข้าร่วมในเรื่องของพระสนมแต่หลังจากมีความคิดเพิ่มเติม นางรู้สึกว่าฮ่องเต้ได้แสดงความคิดริเริ่มในการส่งเสริมพระสนมหลี่กลับไปที่ตำแหน่งของนาง ตำหนักจางหนิงก็ได้รับการจัดการโดยฮ่องเต้ แม้ว่านางจะวิเคราะห์แล้วว่า นี่เป็นเรื่องความโกรธของท่านผู้หญิงหยวน แต่นางคือฮองเฮา นางต้องการยืนบนฝั่งของฮ่องเต้โดยไม่คำนึงถึงสิ่งที่พูด ในเมื่อฮ่องเต้ต้องการแสดงละคร นางก็จะร่วมมือ ! ดังนั้นนางจึงตอบรับคำเชิญนี้ และบอกให้พระสนมหลี่ล่วงหน้าไปก่อน นางจะตามไปทีหลัง
สำหรับท่านผู้หญิงหยวนเมื่อกลับไปที่ตำหนักชุนชาน หยูซู่ถามนางว่า “ท่านปฏิบัติต่อพระสนมหลี่ดีเกินไป แม้ว่ามันจะเป็นเพราะองค์ชายแปด ไม่จำเป็นต้องจัดให้มีคณะการแสดง มันมากเกินไป ไม่ใช่ว่าข้าไม่ต้องการเห็นน้องสาวของท่านมีความสุข แต่ข้ากังวลว่าท่านจะรู้สึกเสียใจเจ้าค่ะ”
ท่านผู้หญิงหยวนได้ยินเรื่องนี้เริ่มหัวเราะ “ไม่มีความเสียใจ นางไม่ต้องการให้สิ่งต่าง ๆ มีชีวิตชีวา เช่นนั้นข้าจะให้นาง ข้าต้องให้นางเข้าใจว่าถึงแม้นางจะย้ายไปที่ตำหนักจางหนิง แม้ว่านางจะมีตำแหน่งเป็นพระสนมก็ตาม สิ่งต่าง ๆ จะไม่เป็นไปตามที่นางต้องการในพระราชวังของฮ่องเต้ ยิ่งกว่านั้นข้าจำเป็นต้องให้ฮองเฮาเข้าใจว่ามีบางคนอาจปีนขึ้นไป อย่างไรก็ตามพวกนางอาจไม่ได้มีจิตใจเดียวกับนาง”
ในขณะที่หยูซู่ไม่เข้าใจความหมายของท่านผู้หญิงหยวนฮองเฮาผู้กำลังดูละครในตำหนักจางหนิงในตอนบ่ายเข้าใจ นับตั้งแต่วินาทีที่ฮองเฮานั่งอยู่ ละครใหม่เริ่มขึ้นบนเวทีและเป็นการเล่นเกี่ยวกับการต่อสู้ของอนุสำหรับตำแหน่งฮูหยินใหญ่ ฮูหยินใหญ่ไม่เป็นที่โปรดปรานและสามีชื่นชอบอนุ อนุถูกอุ้มชูแทบจะขึ้นสู่สวรรค์ ฮูหยินใหญ่รู้สึกไม่พอใจและต้องการทำทุกอย่างเท่าที่จะทำได้เพื่อนำความพินาศมาสู่อนุ ในท้ายที่สุดนางล้มเหลวและทำให้สามีโกรธยิ่งขึ้น
มีคนอื่นอีกหลายคนที่มาดูละครเรื่องนี้สมาชิกในตำหนักในทุกคนใช้เวลาทั้งวันอย่างเบื่อหน่ายอย่างยิ่ง อาจเป็นได้ว่างานเลี้ยงเล็ก ๆ ของพระสนมหลี่ไม่กระตุ้นความสนใจของพวกนาง แม้กระนั้นการมีละครให้ดูได้ดึงดูดความสนใจ ดังนั้นด้วยคำเชิญ เจ้านายหลายคนจากหลาย ๆ ตำหนักจึงมานั่งเกี้ยวมา
ในเวลานี้ละครในตอนนี้ทำให้แขกหลายคนรู้สึกอึดอัดใจ นอกจากพระสนมหลี่ที่ดูละครเรื่องนี้ด้วยความสนใจอย่างโง่เขลา คนอื่นก็จ้องมองไปในทิศทางของฮองเฮา ที่นั่นพวกนางเห็นว่าฮองเฮามีสีหน้าที่แย่มาก เมื่อมองไปที่เวที มันราวกับว่าดวงตาของนางกำลังจะยิงไฟ มือของนางซึ่งวางอยู่บนที่วางแขนตอนนี้จับแน่น แม้แต่ฟางอี้ที่ยืนอยู่ข้างหลังนางก็หน้าตาบูดบึ้ง นางจ้องเขม็งไปในทิศทางของพระสนมหลี่
ฮูหยินใหญ่และอนุเมื่อการตั้งค่านี้ถูกนำไปใช้กับพระราชวังของฮ่องเต้ มันไม่ได้เป็นเพียงฮองเฮาและสมาชิกคนอื่น ๆ ในตำหนักในของฮ่องเต้ พระสนมหลี่เป็นบ้าไปแล้วหรือ?
นางกำนัลคนหนึ่งเตือนเจ้านายของนางอย่างเงียบๆ “กลับกันเถิดเจ้าค่ะ นั่นจะช่วยให้เราหลีกเลี่ยงความทุกข์ได้ ถ้าฮองเฮาโกรธ”
คำพูดเหล่านี้ทำหน้าที่เป็นเครื่องเตือนใจสำหรับคนจำนวนมากตรงหน้าฮองเฮา พวกนางเป็นพระสนมทั้งหมด ไม่ว่าพวกนางจะอยู่ในสถานะใด พวกนางไม่มีพลังเท่ากับฮองเฮา หากพวกนางยังคงอยู่ที่นี่ นั่นจะหมายถึงการสนับสนุนพระสนมหลี่ ในกรณีนี้การสนับสนุนพระสนมหลี่จะหมายถึงการล่วงเกินฮองเฮาอย่างชัดเจน
แม้ว่าพระสนมหลี่จะถูกนำกลับไปยังตำแหน่งพระสนมและได้รับตำหนักจางหนิงพวกนางไม่เชื่อว่าพระสนมหลี่จะได้รับความช่วยเหลือใด ๆ เนื่องจากความสัมพันธ์ที่ดีขึ้นระหว่างฮ่องเต้และพระชายาหยุน ไม่มีพวกนางคนใดที่โง่เขลา พวกนางทั้งหมดเข้าใจว่านี่เป็นการต่อสู้ที่ฮ่องเต้ต้องการที่จะกระตุ้น ไม่ว่าใครจะต่อสู้กับใคร มันไม่เกี่ยวข้องกับพวกนาง พวกนางจะอยู่ในพระราชวังอย่างเชื่อฟังและไม่จำเป็นต้องให้พวกนางนอนในน้ำที่ขุ่นมัวเหล่านี้
ดังนั้นจึงมีคนลุกขึ้นยืนและให้นางกำนัลของพวกเขาช่วยพากลับไปเงียบๆ และพูดคุยกับนางกำนัลของตำหนักจางหนิงโดยใช้ข้ออ้างที่จะจากไป เมื่อคนแรกจากไปหนึ่ง คนที่สองก็ตามมา เมื่อสิ่งนี้เกิดขึ้น คนส่วนใหญ่ที่ดูละครก็จากไป ในเวลานี้พระสนมหลี่ก็หลงลืมไปโดยสิ้นเชิงและยังคงหลงลืมตนอยู่กับละคร
แต่นางกำนัลในตำหนักที่ยืนอยู่ข้างหลังนางก็ตระหนักขึ้นมาตอนแรกนางไม่ใส่ใจกับการแสดง ท้ายที่สุดในฐานะบ่าวรับใช้ นางต้องใส่ใจกับคำขอใด ๆ ที่เจ้านายของนางอาจมี นางไม่สามารถเพิกเฉยต่อความต้องการของเจ้านายของนางได้ เพราะตัวนางเองได้กลายเป็นคนขี้โมโห นั่นจะเป็นความผิดพลาดที่น่ากลัว นั่นคือสาเหตุที่นางไม่เข้าใจสิ่งที่ละครได้พูดถึง
แต่เมื่อเห็นสมาชิกในตำหนักในทั้งหมดออกไปทีละคนนางรู้สึกสับสนเล็กน้อยและมีบางอย่างไม่ถูกต้อง เมื่อนางออกไปสอบถามบ่าวรับใช้บางคนที่นางสนิท บอกนางอย่างเงียบ ๆ เกี่ยวกับเนื้อหาของบทละคร จูเอ่อก็ตื่นตระหนก
เมื่อนางกลับมานางเอาใจใส่อย่างระมัดระวังในส่วนถัดไปของการเล่น ยิ่งนางดูมากเท่าไร นางก็ยิ่งตกใจมากขึ้น และยิ่งนางเฝ้าดูมากขึ้นเท่าไหร่ นางก็ยิ่งรู้สึกหนาวเย็นบนหลังของนาง เมื่อฮองเฮาลุกขึ้นยืนด้วยความโกรธ เพื่อให้นางตระหนักว่ามีบางสิ่งที่ยิ่งใหญ่กำลังจะเกิดขึ้น ดังนั้นนางจึงรีบกระตุกแขนเสื้อของพระสนมหลี่อย่างรวดเร็ว เพื่อพยายามลากนางออกจากความงุนงง
น่าเสียดายที่พระสนมหลี่สนใจละครมากกว่าและไม่สามารถเข้าใจความหมายของจูเอ่อได้ นางก็กล่าวว่า “อย่ารบกวนความสนุกของละครเรื่องนี้”
ไม่มีอะไรที่จูเอ่อทำได้นางรีบออกไปส่งฮองเฮา นางได้ยินฮองเฮากล่าวว่า “กลับไปบอกเจ้านายของเจ้าว่าถ้านางต้องการอยู่ในตำหนักจางหนิงต่อ นางควรรู้ว่าสถานะของนางคืออะไรและไม่ลืมรากฐานของนาง”
จูเอ่อคุกเข่าด้วยความกลัวและตกตะลึงมันเป็นเพียงหลังจากฮองเฮาออกไป นางทรุดตัวลง ในใจของนางความคิดก็โผล่เข้ามาในใจของนาง “ไม่ดี เราถูกท่านผู้หญิงหยวนหลอก ! ”
แต่ฮองเฮาไม่สนใจว่าใครจะจัดคณะนี้มาหรือผู้ใดเป็นคนจัดการแสดงละครเรื่องนี้นางรู้เพียงแต่ว่ามันคือพระสนมหลี่ที่เชิญนาง และเนื้อหาของละครเรื่องนี้ทำให้นางไม่มีความสุขมาก ฟางอี้รู้ว่าฮองเฮาโกรธและนางก็โกรธเช่นกัน อย่างไรก็ตามนางรู้สึกว่านี่ไม่ใช่สิ่งที่คนอย่างพระสนมหลี่จะทำอย่างจงใจ นางอดไม่ได้ที่จะเตือนฮองเฮาว่า “ตามที่พระองค์เห็น มันมีเรื่องเกี่ยวกับเรื่องนี้หรือไม่เจ้าค่ะ?”
ฮองเฮาตะโกนอย่างเย็นชา“มันจะแปลกถ้าไม่มี เจ้าไม่ได้ยินเกี่ยวกับมันใช่หรือไม่ วันนี้ก่อนเที่ยงท่านผู้หญิงหยวนมาที่ตำหนักจางหนิง ตลอดระยะเวลาหลายปีที่ผ่านมา พระสนมหลี่มีปฏิสัมพันธ์กับคนน้อยมากและนางเพิ่งออกมาจากตำหนักจิงซี นางจะมีความสามารถในการนำคณะแสดงมาจากไหน เมื่อวานนี้เองมันเป็นบ่าวรับใช้ตำหนักชุนชานที่มาสอบถามเรื่องนี้กับคณะแสดง มันเป็นท่านผู้หญิงหยวนที่ต้องการพาพวกเขามาเล่นละครนี้ เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ละครเรื่องนี้ได้รับการจัดทำขึ้นเป็นพิเศษโดยท่านผู้หญิงหยวนเพื่อให้รับชมละครเรื่องนี้”
“นางกำลังขู่พระองค์ด้วยเรื่องนี้”ฟางอี้ถอนหายใจ “คราวนี้ฮ่องเต้เลื่อนตำแหน่งพระสนมหลี่ให้ดำรงตำแหน่งนี้ เป็นไปได้หรือไม่ว่าท่านผู้หญิงหยวนนั้นโมโหมากจนนางนอนไม่หลับตอนกลางคืน”
“อย่าคิดถึงพระสนมหลี่อย่างง่ายๆ ” ฮองเฮาได้เพิ่มพระสนมหลี่ลงในหนี้นี้อย่างชัดเจน “มีเพียงคนโง่เท่านั้นที่สามารถใช้สิ่งนี้ พระสนมหลี่อาจมีนิสัยอ่อนแอ แต่นางไม่ได้โง่ นางมีแผนของตัวเอง สำหรับการเล่นในวันนี้ ท่านผู้หญิงหยวนเป็นคนจัดแน่นอน แต่เป็นไปได้ที่พระสนมหลี่จะใช้ประโยชน์จากสถานการณ์นี้เพื่อผลประโยชน์ของนางเอง ทำท่าว่าจะไร้ยางอาย พวกเขาจะร่วมมือกันเพื่อแสดงการแสดงละครเรื่องนี้”
ฟางอี้ตกใจเล็กน้อยเมื่อคิดเพิ่มเติมเกี่ยวกับพระสนมหลี่ นางนึกถึงการสร้างหุ่นตัวเล็ก ๆ และนางก็อดไม่ได้ที่จะเชื่อศรัทธาในคำพูดของฮองเฮา
ในเวลานี้ในตำหนักจางหนิงหลังจากการจากไปของฮองเฮา ผู้ที่ยังคงอยู่เป็นคนที่ไม่เข้าใจในตอนแรก ต่อมาก็ละอายเกินไปกว่าจะนั่งนิ่ง ๆ ต่อไปได้ เมื่อพวกนางลุกขึ้นจากไป หลังจากนั้นที่ไม่เหลือใครอีก พระสนมหลี่ยกมือขึ้นและบอกให้นักแสดงหยุด
จูเอ่อกลับไปที่ด้านข้างของนางเมื่อเห็นนางทำเช่นนี้ นางจะไม่เข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้นได้อย่างไร นางอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจด้วยความเสียใจ “พระสนม ทำไมต้องทำให้ตัวเองเกิดปัญหากับเรื่องนี้ ? ท่านผู้หญิงหยวนใช้บทละครแบบนี้เพื่อทำร้ายพระสนม ท่านควรบอกพวกเขาว่าอย่าเล่นละครเรื่องนี้ ทำไมต้องยืนยันให้พวกเขาทำสิ่งนี้แม้จะรู้ว่ามีอะไรบางอย่างเกิดขึ้น”
ในเวลานี้สีหน้าของพระสนมหลี่นั้นค่อนข้างบิดเบี้ยวนางจ้องเขม็งไปที่เวที เกือบจะทำให้ฟันของนางแตกเป็นเสี่ยง ๆ นางกล่าวได้แค่หลังจากผ่านไประยะเวลาหนึ่ง “พี่สาวคนไหน ? แม้ว่าเราจะสายเลือดเดียวกัน แต่นางก็ยังอยากเห็นข้าตาย ! แต่ข้าต้องการที่จะอยู่อย่างมีความสุข ข้าอยากอยู่เพื่อให้นางเห็นและให้ทุกคนได้เห็น! ข้าต้องการให้พวกเขารู้ว่าข้าไม่ได้คิดถึงฮองเฮาเลย ! จะมีวันหนึ่งที่เฟิงเอ๋อของข้าสืบทอดบัลลังก์ เมื่อถึงเวลานั้นทั้งโลกจะเป็นของเราสองคนแม่ลูก ! ฮองเฮานั่นไม่คิดว่าข้าไม่รู้ว่านางโปรดปรานใคร จูเอ่อ ไม่ใช่มีรายงานมาว่าฮองเฮาไปหาฮ่องเต้เพื่อให้ความชอบแก่องค์ชายแปด ? อย่างไรก็ตาม ใครจะรู้ว่าฮ่องเต้จะเลื่อนตำแหน่งให้ข้า ! จูเอ่อบอกมา ทำไมเจ้าคิดว่าเป็นอย่างนั้น ? ”
จูเอ่อรู้ได้อย่างไรว่าทำไมถึงเป็นเช่นนั้น? นางแค่อยากจะให้คำแนะนำแก่พระสนมหลี่ว่า นางจะต้องไม่ทำสิ่งใดกับในเวลาเร่งด่วน แต่พระสนมหลี่กล่าวว่า “นั่นเป็นเพราะเฟิงเอ๋อช่วยองค์หญิง ! เฟิงเอ๋อของข้าทำงานหนัก นั่นเป็นเหตุผลที่ฮ่องเต้ส่งเสริมข้า มันไม่ใช่เรื่องที่เกี่ยวข้องกับกงซานนั่น ! ”
คำพูดของฮองเฮาด้วยความโกรธเกรี้ยวที่ตำหนักจางหนิงแพร่กระจายอย่างรวดเร็วไปยังตำหนักชุนชานและท่านผู้หญิงหยวนหยักยิ้มขึ้นที่มุมปาก “นางทำให้ฮองเฮาโกรธ แม้ว่านางจะเป็นพระสนม นางก็ยากที่จะรักษาตำแหน่งของนางไว้ได้ ในพระราชวังของฮ่องเต้นี้นางต้องอาศัยพี่สาวคนนี้เท่านั้น นางจึงจะสามารถสนุกกับชีวิตที่ดี”
ในตำหนักในทุกคนมีความคิดของตัวเอง ทุกคนมีการคำนวณที่รอบคอบของตัวเอง ในเวลานี้ในตำหนักหยู มีคนบางคนนอนอยู่บนเตียงตลอดทั้งวัน แม้ว่ามันจะใกล้เวลาสำหรับอาหารค่ำ พวกเขาไม่สามารถลุกขึ้นได้…